Δεν χρειάζεται ενδιάμεσους γύφτους (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ομολογώ ότι όταν ο Βασσάρας έδωσε πέναλτι στον Ολυμπιακό και απέβαλε δίκαια τον Νίκο Νταμπίζα, ήθελα να πανηγυρίσω. Οχι γιατί θα αποκλειόταν η συμπαθέστατη Λάρισα, αλλά γιατί εκείνη τη στιγμή ο καλός Κύρος βούλωνε τα στόματα όλων εκείνων που για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους παρουσιάζουν την απουσία του Θεσσαλονικιού διαιτητή από τα ματς του πρωταθλητή ως έργο ζωής. Αποδείχτηκε ότι όλοι αυτοί οι ενδιάμεσοι γύφτοι απλώς μειώνουν τον σύλλογο. Ο Βασσάρας τους ανάγκασε να ψάξουν άλλο παραμύθι.

Παρά τις τέσσερις σημαντικότατες απουσίες του, ο Ολυμπιακός πέρασε από τη Λάρισα καλά καλά χωρίς να ιδρώσει. Μπήκε δυνατά, τρόμαξε τους άπειρους σε μια τέτοια δοκιμασία γηπεδούχους, κέρδισε μια σειρά από κόρνερ, κατασκήνωσε έξω από την περιοχή της αντιπάλου του, η οποία μόνο να ονειρευτεί μπορούσε τα δύο γκολ της πρόκρισης. Ολα αυτά συνδυάστηκαν με την άψογη από κάθε άποψη διαιτησία του Κύρου Βασσάρα, ο οποίος έδωσε πολύ σωστά ένα πέναλτι στον φιλοξενούμενο και δεν δίστασε να αφήσει τη γηπεδούχο με εννέα παίκτες. Αν ο «Τζόλε» ήταν προσεκτικός στην εκτέλεση, ο Ολυμπιακός θα καθάριζε πιο νωρίς.

Αποτέλεσμα

Ο Ολυμπιακός θα πρέπει από αυτό το ματς να καταλάβει κάτι σπουδαίο: ότι δεν χρειάζεται όλους τους ενδιάμεσους γύφτους που έχουν μαζευτεί στην αυλή του προέδρου του για να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει. Δεν χρειάζεται να τρέχουν στην ΕΠΟ οι υπεύθυνοί του για να μπει διαιτητής ο Α ή ο Β, δεν έχει ανάγκη διαιτητές που να σφυρίζουν τον ύμνο του, δεν χρειάζεται νταλαβεριτζήδες, παρατρεχάμενους, κόλακες και επαγγελματίες δυναμιτιστές αγώνων. Δεν τους χρειάζεται, όπως δεν τους χρειάζεται και καμία άλλη ομάδα.

Ένταση

Χρόνια τώρα υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που συντηρεί το παραμύθι της έντασης για να κονομάει. Θα 'λεγα ότι υπάρχει κόσμος του οποίου η βασική δουλειά είναι να προκαλεί ένταση, επειδή χωρίς ένταση δεν θα υπήρχε. Αν είχαμε ένα καλύτερο και σοβαρότερο πρωτάθλημα, δηλαδή ένα πρωτάθλημα ανάμεσα σε επιχειρηματίες με σκοπό το κέρδος, πολλοί θα άλλαζαν δουλειά. Δεν θα υπήρχαν λαμόγια που να προστατεύουν (;) τις ομάδες από τους διαιτητές, δεν θα υπήρχαν διαιτητές που θα χρειάζονταν να κάνουν κάτι για να τους προσέξουν και να τους κάνουν διεθνείς. Δεν θα υπήρχαν παραγοντίσκοι που βγάζουν αποφάσεις ντροπής, κάνοντας εξυπηρετήσεις που βιάζουν την κοινή λογική. Δεν θα υπήρχαν οπαδοί σούπερ σταρ που κάνουν περιουσίες από εκδρομές και χαράτσια στα εισιτήρια. Δεν θα υπήρχαν θεσμικοί που δουλεύουν αμισθί και χτίζουν βίλες. Δεν θα υπήρχαν δημοσιογράφοι που εμπορεύονται χολέρα και θλίψη. Δεν θα υπήρχαν εφημερίδες που ζουν ταΐζοντας μίσος παιδάκια. Δεν θα υπήρχαν στις εξέδρες βαποράκια που πουλάνε φούντα για τη δόση τους. Δεν θα υπήρχαν φωτιές, ξύλο, τιμωρίες, δυστυχίες, παροχές υπηρεσιών: θα υπήρχε μόνο το ποδόσφαιρο κι ο σκοπός θα ήταν να βλέπουμε καλύτερο ποδόσφαιρο. Κυρίως γιατί αυτό θα απαιτούσαν φίλαθλοι–καταναλωτές.

