Ο Ζέλικο και το πλάνο του (SportDay/ Β. Τσούτσικας)

Το ξεκίνημα του «τρένου», ο ψηλός, τα plays και ο εγκλωβισμός στις επιστροφές των ψηλών, κομμάτια της εξήγησης για την αγωνιστική πτώση του ΠαναθηναϊκούΗ πινακίδα, γραμμένη από τις αρχές Οκτωβρίου με έντονα πράσινα γράμματα, έδειχνε τον προορισμό. Ο δρόμος απλωνόταν ευθύς, μακρύς, αλλά χωρίς εμπόδια, τουλάχιστον εμφανή. Η Πράγα ήταν ο ιδανικός, ο εκλεκτός τόπος για την επάνοδο του αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ στην κορυφή της Ευρώπης. Οδηγός στην κούρσα ο Ομπράντοβιτς, είδε το υλικό του και πήρε την απόφαση: «Με αυτούς που πέρυσι πλησίασαν φέτος θα φτάσω». Το οπλοστάσιο ενδυναμώθηκε με την προσθήκη του καλύτερου Ελληνα σκόρερ (Σπανούλης) και ενός καλού και έμπειρου -πλην ταλαιπωρημένου- ψηλού (Τομάσεβιτς).

Το ξεκίνημα

Ιδανικό. Και εδώ θα μπορούσε να ολοκληρωθεί η συγκεκριμένη παράγραφος. Τέσσερις συνεχείς νίκες, δύο εκ των οποίων απέναντι σε ομάδες που είχαν ταλαιπωρήσει στο παρελθόν τον Παναθηναϊκό, την ΤΣΣΚΑ και τη Σιένα. Η ήττα από τη Μάλαγα δεν ανησύχησε κανέναν. Αποδείχτηκε ότι δεν ήταν κακός οιωνός από τις 6 συνεχείς νίκες που ακολούθησαν. Πρώτη φάση τέλος, με τους «πράσινους» να μπαίνουν στους ισχυρούς με απολογισμό 12 νίκες και 2 ήττες. Αυτό το «τρένο» πού θα σταματήσει; Αυτοί που είχαν ενστάσεις για τη δημιουργία του ρόστερ στην αρχή της περιόδου είχαν πάρει την πιο μεγαλοπρεπή απάντηση από τις εντός γηπέδου επιδόσεις. Οι τραυματισμοί Φέμερλινγκ και Τομάσεβιτς δεν στοίχισαν. Ενα ερώτημα είναι η επιστροφή τους τι αποτέλεσμα είχε. Θα το δούμε παρακάτω.

Ο ψηλός

Με δεδομένη την απουσία για πολύ καιρό των Φέμερλινγκ και Τομάσεβιτς, πολλοί ήταν αυτοί που φώναζαν στον Ομπράντοβιτς να πάρει έναν δυνατό, αναγνωρίσιμο ψηλό. Την ίδια άποψη είχαν και οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ. «Πες μας ποιον θέλεις και θα τον έχεις», το μήνυμα που έστελναν στον προπονητή (μέσες-άκρες) ο Παύλος και ο Θανάσης. Τα ονόματα παρήλαυναν από τις εφημερίδες, αλλά ΟΑΚΑ δεν πάτησαν ποτέ. Ο «Ζοτς» φώναζε: «Δεν θέλω κάποιον φυτευτό. Μέχρι να μάθει να παίζει τα συστήματα της ομάδας θα χάσουμε το τρένο», σκέψεις και, καμιά φορά, εκμυστηρεύσεις σε πηγαδάκια. Γιατί δεν πήρε κάποιον καλό ψηλό το καλοκαίρι, ώστε να μπορεί να δέσει με την ομάδα; Οι «εχθροί» του Σέρβου λένε επειδή προτίμησε τον πατριώτη του Τομάσεβιτς, οι «σύμμαχοι» γιατί το σχήμα που δημιούργησε τον εξυπηρετούσε στον τρόπο άμυνας. Ενας καλός -πλην βαρύς- σέντερ όχι μόνο δεν θα ήταν χρήσιμος, ίσως και να αποδεικνυόταν αταίριαστος στα προπονητικά πλάνα. Οταν η πίεση (από τις εφημερίδες) άρχισε να αυξάνει, ο Ομπράντοβιτς είπε ναι στην απόκτηση του Χάντερ, όπως είχε κάνει και πέρυσι με τον Μπάξτερ. Περισσότερο το έκανε αυτό για να γλιστρήσει από την υποχρέωση της μεταγραφής και λιγότερο για να αυξήσει τις επιλογές του. Και αυτός κοντός για σέντερ (2,00 μ.). Αλλο ένα σημάδι του Ζέλικο προς τον κόσμο ότι δεν τον βολεύουν τα «ντερέκια». Ηταν και είναι τόσο σίγουρος για το ρόστερ του που ακόμα και όταν τραυματίστηκε ο Χάντερ σκέφτηκε να τον κρατήσει! Είπαμε. Κανένας δεν μπορούσε να του πει κάτι γιατί η ομάδα «κεντούσε». Και αυτοί που φώναζαν δεν είχαν ισχυρότερα επιχειρήματα από τα αποτελέσματα του Παναθηναϊκού. Ακόμα και αυτοί που έλεγαν, λένε και θα συνεχίσουν να λένε, όχι από κακία, αλλά επειδή το πιστεύουν, ότι ο Παναθηναϊκός είναι από τις λίγες έως ελάχιστες ομάδες που έχουν την οικονομική πολυτέλεια να αποκτήσουν έναν παίκτη (ανεξαρτήτως θέσεως) μπας και χρειαστεί. Ακόμα κι αν δεν θεωρείται απαραίτητος στην αρχή της χρονιάς. Ο Παύλος και ο Θανάσης δεν κοιτούν λεπτά συμμετοχής για να δουν αν οι παίκτες τους αξίζουν τα λεφτά τους. «Ψώνιο» τους είναι οι νίκες και αυτές περιμένουν.

