Ο μεγάλος πόλεμος του Μουντιάλ έχει ξεκινήσει (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Tην ώρα που όλοι θα παρακολουθούν μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τις καλοκαιρινές μάχες ανάμεσα στις 32 ομάδες που θα διεκδικήσουν το 18ο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Γερμανία, μία άλλη μάχη, πολύ σκληρότερη, θα διεξάγεται γύρω από τα γερμανικά γήπεδα. Μία μάχη που, για να είμαστε ακριβείς, έχει ήδη ξεκινήσει και έχει σαν έπαθλο για τον νικητή πολλά εκατομμύρια ευρώ.

Οι αντίπαλοι είναι τρεις κυρίως και ετοιμάζονται για την τελική αναμέτρηση, η οποία θα ξεκινήσει στις 9 Ιουνίου στο Μόναχο. Η Adidas, η Nike και η Puma επιδιώκουν να αυξήσουν το μερίδιό τους στην παγκόσμια αγορά αθλητικών ειδών και το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου, το αθλητικό γεγονός με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση από οποιοδήποτε άλλο, αποτελεί μία πολύ καλή ευκαιρία να προσεγγίσουν τους καταναλωτές μέσα από τις τηλεοράσεις. Η Adidas φαίνεται να έχει χάσει την πρώτη μάχη, αφού στο φετινό Μουντιάλ θα «ντύσει» με τα προϊόντα της λιγότερες ομάδες από όσες οι ανταγωνιστές της, αλλά και λιγότερες από όσες είχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Η γερμανική πολυεθνική θα έχει στη δύναμή της μόνο έξι ομάδες, την ώρα που η μεγάλη της αντίπαλος, η Nike, θα έχει οκτώ και η Puma, η οποία τα τελευταία δύο χρόνια ακολουθεί μια επιθετική πολιτική μάρκετινγκ, θα έχει στη δύναμή της δώδεκα ομάδες. Η Adidas, που «ντύνει» φυσικά την εθνική Γερμανίας και την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1998, τη Γαλλία, «έχασε» στη διάρκεια των προκριματικών μερικές από τις ομάδες που περίμενε ότι θα έφταναν μέχρι τα γερμανικά γήπεδα, όπως τη Νιγηρία, την Κίνα και την Εθνική Ελλάδας. Βέβαια, η γερμανική πολυεθνική δεν πτοείται και πιστεύει ότι θα υπερκαλύψει τις απώλειες, αφού είναι επίσημος χορηγός της ΦΙΦΑ και θα έχει προνομιακή διαφημιστική προβολή στα 12 γήπεδα που θα γίνουν τα παιχνίδια, ενώ παράλληλα είναι ο επίσημος προμηθευτής των διαιτητικών στολών και έχει κατασκευάσει και την επίσημη μπάλα του τουρνουά.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει γνωστά συγκεκριμένα νούμερα, η Adidas και η Puma έχουν εκπονήσει τις ακριβότερες εκστρατείες μάρκετινγκ που έκαναν ποτέ, ενώ η Nike (που έχει στη δύναμή της την εμπορικότερη ομάδα του κόσμου, τη Βραζιλία) θα ξοδέψει περισσότερα από όσα ξόδεψε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. Υπολογίζεται ότι τα 64 παιχνίδια της διοργάνωσης θα τα παρακολουθήσουν συνολικά 32 δισεκατομμύρια τηλεθεατές, ένα ποσοστό τηλεθέασης που είναι μεγαλύτερο κατά 10% από το αντίστοιχο ποσοστό που σημειώθηκε στο Μουντιάλ του 2002.

Η Nike και η Puma έχουν πραγματοποιήσει μεγάλες επενδύσεις τα τελευταία 4 χρόνια προκειμένου να «χτυπήσουν» την Adidas, που είναι πρώτη στην αγορά των ποδοσφαιρικών ειδών. H Nike, που είναι η πρώτη παγκοσμίως εταιρεία κατασκευής αθλητικού υλικού, υπολογίζεται ότι κατέχει το 28% της ποδοσφαιρικής αγοράς, εκεί που προηγείται η Adidas με 35%, ενώ η Puma κατέχει μόλις ένα 9%. Η Puma, που έχει ως στόχο αυτή τη μάχη των δύο να τη μετατρέψει σε κούρσα για τρία άλογα, σχεδιάζει να ανοίξει καταστήματα σε όλες τις πόλεις στις οποίες θα αγωνιστούν ομάδες που φορούν τη φίρμα της. Σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία μάρκετινγκ που έχει σχεδιάσει θα παίξει ο Πελέ, που ως ποδοσφαιριστής είχε εκδηλώσει την προτίμησή του στα παπούτσια της Puma. Με το αζημίωτο, φυσικά.

