Το λάθος και η πολιτική Βασσάρα (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Πέναλτι τηλεοπτικά, πέναλτι της πραγματικής ζωής. Τα μεν τα βλέπει μόνον η κάμερα. Και ο (τηλε)θεατής, εκ των υστέρων. Τα δε, ο οποιοσδήποτε. Την ώρα που συμβαίνουν.

Το μάθημα Φακέτι στην «Γκατζέτα» της Πέμπτης:
- Είχατε και ατυχία στη φάση με τον Μάρτινς, που δεν την είδε ο διαιτητής...
«Ούτ' εγώ, στο γήπεδο, το είδα. Επίσης, απορρίπτω πάσας μορφής άλλοθι».
- Ισως επειδή ο Βασσάρας έκλεισε τα μάτια και στην αγκωνιά του Ματεράτσι;
«Ούτε αυτό, απ' την κερκίδα, το είδα. Συνεπώς, δεν το σχολιάζω».

Σημείωση: ακόμα κι ο (παλαιός κυνηγός της Λίβερπουλ, αλλαγή του Νταλγκλίς στον τελικό Πρωταθλητριών του '84, χρόνια εγκατεστημένος στην Ισπανία και νούμερο ένα ποδοσφαιροσχολιαστής στη χώρα) Μάικλ Ρόμπινσον άρχισε να ωρύεται κατά τη live μετάδοση στο Canal Plus «ο Ματεράτσι είναι ζώον» από το... ριπλέι και μετά.
Σημείωση δεύτερη: ο Ματεράτσι είναι μια χαρά παιδί... έξω απ' το γήπεδο. Τον είχα συναντήσει στο Πόρτο, EURO 2004, όταν ήλθε η «Σκουάντρα Ατζούρα» για το (δεύτερο απ' τα τρία του ομίλου) παιχνίδι της με τη Σουηδία κι έμειναν, κατά σύμπτωσιν, στο ίδιο ξενοδοχείο όπου ήμουν εγκατεστημένος απ' την αρχή του τουρνουά. Ολοι της Ιντερ, κυρίως Βιέρι και Ματεράτσι, ήταν ξετρελαμένοι (και το 'δειχναν) με Ελλάδα και Καραγκούνη. Τηλεφωνήματα στον Τζόρτζο, sms, όλο το σετ του χαβαλέ.

Να επανέλθουμε: τα μάτια της «ομάδας διαιτητών» στο γήπεδο είναι οκτώ. Οι κάμερες, σε τούτο το επίπεδο, 15 με 20. Συμπέρασμα: ο διαιτητής είναι αδύνατον να νικήσει την τηλεοπτική παραγωγή.
Παρακάτω.

Πειθαρχική διαδικασία επιτόπου, πειθαρχική διαδικασία μέσω TV. Το ένα είναι η απόλυτη δικαιοδοσία του διαιτητή. Το άλλο υπεισέρχεται μόνον για ό,τι ο διαιτητής δεν βλέπει. Οχι για (να διορθώσει) ό,τι ο διαιτητής έχει δει και αξιολόγησε, ενδεχομένως, εσφαλμένα.

Απ' την Τετάρτη το πρωί άπαντες ήταν σίγουροι ότι του χρόνου ο Ματεράτσι θα ξεκινήσει την ευρω-σεζόν τιμωρημένος (από το βίντεο). Στη θεωρία, αλλά μονάχα στη θεωρία, ο Ματεράτσι κινδύνευε έως και με αγωνιστικές στο Μουντιάλ!
Η Πειθαρχική της ΟΥΕΦΑ θα επενέβαινε ακριβώς επειδή ο Βασσάρας (κι αυτό για τον κάθε Βασσάρα δεν είναι απαξιωτικό) δεν αντιλήφθηκε το περιστατικό Ματεράτσι-Σορίν. Το είχαν ήδη βάλει στην ατζέντα για τη συνεδρίαση της ερχόμενης Τετάρτης. Εμενε το, σε τέτοιες περιπτώσεις τυπικό, τηλεφώνημα του γραμματέα της Πειθαρχικής στον διαιτητή.

Το τηλεφώνημα έγινε την Πέμπτη. Κι ανέτρεψε τα πάντα. Κατ' ουσίαν ο Βασσάρας «αθώωσε» τον Ματεράτσι. Είπε ότι δεν έγραψε τίποτα στην αναφορά του όχι επειδή δεν το αντιλήφθηκε, αλλα απλούστατα επειδή είδε τη φάση και εκτίμησε ότι δεν συνέτρεξε καμία παράβαση! Τους έδεσε, αυτομάτως, τα χέρια.

Δεν ξέρω ποιες θα 'ναι οι συνέπειες για τον Βασσάρα. Μπορεί (αφού δεν δύναται πια η Πειθαρχική) να παρέμβει η Εκτελεστική, να επιβάλει ποινή και τότε αυτό θα 'ναι πράγματι απαξιωτικό για τον Βασσάρα. Ηδη ο ιταλικός Τύπος (ο ιταλικός, επαναλαμβάνω, όχι ο ισπανικός) βγάζει δυσφορία της Νιόν για τον Κύρο. Ψιθύρους ότι μετά το ματς στο «Μαδριγάλ» ο Ματεράτσι πέρασε απ' το αποδυτήριο του Βασσάρα για μια καλησπέρα.

Εκείνα που ξέρω είναι άλλα. Πρώτον, ότι (εάν σταθούμε στη φάση αυτή καθαυτή) δεν είναι ακριβώς ο Σορίν που πηγαίνει και χώνει το κεφάλι του στο χέρι του Ματεράτσι, γυρεύοντας την αγκωνιά. Δεύτερον, ότι (εάν σταθούμε στα after της φάσης) η εικόνα του πλημμυρισμένου στο αίμα Σορίν σόκαρε το παγκόσμιο κοινό. Τρίτον, ότι το σοκαρισμένο κοινό θα πληροφορηθεί «από πάνω» πως ο δράστης διέφυγε ατιμώρητος.

Ο Βασσάρας, με το να μη σφυρίξει αποβολή και πέναλτι, έκανε (ανθρώπινο) λάθος. Κανένα πρόβλημα. Με το να «σώσει» τον Ματεράτσι, όμως, έκανε πολιτική.