Το λείψανο της Παράγκας (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ενα πέναλτι που δεν δόθηκε στην Καλλιθέα στο ματς με τον Ολυμπιακό ήταν αρκετό για να υπάρξει βομβαρδισμός από e-mails στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου (karpetshow@yahoo.gr). Στον μέσο Ελληνα φίλαθλο αρέσει πάρα πολύ η γκρίνια για τη διαιτησία. Μια κακή διαιτησία είναι εύκολα κατανοητή. Τα λάθη του διαιτητή είναι περισσότερο ευδιάκριτα από αυτά του προπονητή ή των παικτών. Επιπλέον, επιτρέπουν να ξεκινήσει μια ολόκληρη συνωμοσιολογία, κάτι που ο Ελληνας λατρεύει. Η Ελλάδα είναι μια χώρα μικρή. Ολοι γνωριζόμαστε και όλοι έχουμε να πούμε μια ιστορία για τον άλλον. Αλήθεια ή ψέματα, δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι να υπάρχει θέμα συζήτησης. Προέκυψε την καταλληλότερη στιγμή.

Δεν θυμάμαι ποτέ τη διαιτησία να βρίσκεται σε τέτοιο αξιοθρήνητο επίπεδο. Πιστεύω ότι ακόμα και στα χρόνια της Παράγκας τα πράγματα ήταν καλύτερα. Δεν παραδοξολογώ, ούτε υπερβάλλω: το λέω σοβαρά. Τότε ήξερες από πριν ποιοι αβαντάρονται και για ποιον λόγο και ποιοι ήταν στην απ' έξω κι έτρωγαν «πιστολιές». Τα διαιτητικά εγκλήματα ήταν σαφώς μεγαλύτερα, ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων τρομακτικός, η αναίδεια των θεσμικών υπηρετών χωρίς προηγούμενο, αλλά όλα αυτά έκαναν το τοπίο περισσότερο καθαρό: υπήρχαν οι διεφθαρμένοι παραγκίτες και απέναντί τους όσοι ήταν εκτός κόλπου. Αυτοί που λεηλάτησαν το μαγαζί των προηγούμενων κι αυτοί που έχασαν το μαγαζάκι κι έμειναν στην απ' έξω.

Καρκίνωμα

Φυσικά όλο αυτό το καρκίνωμα δεν ήταν ποδόσφαιρο. Ενα αίσχος ήταν, μια σκηνοθεσία της ξεφτίλας, που κατέστρεψε οριστικά το ελάχιστο που είχε απομείνει όρθιο. Ο δύσπιστος –έτσι κι αλλιώς– κόσμος βρήκε τις αποδείξεις που έψαχνε. Πέναλτι-μαϊμούδες, αποβολές και ξεπατώματα, ανύπαρκτες τιμωρίες και χαλκευμένες αθωώσεις: όλα μια αθλιότητα. Τι είχε απομείνει; Η ελπίδα ότι όταν αυτό το κύκλωμα καταρρεύσει αυτό που θα προκύψει μετά την καταστροφή θα είναι ένα ποδόσφαιρο περισσότερο έντιμο: πίστευες (το λέω εγώ, που πιάστηκα κορόιδο…) ότι αν φύγουν από τη μέση όλοι αυτοί που ευθύνονται για την κατάντια του πρωταθλήματος θα προκύψει κάτι καλό. Στο φινάλε, κανείς δεν ήθελε πλέον τόση εύνοια: ούτε καν οι οπαδοί των ευνοημένων. Οι περισσότεροι είχαν κόψει το γήπεδο –ρίξτε μια ματιά στην ατελείωτη πτώση των εισιτηρίων του Ολυμπιακού από το 1996 έως το 2002 και θα καταλάβετε πολλά.

Θλίψη

Τι προέκυψε μετά την Παράγκα; Αυτό το σκηνικό της θλίψης που βλέπουμε φέτος! Οι πανικόβλητοι διαιτητές, που λιποθυμούν στην ιδέα ότι θα σφυρίξουν ένα πέναλτι εις βάρος του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟ, δεν με σκανδαλίζουν: αυτό που βρίσκω εξοργιστικό είναι η στάση των ομάδων απέναντι σε όλους όσοι ευθύνονται γι' αυτό το χάλι. Κυρίως με σκοτώνει η ιδέα ότι οι μεγάλοι θα έχτιζαν ευχαρίστως μια καινούργια ευρύχωρη Παράγκα με πολλές ανέσεις για να συστεγαστούν. Γίνεται ήδη!

