Το μισοάδειο ποτήρι του Αρη (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Παναθηναϊκός; Ολυμπιακός; Μη με απασχολείτε με θέματα ήσσονος σημασίας. Όταν έχουμε μπροστά μας τρεις ευρωπαϊκές τιτανομαχίες τέτοιου βεληνεκούς, οι εντός των τειχών αντιπαλότητες είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Αλλωστε, δεν μάθαμε κάτι καινούργιο το βράδυ της Κυριακής. Παρά την αναμφισβήτητη πρόοδο του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού. Κατά τ' άλλα, μόνο αφελείς περίμεναν πολιτισμένη ατμόσφαιρα σε «αιώνιο» ντέρμπι. Ελπίζω οι «πράσινοι» να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό εν όψει Τάου, οι δε «κόκκινοι» να ξαναβρούν τον δικό τους στο Τελ Αβίβ. Πρώτος, όμως, πέφτει στα βαθιά ο Αρης.

«Όλες οι ετοιμασίες έγιναν φέτος σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από τις περσινές. Βλέπεις, ο Αρης δεν είναι Μακεδονικός».
Οι άνθρωποι της Uleb με καλωσόρισαν στο Σαρλερουά δίχως να μασήσουν τα λόγια τους. Ο Αρης δεν είναι Μακεδονικός. Φέρνει μαζί του μέγα πλήθος και μέγα πάθος, συνοδεύεται από την αύρα του συλλόγου που έχει φάει τα ευρωπαϊκά γήπεδα με το κουτάλι και πιστεύει ότι το πέρασμά του από το Uleb Cup είναι προϊόν συγκυρίας. «Εμάς η θέση μας είναι στην Ευρωλίγκα», τονίζουν εν χορώ παράγοντες, προπονητές και οπαδοί (οι παίκτες, λεγεωνάριοι και μη, ακόμα πασχίζουν να χωνέψουν τις ήττες από Κολοσσό και Ολύμπια). «Να μας δώσετε εισιτήριο για τα σαλόνια», απαιτούν.
«Εεεε, ξέρετε, υπάρχουν κι άλλες ομάδες που αξίζουν να αγωνιστούν στην Ευρωλίγκα. Για παράδειγμα, η Ντινάμο Μόσχας. Σας αγαπάμε, σας εκτιμάμε, αλλά δώρα δεν χαρίζουμε», απάντησε ο πολύς Μπερτομέου. «Εφόσον έχετε φιλοδοξίες, να τις καταθέσετε μέσα στο γήπεδο». Εδώ υπάρχει ένα προβληματάκι.

Για να νικήσει ο Αρης την ομάδα του Ιβκοβιτς, του Αγγέλου, του Παπαδόπουλου και του Φώτση, θα πρέπει να υπερβάλει εαυτόν και ταυτόχρονα να δέσει χειροπόδαρα τη ρώσικη αρκούδα. Η Ντινάμο είναι εξαιρετική ομάδα, με καλούς και έμπειρους παίκτες μέσα-έξω και με προπονητή που θέλει τρεις Ματσόν στην καθισιά του.

Ταυτόχρονα, ποντάρει (έτσι λένε οι αναπόφευκτες θεωρίες συνωμοσίας) στη δύναμη του παρασκηνίου, αφού η Uleb (συνεχίζει ο συνωμότης) θέλει στην Ευρωλίγκα ομάδες πλούσιες και φιλόδοξες. Ο Αρης είναι φιλόδοξος, αλλά από ταμείον μείον. Τα έσοδα τυχόν συμμετοχής στην κορυφαία διοργάνωση του διασυλλογικού μπάσκετ δεν αρκούν από μόνα τους για να τον καταστήσουν εύρωστο.

Εχει, βέβαια, κόσμο. Και εκπροσωπεί μία γνήσια μπασκετική πόλη, η οποία απουσιάζει από το Κύπελλο Πρωταθλητριών εδώ και 5 χρόνια (ο ίδιος ο Αρης κλείνει 14). Ωστόσο, δύσκολα θα πείσει την Uleb ότι δικαιούται πρόσκληση κατ' απονομήν. «Να κερδίσετε τους αγώνες που πρέπει», είπε ο Μπερτομέου. Αν όχι τον αποψινό, τότε ποιους; Αυτούς που ακολουθούν τη λήξη της κανονικής περιόδου της Α1. Εάν χάσει από την Ντινάμο και κατόπιν μείνει έξω από την τετράδα των ελληνικών πλέι οφ, ο Αρης θα αποδυθεί σε κυνήγι ανεμόμυλων. Στην «ειδική βαθμολογία» της Uleb, τον έχουν αφήσει πίσω όχι μόνο ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, αλλά και το Μαρούσι και η ΑΕΚ.
Το ποτήρι είναι φυσικά μισογεμάτο, αλλά καλύτερα να το δούμε μισοάδειο για να μη χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα. Ο Αρης δεν είναι φαβορί απόψε. Μακάρι να νικήσει ώστε να χαρίσει στην Ελλάδα ένα τρόπαιο και ένα έξτρα εισιτήριο για την Ευρωλίγκα (μαζί με αυτό που θα κερδίσει ο ίδιος). Aν όμως ηττηθεί από τους Ρώσους, οφείλει να διατηρήσει την ψυχραιμία και την αυτοκυριαρχία του. Εν όψει των κρίσιμων ελληνικών πλέι οφ, η απογοήτευση θα είναι ο χειρότερος σύμβουλος.