Οταν φύγουν οι καλικάντζαροι (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Το απολαύσατε, ελπίζω, το ελληνικό Αll Star Game. Ηταν καλά οργανωμένο, χαρακτηρίστηκε από την αθρόα προσέλευση και συμμετοχή του κοινού, είχε λάμψη, είχε αστέρια, αλλά του έλειψε το μπάσκετ. Οι μπασκετμπολίστες που μαζεύτηκαν στη Λάρισα είχαν πρώτο (αν όχι μοναδικό) στόχο να εξοικονομήσουν ενέργεια εν όψει των κρίσιμων αγώνων που έρχονται και να αποφύγουν τον κίνδυνο τραυματισμού. «Διακωμώδησαν τη διοργάνωση», μου είπε συνάδελφος που την παρακολούθησε από κοντά. Αποκορύφωμα, βέβαια, η κοινή τους απόφαση να... διακόψουν τον αγώνα προτού αναδειχθεί νικητής.

Πάλι καλά, λέω εγώ. Πάλι καλά που δεν είχαμε και κανένα μποϊκοτάζ. Γιορτές και πανηγύρια μέσα στα ευρωπαϊκά πλέι οφ δεν γίνονται. Ελα όμως που οι παίκτες θέλουν 10 και 15 μέρες ρεπό από την αγωνιστική δράση τις μέρες των Χριστουγέννων. Αντί δικού μου σχολίου, παραθέτω μια κουβέντα του Παναγιώτη Γιαννάκη: «Εμείς είμαστε διασκεδαστές. Οφείλουμε να δουλεύουμε τις μέρες που οι άλλοι ξεκουράζονται».

Ειδάλλως, ας κλείνουν τις άγιες μέρες και τα θέατρα και οι κινηματογράφοι και τα μπουζουξίδικα και οι ταβέρνες. Να κλειδώνουμε όλη τη χώρα από τις 23 Δεκεμβρίου έως τις 7 Ιανουαρίου και να την ξανανοίγουμε μόλις φύγουν οι καλικάντζαροι.

Τώρα που ξεμπερδέψαμε με τα πουρνάρια, ας επιστρέψουμε στον γάμο. Για τον Αρη αρχίζει απόψε μια σειρά ευρωπαϊκών τελικών. Από την κατάκτηση του ULEB Cup (και την επιβίβαση στο «τρένο» της Ευρωλίγκας) τον χωρίζουν δύο αγώνες με τη Βιλερμπάν, άλλοι δύο με τη νικήτρια του ζευγαριού Χέμοφαρμ-Ρέτζιο Εμίλια και ένας υπέρ πάντων απέναντι σε όποιον ξεχωρίσει από την τετράδα Ντιναμό Μόσχας, Ερυθρός Αστέρας, Λοτομάτικα Ρόμα και Χάποελ Ιερουσαλήμ.

Ανηφόρα, αλλά όχι Γολγοθάς. Ούτε όμως ο Αρης είναι η πανίσχυρη ομάδα που θα μπορούσε να ισοπεδώσει αντιπάλους αυτού του βεληνεκούς. Oταν μετατρέπει το πάθος των οπαδών του σε κινητήριο δύναμη (θυμηθείτε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ), γίνεται ακαταμάχητος. Αλλες φορές όμως μοιάζει μαλακός σαν βούτυρο. Με απόδοση σαν αυτή του επαναληπτικού κόντρα στον Πανιώνιο, δεν έχει τύχη να προχωρήσει.

Απόψε στη Λιόν, όπου εκστρατεύουν αρκετοί οπαδοί του από τις γύρω χώρες, ο Αρης καλείται να πάρει αποτέλεσμα σε μια έδρα πολύ πιο δύσβατη από το κλειστό του Ελληνικού. Χρειάζεται ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, αποφασιστικότητα και αυτοσυγκέντρωση.
Η Βιλερμπάν είναι αξιόλογη ομάδα, αλλά πάσχει από το κλασικό σύνδρομο των Γάλλων: όταν βλέπει μάτι που γυαλίζει, χάνει στροφές και ψάχνει τη λευκή σημαία. Ελλειμμα προσωπικότητας λέγεται αυτό. Στον προηγούμενο γύρο κινδύνεψε να αποκλειστεί από τη Ζελέζνικ, μολονότι είχε νικήσει με 90-67 στο «Αστρομπάλ». Νωρίτερα μέσα στη σεζόν γνώρισε συντριβές ακόμα και από ομάδες του σωρού, όπως οι... Αστροναύτες του Αμστερνταμ.

Ωστόσο, αυτό ακριβώς το +23 του πρώτου αγώνα με τη Ζελέζνικ μοιάζει με προειδοποίηση για τον Αρη. Εάν παρασυρθεί από την αναπόφευκτη ορμή των Γάλλων, κινδυνεύει να βρεθεί βαθιά μέσα στο πηγάδι. Οσο ισχυρό χαρτί κι αν είναι το Αλεξάνδρειο, δεν συνιστά πανάκεια για κάθε εκτός έδρας αναποδιά. Πόσους λαγούς να χωρέσει πια αυτό το καπέλο;