Όνειρο

Ποιο είναι το όνειρο του Ελληνα παράγοντα; Η κάθαρση; Το καλύτερο ποδόσφαιρο; Η αναβάθμιση του πρωταθλήματος; Το μεγάλωμα της λίμνης, που λέει κι ο Ντέμης; Μακάρι να είναι έτσι, αλλά εγώ άλλα βλέπω. Βλέπω κόσμο που μόλις κατάλαβε ότι αυτό το πράγμα που λέγεται ΕΠΟ είναι ένα ερείπιο, έτρεξε να το στηρίξει!

Κάθαρση

Το καλοκαίρι του 2004, με την επιστροφή της Εθνικής από την Πορτογαλία, πεντακόσιες χιλιάδες άνθρωποι αποθέωναν τους παίκτες και γιουχάιζαν τον Γκαγκάτση. Αν όσοι κόπτονταν υπέρ της κάθαρσης στα δύσκολα χρόνια της Παράγκας ήθελαν πραγματικά να αλλάξει το σκηνικό, είχαν τότε μια χρυσή ευκαιρία να το καταφέρουν. Δεν άκουσα κανέναν εκείνες τις μέρες να ζητάει να βγει ένα πόρισμα για την Παράγκα. Δεν θυμάμαι κανέναν να απαιτεί αληθινά να γυρίσει σελίδα το ελληνικό ποδόσφαιρο, ζητώντας από τους διεφθαρμένους λειτουργούς του να πάνε σπίτι. Θυμάμαι άλλους να μαζεύονται στο «Πεντελικόν» για να φάνε τον Κανελλόπουλο (μεγάλη η χάρη του…), άλλους να υποδέχονται φορώντας υπουργικά κοστούμια τους νεκροθάφτες του ποδοσφαίρου στα υφυπουργεία κι άλλους να κάνουν συμμαχίες με τον Θωμά για να εκλέξουν στην ΕΠΟ τα παλικάρια τους, ώστε να μη βγει ο Σάββας, λες και χρειάζεται να είναι σύμβουλος ο Σάββας για να πηγαίνει στην ΕΠΟ και να τους κυνηγάει, να βάλουν στην Ξάνθη διαιτητή τον Κασναφέρη.

Κριτική

Αφού τα λέμε όλα, να τα πούμε όλα. Ποτέ κανένας από τον Ολυμπιακό δεν με έχει πάρει ένα τηλέφωνο για να υπερασπιστεί τον Γκαγκάτση: αντιθέτως, φέτος με πήραν τουλάχιστον τρεις παράγοντες των αντιπάλων του πρωταθλητή για να με συμβουλεύσουν να μετριάσω την κριτική μου! Ο Ντέμης συμβιβάστηκε με όσους επί χρόνια έβριζε για να πάρει η ΑΕΚ σκανδαλωδώς ένα πιστοποιητικό συμμετοχής στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ –καλός δικηγόρος να υπάρχει και ο συμβιβασμός δεν κοστίζει τίποτα. Ο ΠΑΟ πίστευε ότι από τη στιγμή που θα βρεθούν στο συμβούλιο της ΕΠΟ ο Στράτος και ο Πιλάβιος θα αλλάξει η μεταχείριση της ομάδας, ειδικά αν αυτοί ερωτευτούν τον Γκαγκάτση κεραυνοβόλα. Ο ΠΑΟΚ του Γούμενου, για να του κάνουν διευκολύνσεις, κατάντησε φοβισμένο γατάκι που του περνάνε ένα λουράκι και το σέρνουν. Οι υπόλοιποι άκρες ψάχνουν και άκρες βρίσκουν. Αμα φιλήσεις το λείψανο της Παράγκας μια άκρη θα τη βρεις: δόξα τω Θεώ, σπόρια έχει για όλους. Ολόκληρο πέναλτι έδωσε στον ΠΑΟ ο Καλόπουλος μέσα στο Καραϊσκάκη –μην το ξεχνάτε!

Απόψεις

Βέβαια, στο τέλος το πρωτάθλημα το κερδίζει ένας κι αυτός ο ένας είναι πάντα ο καλύτερος: το είπε κι ο Γκαγκάτσης ότι ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει από τους υπολοίπους! Αφού οι άλλοι τον στηρίζουν, έχω την υποψία ότι δέχονται και τις απόψεις του! Αφού τις δέχονται, τι περιμένετε να γίνει; Να δώσει πέναλτι στην Καλλιθέα ο Βασιλείου και να σταματήσει τον Ολυμπιακό που έχει ξεφύγει; Πλάκα κάνετε; Εδώ δεν έχουν αντίρρηση οι αντίπαλοί του και θα έχει ο Βασιλείου;

