Αν βάλουμε αντί για Κύπρο Κρήτη, αντί για Ρεχάγκελ Δανιήλ, αντί για Καζαχστάν και Λευκορωσία... σκέτο Ρωσία, ο Σαμαράς του 2006 είναι (πέντε χρόνια μετά, όση απόσταση έχουν οι ηλικίες τους) ο Χαριστέας του 2001. Ολα, ίδια. Ντεμπούτο στους Ανδρες, φιλικά σε μεγαλονήσι, κοινή ημερομηνία (28 Φεβρουαρίου!), κοινή ηλικία (21), πάνω στον κοινό μήνα των (21ων) γενεθλίων τους. Το κυριότερο: ντεμπούτο και, μάνι-μάνι, γκολ. Ο Χαριστέας, δύο γκολ στο πρώτο ημίωρο της πρώτης συμμετοχής του. Ο Σαμαράς, δύο γκολ σ' ενάμισι ματς.
Οι διαφορές ξεκινούν απ' τον βαθμό αποδοχής. Ο Δανιήλ, τότε, άκουσε τα σχολιανά του απ' τους διαχρονικούς του είδους-σπορ, πού πήγε (στον υποβαθμισμένο Αρη) και βρήκε τον (... ποιον;) Χαριστέα. Ο Ρεχάγκελ, τώρα, άκουγε τα σχολιανά του απ' τους ίδιους «διαχρονικούς» ότι άργησε να πάει και να βρει τον Σαμαρά. Ο ένας έπρεπε να πείσει. Δύσκολη, αλλά χρήσιμη, αφετηρία. Οξύνει το πείσμα. Ο άλλος, προτού κλοτσήσει την πρώτη μπάλα καν, είχε τη θετική προδιάθεση των κριτικών. Επικίνδυνη αφετηρία, εάν ο μικρός συμβεί να θεωρήσει δεδομένα, ενώ δεν είναι τέτοια, τα όσα καλείται να αποδείξει και να κατακτήσει.
Η δεύτερη διαφορά, παρακολούθημα της πρώτης, είναι το ύψος της προσμονής και των απαιτήσεων. Ο ένας είχε να βγάλει τους κριτικούς ψεύτες. Ο άλλος να τους επιβεβαιώσει. Δικαιολογημένα. Ο Χαριστέας ξεκίνησε να μάθει (ό,τι έμαθε από) το ποδόσφαιρο στα χέρια συμπαθών και σεβαστών, πλην εμπειρικών δασκάλων, στο σχολείο-Αρης. Και δίχως προτέρα (οικογενειακή) βάση. Ο Σαμαράς έμαθε το ποδόσφαιρο στα χέρια εξειδικευμένων καθηγητών, στο πρότυπο σχολείο-Χέιρενφεϊν. Τη δε προτέρα βάση, είχε την τύχη να τη διαθέτει. Στην Ολλανδία ο Σαμαράς έγινε, από παίκτης, ποδοσφαιριστής. Στην Αγγλία, ξεκίνησε να γίνει ποδοσφαιριστής υψηλού ανταγωνισμού.
Σε τούτη την αφετηρία του Σαμαρά, το υμνολόγιο για τα προσόντα του δεν ωφελεί. Δεν χρησιμεύει σε κάτι. Διότι δεν προσθέτει κάτι. Τα προσόντα του, τα ξέρουμε. Η επαφή του με την μπάλα, στο γκολ κατά του Καζαχστάν, ήταν περιωπής. Είχε κλάση. Πρόκειται για τον σέντερ φορ των οκτώ εκατομμυρίων ευρώ, αμέσως βασικό στην ομάδα του, κιόλας σύνθημα των φαν της Μάντσεστερ Σίτι. «Feed the Greek and he will score». Δώστε την μπάλα στον Ελληνα και θα το βάλει. Παρακάτω; Παρακάτω, στην Εθνική ο Σαμαράς έχει αποστολή να γίνει, όχι καλός ποδοσφαιριστής που ήδη είναι, αλλά καλός συμπαίκτης. Εξ ου και ο εύστοχος πόντος του Ρεχάγκελ προχθές στη Λεμεσό. Εύστοχος, και ως προς την ουσία (να δίνει πιο γρήγορα ο Σαμαράς την μπάλα) κι επειδή η παρατήρηση έγινε με δημοσιότητα.
