Ο Αμπράμοβιτς και η πιθανή εξαγορά της Λίβερπουλ (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

H είσοδος του Αμπράμοβιτς στο αγγλικό ποδόσφαιρο είχε τα αποτελέσματα της έκρηξης ενός ηφαιστείου. Και τα αποτελέσματα αυτής της έκρηξης επηρέασαν βαθύτατα όχι μόνο το αγγλικό, αλλά και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αυτή η έκρηξη αφορούσε στη δυνατότητά του να ξοδεύει απεριόριστα χρήματα για την ενίσχυση της ομάδας του, σε μία εποχή που η οικονομική ύφεση εξαιτίας της κατάρρευσης της αγοράς των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είχε πλήξει βαθύτατα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Τον πρώτο του χρόνο ο Αμπράμοβιτς θύμιζε στο μεταγραφικό παζάρι τη διαπραγματευτική τακτική του Μιτεράν, ο οποίος ερωτηθείς κάποτε πώς διαπραγματεύεται, είχε απαντήσει «ισοπεδώνω με ένα μυδράλιο τα πάντα γύρω μου και μετά διαπραγματεύομαι με ό,τι κινείται». Ο ερχομός στην ομάδα πρώτα του Πίτερ Κένιον και κατόπιν του Πορτογάλου προπονητή Ζοσέ Μουρίνιο έφερε έναν μεγαλύτερο ορθολογισμό στις μεταγραφικές δαπάνες και μία πολύ καλύτερη επιχειρηματική οργάνωση και συμπεριφορά. Τώρα πια γνωρίζουμε αυτό που στην αρχή της εμφάνισης του Αμπράμοβιτς φαινόταν μία πιθανότητα.

Οτι ο Ρώσος θα άλλαζε ριζικά τις ισορροπίες στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Είναι πλέον εμφανές ότι το κέντρο του αγγλικού ποδοσφαίρου μετατοπίζεται από τον Βορρά, όπου βρισκόταν τα τελευταία είκοσι χρόνια -κυρίως με τη Λίβερπουλ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-, στον Νότο και την πρωτεύουσα. Το Λονδίνο, η πόλη στην οποία θα «πέσουν» -λόγω Ολυμπιακών Αγώνων του 2012- πολλά χρήματα και θα παρατηρηθεί έντονη οικοδομική δραστηριότητα, θα γνωρίσει μεγάλη έξαρση. Ο κατασκευαστικός είναι από τους τομείς που έχουν τη μικρότερη ανάπτυξη στην Αγγλία. Είναι λοιπόν σίγουρο ότι από τη στιγμή που το ποδοσφαιρικό κέντρο μεταφέρθηκε στο Λονδίνο, η πόλη θα μπορέσει να προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών κατασκευαστικών εταιρειών. Εκεί ίσως ποντάρει και ο ιδιοκτήτης της Τσέλσι, που ήδη αρχίζει να εξετάζει την πιθανότητα μεταφοράς της Τσέλσι σε ένα μεγαλύτερο γήπεδο, χωρητικότητας τουλάχιστον 60 χιλιάδων θέσεων. Αν καταφέρει να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του, νομίζω ότι η απόσταση της Τσέλσι από τις υπόλοιπες «μεγάλες» ομάδες της Πρέμιερσιπ θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, με δεδομένη την οικονομική αυτοτέλεια του Αμπράμοβιτς και κυρίως την άφθονη δύναμη ρευστότητας που διαθέτει.

Η είσοδος του Αμπράμοβιτς έφερε κι άλλους προβληματισμούς στην επιφάνεια, που ισχυροποιήθηκαν μετά και την εξαγορά της Γιουνάιτεντ από την οικογένεια Γκλέιζερ. Ηδη στην Αγγλία πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι μπορεί η είσοδος των ομάδων στο χρηματιστήριο να τις βοήθησε να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή τους τη χρονική στιγμή που πραγματοποιήθηκε, αλλά τώρα αυτό το μοντέλο λειτουργεί σαν τροχοπέδη στην αγωνιστική και οικονομική εξέλιξή τους.

Οι υπερασπιστές αυτής της άποψης λένε ότι η υποχρέωση των ομάδων να απολογούνται και να σχεδιάζουν την ανάπτυξή τους με την έγκριση της γενικής συνέλευσης των μετόχων τις περιόρισε και παράλληλα τις εξόρισε στον πλανήτη της ύφεσης, μιας και μία ποδοσφαιρική ομάδα είναι δύσκολο να λειτουργήσει ως επιχείρηση όταν είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο. Ως εκ τούτου, οι ομάδες πολλές φορές αναγκάστηκαν να δώσουν βάρος στον οικονομικό τομέα και να παραμερίσουν το ίδιο το παιχνίδι, πράγμα που έκανε ζημιά στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Αν όμως θεωρήσει κάποιος ότι το μοντέλο του μοναδικού ιδιοκτήτη-επενδυτή μπορεί να βοηθήσει τις ομάδες, αυτό μπορεί να συμβεί μόνον όταν θα έχουμε από τη μια μεριά ομάδες χωρίς μεγάλα χρέη και από την άλλη επενδυτές με μεγάλη οικονομική επιφάνεια για να μπορούν να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα.

