Όταν ομιλεί η πίεση, ο Μαλεζάνι χάνει τον εστέτ εαυτό του (Sportday / Σπυρόπουλος)

Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι απέχει πολύ απ' το να 'ναι μπροστά-μπροστά στη σειρά των προπονητών συλλόγων που, χρόνια τώρα, ρίχνουν νερό στον μύλο του (άλυτου) club vs country saga. Για την ακρίβεια, είναι πίσω-πίσω σ' αυτό. Ο τελευταίος που προστέθηκε. Ο ουραγός. Υπό την έννοια ότι τον έχουν προλάβει άλλοι κι άλλοι. Βενγκέρ και Φέργκιουσον έγραψαν κεφάλαια επί κεφαλαίων, ιδίως τον καιρό που ολιγοπωλούσαν την εξουσία του παιγνιδιού στην Αγγλία, σε τούτο το σίριαλ. Μόνο στην εβδομάδα που διανύουμε, με την εμβόλιμη «διεθνή ημερομηνία» της 1ης Μαρτίου πάνω στην άψη των εθνικών πρωταθλημάτων και των Κυπέλλων Ευρώπης, μια βόλτα στο Διαδίκτυο να κάνουμε, αρκεί για να δούμε πολλά.

Εδώ, προφανέστατα, δεν ομιλεί ο Μαλεζάνι, που έχει κοουτσάρει Μπουφόν και Τουράμ, Καναβάρο και (Ντίνο) Μπάτζο, Βερόν και Ασπρίγια, Σενσίνι και Κρέσπο, Μπάλμπο και Κιέζα. Εδώ, ομιλεί η πίεση. Και, στην πίεση, συνήθως δεν ξέρεις τι λες. Βλέπεις μετά το βίντεο και δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Ο Μουρίνιο, όταν άφησε την πίεση να μιλήσει, είπε να... ξαναγίνει το παιγνίδι (Τσέλσι-Μπαρτσελόνα) επειδή δέκα αντιμετώπισαν έντεκα. Ο Μαλεζάνι, όταν δει το βίντεο της πρες-κόνφερενς στα Ανω Λιόσια, θα καταλάβει ότι δεν ήταν καθόλου... εστέτ (εικόνα και λόγια). Ακόμα περισσότερα θα καταλάβει εάν, ποτέ, δει σε βίντεο τον Οτο Ρεχάγκελ να σχολιάζει τις επιλογές του Μαλεζάνι για τη στελέχωση της ομάδας του Παναθηναϊκού!

Κάναμε αμάν, για δεκαετίες, ώσπου να βρούμε εκλέκτορα που να μην καταλαβαίνει απ' τις ισορροπίες του μπακάλη (τόσους διεθνείς απ' τον Παναθηναϊκό, τόσους απ' τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, τόσους απ' τη Θεσσαλονίκη), απ' τις γκρίνιες των καλομαθημένων που κατά βάθος είναι κακομαθημένοι, απ' τον ενδοτισμό της ομοσπονδίας απέναντι στους καλομαθημένους που κατά βάθος είναι κακομαθημένοι, απ' τις υστερίες του οπαδικού Τύπου. Και τώρα, που τον έχουμε, κάνουμε αμάν επειδή... δεν καταλαβαίνει. Ισορροπίες, γκρίνια, υστερία κ.λπ.

Οι συνεννοήσεις (ομοσπονδίας-συλλόγων) δεν επιτρέπονται, απλώς. Επιβάλλονται. Στην ίδια πρώτη ύλη προσφεύγουν, άλλωστε. Στους ποδοσφαιριστές. Επίσης, επιβάλλεται στις συνεννοήσεις να συμμετέχουν και οι ποδοσφαιριστές. Δεν έχω την αίσθηση, έχω τη βεβαιότητα, ότι εάν ρωτήσει κανείς, έναν προς έναν, τον Γκούμα, τον Γκέκα, τον Βύντρα, τον Παπαδόπουλο, τον Μάντζιο, πού θα προτιμούσαν να ευρίσκονται αυτό το τριήμερο, στην Κύπρο ή την Παιανία, άπαντες θα έλεγαν «στην Κύπρο».

Λύσεις υπάρχουν, πάντοτε και για όλα. Με δύο προϋποθέσεις. Κοινή λογική. Και καλή θέληση. Η κοινή λογική και η καλή θέληση, όπου δεν μεσολαβεί τοίχος εχθρότητας, οδηγούν στην ευελιξία. Στην ευστροφία. Θα ήταν θεμιτό, έως... σωτήριο, ευθύς εξαρχής να είχε ξεκαθαριστεί ότι οι όποιοι διεθνείς της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού παίζουν μόνο στο πρώτο ματς (σήμερα) και την επομένη (αύριο το πρωί) επιστρέφουν στην Αθήνα ώστε να κερδίσουν τη μία ημέρα. Ακόμα καλύτερα; Μία εβδομάδα διακοπή, στο πρωτάθλημα. Μάλιστα, στην αργία της Καθαράς Δευτέρας. Σούπερ! Είναι τόσο λίγες οι (30) αγωνιστικές και τόσο μεγάλη η άνεση χρόνου έως το φινάλε της περιόδου, που δεν μπαίνει ζήτημα.