Tα plays και οι επιστροφές

Στο Ζάγκρεμπ κόλλησε ο Λάκοβιτς για να ολοκληρώσει την πιο άσχημη, μέχρι την επόμενη, εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Λάθος επιλογές και στο Τρεβίζο, λάθη και στο ΟΑΚΑ με την Εφές. Το «τρένο» χάνει τον δρόμο του, η πινακίδα με το «πράσινο» ΠΡΑΓΑ σβήνει και η εξήγηση αναζητείται. Λιγότερο πάντως από το διέξοδο στο αγωνιστικό πρόβλημα της ομάδας. Στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς οι απουσίες των ψηλών δεν κόστισαν. Το δεύτερο κομμάτι σηματοδοτείται από την επιστροφή των Τομάσεβιτς και Φέμερλινγκ στο παρκέ. Μήπως κόστισε αυτό; Η αλλαγή στις αγωνιστικές συνήθειες των «πρασίνων» μπορεί να είναι κομμάτι της εξήγησης. Αλλιώς είχαν μάθει να παίζουν, αλλιώς μοιραζόταν ο χρόνος συμμετοχής πριν γυρίσει ο Γερμανός με τον Σέρβο. Δεν είναι λίγοι οι παίκτες που βλέποντας τις λύσεις να αυξάνονται νιώθουν μεγαλύτερη την πίεση. «Αν δεν παίξω καλά, θα με φάει ο πάγκος», μία από τις σκέψεις που είναι λογικό να περάσει από το μυαλό των «πράσινων» παικτών. Οσο περίεργο και να ακούγεται, ο Παναθηναϊκός έπαθε ίσως αυτό που φοβόταν ο Ομπράντοβιτς ότι θα πάθει αν έκανε μεταγραφή ενός καλού ψηλού. Προσπάθεια εξήγησης Νο 2: Ο σούπερ σταρ της ομάδας κάθεται στον πάγκο της. Αυτός είναι ο Ομπράντοβιτς. Μήπως θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα νέο πλάνο (έστω και ανάγκης) για να βγει η ομάδα του από τη δύσκολη θέση. Ο τρόπος επίθεσης των «πρασίνων» φαίνεται πως έχει γίνει ευδιάκριτος χάρτης για τους αντιπάλους. Οι διεισδύσεις του Σπανούλη σταματούν σε τείχος. Αποτέλεσμα: λάθος πάσες, χαμένες επιθέσεις. Ο κορυφαίος πασέρ του Ευρωμπάσκετ Διαμαντίδης δεν μπορεί να περάσει τις ασίστ που είχαμε συνηθίσει. Κάποιο ξένο χέρι οδηγεί σε νέο λάθος. Δείτε τα σκορ του πρώτου κομματιού της χρονιάς και συγκρίνετέ τα με αυτά των τριών χαμένων ματς. Οι επιδόσεις έχουν πάρει τον κατήφορο. Ποιος είναι αυτός που πρέπει να βγάλει από το επιθετικό αδιέξοδο τον Παναθηναϊκό;

Ακόμα και σε αυτήν την «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», που λέει και ο αοιδός, ο Παναθηναϊκός δεν έχει χάσει τελείως τον δρόμο του. Αν και αχνά τα γράμματα, σχηματίζουν ακόμα τη λέξη ΠΡΑΓΑ στην ταμπέλα του σταθμού. Αν περάσει το στάδιο της «κοιλιάς» που όλοι έχουν «δικαίωμα» να κάνουν, η ομάδα του «Ζοτς» μπορεί να φτάσει μέχρις εκεί που κόντεψε πέρυσι.
Η ερώτηση είναι τι θα μπορούσε να κάνει ο οδηγός για να ελαχιστοποιήσει τα εμπόδια στην πορεία αυτή, ακόμα κι αν αυτά δεν φαίνονταν στην αρχή. Η ερώτηση γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν ξέρεις ότι στο τιμόνι έχεις τον κορυφαίο οδηγό...