Η νύχτα του αγίου Μπερτομέου (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ο Αρης πάλεψε γενναία, έπεσε όρθιος, αλλά έχασε δίκαια. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο; Η Ντινάμο είχε περισσότερες λύσεις, μυαλό-κομπιούτερ στον πάγκο, ικανότερους περιφερειακούς, καλύτερους ψηλούς, πάγκο που έβγαλε ήρωα (Πόποβιτς) και παίκτες-πρωταγωνιστές στις κατάλληλες στιγμές. Οι συνάδελφοι που ψήφισαν για MVP του τελικού τον Ντάγκλας αντί του Λάζαρου Παπαδόπουλου παρακαλούνται να καταθέσουν τη δημοσιογραφική τους ταυτότητα σε κάποιον που να σκαμπάζει από μπάσκετ.

Άλλο όμως θέλω να σχολιάσω. Οταν χρειάζεται τέτοια υπερπροσπάθεια για να συμπεριφερθούν άνθρωποι σαν άνθρωποι, κάτι (πολύ) σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ψωροκώσταινας.

To πρώτο πράγμα που σκεφτόταν κανείς (υποψιασμένος ή ανύποπτος) μόλις έμπαινε στην αρένα του «Σπιρού Ντομ» ήταν: «Δεν το χάνει ο Αρης το Κύπελλο». Το γήπεδο της φιλήσυχης βελγικής κωμόπολης θύμιζε Αλεξάνδρειο, αλλά στο πιο άγριο και στο πιο θορυβώδες, αφού οι 5.000 οπαδοί του Αρη στέκονταν ένα βήμα από τον αγωνιστικό χώρο και ανέπνεαν στον σβέρκο των παικτών. «Αν δεν νικήσει ο Αρης, θα ζήσουμε τη νύχτα του αγίου Βαρθολομαίου», είπε κάποιος δίπλα μου.

Στις από μικροφώνου εκκλήσεις του Γιάννη Δαμιανίδη και τελικά του Γιάννη Σαουρίδη για ηρεμία, επειδή «ήλθαμε εδώ για να δώσουμε δείγμα γραφής ώστε να πάμε του χρόνου κάπου» και «προς Θεού μη γίνει καμιά στραβή», επειδή «οι Βέλγοι, οι Ολλανδοί και αυτές οι φυλές είναι αλλιώς» (!), οπότε «πάτε λίγο, ρε π... στη, σας παρακαλώ», η ανατριχιαστική εν χορώ απάντηση των φανατικών έκοβε τα πόδια: «Το Κύπελλο εμείς ή κανείς».

Αστυνομική δύναμη δεν υπήρχε ούτε για το θεαθήναι (τα πρώτα κράνη εμφανίστηκαν στις 8:30 μ.μ.). Η ταξιθεσία ήταν άγνωστη λέξη. Οποιος ήθελε πήγαινε όπου γούσταρε και έκανε ό,τι του κάπνιζε. «Δεν ξεκινάει ο αγώνας αν δεν απομακρυνθεί ο κόσμος από τα κάγκελα», έστειλαν φιρμάνι οι διοργανωτές («απαγορεύεται το κάπνισμα», πρόσθεσαν κάποια στιγμή για να γελάσουμε λιγάκι). Ο κόσμος τους αγνοούσε επιδεικτικά, οπότε επιστρατεύτηκαν οι επικεφαλής της κερκίδας για να μιλήσουν στους φανατικούς «στη γλώσσα που καταλαβαίνετε».

Μέσα από τον αγωνιστικό χώρο, ο... πολύφερνος Μπερτομέου κοιτούσε απορημένος. Το χαμόγελο με το οποίο ανακοίνωνε προχθές ότι το (από πάσης απόψεως ακατάλληλο) Σαρλερουά αναλαμβάνει τους τελικούς του ULEB Cup έως το 2008 είχε πια παγώσει. Μπροστά στα ευρώ των Βέλγων, η νεόπλουτη παρεούλα της Βαρκελώνης δεν λογάριασε ούτε την ασφάλεια των φιλάθλων ούτε τίποτα. Βάλθηκαν να μετράνε τα λεφτά και μες στην παραζάλη τους λησμόνησαν να ασχοληθούν με την προετοιμασία του χθεσινού αγώνα.

Οταν άρχισαν τις προκλήσεις οι νικητές Ρώσοι, άναψε το φιτίλι. Ευτυχώς, η σκέψη της Ευρωλίγκας συγκράτησε το πλήθος και ματαίωσε το μακελειό. Τι θα γινόταν σε αντίθετη περίπτωση; Νέο Τορίνο, αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Στο τέλος, θα μας ζητήσει να του πούμε και «ευχαριστώ» ο Μπερτομέου.

Από σήμερα, ο Αρης καλείται να μαζέψει τα κομμάτια του και να διεκδικήσει το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα μέσα από το ελληνικό πρωτάθλημα. Ανθρωπος της ULEB διευκρίνισε χθες ότι η τελική κατάταξη της Α1 είναι σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο για το τρίτο εισιτήριο. Το δεύτερο (μετά το βέβαιο τριετές του Παναθηναϊκού) θα το πάρει όποιος έχει μαζέψει περισσότερους πόντους στην «ειδική βαθμολογία» στο φινάλε της περιόδου. Εάν στον Αρη πιστεύουν ότι έχουν ελπίδες να παίξουν στην Ευρωλίγκα ως 5οι ή 6οι του ελληνικού πρωταθλήματος, καλύτερα ας γυρίσουν από το άλλο πλευρό.