Οι έξυπνες ιδέες και το γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Περισσότερο κι απ' το να μάθουμε κάτι καινούργιο (...που δεν μάθαμε), το ντέρμπι Ολυμπιακού - ΑΕΚ απλώς μας χρησίμευσε να επιβεβαιώσουμε αυτά που ξέραμε. Ότι η επιβεβαίωση ήρθε εμφατική, αυτό πιστώνεται στο ενεργητικό του Ολυμπιακού. Ότι δεν εκφράστηκε η παραμικρή αμφισβήτηση, αυτό χρεώνεται στο παθητικό της ΑΕΚ. Ετούτα όμως, ενώπιον της αληθινής ουσίας, είναι οι λεπτομέρειες των εντυπώσεων. Η ουσία, και 2-1 αντί 3-0 να έληγε το ματς, δεν θα άλλαζε.

Η ουσία, λοιπόν, είναι ότι το ελληνικό παιχνίδι ο Ολυμπιακός το παίζει άνευ αντιπάλου. Και, με υπερόπλο στον εσωτερικό ανταγωνισμό το Καραϊσκάκη, έχει γερές βάσεις, ώστε να εξακολουθήσει να το παίζει έτσι... και την επόμενη δεκαετία. Αυτή τη δεκαετία (των εννέα τίτλων) που τώρα συμπληρώνεται, η αρθρογραφία συναντά προφανείς δυσκολίες να αναγνωρίσει την ξεκάθαρη πραγματικότητα. Το βρίσκει πιο εύκολο να τη διυλίζει και (σε κάποιον βαθμό) να τη χαμηλώνει.
Ένας λόγος είναι ότι, γενικώς στη ζωή, ο κυρίαρχος έλκει αντιπάθεια. Παντού. Θέλει πολύ ψάξιμο για να βρει κανείς μια καλή κουβέντα στον γερμανικό Τύπο για την Μπάγερν ή παλαιότερα στον αγγλικό για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (και, πλέον, για την Τσέλσι). Ενας άλλος λόγος είναι ότι η κόκκινη κυριαρχία δεν πιστοποιείται, τρόπον τινά, από ένα κάποιο είδος διεθνούς certificate. Ακόμη και με τούτη την έλλειψη «εγκυρότητας», ωστόσο, οι πρωταθλητές έμαθαν να ζουν.

Το έχουν εμπεδώσει, ως κομμάτι της ετήσιας διαδρομής: Σεπτέμβριο με Δεκέμβριο θα κουραστούν και θα υποφέρουν, Ιανουάριο με Μάιο τα επαναφέρουν όλα στη σειρά και, στο τέλος, θα αποθεωθούν. Η καλύτερη λύση, η συμφιλίωση και η συμβίωση με το ταμπού. Τουλάχιστον όσο δεν μπορούν να το ανατρέψουν. Ακόμη πιο εύκολη, όταν και οι άλλοι (δηλαδή, ο Παναθηναϊκός) έχουν εγκαταλείψει, εδώ και τρία χρόνια, το ωραίο χόμπι της Ευρώπης.

Ενα ζήτημα, πια, είναι πώς κυλά το επόμενο τρίμηνο ως το νήμα. Η απάντηση είναι ότι... όλο και κάτι θα βρεθεί. Δεν μπορούν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα αήττητοι. Δεν μπορούν να πιάσουν τους 100 πόντους, διότι το μάξιμουμ είναι οι, μόνον, 90. Τέτοιο στοίχημα (να φτάσει τους 100 πόντους) έχει βάλει ο Μότζι στον Καπέλο, αλλά η Serie A έχει 38, όχι 30, αγωνιστικές. Κι η Γιούβε είναι στους 67, με άλλους 36 (12 επί 3) διαθέσιμους. Σημαίνει ότι, ως το φινάλε, μπορεί να ξοδέψει όχι περισσότερους από τρεις. Απίθανο.

