Οι γυναίκες πάνε ταμείο (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Η Λιάνα Κανέλλη κατέθεσε έναν κατάλογο νικητών του στοιχήματος σε επιτροπή της Βουλής. Είναι ο κατάλογος του ΟΠΑΠ και περιλαμβάνει 1.200 ονόματα των μεγαλυτέρων νικητών. Μερικά εντυπωσιακά στοιχεία.
Παρ' όλο που δεν έχω δει γυναίκα να κυκλοφορεί με το «Πρωγνοσπόρ» υπό μάλης, τα μισά ονόματα του καταλόγου είναι γυναικεία. Επίσης, το χάρισμα του νικητή πρέπει να είναι οικογενειακό. Από τα επίθετα, σε συνδυασμό με τα πατρώνυμα, πρέπει να υπάρχουν οικογένειες που όχι μόνο βρίσκουν το αποτέλεσμα του Μπρομαποϊκάρνα - Καφέ Οπερα, αλλά δεν δίνουν ένα δελτίο, το μοιράζουν σε δύο, ώστε να περιμένουν μαζί στην ουρά και να χαίρονται την επιτυχία της. Και, τέλος, όταν το έχεις το χάρισμα, το έχεις σε κάθε ματς και για κάθε πρωτάθλημα. Αυτοί που κερδίζουν δεν τα παίρνουν με ένα και δύο δελτία. Τα παίρνουν με εκατοντάδες. Αφού οι άνθρωποι από το συμπλήρωνε-συμπλήρωνε τα δελτία πρέπει να έχουν πάθει τενοντίτιδα.

Ας γίνουμε όμως καχύποπτοι. Ας πούμε ότι όλοι όσοι εμφανίζονται κερδισμένοι στο Στοίχημα δεν συμπλήρωσαν κάποιο δελτίο, αλλά το αγόρασαν στη μαύρη. Τότε έχουμε το μεγαλύτερο πλυντήριο χρημάτων, με κατασκευαστή το ελληνικό κράτος. Χρήματα από εμπόριο ναρκωτικών και λαθρεμπόριο πετρελαίου νομιμοποιούνται και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κέρδη από το Στοίχημα. Η χειρότερη όμως των περιπτώσεων είναι αν ισχύει η υποψία της Κανέλλη. Οτι άτομα -εκ των οποίων ορισμένα έχουν σχέση με συνεργαζόμενες με τον ΟΠΑΠ εταιρείες επικοινωνιών και software- χρησιμοποιούσαν το λογισμικό της εταιρείας για να στοιχηματίζουν μετά τη λήξη των αγώνων. Εδώ, αφού την πλειοψηφία του ΟΠΑΠ έχει το Δημόσιο, θα έχουμε κλοπή δημοσίου χρήματος μέσα από συνεργαζόμενες με τον ΟΠΑΠ εταιρείες. Το ερώτημα όμως δεν είναι μόνο ποιοι και πόσα κονόμησαν, αλλά η ηθική ζημιά του Δημοσίου από την εμπλοκή του στο Στοίχημα. Είναι διαφορετικό αν στην υπόθεση εμπλεκόταν μια ιδιωτική εταιρεία στοιχημάτων, ας πούμε η κυπριακή Koumbar Bet, και διαφορετικό να μπλέκεται το Δημόσιο, ιδιαίτερα σε μια εποχή που από το παραδικαστικό κύκλωμα μέχρι τις υποκλοπές η εμπιστοσύνη του κόσμου είναι κλονισμένη. Τα ερώτημα που προκύπτει από τον κατάλογο των νικητών του ΟΠΑΠ είναι μήπως το Δημόσιο θα έπρεπε να απομακρυνθεί εντελώς από τον τζόγο. Γιατί αν αντί του ΟΠΑΠ ο κατάλογος ήταν από νικητές ιδιωτικής εταιρείας στοιχήματος, αν ήταν στήσιμο, άντε και να λέγαμε «τους πιάσανε κορόιδα». Με τον ΟΠΑΠ θύμα -sorry boys & gilrs- μας πιάσανε κορόιδα.

Ο μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ Τάκης Παππάς έστειλε στον Ντέμη Νικολαΐδη επιστολή μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό. Τώρα, τι έγραφε και πώς το πήρε ο Νικολαΐδης, οι δυο τους ξέρουν...

«Τάδε έφη ο Καρράς και τα τίναξε ο φουκαράς», που έλεγε και η μακαρίτισσα η κυρα-Λένη. Ο συγκεκριμένος όμως Καρράς, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Παπαλάκης, δεν ένιωσε την ανάγκη να μας πει μια τελευταία κουβέντα προτού η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού τα τινάξει. Εφυγε, αφήνοντας πίσω του τις πράξεις του, δικαίωση της λαϊκής ρήσης «ολίγον έγκυος και ολίγον αδελφή δεν υπάρχει». Από τη στιγμή που θα κάνεις την πρώτη υποχώρηση, παίρνοντας τις εντολές του υπουργού, όπως έκανε ο Παπαλάκης με τον Βενιζέλο και τον Αρη, πάει, τελείωσε. Θα σε κάνουνε καουμπόη στο Broke back Mountain. Από τη μέρα που έκανε τα στραβά μάτια ο Παπαλάκης και πήρε τον άδειο φάκελο του Αρη, ό,τι του έλεγε ο υπουργός το έκανε. Οτι τελικά τον έφαγε ο Ορφανός, δεν οφειλόταν στην ανεξαρτησία της επιτροπής όσο στο ότι καιρός ήταν να φαγωθεί, για πάρει κάποιος Βορειοελλαδίτης τα μεροκάματα.