Μετράει

Φυσικά και ο Ολυμπιακός μπορεί να αδικηθεί κατά τη διάρκεια ενός πρωταθλήματος. Αλλά το θέμα δεν είναι δυο λάθος σφυρίγματα: είναι πόσο μετράς. Και ο Ολυμπιακός μετράει τόσο, ώστε όλοι οι υπόλοιποι στηρίζουν τους ανθρώπους του! Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει το σκηνικό που έχει στηθεί. Μόνο ο Ολυμπιακός. Τον συμφέρει; Θα το δούμε αύριο…

Για γέλια

Οι προβλέψεις όλων έλεγαν ότι μετά την καταιγίδα της προηγούμενης εβδομάδας θα έβγαινε το ουράνιο τόξο στον ουρανό της ελληνικής διαιτησίας (sic), αλλά εγώ δεν τα πίστευα αυτά. Δόξα τω Θεώ, γελάσαμε.
•Κασναφέρης (Αιγάλεω-ΑΕΚ 0-2). Οπως περίμενα, σφύριξε ό,τι έβλεπε και στην τελική σούμα δεν έχω να του δώσω άδικο σχεδόν για τίποτα. Θα μπορούσε να είχε δώσει ένα πέναλτι στον καθένα ή μια-δυο κάρτες παραπάνω. Δεν θέλησε να χαλάσει το ματς σφυρίζοντας ασταμάτητα.
•Καρατζάς (Παναθηναϊκός-Λεβαδειακός 2-0). Εγραφα ότι θα έχουμε επιστροφή του Μπάμπη στους «άσους» και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Και ότι ο Κομπότης γλέντησε μεσοβδόμαδα, οπότε δεν έχει λόγο να γκρινιάζει. Επειδή η γκρίνια είναι απαραίτητη, γκρίνιαξε ο Γκούμας.
•Τσίκινης (ΟΦΗ-Ατρόμητος Αθηνών 0-0). Ο φορμαρισμένος Ηρακλής έδωσε ρεσιτάλ, αφού αυτόν τον καιρό, όπως έγραφα, «τρέχει πιο πολύ από τους παίκτες, είναι κοντά στις φάσεις και αυτά τα ματς τα σφυράει 50-50». Εύκολη αποστολή για την κλάση του.
•Κουκουλάκης (Λάρισα-Ακράτητος 2-1). Συνέχισε το σερί των «άσων» του, αποκατέστησε τη σχέση του με τη Λάρισα, έκανε έξω φρενών τον Μάκαρο. Αν και η φάση του οφσάιντ γκολ του Ακράτητου δεν είναι δική του, αλλά του επόπτη.
•Σκουφίτσας (Απόλλων Καλαμαριάς-Ξάνθη 2-1). Είχα προειδοποιήσει τους τζογαδόρους φίλους ότι «η Ξάνθη έχει το μυαλό στο Κύπελλο» και ότι «ο Δαμήλος είναι με τη Σούπερ Λίγκα και δεν είναι κορόιδο». Ο αποκαλούμενος και Κοκκινοσκουφίτσας δεν τόλμησε να πάει στη βούλα και η Ξάνθη φωνάζει. Εχει ζητήσει εξαίρεση από τα ματς του Ολυμπιακού. Ισως θα έπρεπε να το κάνει και γι' αυτά των αντιπάλων του. Πάντως, ο Λαμπριάκος έκανε κουταμάρα…
•Κοντογιαννίδης (Ιωνικός-Πανιώνιος 0-1). Δεν είχε παίξει ματς Α' Εθνικής από τον Οκτώβριο και η παρατεταμένη απουσία του ψιλοφάνηκε. Ο Λουτσιάνο, πάντως, ήταν πιο καθοριστικός από τον διαιτητή.
•Φινοκαλιώτης (ΠΑΟΚ-Ηρακλής 1-0). Πέρασε με επιτυχία ένα ακόμα ματς-παγίδα. Δεν μου κάνει εντύπωση. Είχα επισημάνει ότι τα ντέρμπι για ένα διαιτητή της κλάσης του είναι εύκολα, κυρίως γιατί δεν καταλαβαίνει από έδρες. Ο πολύ γρήγορος σε αυτά τα ζητήματα Ζαγοράκης δεν άφησε κανέναν να τον κυνηγάει για να του παραπονιέται και όλα τέλειωσαν ήσυχα.
•Βασιλείου (Ολυμπιακός-Καλλιθέα 2-1). Νυν απολύεις τον δούλο σου, δέσποτα, όταν έλθεις εν του… Βασιλείου σου. Είχα προειδοποιήσει…