Οχι κατ' ιδίαν. Το κατ' ιδίαν ενέχει το ρίσκο (όχι με τον, πολύ συγκεντρωμένο στο αντικείμενο, τύπο-Σαμαρά, αλλά γενικώς με τους πιτσιρικάδες) η παρατήρηση απ' το ένα αυτί να μπει, απ' το άλλο να βγει. Το δημοσίως έχει διαφορετική βαρύτητα. Ο Χαριστέας, περισσότερο κι από καλός παίκτης, πρωτίστως ως καλός συμπαίκτης ήταν που έφτασε να 'χει στην Εθνική 50/14 (συμμετοχές/γκολ) και να 'ναι «εις το διηνεκές» ο σκόρερ των μεγαλύτερων, στην ιστορία, γκολ που έβαλε ποτέ Ελληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Χαριστέας κι ο Σαμαράς είναι οι δύο βασικοί φουνταριστοί μας για τούτη τη δεκαετία και για την επόμενη. Με «τρίτο» τον Μάντζιο. Και με (όσο θα 'ναι καλά) λύση πολυτελείας, τις λίγες, αλλά κρίσιμες φορές (α λα Αλμάτι) που ίσως θα χρειαστεί, τον Λυμπερόπουλο. Το σύστημα-Ρεχάγκελ προβλέπει ένα φουνταριστό. Η πρώτη δοκιμή του Γερμανού, την Τρίτη απέναντι στη Λευκορωσία, ήταν να δει εάν ο Χαριστέας κι ο Σαμαράς μπορούν να είναι συμπληρωματικοί.
Η δεύτερη, χθες στη Λευκωσία, εάν μπορούν να είναι συμπληρωματικοί, όπως ήταν στην Ελπίδων, ο Μάντζιος (μπροστά) και ο Σαμαράς (στην τρύπα, πίσω).
Ο εκλέκτορας, άλλωστε, είναι γνωστό ότι δίνει και το βρακί του για ποδοσφαιριστές που ανταποκρίνονται σε περισσότερες της μιας (οπωσδήποτε παρεμφερείς, φυσικά) θέσεις. Ο Χαριστέας, στη θεωρία ατόφιος σέντερ φορ, στην Εθνική πιο πολύ έχει παίξει δεξιός χαφ-εξτρέμ (με σέντερ φορ τον Βρύζα ή τον Νικολαΐδη και με σημείο εκκίνησης εκείνο το σαββατιάτικο απομεσήμερο «του Μπέκαμ» στο «Ολντ Τράφορντ»). Ο Σαμαράς, τώρα, άρχισε από αριστερός χαφ-εξτρέμ (με τον Χαριστέα φουνταριστό και τον Σαλπιγγίδη στα δεξιά) και μόνον όταν βγήκε ο Χαριστέας, δηλαδή στο τελευταίο εικοσάλεπτο κατά της Λευκορωσίας, έπαιξε κορυφή (με παραστάτες-ακραίους τον Λαγό και τον Γκέκα). Αλλά σε τούτο το εικοσάλεπτο είχαμε... χάσει την μπάλα στο κέντρο και σπανίως κάναμε επίθεση. Η διάγνωση, ωστόσο, είναι (γι' αρχή) ότι μπορούν να φτάσουν εν καιρώ στο επίπεδο, όπως και με τον Μάντζιο, να αλληλοσυμπληρώνονται.
Τον συνδυασμό κινήσεων που απαιτούνται, για να 'ναι καλοί συμπαίκτες, ο Χαριστέας τον ξέρει. Ο Σαμαράς καλείται να τον μάθει. Οπως μαθαίνεις την τέχνη και την αφήνεις ωσότου χρειαστεί. Θα τον ωφελήσει. Μακάρι όλα, ώσπου να γεράσει, να του πηγαίνουν ρόδινα. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γυρίσματα (σαν κι αυτά που βιώνει στον Αγιαξ, μετά Κούμαν, ο καταρρακωμένος Χαριστέας) επιφυλάσσει η ροή της καριέρας. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μάθει να 'ναι καλός συμπαίκτης απ' την επανάληψη στις προπονήσεις και την εξοικείωση στα παιχνίδια.
Το απαιτούμενο απ' τον Ρεχάγκελ (να παίζει αριστερά ή δεύτερος στον άξονα πίσω απ' τον φορ) ενδέχεται να μην έχει την παραμικρή σχέση με το απαιτούμενο, στη Σίτι, απ' τον Πιρς (να παίζει κορυφή). Συμβαίνει με πολλούς, εξ ου και οι αποστάσεις απόδοσης, κάμποσα τα παραδείγματα, του ίδιου παίκτη στον σύλλογο και την Εθνική. Ο τοπ επαγγελματίας οφείλει, απ' το να έχει ο ίδιος απαιτήσεις με βάση αυτά που ξέρει κι έχει συνηθίσει, να προσαρμόζεται σε όσα ο προπονητής απαιτεί απ' αυτόν να μάθει, να συνηθίσει, να προσφέρει.
Ο Σαμαράς κουβαλάει εχέγγυα τοπ επαγγελματία.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
