Μπάσκετ: επιστροφή στο μέλλον (ένα βράδυ απ' τα παλιά) (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Το σκηνικό ήταν ασυνήθιστο και φαινομενικώς αντιφατικό: θύμιζε «γλυκό» ρετρό, αλλά προσέφερε υποσχέσεις για το μέλλον. Αλήθεια, από πότε το μπάσκετ είχε να «κεράσει» τέτοιες στιγμές διπλής... πανηγυρικής αγωνίας;

Δύο μεγάλοι τηλεοπτικοί δέκτες, ο ένας πλάι στον άλλον (τα καλά που παρέχει η υποδομή μιας οργανωμένης αθλητικής εφημερίδας), έτοιμοι για δράση. Να μην ξέρεις πού να επικεντρώσεις την προσοχή σου. Παναθηναϊκός-Τάου ή Μακάμπι-Ολυμπιακός; Ταυτοχρόνως. Το αναμενόμενο (η πορεία των «πρασίνων») και η ευχάριστη έκπληξη (η αντίστοιχη των «ερυθρολεύκων»). Σαν άλλοτε. Επειτα από sold out στο ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ κι ασφαλώς πριν από νέες κοσμοπλημμύρες.

Βράδυ Τσάμπιονς Λιγκ το χθεσινό: υπό διαφορετικές συνθήκες, οθόνες, βλέμματα, σχόλια και καλαμπούρια θα τιμούσαν αποκλειστικώς και μόνο τον αγώνα Μίλαν-Λιόν. Κι όμως. Χαμένες ευκαιρίες οι Γάλλοι, γκολ ο Ιντσάγκι, ισοφάριση ο Ντιαρά, αλλά η προσήλωση στο μπάσκετ κάθε άλλο παρά κλονιζόταν. «Θα μπερδευτώ και θα γράψω ότι ο Ντιαρά σκόραρε με τρίποντο», είπε γελαστός ο Αρης, καθ' ύλην αρμόδιος συνάδελφος για τα του ποδοσφαίρου.

Από την αρχή, οι πάντες επιδίδονταν σε ασκήσεις... διπλής παρακολούθησης. Εκρηκτικό «πράσινο» ξεκίνημα στο Μαρούσι (19-8), «ερυθρόλευκη»... απουσία (0-7) στο Τελ Αβίβ. Ανακάμψεις των φιλοξενουμένων σε αμφότερες τις αναμετρήσεις. Τρίποντο του Σόλομον στην εκπνοή του πρώτου δεκαλέπτου, διαφορά τεσσάρων πόντων υπέρ της Μακάμπι. «Σημαδιακό», λένε πολλοί σε αυτές τις περιπτώσεις. Συνήθως δικαιώνονται.

Σημαδιακό όμως και το ταχύτατο 7-0 που επέτυχε ο ΠΑΟ, όταν οι Ισπανοί, μεθοδικά, «αθόρυβα» και λόγω κραυγαλέων «πράσινων» αδυναμιών στα ριμπάουντ, έφθασαν στο 35-35. Αργότερα, η διαμόρφωση του σκορ σε 58-58 σήμανε τη δεύτερη «πράσινη αφύπνιση» -αλλά στα επίπεδα του «κόκκινου συναγερμού». Δεύτερη γρήγορη απάντηση του «τριφυλλιού»: δεύτερο σημάδι, ε, ήταν κομμάτι δύσκολο να διαψευστεί η σημειολογία του αθλήματος...

Κάποια στιγμή και στα δύο παιχνίδια το σκορ ήταν 72-68: αφορμή για εύθυμα σχόλια, κατάλληλα για «χαλάρωση». Ηδη όμως ήταν φανερό πως και οι δύο «ζυγαριές» είχαν γείρει προς την πλευρά των γηπεδούχων. Ο χρόνος που κύλισε απλώς το επιβεβαίωσε. Ο ΠΑΟ νίκησε, αξιοποιώντας την καλή του άμυνα, η οποία αποδείχθηκε ικανή να καθηλώσει τον Σκόλα επί ένα ημίχρονο (αργότερα ο Αργεντινός πάλευε για... δύο, αλλά αυτό δεν επαρκούσε). Αξιοποιώντας, ακόμη, το καλό περιφερειακό σουτ -κι όλα αυτά, βεβαίως, υπό την αιγίδα της γνωστής «στόφας» κι εμπειρίας του. Στα αξιοσημείωτα -ή και αναπάντεχα- η επιλογή του Ομπράντοβιτς να επιστρατεύσει τον Σάκοτα, για να προσδώσει μεγαλύτερη δύναμη κάτω από το καλάθι. Μεταξύ μας, εάν ο ΠΑΟ τη διέθετε κι αυτή, δίχως αμφιβολία θα επικρατούσε ευκολότερα.

Ο Ολυμπιακός «το πάλεψε», αντιμετωπίζοντας μια ομάδα ικανότατη, «ψημένη», σε έδρα-«καμίνι». Ο ενθουσιασμός του ήταν πολύ δύσκολο να «ισοσκελίσει» το έλλειμμα εμπειρίας. Εάν ο Σχορτσιανίτης αποδεικνυόταν νωρίτερα σταθερός αρωγός των προσπαθειών του Βασιλόπουλου και του Σεϊμπούτις, οι «ερυθρόλευκοι» θα προέβαλλαν ακόμη μεγαλύτερη αντίσταση. Το τρίτο του φάουλ μάλλον τον αποδιοργάνωσε κι άργησε κάπως να μπει στο «πνεύμα του αγώνα».
Τα φαβορί επικράτησαν, οι προβλέψεις επαληθεύτηκαν. Το μπάσκετ ούτως ή άλλως έχει κερδίσει -πάλι- θέση στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των Ελλήνων φιλάθλων. Κάποιος μπορεί να πει ότι αυτό οφείλεται μόνο στον «εν δυνάμει διπολισμό» (με τη σταδιακή άνοδο του Ολυμπιακού). Ας συνυπολογίσει την πρόκριση του Αρη Θεσσαλονίκης στον τελικό.

Σε τελική ανάλυση, σχετική σημασία έχουν οι αφορμές: τα πρώτα βήματα -της «επιστροφής» του μπάσκετ- έχουν ήδη γίνει. Μένει να δούμε τα υπόλοιπα. Το χθεσινό βράδυ ήταν, πάντως, ενδεικτικό: οι αγώνες μπάσκετ είχαν ήδη τελειώσει όταν η Μίλαν θριάμβευε κι έτσι ο συνάδελφος Αρης δεν κινδύνευσε να δει «κάρφωμα» του Ιντσάγκι και «φόλοου» του Σεβά...