Η περίπτωση της Λίβερπουλ, που βρίσκεται σε συζητήσεις για ενδεχόμενη εξαγορά της, είναι μία από αυτές που υπογραμμίζουν τις αλλαγές που γίνονται στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Βλέπετε, η Λίβερπουλ χρειάζεται χρήματα για να κτίσει ένα καινούργιο γήπεδο και να μπορέσει να ανταγωνιστεί την Τσέλσι, την Αρσεναλ και τη Γιουνάιτεντ.

Η πιο «ζωντανή» εγκυκλοπαίδεια του κόσμου

Είναι αδύνατο να έχει αναζητήσει κάποιος κάτι μέσα στο διαδίκτυο και να μην έχει πέσει πάνω στη Wikipedia. Ακόμα και αν ψάχνει φωτογραφίες της Jenna Jameson, που δεν είναι –ακριβώς- η ιδιοκτήτρια του γνωστού ουίσκι. Η Wikipedia είναι κάτι που θεωρητικά θα έπρεπε να έχει αποτύχει, ένα σχέδιο που θεωρήθηκε τρελό ακόμα και για τον παλαβό κόσμο του διαδικτύου. Μία εγκυκλοπαίδεια για όλους, γραμμένη από όλους. Παρ' όλ' αυτά, ετούτη η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια δέχεται πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια επισκέψεις τον μήνα και είναι φυσικά η δημοφιλέστερη εγκυκλοπαίδεια του Ιντερνετ. Συντάσσεται από χρήστες του διαδικτύου σε 82 γλώσσες. Οποιος θέλει, μπορεί να συντάξει ένα κείμενο, αλλά και να διορθώσει κάποιο που είναι ήδη καταχωρημένο.

Επίσης, μπορεί να το αντιγράψει, να το διαβάσει και να το αναπαράγει χωρίς άδεια, καθώς η Wikipedia στοχεύει στη δωρεάν και δημοκρατική διάδοση της γνώσης. Με όλα αυτά τα δεδομένα, λογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάτι περισσότερο παραπλανητικό στο διαδίκτυο από τη Wikipedia. Ομως, δεν συμβαίνει τίποτε τέτοιο. Οχι ότι δεν έχουν καταχωρηθεί «φίδια» ανάμεσα στα λήμματα αυτής της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας, όποιο όμως «λάθος» περάσει μέσα στις ιστοσελίδες της Wikipedia διορθώνεται μέσα σε πέντε λεπτά. Για παράδειγμα, κάποια μέρα του καλοκαιριού του 2004 στις 11.30 περίπου το βράδυ ένας χρήστης με το ψευδώνυμο Χίτλερ διαστρέβλωσε τα όσα γράφονταν στο λήμμα «ιουδαϊσμός» και πέντε λεπτά αργότερα η ζημιά είχε επιδιορθωθεί από έναν άλλο χρήστη.

Στον χρήστη με το ψευδώνυμο Χίτλερ απαγορεύτηκε από τότε οποιαδήποτε συνεισφορά στην ύλη της Wikipedia. Εχει αποδειχτεί ότι η Wikipedia έχει την ταχύτερη, μεγαλύτερη και ποιοτικότερη ανανέωση και συμπλήρωση, ειδικά σε θέματα που αφορούν στην τεχνολογία. Και είναι φυσικό, διότι η Wikipedia γράφεται σχεδόν σε πραγματικό χρόνο. Γι' αυτόν τον λόγο ίσως το λήμμα για τη σύγκρουση Ισραήλ–Παλαιστίνης μέσα στο 2004 διορθώθηκε 250 φορές και το λήμμα για τον Πλανητομαλάκα λίγο περισσότερες από τις διπλές, με αποτέλεσμα «να παγώσει» μέχρι την ολοκλήρωση των αμερικανικών εκλογών.

Ενα μεγάλο παράσημο στη Wikipedia απένειμε τον Δεκέμβριο η βρετανική επιστημονική επιθεώρηση «Nature», όταν ύστερα από την εξέταση 42 επιστημονικών λημμάτων στην εγκυκλοπαίδεια του Διαδικτύου και την Britannica, την εγκυκλοπαίδεια που γεννήθηκε το 1768 στο Εδιμβούργο, ανήκει σε μία εταιρεία συμμετοχών με έδρα το Λουξεμβούργο και θεωρείται το «Λούβρο της γνώσης», προέκυψαν 162 λάθη στη Wikipedia και 123 στην Britannica. Μπορεί η Wikipedia να κάνει κατά 1/3 περισσότερα λάθη, αλλά στατιστικά η διαφορά είναι μικρή, συνυπολογιζομένου του γεγονότος ότι η Wikipedia είναι πολύ νεότερη από την «αντίπαλό» της.