Η ώρα της αυτοκριτικής (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Για πολλούς και διάφορους λόγους, το ματς του Πανιωνίου με τον ΟΦΗ είναι το παιχνίδι της χρονιάς. Δεν ξέρω αν στο τέλος θα σωθεί μόνο ο ένας από τους δύο ή και οι δύο. Aυτό που θεωρώ βέβαιο είναι ότι την Κυριακή όποιος νικήσει σώζεται. Οι δύο ομάδες ζήτησαν και συμφώνησαν να μην υπάρξει τηλεοπτική μετάδοση, το ματς μυρίζει μπαρούτι, στο Ηράκλειο επικρατεί πολεμική ατμόσφαιρα εναντίον του Βαγγέλη Βλάχου. Eγώ όμως θα έλεγα σε όλους ότι το σημαντικό πρέπει να το κάνουν μετά το ματς οι διοικήσεις. Λέγεται αυτοκριτική.
Ο ΟΦΗ και ο Πανιώνιος κινδύνεψαν και πέρυσι. Ο ΟΦΗ πιο πολύ από τον Πανιώνιο, αλλά και οι δύο σώθηκαν χάρη στον Αρη. Ο Αρης είχε προηγηθεί στη Νέα Σμύρνη, αλλά ο Χατζάρας κρέμασε την ομάδα στα δοκάρια προσπαθώντας να κρατήσει το 0-1 και ο Μπρέσκα τον τιμώρησε. Ο ΟΦΗ τη γλίτωσε γιατί διακόπηκε το ματς Αρης-Ηρακλής στου Χαριλάου και μηδενίστηκαν οι γηπεδούχοι. Αλλιώς η ισοπαλία που είχε πάρει στη Νίκαια από τον Ιωνικό αμφιβάλλω αν θα του έφτανε.

Νεοφώτιστοι

Ο ΟΦΗ και ο Πανιώνιος, σύμφωνα με τα προγνωστικά της πιάτσας, δεν έπρεπε να κινδυνέψουν στο φετινό πρωτάθλημα. Οι νεοφώτιστοι Ακράτητος και Λιβαδειά ήταν αμφίβολο αν θα προλάβαιναν να φτιάξουν ομάδες αντάξιες της κατηγορίας, αφού άλλαξαν πολύ τα ρόστερ τους. Η Καλλιθέα χωρίς τον Τσίγκα, τον Γκέκα (και τον Τάκη Λεμονή) δύσκολα θα έβρισκε τα γκολ που χρειαζόταν για να μείνει στην κατηγορία. Η Καλαμαριά είχε χάσει τρεις-τέσσερις παίκτες από την περσινή ομάδα, η οποία σώθηκε στο παραπέντε. Ακόμα και ο Ιωνικός στην αρχή της σεζόν έμοιαζε λιγότερο δυνατός από την περσινή ομάδα, που σώθηκε χάρη στην αγωνιστική βελτίωσή της στον δεύτερο γύρο. Μην ξεχνάτε ότι στα φιλικά η ομάδα του δουλευταρά Σάκη Τσιώλη δεν σταύρωνε νίκη και προβλημάτιζε.

Τρομάρα

Ο ΟΦΗ και ο Πανιώνιος έπρεπε να είναι καλύτεροι. Είχαν περάσει μια τρομάρα μία σεζόν πριν και έπρεπε να έχουν βάλει μυαλό. Ο ΟΦΗ θα πήγαινε να παίξει στο Παγκρήτιο (που δημιουργεί έσοδα), είχε νέα διοίκηση που έφερνε λίγη ηρεμία, ξεκίνησε με προπονητή τον Βλάχο, που ξέρει την κατηγορία, μπορούσε να στηριχθεί σε παίκτες δεδομένης εμπειρίας, όφειλε να κάνει μεγάλα σχέδια. Το ίδιο και ο Πανιώνιος. Πριν από δύο χρόνια βγήκε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Μπορεί να μην είχε τον Τζιόλη και τον Ντρόμπνι (ο Μάντζιος, που έφυγε, δεν ήταν βασικός), όμως είχε ακόμα τον Μπρέσκα, τον Γουνδουλάκη, τον Κιάσσο, τον Ναλιτζή, τον Νάβας, που υποσχόταν πολλά και δεν έδειξε τίποτα.

