Τώρα γυρνά παντού και με δικάζει (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Χθες με είχε φάει η περιέργεια για τα πρόσφατα γεγονότα στην ΑΕΚ. Προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε γίνει στο αεροδρόμιο, ποιοι τα έβαλαν με τον πρόεδρο Ντέμη, τι του είπαν, τι τους είπε και αν τον προπηλάκισαν. Έψαχνα εναγωνίως να βρω ποιοι κρύβονταν πίσω απ' όλα αυτά αποκρυπτογραφώντας τις νύξεις του Νικολαΐδη.

Έσπαγα το κεφάλι μου για να λύσω όλους αυτούς τους γρίφους, ώσπου διάβασα στο χθεσινό «Goal» τη σαφή θέση του Βαγγέλη Μπραουδάκη και κατάλαβα γιατί έγιναν όλα. Ήταν ώρα κάποιος να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Καθαρά και ξάστερα. Κι ο Βαγγέλης, που εκτός από πληροφορίες έχει κι ένα ρητορικό χάρισμα, εξηγεί τα πάντα:

«Εσωτερικοί, λοιπόν, οι εχθροί, εξωτερικοί, μήπως και τα δύο σε συσκευασία ενός ή τίποτε απ' όλα αυτά, παρά μόνο εν τέλει η εγγενής αδυναμία που φυσιολογικά τα γεννά, καθώς η φύση απεχθάνεται τα κενά;».

Απλό δεν είναι;

(Αν μάλιστα, φίλε αναγνώστη, μπορείς όχι μόνο να καταλάβεις το απόκρυφο νόημα της φράσης, αλλά και να τη μάθεις απ' έξω, μπορείς να περάσεις από το «Goal» με μια νταλίκα και να πάρεις όλα τα δώρα της πρόσφατης προσφοράς: δύο αυτοκίνητα, τρία μηχανάκια, πέντε καταψύκτες, μία μηχανή που κόβει το σκόρδο κ.λπ.)

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, που σωστά υπογραμμίζει ο Βαγγέλης και με τα οποία δεν διαφωνώ (μη μας πει και μαλάκες δηλαδή…), εγώ τον Σάντος τον βλέπω το καλοκαίρι όπως στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας! Φευγάτο.

Χθες είχα μεγάλη αγωνία και για τη «δίκη» του Καστίγιο στου Ρέντη. Πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές δικαστικές υποθέσεις που έζησε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Η δίκη ενός αγοριού που τόλμησε να παίξει με μεγαλύτερους και μάλιστα να τους πειράξει κιόλας.

Την προηγούμενη της «δίκης» έκανα ύπνο ανήσυχο. Από τα άγρια χαράματα σηκώθηκα και πήγα στο περίπτερο να αγοράσω το «Φως», γιατί ήξερα ότι μόνο σε αυτό θα βρω τα πρακτικά της «δίκης». Δεν έπεσα έξω. Τα δημοσίευσε ο Κώστας Νικολακόπουλος στην τρίτη σελίδα της εφημερίδας. Χρόνια στο δικαστικό ρεπορτάζ ο Κώστας, ήταν αδύνατον να του ξεφύγουν οι λεπτομέρειες αυτού του δικαστικού δράματος.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στην ακροαματική διαδικασία παρέστησαν από τη διοίκηση οι Θεοδωρίδης, Δουρέκας. Από την τεχνική ηγεσία οι Σόλιντ, Πιούβελντε, Γιανέφσκι, Καρύδας σε ρόλο εισαγγελέων, οι Τζόρτζεβιτς, Μαυρογενίδης και Ανατολάκης σε ρόλο ενόρκων και ο Γεωργάτος ως συνήγορος υπεράσπισης του Νέρι.
Τονίζω τον ρόλο του Γεωργάτου γιατί αυτό που με συγκλόνισε –και ειλικρινά δεν θυμάμαι πόσες φορές το διάβασα– ήταν η αγόρευσή του.

«Γίνονται αυτά τα πράγματα. Και να χτυπήσεις ένα φάουλ χωρίς να έχεις εντολή και να βγάλεις τη φανέλα. Κι εγώ το έχω κάνει και ο "Τζόλε". Δεν μπορεί να φταίει πάλι ο μικρός. Εγώ το βλέπω άδικο».

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Γεωργάτος ένιωθε το άδικο. Το είχε γνωρίσει χρόνια πριν, όταν έγινε οικονομικός μετανάστης (κάτι σαν πρόσφυγας…) για να παίξει στην Ιντερ του Ρονάλντο, του Βιέρι, του Ζανέτι και των άλλων ανύπαρκτων. Τότε που τραγουδούσε Καζαντζίδη («πικρό σαν δηλητήριο είναι το διαβατήριο…») απέκτησε κοινωνική συνείδηση. Θα θυμόσαστε ότι διεκδίκησε το δίκιο του με την επιστροφή του στο λιμάνι ως αντιρρησίας συνείδησης...