Κόλαση

Ο μεγάλος εχθρός των ελληνικών ομάδων θα 'πρεπε να 'ναι όλοι αυτοί. Αυτοί που έκαναν περιουσίες πουλώντας τσατσιλίκι, που δέχονται να βλέπουν στημένα ματς με αποτέλεσμα προσυμφωνημένο, που θεωρούν το ποδόσφαιρο ένα είδος ζούγκλας χωρίς κανόνες, μια κόλαση στην οποία το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πόλεμος συμφερόντων, δεν είναι πεδίο επιχειρηματικών ανταγωνισμών. Ο σκοπός δεν μπορεί να είναι πώς θα γονατίσεις τους άλλους, πώς θα διαλύσεις ό,τι προσπαθούν να φτιάξουν, πώς θα τους κάνεις να σε μισούν. Το ποδόσφαιρο αγαπήθηκε γιατί είναι ένα σπορ του οποίου το αποτέλεσμα είναι ρευστό, γιατί δεν κερδίζει πάντα ο πιο δυνατός, ο πιο πλούσιος, ο πιο προστατευμένος. Αν οι Ελληνες είχαν ανακαλύψει το ποδόσφαιρο σήμερα, ο πρόεδρος θα ήταν πιο σημαντικός από τους παίκτες, ο διαιτητής σούπερ σταρ, το ζητούμενο δεν θα ήταν το πρωτάθλημα, αλλά το πώς θα ελέγχεις την ΕΠΟ και τους αρχιδιαιτητές και δεν θα υπήρχαν προπονητές, αλλά αρχηγοί των οργανωμένων στους πάγκους που θα πλάκωναν τους παίκτες αν έχαναν ένα ματς. Πιθανότατα αυτό να είναι πιο πιασάρικο από το ξενέρωτο ποδόσφαιρο που έφτιαξαν οι Αγγλοι, είμαι όμως βέβαιος ότι δεν θα γινόταν τόσο δημοφιλές. Αλλωστε, το δικό μας το ποδόσφαιρο πρέπει να είσαι πολύ άρρωστος για να πεις ότι σου αρέσει.

Πάλι

Δεν θεωρώ ότι το χθεσινό παιχνίδι είναι ένα υποδειγματικό παιχνίδι –δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Και πάλι έπεσαν μπουκάλια και πάλι η στάση του κόσμου δεν ήταν 100% άψογη και πάλι οι καβγάδες που προηγήθηκαν του ματς αποτελούν υποθήκη για μελλοντικές εντάσεις. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το ματς της Κυριακής ανάμεσα στις δύο ομάδες θα διεξαχθεί σε ιδανικές συνθήκες: και πάλι θα ζήσουμε το άγχος των επεισοδίων και πάλι θα κινητοποιηθούν αστυνομικές δυνάμεις και πάλι τίποτα δεν θα είναι εντελώς όπως πρέπει. Το πρόβλημα δεν λύνεται εύκολα –η κατάσταση απαιτεί προτεραιότητες: μια πρώτη προτεραιότητα θα ήταν να φύγουν οι ενδιάμεσοι γύφτοι.

Μιζέρια

Τουλάχιστον αποφεύχθηκαν τα χειρότερα: δεν κατέβηκαν τα τάγματα εφόδου με σκοπό να σκοτωθούν με τους ντόπιους μαχητές. Δεν είδαμε το συνηθισμένο έργο του οποίου το σενάριο προβλέπει να καεί η πόλη, να δημιουργηθεί κλίμα τρομοκρατίας και στο τέλος να εμφανιστεί στο γήπεδο ένας φασουλής που προστατεύοντας τον μεγάλο σφυρίζει πανικόβλητος για να πάρει τα μπράβο του Σάββα. Και να δικαιολογήσει πρωτοσέλιδους τίτλους όπως «οθωμανικό», «καρεκλάτο», «πισωγλέντικο», «ηδονικό» και άλλα τέτοια άθλια που απλώς επιτείνουν τη μιζέρια. Δεν ξέρω αν τα βαρεθήκατε, εγώ απλώς τα σιχαίνομαι.

