Δεν σε ξέρω, δεν σε είδα, τριήμερο με Βύντρα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Η αλήθεια είναι ότι για το τριήμερο είχα αναρίθμητες προσκλήσεις, ώστε η Καθαρά Δευτέρα να μη με βρει στην πόλη. Με είχαν καλέσει στην Αράχωβα σε ένα από τα σαλέ της Μαστροκώστα για να μάθω στους νεόπλουτους πώς μπορούν να κάνουν σκι ή σνόουμπορντ με κουστούμι.
– n –
Αυτή ήταν μία εκδήλωση την οποία χρηματοδοτούσαν οι μεγαλύτεροι οίκοι μόδας από όλη την Ευρώπη και καταλαβαίνετε ότι μου ήταν πολύ δύσκολο να αρνηθώ, πράγμα που στο τέλος έκανα, αφού αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στον Ιβ Σεντ Λοράν και τον Γεωργέα, πάντα τον δεύτερο θα διάλεγα.
– n –
Ετσι έμεινα στην Αθήνα για να παρακολουθήσω από κοντά το ντέρμπι. Και το έκανα με όλη μου την καρδιά. Αυτά τα κοσμικά και τα τριτοκοσμικά τα έχω βαρεθεί, οπότε ένα ντέρμπι ανήμερα του Καρνάβαλου ήταν ό,τι έπρεπε, ώστε και η διάθεσή μου να παραμείνει ευχάριστη, αλλά και να αποφύγω την ταλαιπωρία της επιστροφής.
– n –
Ξέρετε, αυτό που γίνεται κάθε φορά. Βαρέθηκα να ξεκινάω για να γυρίσω την Καθαρά Δευτέρα και να φτάνω σπίτι μου τη... Δευτέρα Παρουσία. Ολα τα αυτοκίνητα, το ένα πίσω από το άλλο σε μια ατελείωτη γραμμή, σαν να βγήκαν οι ελέφαντες βόλτα. Σε αυτό το ατελείωτο τράφικ, ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω. Τηλεφωνούν κάποιοι με τα κινητά και πληροφορούν τους δικούς τους, οι οποίοι τάχα μου αγωνιούν, ότι θα αργήσουν γιατί έχει στον δρόμο κίνηση. Δεν καταλαβαίνω από πού βγήκε αυτή η έκφραση και αρνούμαι να καταλάβω. Αμα είχε κίνηση, δεν θα αργούσαν. Επειδή είναι ακίνητοι αργούν.
– n –
Τέλος πάντων, φίλε αναγνώστη, όλο αυτό το μαρτύριο το γλίτωσα φέτος και την Κυριακή, με όλους τους δρόμους για πάρτη μου, ανηφόρισα το απογευματάκι στον Παράδεισο Αμαρουσίου, στο αγαπημένο μου Καλλιπλάστικο για να απολαύσω το ντέρμπι.
– n –
Η αλήθεια είναι ότι πήγα νωρίς. Δύο και κάτι ωρίτσες πριν ξεκινήσει το ματς. Την ώρα, μάλιστα, που ξεκινούσε το πιο ενδιαφέρον κομμάτι των κρίσιμων αυτών παιχνιδιών, δηλαδή το ξύλο. Πόσο μ' αρέσει όταν βλέπω αυτά τα αγοράκια να δέρνονται μεταξύ τους, με τα τζινάκια και τα φουτεράκια με κουκούλα και τα αυτοσχέδια ρόπαλα. Δεν ξέρω αν το ποδόσφαιρο έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια ή πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο τα επόμενα. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι τσαμπουκάδες και τα σούτια έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο. Πέφτει ποιοτικό ξύλο στα ελληνικά γήπεδα και με στενοχωρεί αφάνταστα όταν κάποιοι μιλούν για τυφλή βία.
– n –
Την τύφλα τους δεν βλέπουν. Προσωπικώς πιστεύω ότι από τη στιγμή που άρχισαν να έρχονται –με δική μας φυσικά πρόσκληση– και αλλοδαποί χούλιγκαν για να συμμετάσχουν στους εγχώριους τσαμπουκάδες, αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο τέτοιο που οι ξένοι δεν το έχουν καταφέρει. Και ρωτάω, γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε;
– n –
Ξέρω, φίλε αναγνώστη, ότι κανείς δεν πρόκειται να μου δώσει μια σοβαρή και υπεύθυνη απάντηση. Κάποιοι σοφοί, από αυτούς που μας τυραννούν τα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα, θα ισχυριστούν ότι αυτές οι βιαιοπραγίες δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Σιγά το νέο. Από τη στιγμή, όμως, που δεν μπορούμε να φτιάξουμε ποδόσφαιρο, δεν σημαίνει ότι είμαστε ανίκανοι για να φτιάξουμε... παραποδόσφαιρο.