Εκείνο που δεν δίνει λύση είναι ο προπονητής ομάδας κορυφής (ακριβώς ό,τι έπραξε ο Μαλεζάνι) να υποδεικνύει δημοσίως ποιον δικό του να μην πάρει ο εκλέκτορας και με ποιον... κυριακάτικο αντίπαλο να τον αντικαταστήσει! Δεν είναι, ωσαύτως, σοβαρό άλλοτε μεν οι «πολλοί διεθνείς» να μας χρησιμεύουν ως έξοχο επιχείρημα-όπλο στη μάχη των εντυπώσεων και στον πόλεμο της επικοινωνίας, άλλοτε δε οι ίδιοι «πολλοί διεθνείς» να 'ναι αιτία μουρμούρας. Ισχύει περίπου ό,τι και με τα γκολ στα τελευταία λεπτά. Οταν τα 'βαζε ο Παναθηναϊκός με τον Ρότσα ή με τον Μαρκαριάν ή με τον Σουμ, ήταν ικανότητα, επιμονή, δουλειά, πίστη, φυσική κατάσταση. Οταν τα βάζει η ΑΕΚ, είναι... φάρδος!

Μεταξύ μας, σε χρονιά που (απ' τον Αύγουστο, κιόλας) δεν υπάρχει κάτι ή κάποιος που να μην έχει φταίξει στον Παναθηναϊκό, κάποτε θα (τους) έφταιγε, αφού οι υπόλοιποι ενδεχόμενοι φταίχτες ξοδεύτηκαν κι εξαντλήθηκαν, και ο Ρεχάγκελ. Απ' την «πράσινη» οπτική γωνία των πραγμάτων, άλλωστε, η Εθνική δεν είναι παρά η συμμορία των κακοποιών στοιχείων (Νικοπολίδης, Μπασινάς, Κυργιάκος, Σεϊταρίδης, Κοτσόλης κ.λπ.) που... θα χαλάσει και τα δικά μας παιδιά. Και, εννοείται, στο κλασικό μοτίβο. «Δεν ευθύνεται ο Ρεχάγκελ για την πορεία μας φέτος, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες, αλλά» (...έπεται ο γνωστός ποταμός που καταλήγει στη ρητορική απορία, φαντάσου να ευθυνόταν κιόλας!)

Είναι ειρωνεία της ζωής ότι, σε τούτη τη φασαρία, τη λεγόμενη «βρόμικη δουλειά» (τα τηλεφωνήματα, τις διαμαρτυρίες, την έντονη λογομαχία) έχει αναλάβει, στον Παναθηναϊκό, να τη διεκπεραιώνει ο Στράτος Αποστολάκης. Ο ίδιος Αποστολάκης που, ως παίκτης, δεν άφηνε ματς για ματς να πέσει κάτω. Φιλικό στην Κύπρο; Φιλικό στην Κύπρο. Στη Λιθουανία; Στη Λιθουανία. Στο Κατάρ; Στο Κατάρ (όπου, θυμίζουμε, έκανε και το ντεμπούτο του στους Ανδρες). Το εφάρμοσε με ευλάβεια κι επιπλέον ήταν αυτό που μεταλαμπάδευσε, με το παράδειγμά του και με τη διδαχή του, στον Ζαγοράκη. Με αποτέλεσμα ο ένας να φτάσει στις 96 συμμετοχές κι ο άλλος να 'ναι ο μοναδικός που τον έχει προσπεράσει (113).

Είναι, επίσης, ειρωνεία ότι αυτά τα κόλπα τα τελειοποίησε ο μακαρίτης Κυράστας, δίπλα στον οποίο ο Αποστολάκης (μα)θήτευσε. Εδινε, θυμάμαι, φιλικά η Εθνική στην Κοζάνη ή στο Κιλκίς ή στη Λάρισα απόγευμα, ο Κυράστας δεν τα έβλεπε στην TV, διότι την ίδια ώρα είχε προπόνηση στην Παιανία, κι ύστερα τηλεφωνούσε στην εφημερίδα να μάθει τον ακριβή χρόνο συμμετοχής τού κάθε παίκτη, για να 'χει μετά να ωρύεται ότι ο Καραγκούνης έπαιξε 64 λεπτά... κι ο Καραταΐδης 52. Κρίμα που, μετά ταύτα, ο καλός Γιάννης δεν έτυχε να ζήσει το πράγμα κι από την άλλη, την απέναντι, πλευρά για να αποκτήσει την ολοκληρωμένη εικόνα. Πανέτοιμος ήταν, αρχές καλοκαιριού του 2003. Αλλά η Εθνική πήγε στη Σαραγόσα, Ιούνιο, και νίκησε την Ισπανία!

Ας είναι. Ολ' αυτά έχουν την ιδιότητα του αέρα. Του αφρού. Κυριακή βράδυ, θα 'χουν διαλυθεί. Εάν ο Παναθηναϊκός φτάσει την ΑΕΚ, ουδείς θα τα θυμάται. Εάν πάλι όχι, θα 'ναι απελπιστικά λίγο (για πειστικό ελαφρυντικό) ότι στην Κύπρο ταξίδεψε ο Μάντζιος, ενώ έπρεπε να ταξιδέψει ο Λυμπερόπουλος...