Μυστήριο

Πώς έφτασαν στο χείλος του γκρεμού; Κανονικά αυτό είναι μυστήριο. Και οι δύο στις μεταγραφές του Ιανουαρίου ενισχύθηκαν. Η Λάρισα, που έχει πιο πολλούς πόντους, πήρε ουσιαστικά μόνο τον Χλωρό, άντε και τον Ελντερ, που βρήκε θέση βασικού. Ο Πανιώνιος πήρε τον Κουτσόπουλο και τον Ζωγραφάκη, πόνταρε στον Κρασσά και τον Καμπάνταη, που πέρυσι έπαιζαν στην ΑΕΚ, η οποία έκανε πρωταθλητισμό, απέκτησε τον Λουτσιάνο και ξαναβρήκε τον Σπυρόπουλο. Ο ΟΦΗ απέκτησε τον Ισά και τον Κωνσταντινίδη, που θα έπρεπε να δέσουν την αδύναμη άμυνά του, και ξανάφερε στην Ελλάδα τον πάντοτε χρήσιμο Πίτερ Οφορίκουε. Κι όμως, έπρεπε να περάσουν δύο μήνες από το κλείσιμο των μεταγραφών για να κάνει την πρώτη νίκη του στον δεύτερο γύρο.

Αξίζουν

Ο ΟΦΗ έχασε βαθμούς από λάθη διαιτητών, ο Πανιώνιος είχε μια τεράστια ατυχία, αφού έχει πετύχει το στατιστικά αδύνατο για ομάδα, να έχει δει τέσσερις φορές την μπάλα να χτυπάει στο εσωτερικό του δοκαριού του αντιπάλου τερματοφύλακα, να παίρνει ανάποδα λιφτ και να βγαίνει έξω! Και οι δύο θα μπορούσαν να είχαν λίγο περισσότερους βαθμούς, αλλά η χρονιά τους θα ήταν και πάλι απογοητευτική: οι οπαδοί του ΟΦΗ και του Πανιωνίου ήλπιζαν σε κάτι καλύτερο και –το σπουδαιότερο– πιστεύουν ότι το αξίζουν.

Αργά

Σε αυτή τη λεπτομέρεια θέλω να καταλήξω. Πιστεύω ότι ο ΟΦΗ και ο Πανιώνιος είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της καταστροφής που μπορεί να πάθει μια ομάδα όταν σταματήσει να ικανοποιεί τον οπαδό της. Και οι δύο πληρώνουν ακριβά την εσωστρέφειά τους –το γεγονός ότι η ομάδα έγινε λόγος διαφωνιών. Ο ΟΦΗ δυσκολεύεται να βρει ενθουσιασμό. Ο κόσμος του για να τον βοηθήσει έπρεπε να τον δει στο χείλος του γκρεμού. Ετρεξε να τον σώσει, αλλά εξακολουθεί να μη συμπονάει την πρακτική της διοίκησής του: περιμένει ένα άλλο μέλλον. Το ίδιο συμβαίνει και στον Πανιώνιο. Ο Αχιλλέας Μπέος κήρυξε έναν πόλεμο που δεν μπορούσε να κερδίσει. Ο αντίπαλος, όπως αποδείχτηκε, ήταν ο εαυτός του και δεν ήταν τελικά οι «Πάνθηρες»: αυτοί σταμάτησαν να πηγαίνουν στο γήπεδο, αλλά τα αποτελέσματα δεν έγιναν καλύτερα –ίσα ίσα. Ο Μπέος, έχοντας κερδίσει τα περισσότερα ίσως στοιχήματα από οποιονδήποτε άλλον παράγοντα (διαμάχη με την Παράγκα, έξοδος στην Ευρώπη, μεταγραφικά ντιλ και με τον Ολυμπιακό και με τον ΠΑΟ, πρωταγωνιστική θέση στη Σούπερ Λίγκα, σεβασμός από τα δικαιοδοτικά όργανα κ.λπ.), αποφάσισε να βάλει το δυσκολότερο: να πολεμήσει μόνος, χωρίς φίλους και χωρίς συμπαραστάτες. Αυτή τη στάση του την πλήρωσε τελικά ο Πανιώνιος και ο ίδιος το κατάλαβε, εξ ου και το κήρυγμα ενότητας πριν από το ματς με τον ΠΑΟΚ. Μόνο που φοβάμαι ότι είναι λίγο αργά.

Μαγαζί

Οι διοικήσεις των ομάδων δεν πρέπει ούτε να κολακεύουν τους φιλάθλους τους ούτε και να τους αγνοούν. Η λογική του στυλ «δικό μου είναι το μαγαζί και κάνω ό,τι γουστάρω» δεν έχει εφαρμογή. Ο ΟΦΗ και ο Πανιώνιος θα πρέπει, αν σωθούν, να φροντίσουν του χρόνου να μην ξαναμείνουν μόνοι. Η μοναξιά δημιουργεί μόνο θλίψη.

Η 25η πράξη

Τρομαγμένοι από το χθεσινό κήρυγμα του Σάββα –που ζήτησε να σταματήσει η αδικία εις βάρος του Ολυμπιακού, που βάλλεται από τη διαιτησία– και την παραπληροφόρηση, οι διαιτητές του τριημέρου θα είναι και πάλι στο επίκεντρο της προσοχής.
• Τσαχειλίδης (Λάρισα-Ηρακλής). Η λογική λέει ότι μετά τον Ζωγράφο η Λάρισα θα πάρει κατιτίς παραπάνω από ό,τι περιμένει. Σόρι, αλλά δεν το πιστεύω. Ο Τσαχειλίδης παίζει 50-50 και δεν έχει το σύνδρομο του Ζορό, που τιμωρεί τις αδικίες. Πολλή γκρίνια προβλέπω στο Αλκαζάρ.
• Αργυρόπουλος (ΠΑΟΚ-Καλλιθέα). Η ανακοίνωση του ΠΑΟΚ κατά του μεγάλου Πορφύρη βρήκε ανταπόκριση. Ο πρωτάρης Αργυρόπουλος από την Καστοριά δεν θα τον αδικήσει, σεβόμενος το δράμα που έχει περάσει πρόσφατα.
• Κοντογιαννίδης (ΟΦΗ-Πανιώνιος). Είναι περίεργη περίπτωση ο Ρωμανός ο Μελωδός. Μετά την επιστροφή του από τη φθινοπωρινή τιμωρία του, οι φιλοξενούμενοι που είχαν την τύχη να τον έχουν supervisor (ο ΠΑΟ στην Τούμπα, η Λάρισα στο Περιστέρι, ο Αγροτικός Αστέρας –!– στο ΟΑΚΑ) δεν είχαν παράπονο. Αλλά νομίζω ότι η μάχη της Κρήτης δεν θα κριθεί από σφυρίγματα.
• Βασσάρας (Ιωνικός-Skoda Ξάνθη). Το ματς έχουν ζητήσει να το δείξουν όλα τα ξένα δίκτυα λόγω της παρουσίας του. Τον κρατούσαν καιρό έξω, αλλά τον έβαλαν στο δυσκολότερο ματς της χρονιάς. Στο μόνο αυτής της αγωνιστικής που το «Χ» βολεύει και τους δύο…
• Πολατιάν (Λεβαδειακός-Αιγάλεω). Πολύς κόσμος έχει πέσει πάνω του, ελπίζω να μην του τύχει καμιά στραβή…
• Δέτσης (ΑΕΚ-Ακράτητος). Έφτασε η ώρα να πάρει και η ΑΕΚ ένα πέναλτι. Αυτή τη φορά, αν υπάρξει φάση, ο Δέτσης δεν νομίζω ότι θα διστάσει. Θέλει να τα έχει με όλους καλά.
• Κάκος (Απόλλων Καλαμαριάς-Παναθηναϊκός). Τελείωσαν τα θαύματα του Δαμήλου; Έλα ντε. Ο Κάκος πάει στην Καλαμαριά με τις ευχές του ΠΑΟ, αλλά δεν νομίζω ότι τα έχουν μετρήσει καλά. Ονειρεύεται να γίνει διεθνής, είναι προσεκτικός όταν παίζει με τους μεγάλους και πιο πονόψυχος με τους μικρούς.
• Νταμπώσης (Ολυμπιακός-Ατρόμητος). Ο πενηντάρης (50-50) είναι ένας νέος της εποχής. Δευτέρα βράδυ το μπινελίκι που θα πέσει έτσι και κάνει κάνα λάθος εις βάρος του Ολυμπιακού ούτε που μπορεί να το φανταστεί. Και τα κάνει εύκολα τα λάθη ο άτιμος –και αυτός και οι επόπτες του.