Τι κάνεις, Βασίλη; Κουκιά σπέρνω… (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Η δίωξη του Γκαγκάτση αναστάτωσε τη θεία μου τη Λουκρητία, που με ρώτησε αν στα επίμαχα έγγραφα έχω βάλει υπογραφή κι εγώ. Την καθησύχασα λέγοντάς της ότι εγώ την υπογραφή μου ειδικά προσέχω πού τη βάζω. Ο μόνος άνθρωπος που νόμιζα ότι ασχολείται με την πουλού του –όπως λέει– πιο πολύ κι απ' την υπογραφή του είναι ο Τσακασιάνος. Αίφνης προέκυψαν κι άλλοι…

Για να είμαι ειλικρινής, πίστευα ότι όλη αυτή η ιστορία της δίωξης του προέδρου της ΕΠΟ είναι μια φούσκα. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένας άνθρωπος που έχει φάει τα νομικά με το κουτάλι (έτσι εξηγούνται τα ελαφρώς παραπανίσια κιλά…), που όταν αγορεύει στην Ευελπίδων ανατριχιάζει το ακροατήριο (ίσως γι' αυτό έχει χρόνια να το κάνει…), που από το πρωί μέχρι το βράδυ ασκεί το επάγγελμα του λειτουργού της Δικαιοσύνης (αράζοντας στο γραφείο του στην ΕΠΟ…), θα ήταν απρόσεκτος με δημόσια έγγραφα.

Ομολογώ ότι κλονίστηκε λίγο η σιγουριά μου για την αθωότητά του όταν τον άκουσα προχθές το μεσημέρι να μιλάει στο ραδιόφωνο, λέγοντας επί λέξει τα εξής:

«Για την πλαστογραφία λένε επειδή θεωρούν ότι κάποιοι δεν ήταν εκεί (sic). Ολοι όσοι κατέθεσαν και με τηλεφωνικές συνεδριάσεις που γίνονταν (sic), όπως γίνεται σε κάθε νομικό πρόσωπο, λόγω κατεπείγοντος έργου (sic)… Τώρα, αν θεωρείται ότι το "ναι" που είπαν κάποιοι τότε το αναιρούν τώρα, δικαίωμά τους… Θα αποδειχθεί περίτρανα ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως απάτη σε βάρος του Δημοσίου, διότι όλα αυτά έγιναν με την παρότρυνση του Δημοσίου (sic)».

Προσέξτε την αλληλουχία των νοημάτων: οι κάποιοι που δεν ήταν εκεί. Οι τηλεφωνικές συνεδριάσεις που γίνονταν, όπως γίνεται σε κάθε νομικό πρόσωπο. Η θεωρία του κατεπείγοντος έργου. Το «ναι», που θεωρείται και αναιρείται. Το Δημόσιο που παροτρύνει! Όλες αυτές οι σύνθετες, βερμπαλιστικές, ακατανόητες φράσεις δύο πράγματα μπορεί να σημαίνουν: ή ότι ο Γκαγκάτσης τελεί υπό ταραχή ή ότι ξαφνικά άρχισε να διαβάζει Βίκτωρα…

Το ότι δεν αισθάνεται πολύ καλά επιβεβαιώθηκε από την επόμενη τοποθέτησή του. Όταν τον ρώτησαν αν ανησυχεί μήπως γίνουν επεισόδια στον τελικό του Κυπέλλου στην Κρήτη, απάντησε ότι «στο Παγκρήτιο έχει δώσει ένα φιλικό η Εθνική ομάδα και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα»... Τι κάνεις, Βασίλη, κουκιά σπέρνω, δηλαδή…

Παρά τη σύγχυση, μου άρεσε το ότι στη συγκεκριμένη ραδιοφωνική συνέντευξη ο πρόεδρος της ΕΠΟ παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το πώς θα γίνει η μεταφορά των οπαδών που θέλουν να παρακολουθήσουν τον τελικό του Κυπέλλου στην Κρήτη. Ο Γκαγκάτσης είναι συγχυσμένος και ταυτόχρονα ψύχραιμος: το έθνος δεν έχει να φοβηθεί και πολλά.

«Η Κρήτη», λέει, «έχει δείξει γενικότερα ότι μπορεί να ανταποκριθεί και είναι πανέτοιμη για να δεχτεί τον τελικό. Μίλησα με τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Κεφαλογιάννη και ζήτησα, αν είναι εφικτό, οι φίλαθλοι της ΑΕΚ –εφόσον περάσει στον τελικό– να μετακινηθούν από το λιμάνι της Ραφήνας και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού από το λιμάνι του Πειραιά. Αυτό έγινε δεκτό. Για να μεταβούν μετά στο γήπεδο, υπάρχουν ο παραλιακός και ο περιφερειακός δρόμος. Νομίζω ότι είναι μια πάρα πολύ καλή εξέλιξη. Θα έρθουμε σε συνεννόηση με τα λιμεναρχεία και με τον υπουργό, που θέλει να βοηθήσει διότι γίνεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του ο τελικός, και όλα θα είναι εντάξει».