Εκείνο όμως που με έκανε να ανατριχιάσω ήταν το ξέσπασμα του κατηγορούμενου Νέρι Καστίγιο στο πρόσωπο του Σούρερ.

«Αν είσαι άνδρας, να πεις τι έγινε. Οτι φώναζες στον διαιτητή να μου βγάλει κόκκινη, ότι μου έβριζες τη μάνα, ότι μου έριξες μπουνιά. Να πεις την αλήθεια για ποιον λόγο τσακωθήκαμε. Πως δεν είναι για ό,τι έγινε, αλλά για άλλους λόγους (σ. "Νικολακό": εννοεί τη συνεργασία του Νέρι με τον μάνατζερ του Σούρερ, που τελικά δεν συμφωνήθηκε)».

Το ξέσπασμα του μικρού Νέρι δεν σταμάτησε μόνο στον Σούρερ. Η μπόρα πήρε και τον Μπουλούτ. Τι είπε στον Τούρκο; Διαβάστε τα πρακτικά για να έχετε σαφή εικόνα.

«Ο Καστίγιο είπε και στον Μπουλούτ για την κίνηση να του κάνει νόημα ότι θα του κόψει το κεφάλι. Και ο Τούρκος απάντησε πως "μου έκανες χειρονομία, κωλοδάχτυλο". Ο Καστίγιο αντέδρασε λέγοντας "να δούμε μαζί το βίντεο απ' την τηλεόραση και να μου πεις πότε σου έκανα χειρονομία". Κάποια στιγμή ο Σόλιντ ρώτησε τους τρεις ποδοσφαιριστές: "Εσείς οι τρεις μαζί μπορείτε να συνυπάρξετε; Να ζήσετε μαζί στην ομάδα και στις καλές και στις κακές στιγμές;". Και οι τρεις απάντησαν καταφατικά και κάπου εκεί τελείωσε το θέμα».

Και γιατί να μην τελειώσει, φίλε αναγνώστη; Στο φινάλε, δεν έγινε και τίποτα. Πώς είναι δυνατόν να μην μπορούν να συνυπάρξουν σε μια ομάδα τρεις παίκτες που έχουν τόσο καλές σχέσεις; Απλώς ο ένας κάνει κωλοδάχτυλο στον άλλον, ο άλλος του βρίζει τη μάνα και ο τρίτος του λέει ότι θα του κόψει το κεφάλι…

Μιλάμε για πράγματα που συμβαίνουν κάθε μέρα….

Για να μην το ξεχάσω, στον «Πρωταθλητή» δημοσιεύτηκε μια άλλη εκδοχή της ίδιας ιστορίας. Εδώ δεν έγινε δίκη, αλλά θεία λειτουργία! Οι εμπλεκόμενοι συγχωρέθηκαν χριστιανικά. Το ρεπορτάζ καταλήγει ως εξής:

«Οι αρχηγοί, που είναι και δέκα χρόνια στην ομάδα, δήλωσαν ότι (...) πάνω απ' όλα υπάρχει η ένωση για το νταμπλ! Με την εκτίμηση των αρχηγών συμφώνησαν άλλωστε και όλοι οι παρευρισκόμενοι. Ιδού η κατάληξη της συζήτησης: “Προχωράμε όλοι ενωμένοι για το νταμπλ, προέχει το καλό της ομάδας. Κανένας δεν είναι πάνω από την ομάδα και ο Ολυμπιακός είναι πάνω απ' όλους”».

Κανονικά το ρεπορτάζ θα έπρεπε να κλείνει με τη φράση «μετά έψαλαν το "Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια" και αποχώρησαν»! Αυτή η απουσία της (αναμενόμενης) λεπτομέρειας με κάνει να θεωρώ πιο πειστική τη δικαστική εκδοχή του Νικολακόπουλου…

Η σαφήνεια και η λεπτομέρεια στην περιγραφή είναι Τέχνη, φίλε αναγνώστη. Διαβάστε πώς περιγράφεται στο «Sportime» o νέος στόχος του Ολυμπιακού, o αποκαλούμενος «Ρονάλντο των φτωχών» (ελπίζω ο Ρονάλντο να μην κάνει καμιά μήνυση…) Φέλιξ Μπόρχα, για να καταλάβετε πόσο διεισδυτικός στην παρατήρηση πρέπει να είσαι για να κάνεις αυτό το επάγγελμα στο Εκουαδόρ:

«Ο Μπόρχα έχει το παρατσούκλι "καγκουρό"», γράφει η εφημερίδα και προσθέτει: «Ο λόγος; "Μικρός δούλευε στα ποτάμια μαζεύοντας στρείδια. Απ' τα θαλάσσια ρεύματα που τον χτυπούσαν και τις πολλές ώρες που περπατούσε στην άμμο τα πόδια του αναπτύχθηκαν υπερβολικά και τώρα είναι πολύ γρήγορος και πηδάει στον Θεό", μας είπε συνάδελφος από το Εκουαδόρ».

Στο Εκουαδόρ σίγουρα είναι πολύ παρατηρητικοί. Αν μας έλεγαν και τι καπνίζουν…