Τι, συνεπώς, μπορούν οι δικοί μας; Μια πρώτη ιδέα είναι να κυνηγήσουν ρεκόρ διαφοράς απ' τον δεύτερο. Πάνω από +12. Έξυπνες ιδέες, γενικότερα, είναι όποιες, εφόσον τις πραγματοποιήσουν, θα κάνουν τη ζωή τους (προπονητή και παικτών) ωραιότερη απ' το καλοκαίρι και πέρα. Οποιες, σημαίνει αυτό, θα τους φέρουν σε ισχυρή θέση διαπραγμάτευσης απέναντι στον (ευλόγως ευάλωτο μπρος στα μεγαλεία) ιδιοκτήτη.

Στην ΑΕΚ πάλι, κυνικά κοιτάζοντας, το 14-3-2 (νίκες-ισοπαλίες-ήττες) της έγινε 14-3-3. Μικρή ζημιά. Οτι δεχόμενη το γκολ νωρίς, με την άμυνά της οργανωμένη, δεν έδειξε κότσια να αντιδράσει, κάτι τέτοιο της συνέβη και στο Καυταντζόγλειο. Οτι το ντέρμπι δεν μπόρεσε να το κάνει να μοιάζει καν τέτοιο, τούτο είναι σε άμεση συνάρτηση με το μέταλλό της. Εκεί δίνεις χρόνο, είναι η μοναδική επιλογή. Δεν γίνεται, και δεν θα βγει τίποτα, να την τεντώσεις στο κρεβάτι (να τραβήξεις κεφάλι και πόδια), ώστε να την κάνεις εδώ και τώρα, με το στανιό, ανταγωνιστική. Μια φορά τα 'κανε αυτά ο Προκρούστης, και τον καθάρισε ο Θησέας!

Ο απληροφόρητος ξένος, που θα 'πεφτε απ' τον ουρανό στον Πειραιά προχθές, αποκλείεται να συμπέραινε ότι αυτό ήταν ματς 1ου-2ου. Θα νόμιζε ότι ήταν ματς, περίπου, 1ου με 7ο. Ο οποίος 7ος πήρε δικαιώματα, μονάχα όταν ο 1ος άφησε το πόδι απ' το γκάζι κι έμεινε, συνάμα, με 10 παίκτες. Και, παίρνοντας δικαιώματα στο 2-0, δέχθηκε και το... τρίτο (γκολ). Οπως και να 'χει, η ΑΕΚ δεν παύει να είναι η ομάδα με τις 14/20 νίκες. Αρα, δεν (μπορεί να) είναι κακή ομάδα. Κατά πάσα πιθανότητα, τον Μάιο θα 'χει ξεπεράσει ως και τους πόντους του... περσινού Ολυμπιακού (65). Οτι ο Ολυμπιακός, στην ίδια καταμέτρηση, θα 'χει καμιά δεκαπενταριά περισσότερους (από πέρυσι), αυτός είν' ο οφθαλμοφανής λόγος που πέρυσι είδαμε θρίλερ, ενώ φέτος τους τίτλους τέλους απ' τον Φεβρουάριο.

Για την ΑΕΚ, το να βγει δεύτερη δεν θα 'ναι αποτυχία. Αποτυχία θα 'ναι για τον Παναθηναϊκό, με γνώμονα τη value-for-money αναλογία, το να μη βγει δεύτερος. Value-for-money σημαίνει ότι η ΑΕΚ, καλώς ή κακώς, δεν δύναται να προσφέρει συμβόλαια άνω του μισού (ή, πολύ περισσότερο, άνω του ενός... έως 1,6, όπως με τον Φλάβιο Κονσεϊσάο) εκατομμυρίου. Ο Παναθηναϊκός, που δύναται, πώς τα διέθεσε; Τις προάλλες στην «A Bola» ο Φερνάντο Σάντος περιέγραψε το ακριβές στίγμα. Η ΑΕΚ, ως κλαμπ, είναι Σπόρτιγκ Λισσαβώνας. Μπενφίκα. Πόρτο. Η ΑΕΚ, ως τρέχον ρόστερ, είναι Μποαβίστα. Μπράγκα. Οσοι έκλεισαν τα μάτια στην εύστοχη αντιδιαστολή, μόνον αυτοί έζησαν την Κυριακή το γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων.