Με ξετρελαίνουν οι άνθρωποι που στη διαλεκτική τους σε αφήνουν να διακρίνεις μια μεταφυσική αγωνία, που δεν διστάζουν να δείξουν ότι τους απασχολούν μεγάλα ερωτηματικά, που αναζητούν απαντήσεις ακόμα κι εκεί όπου αυτές δεν είναι απαραίτητες.
Ένας τέτοιος διανοητής, φιλόσοφος με αυτό το κάτι τις το υπαρξιακό που χαρακτηρίζει ένα Ζακ Λακάν ή, αν προτιμάτε, έναν Ζαν Πολ Σαρτρ, είναι ο διαιτητής Αναστάσιος Κάκος – για τους πολύ κολλητούς του Τασούλης ή Τάσαρος! Δεν είναι το πέναλτι που έδωσε στον ΠΑΟ αυτό που με έκανε να μην μπορώ να πάρω το βλέμμα μου από πάνω του -ούτε καν το καλλιγραφικό, θα το χαρακτήριζα, ξύρισμά του. Είναι η δήλωση που έκανε στο τέλος του ματς και διάβασα στην «Goal».
«Είμαι 100% σίγουρος ότι ήταν πέναλτι. Ο αμυντικός χτύπησε στο κεφάλι τον αντίπαλό του και υπήρχε παράβαση. Αν δεν δώσουμε αυτή την παράβαση πέναλτι, τότε ποια θα δώσουμε;», αναρωτιέται. Σε αυτή τη δεύτερη συμπληρωματική ερώτηση προκύπτει όλο το υπαρξιακό του δράμα. «Αν δεν δώσουμε κι αυτό, ποιο θα δώσουμε;», αναρωτιέται πολύ σωστά. Πολύ σωστά, διότι κάτι έπρεπε να δώσουμε...
Το κλασικό «δώσαμε δώσαμε» δεν ισχύει για τον Κάκο. Ισχύει όμως για τους παλαίμαχους του Παναθηναϊκού που μίλησαν – ή καλύτερα έβγαλαν γλώσσα- εναντίον του Μαλεζάνι στο «Εθνοσπόρ».
Ούτε η ένατη συνεχής νίκη του Παναθηναϊκού δεν φτάνει για να πειστούν κάποιοι ότι ο λατρεμένος μου Αλμπέρτο Μαλεζάνι κάνει για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Πλην όμως, με πολλά που λένε οι πρωταγωνιστές της έρευνας, μπορεί να γελάσει κάθε πικραμένος.
«Δεν με ενδιαφέρει η περίπτωση του Μαλεζάνι. Είναι ακόμα ένας προπονητής που δεν μπόρεσε να πάρει πρωτάθλημα. Μαζί του ο Παναθηναϊκός "έσπασε" όλα τα αρνητικά ρεκόρ. (…) Ο Παναθηναϊκός δεν δίνει τις εγγυήσεις ότι μπορεί να απειλήσει τον Ολυμπιακό κι αυτό ενοχλεί τους φίλους του. Σκεφτείτε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα, όταν αδυνατεί να κοντράρει έναν αντίπαλο που παίζει ποδόσφαιρο βάδην. (…) Το πενταετές πλάνο είναι το μεγάλο "παραμύθι" που πουλάνε. Ποιος μπορεί να περιμένει άλλα τέσσερα ή άλλα εννέα χρόνια για να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα;».
Ποιος τα λέει αυτά; Για σκεφτείτε λίγο; Ποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν τον ενδιαφέρει ο Μαλεζάνι; Ποιος θα χαρακτήριζε το ποδόσφαιρο του Ολυμπιακού «ποδόσφαιρο βάδην»; Ποιος θα ισχυριζόταν ότι ένα πενταετές πλάνο μπορεί να κρατήσει άλλα εννέα χρόνια; Μόνο κάποιος που έχει περάσει από τα έδρανα της «Δίκης», δίνοντας το δικό του ρεσιτάλ. Φυσικά και μιλάω για τον μεγάλο Αχιλλέα Ασλανίδη!
Ο Χρήστος Δημόπουλος, πιο πολύ και από την άποψή του, κάνει μια αληθινή αγγελία ευρέως εργασίας. Αρχικά επισημαίνει ότι «ο Μαλεζάνι κακώς επέμενε να αλλάζει συνεχώς πρόσωπα στην ενδεκάδα» και στη συνέχεια τονίζει: «Από την άλλη πλευρά, πού είναι οι άνθρωποι του σκάουτινγκ και ποιοι θα εξηγήσουν γιατί ο ΠΑΟ δεν διαθέτει παίχτες με προσωπικότητα; Κάποιοι από αυτούς καρπώνονται την επιτυχία των μεταγραφών και στα δύσκολα εξαφανίζονται».
Ναι, καλέ μου αναγνώστη: ζητούνται άνθρωποι! Αν μάλιστα δεν βρεθεί κανένας, κάτι μου λέει ότι ο ίδιος ο Δημόπουλος πρέπει να είναι διαθέσιμος...
Ο Αριστείδης Καμάρας καταθέτει μία αληθινά πρωτότυπη άποψη. Ισχυρίζεται ότι ο Παναθηναϊκός παίζει «με γιόμες και πασούλες»! Τώρα δεν ξέρω πώς μπορεί μια ομάδα να τα κάνει και τα δύο, όμως η διαπίστωση του Αριστείδη του Δίκαιου ότι το ποδόσφαιρο του Μαλεζάνι είναι καταθλιπτικό εξηγεί πολλά. Δες το, δες το, ο Καμάρας που δεν λείπει από ματς έπαθε κι αυτός κατάθλιψη! Η κατάθλιψη (μια αληθινή μάστιγα της εποχής!) παίζει περίεργα παιχνίδια. Ο Αριστείδης π.χ. κατηγορεί τον Μαλεζάνι για «την αδυναμία του να πάρει δραστικές αποφάσεις, όταν έβλεπε τον Κονσεϊσάο να πραγματοποιεί τραγικές εμφανίσεις».
Το ότι ο Βραζιλιάνος έφυγε δεν είναι δραστική απόφαση; Θα ήταν πιο δραστικό να τον κρατούσε ο Μαλεζάνι εδώ και να του κατουρούσε τα πόδια κάθε μέρα...
Με εντυπωσίασε και η άποψη του Γιάννη Καλιτζάκη, ο οποίος κάνει σε πέντε γραμμές ό,τι δεν είχε κάνει σε είκοσι χρόνια καριέρας, δηλαδή ντρίπλα! «Ο τρόπος που αγωνίζεται η ομάδα αντανακλά τη δουλειά του προπονητή. Ο Παναθηναϊκός παίζει βαρετό ποδόσφαιρο και γι' αυτό ευθύνεται και ο Μαλεζάνι. Οι επιλογές του το καλοκαίρι δεν βοήθησαν καθόλου», λέει κι από αυτό καταλαβαίνει κάποιος ότι ο Ιταλός πρέπει να φύγει. Αμ δε! Η προσποίηση του Καλιτζάκη είναι όντως εκπληκτική. Να τι λέει στη συνέχεια: «Από τη στιγμή που η διοίκηση στήριξε τον Μαλεζάνι στις δύσκολες στιγμές του πρώτου γύρου και της Ευρώπης, θεωρώ ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να τον κρατήσει. Τώρα πια ξέρει την ελληνική νοοτροπία, γνωρίζει περισσότερα για την ομάδα, το πρωτάθλημα και την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών»!
Τουλάχιστον, ο λακωνικός Γιόσεφ Βάντσικ δεν μετράει τα λόγια του και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. «Αν φταίει ο προπονητής ή οι παίκτες, είναι θέμα της διοίκησης να πάρει τις αποφάσεις», λέει.
Σκληρές αλήθειες που σπάνια ακούγονται...
Ψάχνοντας πάντως απόψεις που αφορούν στον Παναθηναϊκό, έπεσα πάνω σε μία του Αλέξανδρου Σόμογλου, ο οποίος γύρισε από άδεια για να βάλει τάξη στα ασυμμάζευτα.
«Ο Παναθηναϊκός», γράφει στην «Goal», «θυμίζει εμποδιστή χαμηλών εμποδίων που έχει μάθει να αποφεύγει τις απρόσμενες πτώσεις» (σ.σ. αντίθετα με πολλούς εμποδιστές που γουστάρουν να πέφτουν), «πλέον όμως καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε μεγαλύτερα ύψη και με το πάτημα της προσγείωσης να αναπτύξει ξανά ταχύτητα!». Τι είναι, βρε, ο ΠΑΟ; Μοτοκρός;
Στο μεταξύ, στη «SportDay» συνεχίζουμε με μεγάλη επιτυχία το παιχνίδι «βρες τον MVP της αγωνιστικής» για το οποίο σας έχω μιλήσει. Χθες, για μια ακόμα φορά, κλαίει το γραφείο που έπαιξε τα λεφτά του στον Μπασαλά-MVP του αγώνα του Λεβαδειακού με το Αιγάλεω.
«Θα μπορούσε ο σχετικός τίτλος να απονεμηθεί στον Σίσιτς που πέτυχε το νικητήριο γκολ», γράφεται στη σελίδα 22. «Σίγουρα πολυτιμότερος θα αναδεικνυόταν ο Κίεζεφ, αν το Αιγάλεω έφευγε έστω με την ισοπαλία. Η ουσία όμως στο ματς του Λεβαδειακού με το Αιγάλεω κρυβόταν στο παιχνίδι του Μπασαλά, που ήταν πρώτος σε όλες τις μπάλες και μέσα σε όλες τις επιθετικές προσπάθειες κ.λπ.».
Επειδή όλοι τσιμπήσαμε από την εισαγωγή, παίξαμε τα λεφτά μας στον Μπασαλά, αφού έγινε κατανοητό ότι ο Σίσιτς δεν μπορεί να είναι ο πολυτιμότερος! Αμ δε! Δεκαοκτώ ολόκληρες σελίδες πριν, ο Σίσιτς έχει αναδειχθεί MVP της αγωνιστικής φυσικά για το γκολ που σημείωσε! Το οποίο, όπως επισημαίνεται, είναι το πρώτο του στην Α' Εθνική και το πρώτο μετά τις 21 Μαρτίου του 2004...
(Μπορεί με τους MVP να τα μπερδεύουμε, αλλά από εγκυκλοπαιδικές γνώσεις είμαστε άπαιχτοι...)
Οπως πολύ δυνατοί είμαστε και στα Θρησκευτικά. Δακρυσμένοι από τη δραματική δήλωση του Σαλευρή ότι στην Καλλιθέα υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού και εκτιμώντας τη δήλωση του «Ντούμι» ότι αγαπάει όλον τον κόσμο, προτείνουμε (όπως βλέπετε στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας) με αφετηρία το σαββατιάτικο ματς της Τούμπας να ξεκινήσει η αγιοποίηση του Ρουμάνου…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