Πέναλτι

Εγινε ένα δυνατό ματς, κέρδισε και προκρίθηκε ο καλύτερος. Το τελικό αποτέλεσμα δεν προσφέρεται για πρωτοσέλιδες αηδιαστικές υπερβολές. Ο Βασσάρας δεν δίστασε να δώσει πέναλτι, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει τίποτα εναντίον του Ολυμπιακού και σωστά άφησε τη Λάρισα με εννέα παίκτες: οι ενδιάμεσοι γύφτοι μάλλον πέρασαν ένα δύσκολο βράδυ. Κάτι είναι κι αυτό…

Προπονητές

Ο Μαζιάς έγραψε χθες ποιοι διαθέσιμοι Δυτικοευρωπαίοι προπονητές υπάρχουν στο παζάρι. Οι αλλαγές ωστόσο στους πάγκους των ομάδων της Α’ Εθνικής δεν αναμένεται το καλοκαίρι να είναι πάρα πολλές. Για να δούμε τι λέει η πιάτσα για τους προπονητές:
- Σόλιντ: φυσικά και δεν υπάρχει κανένα απολύτως ζήτημα αντικατάστασής του. Τον περιμένει ένα ήσυχο καλοκαίρι κι ένα καυτό φθινόπωρο.
- Μαλεζάνι: ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός τερματίσει δεύτερος, η παραμονή του δεν είναι απολύτως βέβαιη. Αν φύγει, θα αντικατασταθεί από Δυτικοευρωπαίο. Ο Μπάγεβιτς για την ώρα δεν απασχολεί τον Τζίγκερ. Πιθανότατα απασχολεί τον Μήτσου ή τον Λιβαθηνό, που τον εκτιμούν, αλλά όχι τον μεγαλομέτοχο που επιθυμεί κατ’ αρχήν την παραμονή του Ιταλού.
- Σάντος: δύσκολα θα συνεχίσει. Κούρασε και κουράστηκε.
- Κωφίδης: ακλόνητος. Μπορεί να γίνει ισόβιος προπονητής του Ηρακλή.
- Ματζουράκης: ο Πανόπουλος πίνει νερό στο όνομά του. Φέτος έφτιαξε την Ξάνθη δύο φορές. Το καλοκαίρι χρειάζεται απλώς να την ενισχύσει, αν δεν του πουλήσουν πάλι τη μισή ομάδα.
- Ντουμιτρέσκου: η απουσία διοίκησης δεν επιτρέπει καμία απολύτως πρόβλεψη. Υπάρχουν πάντως στη Σαλονίκη θαυμαστές της δουλειάς του και του στυλ του.
- Παράσχος: οι τελευταίες καλές εμφανίσεις του Ατρομήτου ανέβασαν τις πεσμένες μετοχές του. Συνεχίζει…
- Δώνης: ψηφίστηκε καλύτερος Ελληνας προπονητής της χρονιάς. Το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι δεν έχει καβαλήσει το καλάμι και προτιμάει τη σιγουριά της Λάρισας από άλλες περιπέτειες.
- Κατσαβάκης: ήδη έχει ξεκινήσει με τον Δαμήλο τον προγραμματισμό της νέας χρονιάς. Στην Καλαμαριά πίνουν νερό (και κάνα ούζο…) στο όνομά του…
- Χατζάρας: με τον Θωμά, για τον Θωμά κι αλλού πουθενά!
- Τσιώλης: έχει ανανεώσει για τη νέα σεζόν εδώ και καιρό.
- Λεμονής: δεν είναι βέβαιο ότι θα παραμείνει ακόμα κι αν σωθεί η ομάδα. Τον τελευταίο καιρό μαζεύτηκαν πολλά συννεφάκια.
- Σηφάκης: αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικό, θα μείνει και του χρόνου.
- Βλάχος: Αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικό, δεν θα μείνει και του χρόνου.
- Κεοσεϊάν: θα τελειώσει τη σεζόν και θα φύγει όπως ήρθε: σαν κύριος. Στη θέση του πάει μάλλον ο Γιώργος Βαζάκας.
- Μανίκας: μάλλον παραμένει, αφού ξέρει καλά και τη Β' Εθνική. Αν και με τον Σαλευρή δεν μπορεί να ξέρει κανένας.