Σε μια φυλακή χωρίς να φταίω (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Μετά τη διαιτητική σφαγή της ΑΕΚ στην Τούμπα, επιβεβαιώθηκαν όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η αληθινή Τέχνη ακμάζει μόνο σε στιγμές δυστυχίας. Δεν θέλω να το πιστεύω αυτό, όμως δεν μπορώ να μη δεχτώ ότι η φρικαλεότητα του Ισπανικού Εμφυλίου ήταν αυτή που γέννησε έναν Πικάσο κι έναν Νταλί, κι ο Πελοποννησιακός Πόλεμος υπήρξε ο αληθινός λόγος έμπνευσης του Θουκυδίδη. Η σφαγή της ΑΕΚ έφερε στο προσκήνιο, χάρη στην «Ωρα για Σπορ», τον βαθύ σε νοήματα και πλούσιο σε προεκτάσεις λόγο του Νεστορίδη, του αποκαλούμενου –όπως συμβαίνει με τους κλασικούς– και «Νέστορα».

«Βράζει κατά της διαιτησίας ο μεγάλος Κώστας Νεστορίδης», μας πληροφορεί το καλό ρεπορτάζ της εφημερίδας, προσθέτοντας ότι «η αλήθεια είναι ότι, όταν τα έλεγε αυτά αυτός, κάποιοι έλεγαν γιατί μιλούν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Τώρα όλοι παραδέχονται ότι είχε δίκιο…».

Συγχωρώ τον συντάκτη που αποκάλεσε τον «Νέστορα» φάντασμα! Τον συγχωρώ, γιατί από την προσεκτική συγγραφή του λόγου του «Νέστορα» που κάνει στη συνέχεια (μια συγγραφή που θυμίζει τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη ή, έστω, τον Θέμη Σινάνογλου και τον Γεωργάτο…) διακρίνεται ότι ο χαρακτηρισμός «φάντασμα του παρελθόντος» δεν είναι ατυχής, αλλά σαιξπηρικός…

«Οταν εγώ μιλώ για τη διαιτησία», λέει ο «Νέστορας», «μου βάζουν… χέρι και με παρεξηγούν. Αφού όλοι ξέρουμε τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα πέρασα κι εγώ. Τώρα δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Αεκτζής, που να μη μου λέει: "είχες δίκιο, ρε Νεστορίδη". Ηθελα να 'ξερα; Δεν τα βλέπει αυτά τα αίσχη ο κύριος Γερμανάκος, που το παίζει τίμιος; Δεν μπορεί να τους στείλει σπίτια τους; Τους… ξεφτίλισε η κοπέλα, η επόπτρια (σ.σ. η Γρυλάκη). Ηταν η μόνη που έπαιξε σωστά. Να βάλουν γυναίκες, καλύτερα. Εγώ αυτό που θέλω να πω είναι το εξής: πού ήταν τόσον καιρό η ΑΕΚ; Τώρα βλέπουν ότι τους αδικούν; Εγώ δεν έχω προσωπικά με κανέναν. Εγώ είμαι ΑΕΚ. Ομως ξέρω ότι, επειδή είμαστε προσφυγική ομάδα, μας αντιπαθούν. Δεν υπάρχουν λέξεις για να εκφραστώ για τη διαιτησία. Πέρυσι ήταν ο Βασσάρας, φέτος ο Παπαδάκης και ο Κουκουλάκης. Γιατί δεν παραιτούνται; Γιατί δεν το παραδέχονται ότι είναι ξεφτιλισμένοι; Δεν υπάρχει ένας έντιμος διαιτητής να βγει και να πει: δεν αξίζω και παραιτούμαι!»

Αρνείσαι ακόμα, αγαπητέ δύσπιστε αναγνώστη, ότι ο Νεστορίδης έχει κάτι το αρχαϊκά μεγαλειώδες; Διάβασε ξανά την παραπομπή. Ο «Νέστορας» διακρίνει τους ανθρώπους σε «σοβαρούς», «Ολυμπιακούς», «Παναθηναϊκούς» και «Αεκτζήδες». Κατηγορεί τον Γερμανάκο, τον Βασσάρα, τον Κουκουλάκη, ακόμα και τον Παπαδάκη –πιθανότατα για τις εκπομπές που κάνει στον Αντ1. Προτείνει –χωρίς να κρύβεται από τις ευθύνες– να παίζουν τα ματς γυναίκες! Αναρωτιέται αν υπάρχουν έντιμοι να πουν «δεν αξίζω, παραιτούμαι», αφού οι ανέντιμοι είναι σαφώς προτιμότεροι. Βροντοφωνάζει «οέο, πού είναι η ΑΕΚ, οέο;» και, κυρίως, καταγγέλλει αυτή τη χώρα, που ακόμα δεν έχει λύσει το προσφυγικό πρόβλημα.

