Το ξεχωριστό χάρισμα του «Λύμπε» (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με κάποια περίεργη ικανότητα. Ενώ όμως στους περισσότερους η συγκεκριμένη ικανότητα είναι άχρηστη, όπως το να κουνάς τα αυτιά σου, ο Νίκος Λυμπερόπουλος γεννήθηκε με μια ικανότητα ιδιαίτερα χρήσιμη, που κανένας άλλος Έλληνας και πιθανόν ξένος παίκτης δεν έχει. Να μπορεί να χρησιμοποιεί το πόδι εκεί που οι άλλοι θα έβαζαν το κεφάλι. Ο Λυμπερόπουλος λοιπόν στο πρώτο γκολ της ΑΕΚ σηκώνει το πόδι στον Θεό, και κατεβάζει την μπάλα για τον Ιβιτς. Ο οποίος βρισκόταν εκεί που έπρεπε να βρίσκεται σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Στη θέση που παλιά ονόμαζαν «ντεμί». Η θέση που βρίσκεται ανάμεσα στον πλάγιο και τον φορ και η οποία είναι η μόνη που ο Ιβιτς άνετα μπορεί να παίζει. Ένα διαδικαστικό βολέ. Και μετά τη συνέχεια την ξέρουμε… Έτσι δεν είναι; Η ΑΕΚ στην άμυνα, η Καλλιθέα να χάνει ευκαιρίες και άλλη μία νίκη με την ψυχή στο στόμα. Αυτή τη φορά όμως το σενάριο ήταν διαφορετικό.

Εδώ βοήθησε η άμυνα της Καλλιθέας. Γιατί αν χτυπιέται κόρνερ και η άμυνα αφήνει την μπάλα να γκελάρει μέσα στη μικρή περιοχή πάει να πει -παραφράζοντας τον Αμλετ- ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο κέντρο της άμυνας. Τέλος πάντων, η μπάλα κάνει το επάρατο γκελ. Τώρα εάν το αντίπαλο στόπερ μπορεί να πλασάρει την μπάλα, όπως το έκανε ο Αλεξόπουλος, πάει να πει ότι με τέτοια άμυνα, στην Καλλιθέα δεν ταιριάζει η Α' Εθνική. Εκεί το ματς ουσιαστικά είχε τελειώσει. Όσο για συμπεράσματα, τα θετικά για την ΑΕΚ ήταν ότι ο Σέζαρ και ο Σοάρες μοιάζουν να επιστρέφουν σε φόρμα. Ιδιαίτερα ο Σέζαρ βρίσκει την εκπληκτική συναίσθηση του χρόνου που του επιτρέπει να κάνει ντρίμπλες και να γυρίζει σέντρες με την μπάλα να αγγίζει την πλάγια γραμμή. Επίσης θετικό είναι ότι επιτέλους ο Ιβιτς πήρε το Ο.Κ. να παίζει στη φυσική του θέση. Το αρνητικό συμπέρασμα από αυτό το ματς είναι ότι το πρόβλημα της αριστερής πλευράς δεν λύνεται με την αντικατάσταση του Μάλμπασα από τον Τζιωρτζιόπουλο. Ο Μάλμπασα τρώει ντρίμπλες από έλλειψη δύναμης. Ο Τζιωρτζιόπουλος από έλλειψη εκρηκτικότητας. Και οι δύο όμως τις τρώνε.

Αυτό που όλοι περίμεναν ήρθε. Και μάλλον άργησε… Κάθε λογικός φίλαθλος ήξερε ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού, ιδιαίτερα στη σεβαστή ηλικία που βρίσκονται, από τη στιγμή που εξασφάλισαν τον τίτλο θα το έριχναν στο σορολόπ. Μετά τη νίκη με 3-0 επί της ΑΕΚ οι παίκτες του Ολυμπιακού συγκρατήθηκαν από το να ξεκινήσουν τις διακοπές λόγω του ρεκόρ των 16 συνεχών νικών. Από τη στιγμή που το κατέρριψαν με τη νίκη τους επί της Καλαμαριάς κάθε ελπίδα σοβαρότητας εξέλειπε. Οχι μόνο από τα ματς αλλά και από τις προπονήσεις, όπως είπε στη συνέντευξη Τύπου ο Τροντ Σόλιντ που προσέθεσε ότι οι παίκτες έπαιξαν σαν τουρίστες. Ο Νορβηγός συγχωρείται για το «τουρίστες» λόγω της ελλιπούς γνώσης της αγγλικής γλώσσας. «No tourist Trod. Vacationers». Παραθεριστές. Οχι ότι ο Ολυμπιακός θα χάσει το πρωτάθλημα, αλλά εάν μπει σε ένα καλοκαιρινό ρυθμό είναι πολύ δύσκολο να τον αλλάξει, οπότε αντίο στο Κύπελλο.

Ποτέ δεν πίστευα αυτό που γράφεται «οι δύο ομάδες μη έχοντας άγχος για το αποτέλεσμα θα παίξουν ελεύθερη μπάλα». Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όταν δύο ομάδες δεν έχουν άγχος για το αποτέλεσμα βαριούνται που ζούνε. Απόδειξη το χθεσινό ματς του Παναθηναϊκού με τον ΟΦΗ. Ακόμα και οι παντρεμένοι 20 χρόνια υποκρίνονται μεγαλύτερο πάθος. Οι παίκτες βαριόντουσαν, οι θεατές βαριόντουσαν και μη μου ζητάτε να γίνω ο ήρωας που θα κάτσει να υποκριθεί ότι το πήρε στα σοβαρά…