Η Adidas, πάντως, που κυριαρχεί στα Παγκόσμια Κύπελλα από το 1954, όταν και έγινε η πρώτη εταιρεία που προμήθευσε παπούτσια με καρφιά μία ομάδα (τη Δ. Γερμανία τότε), πιστεύει ότι βρίσκεται σε προνομιακή θέση σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, που γίνεται στην έδρα της. Η γερμανική πολυεθνική αυτή τη στιγμή έχει υπογράψει διαφημιστικά συμβόλαια με περίπου 300 ποδοσφαιριστές σε ολόκληρο τον κόσμο. Θυμίζω ότι η συνολική αξία της παγκόσμιας αγοράς αθλητικών ειδών υπολογίζεται σε 145 δισ. δολάρια και η Nike ελέγχει το 1/3 αυτής της αγοράς, ενώ η νέα εταιρεία που δημιουργήθηκε με την εξαγορά της Reebok από την Adidas το 2005 υπολογίζεται ότι θα ελέγχει το 20%. Τα μεγέθη των εταιρειών είναι τέτοια που προκαλούν ίλιγγο. Η Adidas έχει χρηματιστηριακή αξία 8,9 δισ. δολάρια και απασχολεί 17.000 εργαζόμενους. Η Reebok έχει χρηματιστηριακή αξία 2,6 δισ. δολάρια και απασχολεί 9.000 άτομα, ενώ η Nike έχει χρηματιστηριακή αξία 16 δισ. δολάρια και απασχολεί 23.000 εργαζομένους.

Η νεολαία των ελάχιστων απαιτήσεων ή όχι;

Δυσάρεστη έκπληξη σε πολλούς προκάλεσε η συμπεριφορά φοιτητών της ΔΑΠ ΝΔΦΚ, όπως και η απαράδεκτη «ανοχή» σε αυτή τη συμπεριφορά του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης στην προχθεσινή εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη εν όψει των φοιτητικών εκλογών.

Προσωπικά δεν ένιωσα καμία έκπληξη. Τόσο η συμπεριφορά των φοιτητών όσο και του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης συνδέονται. Από αισθητικής πλευράς, τουλάχιστον. Ο δήθεν υπουργός Πολιτισμού, ο οποίος θεωρούσε –και θεωρεί– πολιτιστική επιμόρφωση την επίσκεψη στους Ρέμους και τους άλλους επιφανείς εκπροσώπους της ντόπιας καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση με τη νεολαία της Ν.Δ., που διοργανώνει εκδηλώσεις στα πανεπιστήμια με ανάλογους εκπροσώπους της ελληνικής καλλιτεχνικής αβανγκάρντ.

Αυτό που περιγράφεται ως πολιτικοποιημένη νεολαία των πανεπιστημίων είναι το ακριβώς αντίθετο. Μία απο-πολιτικοποιημένη νεολαία, που σε μεγάλο βαθμό οργανώνεται από τις νεολαίες των δύο μεγάλων κομμάτων και το βασικό μέλημά της είναι να πάρει το πτυχίο της και να διοριστεί στο δημόσιο ή να βρει γρήγορα μια «δουλίτσα». Αυτή είναι η νεολαία των ελάχιστων απαιτήσεων. Που αντιγράφει με συνέπεια και ακρίβεια τον κόσμο που έφτιαξαν οι μεγαλύτεροι έτσι ώστε να μπορεί να ενταχθεί αργότερα ομαλά σε αυτόν, να τον διαχειριστεί και να ακολουθήσει την επετηρίδα του. Εχουμε να κάνουμε με μία α-πολίτικη νεολαία, που το μεγαλύτερο μέρος της απαιτεί ρυθμίσεις για το βόλεμά της.

Δεν γουστάρει τις αλλαγές, δεν γουστάρει την προσπάθεια, δεν γουστάρει την ταλαιπωρία, δεν γουστάρει τις συγκρούσεις. Μία νεολαία που δεν βασανίζεται, που της αρέσει να τα βρίσκει έτοιμα, που έχει ποδοσφαιροποιηθεί σε απίστευτο βαθμό, που τελικά παίρνει το πτυχίο της και παραμένει αμόρφωτη. Εχει εκπαιδευθεί έτσι ώστε το βασικό μέλημά της να είναι η διαιώνιση ενός συστήματος που ευνοεί τη ρεμούλα, την ιδιοτέλεια, τη ρουφιανιά, την αρπαχτή, την κομπίνα, την ιδεολογία του «να περνάμε καλά».

Μια νεολαία που φαίνεται να ασπάζεται ένα δόγμα ανάλογο με εκείνο που περιγράφει ο ποδοσφαιρικός αφορισμός της παράγκας «...ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και οι άλλοι να πάνε να...». Σε όλη αυτή την γκρίζα εικόνα, που είναι η εικόνα που προβάλλεται, υπάρχουν και πολλά μικρά αστέρια που κινούνται σε ένα διαφορετικό σύμπαν και πασχίζουν να φωτίσουν το τοπίο, όσο μπορούν. Που υπερβαίνουν τη σύμβαση του ατομικού και παλεύουν για τον επανακαθορισμό και τη διάδοση του συλλογικού. Και αυτά τα μικρά αστέρια είναι η ελπίδα. Μιας κοινωνίας που χάνεται σιγά σιγά μέσα στο πολύχρωμο, εικονικό σύμπαν μιας τηλεόρασης Plasma.