Επειδή, λοιπόν, η συζήτηση ήρθε στα μεροκάματα, να σημειώσω ότι η εποχή της πραγματικής κονόμας ήταν τα χρόνια πριν από το 2004. Σε μια συζήτηση που είχα με στέλεχος της διοίκησης της Μπενακείου Βιβλιοθήκης, μου έλεγε ότι οι δημοσιογράφοι περίμεναν στην ουρά για να πάρουν τα αποτελέσματα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων και να τα κάνουν βιβλίο. Σε πέντε χρόνια τα αποτελέσματα των αγώνων πρέπει να έχουν εκδοθεί στα ελληνικά, στα αγγλικά, σε κάθε γνωστή γραμματοσειρά και σε γράμματα όλων των μεγεθών.

Οχι ότι πριν από το 2004 δεν υπήρχαν events να μοιράζεται το χρήμα. Για παράδειγμα, το «Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ύψους», που είχε διεξαχθεί στην Πάτρα επί Φούρα (αν ήταν επί Λιάνη, θα είχε γίνει στη Φλώρινα) και μάλιστα είχε διαφημιστεί σαν «Πρώτο», απειλώντας ότι θα υπάρξει και δεύτερο. Στη διοργάνωση είχαν συμβεί θαύματα. Οχι από πλευράς επιδόσεων, αλλά στα οικονομικά. Οπως, για παράδειγμα, είχε διαφημιστεί ότι στο πρωτάθλημα θα εμφανιζόταν ο Σοτομαγιόρ. Ο Κουβανός τελικά δεν ήρθε, αλλά, για να γλυκάνει τον πόνο των θαυμαστών του έστειλε ένα αυτόγραφο στην απόδειξη αμοιβής του, που ελπίζω ότι ο ίδιος ή ο Ελλην αντιπρόσωπός του εισέπραξε.
Τέλος πάντων, τα μεροκάματα είναι κατακτημένο δικαίωμα στον ελληνικό αθλητισμό. Από τη ΔΕΑΒ μέχρι τους παρατηρητές της ΕΠΑΕ, μεροκάματα μοιράζονται χωρίς κανένας να ξέρει ποιος και με τι κριτήρια επιλέγει τους μεροκαματούχους. Με το ναυάγιο όμως της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, η ζημιά ήταν ότι η ιδέα να υπάρχει μια ανεξάρτητη και αδέκαστη επιτροπή στο ποδόσφαιρο χρεοκόπησε και δύσκολα θα την παίρνουν στο μέλλον σοβαρά. Γιατί όσοι ξέρουν την Παράγκα γνωρίζουν ότι η πολιτική της ήταν πάντα να σπάει το ηθικό των αντιπάλων της. «Τίποτα δεν θα γίνει. Ολοι οι πολιτικοί τα ίδια είναι», είναι το μήνυμα που εδώ και χρόνια στέλνει η Παράγκα, ώστε κάθε νέα προσπάθεια που γίνεται να χρεοκοπεί στη γέννησή της.

Οχι, φυσικά, ότι οι πολιτικοί δεν βοηθάνε για να φαίνεται ότι η Παράγκα έχει δίκιο. Την επιτροπή Παπαλάκη την ξέκανε ο Βενιζέλος για να το παίξει μακεδονομάχος. Το Ελεγκτικό Συμβούλιο του Υφυπουργείου ο Ορφανός το έκανε «Γραφείο Ουζούνη», για να μαζεύει πληροφορίες για τους πρόεδρους των ομοσπονδιών, ώστε να μπορεί να τους πιέζει να του κάνουν τα χατίρια. Και να πεις ότι από την πλευρά της Σούπερ Λίγκας υπάρχει κάποια σοβαρότητα, θα υπήρχε ελπίδα. Δυστυχώς, από σοβαρότητα η Σούπερ Λίγκα είναι μούσμουλο.

Βγαίνει μετά τη χθεσινή συνεδρίαση ο Πανόπουλος και αρχίζει τα περίεργα. «Αν οι πέντε ομάδες που διαφωνούν με τη Σούπερ Λίγκα δεν γουστάρουν, ας μη συμμετάσχουν». Ετσι. Στην απέραντη ελαφρότητα του Περίεργου. Τώρα, αν το είπε για πλάκα, ζητάω συγγνώμη, αφού είμαι ο πρώτος που μπορεί να εκτιμήσει ένα επιτυχημένο αστείο. Αν όμως το είπε στα σοβαρά, τότε είναι που το αστείο βγάζει πραγματικό γέλιο. Γιατί οι ομάδες που έπαιξαν στο φετινό πρωτάθλημα και υπόγραψαν τη διακήρυξή του δεν υπέγραψαν ότι θα υποβιβάζονται ή θα μένουν με κριτήριο την πίστη τους στη Σούπερ Λίγκα. Υπέγραψαν ότι οι τρεις που θα πάρουν τους λιγότερους βαθμούς πέφτουν και τίποτα πέραν τούτου. Επίσης, ας πούμε ότι έτσι τσαμπουκά ρίχνουν τις πέντε ομάδες. Μετά θα παίρνουν τον πίνακα της βαθμολογίας της Β' Εθνικής και θα ψάχνουν για τις πρώτες πέντε που θα κάνουν όρκους πίστης στη Σούπερ Λίγκα; Ακόμα και η γελοιότητα έχει όρια...