Τι παρατηρήσατε; Πέρα από το ότι το σχέδιο πρόσβασης και πολιορκίας του Στάλινγκραντ πρέπει να ήταν πιο απλό, εγώ πρόσεξα το εξής καταπληκτικό: την επιφύλαξή του για την πρόκριση της ΑΕΚ! Ο Γκαγκάτσης πιστεύει ότι ο Αγροτικός Αστέρας έχει πιθανότητες να αποκλείσει την ΑΕΚ, μολονότι το πρώτο ματς έληξε 3-0. Δεν δίνει, όμως, καμία πιθανότητα στη Λάρισα, αφού για τον Ολυμπιακό δεν κρατά καμία επιφύλαξη! Επειδή, μάλιστα, λέει ότι κατέβηκε τρεις φορές και μίλησε με τον αστυνομικό διευθυντή της Κρήτης, θα έχει ενδιαφέρον να μας πει πότε ήταν η πρώτη φορά. Πριν ή μετά τον πρώτο ημιτελικό;

Διότι ο πονηρούλης Γκαγκάτσης, που στη Θεσσαλονίκη έβριζε τους διαιτητές του αγώνα του Ατρομήτου με τον Ολυμπιακό, άλλα λέει, άλλα κάνει κι άλλα εννοεί. Και ίσως γι' αυτό καταφέρνει μαεστρικά να τους μπερδεύει όλους…

Από την άλλη, στην Ελλάδα ό,τι πει κάποιος μπορεί να γίνει μέχρι και πρωτοσέλιδο. «Ο Ντομί είναι για το Αιγάλεω. Ο Ζεβλάκοφ είναι παράδειγμα αγοράς φθηνού ποδοσφαιριστή. Για τον Ιμπραήμ Τουρέ υπάρχουν τρεις προτάσεις. Οι μεταγραφές του Ολυμπιακού δεν θα τον βοηθήσουν να κάνει τίποτα στην Ευρώπη».

Ολα αυτά τα είπε ο Ντμίτρι Σελούκ, μάνατζερ του Τουρέ και του Μπαμπαγκίντα, και έγιναν πρωτοσέλιδο. Οταν τα λέει ο Μπότος στο Κολωνάκι, δεν γίνονται ούτε βούλα. Απονη ζωή, μας έριξες στου δρόμου την άκρη, μας αδίκησες…

Αν, πάντως, ο Κόκκαλης δεν βρει έναν τρόπο να τον μαζέψει τον Ουκρανό, βλέπω την επόμενη φορά που θα έρθει στην Ελλάδα να εμφανίζεται όπως στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Να ξεκινάει κανονική δημοπρασία για την πραμάτεια του και να πουλάει τους παίκτες του σε κάθε ενδιαφερόμενο, χωρίς μάλιστα να ρωτάει κανέναν!

Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν μασάνε τα λόγια τους, που είναι σαφείς και έτοιμοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ενας τέτοιος είναι ο αναγνώστης του «Φωτός» Μιχάλης Βρέλλος από το Αργος.

Στην τελευταία επιστολή του ο εξαιρετικός αυτός κύριος, αφού επιτίθεται στον Σόλιντ λέγοντάς του ότι θα έπρεπε να νιώθει ντροπή για τα αναρίθμητα λάθη του, κάνει κάτι αληθινά πρωτοποριακό: του ζητάει να συνεργαστεί μαζί του!

«Αν η ομάδα βρίσκεται εκεί που είναι σήμερα, βρίσκεται από 4-5 παίκτες της», σημειώνει. Και στον επίλογο της επιστολής του καταλήγει: «Αν θες να μάθεις ή να ακούσεις τα λάθη σου, η διεύθυνσή μου είναι "Μιχάλης Βρέλλος, Αργος". Δώσε μου την ευκαιρία να τα πούμε»!

Θα είχε αληθινά μεγάλο ενδιαφέρον να πάει ο Σόλιντ να τον βρει. Υπάρχει, βέβαια, πάντοτε ο κίνδυνος να εμφανιστούν τίποτα κύριοι με άσπρα και να τον μαζέψουν, αλλά αν ήμουν ο Νορβηγός θα το τολμούσα: άλλωστε, όπως λέει και η παροιμία, «από μικρό κι από Βρελλό μαθαίνεις την αλήθεια…».

Γενικά υπάρχει μια ανησυχία μεταξύ των επιστολογράφων του «Φωτός». Πλην του Βρέλλου, που προσπαθεί να κλείσει ραντεβού με τον Σόλιντ, υπάρχει και ο Θηβαίος φιλόσοφος Γερονικολός Ιωάννης. Σας έχω ξαναμιλήσει γι' αυτόν. Είναι ο πιο πολυσύνθετος επιστολογράφος του κόσμου. Το σύνολο των παρεμβάσεών του δεν ξεπερνά τις εκατόν πενήντα λέξεις και πρέπει να σας πω ότι μήνες τώρα στέλνει γράμματα. Το τελευταίο από αυτά είναι μια μακροσκελέστατη (για τα μινιμαλιστικά γούστα του…) επιστολή οκτώ λέξεων:

«Ομάδα-χτικιό ο Ολυμπιακός. Ξυπνήστε, ρε, το χάνουμε…».

Σαφώς και το χάνουμε. Οχι το πρωτάθλημα, αλλά το μυαλό μας. Ειδικά τώρα, που σφίγγουν και οι ζέστες…