– n –
Το έχουμε δοκιμάσει και σε άλλους τομείς και τα πήγαμε περίφημα. Μπορεί να μην έχουμε παιδεία, αλλά έχουμε παραπαιδεία. Μπορεί να μην έχουμε οικονομία, αλλά έχουμε παραοικονομία. Ολοι ξέρουμε ότι δεν έχουμε κράτος, αλλά έχουμε παρακράτος. Αρα, γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και με το ποδόσφαιρο, να ξεμπερδεύουμε;
– n –
Και τι δεν είδα στο ΟΑΚΑ. Κατ' αρχάς, διέκρινα στις κερκίδες των επισήμων τον πρόεδρο των μεσομακροπρόθεσμων σχεδίων του πάλαι πότε κραταιού Ευρωπαίου Παναθηναϊκού Αγγελο Φιλιππίδη, συνοδευόμενο μάλιστα από αιθέρια ύπαρξη. Σκέφτηκα προς στιγμήν ότι η διοίκηση του Παναθηναϊκού τον κάλεσε στο γήπεδο για να τον βλέπει ο Κασναφέρης και να του έρχεται στο μυαλό τι έπαθε ο Ευθυμιάδης. Δεν μου φαίνεται άσχημη ως σκέψη. Και με την έκβαση του αγώνα μπορώ να πω ότι λειτούργησε.
– n –
Λίγες σειρές πιο πάνω, το μάτι μου έπεσε σε μια κομψή φιγούρα, που δεν ήταν άλλη από του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Γιάννη Βαρδινογιάννη. Αντίθετα, ο καλός μου Ντέμης καθόταν μόνος, απομονωμένος θα έλεγα, σε μία κερκίδα, μη έχοντας στα 500 μέτρα άνθρωπο δίπλα του. Μου θύμισε αυτούς που βάζουν σε καραντίνα, χτυπημένους από τη γρίπη των πτηνών.
– n –
Το παιχνίδι, για να είμαι ειλικρινής, φίλε αναγνώστη, δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Από την αρχή προσπαθούσα να καταλάβω τον τρόπο ανάπτυξης της ΑΕΚ, αυτόν τον γρίφο που έχει σχήμα ρόμβου. Να φανταστείτε ότι για να μπορέσω να αντιληφθώ πού είναι η κορυφή του και πού η βάση του, αναγκάστηκα να αλλάξω μέχρι και δέκα θέσεις μέσα στο γήπεδο. Τελικά δεν το βρήκα.
– n –
Ολα άρχισαν και τελείωσαν με τον ίδιο τρόπο. Με έναν Παναθηναϊκό που κάτι ήθελε και μία ΑΕΚ που δεν ήξερε ακριβώς τι ήθελε. Η μόνη φάση που μου έμεινε –όπως λέει το τραγούδι «έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδεύσει»– είναι αυτή με πρωταγωνιστή τον Λυμπερόπουλο. Ολα έμοιαζαν ιδανικά. Ο Σέζαρ μπήκε από αριστερά, σέντραρε, βρήκε μόνο τον Λυμπερόπουλο, το 90ό λεπτό είχε περάσει. Ο,τι καλύτερο δηλαδή για να σκοράρει η ΑΕΚ. Και ο Νικόλας έδειξε να τον πετυχαίνει η μπάλα, παρά να θέλει να τη στείλει αυτός στα δίχτυα.
– n –
Αδυνατούσα να πιστέψω πώς χάθηκε αυτή η ευκαιρία. Εφτασα μέχρι τη συνέντευξη Τύπου και ήθελα να βρω τον Λυμπερόπουλο για να τον ρωτήσω αν φταίει αυτός ο ρόμβος που τον μπέρδεψε και σημάδεψε τα μάτριξ του γηπέδου αντί για την εστία.
– n –
Δεν πρόλαβα. Ο Σάντος άρχισε να μιλάει και δεν ξέρω αν η συμπαθέστατη κυρία δίπλα του τον μετέφραζε ή αν έκανε ελεύθερη απόδοση των όσων έλεγε. Το λέω αυτό, γιατί δεν κατάλαβα τη δήλωσή του, ότι η ΑΕΚ μπήκε στο παιχνίδι για να κερδίσει. Προφανώς να κερδίσει χρόνο, ώστε κάπου εκεί στο 120'-130' να σκοράρει και να τελειώσουν όλα. Αλλη εξήγηση δεν μπορώ να βρω.
– n –
Οπως δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ήθελε να πει ο Μαλεζάνι, όταν δήλωνε πως ο Ρεχάγκελ παίρνοντας τους παίκτες του τους κουράζει και έτσι η ομάδα του μετά το 70' ήταν για ξάπλες. Εγώ αυτούς που είδα κουρασμένους ήταν ο Μόρις, που έχω καιρό να τον δω με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας, ο Μπίσκαν, που απ' ό,τι θυμάμαι δεν είναι στη λίστα του Τοπαλίδη και, τέλος, ο Γκονζάλες, που έχει φορέσει τη γαλανόλευκη φανέλα, αλλά αυτή της Αργεντινής.
– n –
Αλλά είπαμε, όταν είναι για ποδόσφαιρο τα πράγματα μπερδεύονται επικίνδυνα. Ενώ με το παραποδόσφαιρο όλα φαίνονται πιο καθαρά.