Τύφλα να 'χει ο Ζουράρις…

Πάντοτε ζήλευα τους αληθινά σπουδαίους, αυτούς που αφιερώνουν τη ζωή τους στη σύνθεση και τη δημιουργία, που αφήνουν πίσω τους διαμάντια που λάμπουν στο φως των αιώνων. Ενας τέτοιος αρτίστας των λέξεων είναι ο Γιώργος Δασκαλόπουλος, που πολλές φορές με κάνει να αναρωτιέμαι αν διασκεδάζει, όταν τρομάζει με τις εισαγωγές του τους προπονητές που του δίνουν συνέντευξη στο «ΦΩΣ»:

Γράφει προχθές: «Αλλο θαυμασμός κι άλλο το θαύμα! Μπορεί να είναι ομόριζες οι λέξεις, αλλά εμπερικλείουν διαφορετικές έννοιες. Δεν μας έπιασε έτσι ξαφνικά όρεξη για κουβέντα με φιλοσοφικές προεκτάσεις, ούτε και βαλθήκαμε αναιτιολόγητα να επιδοθούμε σε γλωσσολογικές αναζητήσεις. Με τον Βασίλη Παπαχρήστου μιλάγαμε, που αποδείχτηκε μπουρλοτιέρης στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, κι αυτός μας ξεκαθάρισε ότι "δεν οφείλεται σε θαύμα η θαυμάσια πορεία του Ολυμπιακού Βόλου". Αλλο, λοιπόν, ο θαυμασμός κι άλλο το θαύμα. Ακόμα και ο Πλάτωνας, εξάλλου, εκτιμούσε ότι "φιλοσοφικόν εστί το θαυμάζειν" και θεωρούσε τον θαυμασμό κυρίαρχο ανθρώπινο συναίσθημα και "φιλοσοφικό" με την έννοια πως προσεγγίζει τη γνώση της αλήθειας και την κατανόηση των ανθρώπινων ιδιοτήτων».

(Για να μη γίνει παρεξήγηση, απλώς αναρωτιέμαι πώς μπορεί ένας άνθρωπος σαν τον Βασίλη Παπαχρήστου να γίνεται αφορμή για τέτοιες φιλοσοφικές εκρήξεις στο μυαλό του μεγάλου Δασκαλόπουλου. Ελπίζω, αν κάποτε πάρει συνέντευξη από τον Μουρίνιο, να γράψει το "Εγκλημα και τιμωρία"! Μπροστά σε έναν αρτίστα, όπως ο Γιώργαρος, τύφλα να 'χει ο στρυφνός Ντοστογιέφσκι…)

Μιλώντας για «Εγκλημα και τιμωρία», δεν μπορώ να μη μοιραστώ μαζί σας μια δήλωση του Καζλάουσκας, όπως μεταφέρεται από τον Παντελή Διαμαντόπουλο:

«Ο ίδιος, μετά το τέλος του ματς με τον ΠΑΟ, δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ, μιλούσε συνέχεια με τους δικούς του ανθρώπους και προσπαθούσε να εξηγήσει τα ανεξήγητα», γράφει ο Παντελής, προσθέτοντας την εξής δήλωση του κόουτς του Ολυμπιακού: «Αισθάνθηκα ότι με έκλεισαν σε μια φυλακή χωρίς να φταίω, και με γαμ… κιόλας χωρίς να φταίω, γιατί είχαν καιρό να το κάνουν».

Μπορώ να καταλάβω την οδύνη. Ισως και την ηδονή. Αναρωτιέμαι μόνο πώς ο συμπαθέστατος Καζλάουσκας δύναται να γνωρίζει το είδος του πόνου που περιγράφει! Λες;

Αντιθέτως, βρήκα μπλεγμένα όσα διάβασα στην «Traffic» της περασμένης Τετάρτης. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μάς ενημέρωνε για μια συνέντευξη της Γιάννας Αγγελοπούλου, στην οποία η «σιδηρά» κυρία μιλάει πρώτη φορά για τα προβλήματα της υγείας της. Δεν ξέρω, αλλά έχω πάθει μια φοβία με τις συνεντεύξεις της Γιάννας. Είναι σαν τις φούσκες στο χρηματιστήριο. Γρήγορα ξεφουσκώνουν, κι αυτό γιατί συνήθως την επόμενη μέρα τις διαψεύδει. Βέβαια, η «Traffic» διευκρινίζει στον τίτλο ότι η Γιάννα δεν έκανε κομμάτια τη σιωπή της σ’ αυτή, αλλά στην «Daily Telegraph».

Με τη γνωστή περιέργεια που σκότωσε τη γάτα, θέλησα να ενημερωθώ για την περιπέτεια της υγείας της. Μόνο που δεν λέει τίποτα! Η μόνη αναφορά σε κάτι που ακούγεται ως πρόβλημα γίνεται στο κλείσιμο.

«Ολο το διάστημα που εργαζόμουν για τους Ολυμπιακούς, μάζευα ασθένειες. Και δεν είναι σύμπτωση το ότι αρρώστησα τη στιγμή που ξεκίνησα για διακοπές. Η ζωή μου ήταν τόσο προγραμματισμένη. Ακόμα και στον ύπνο μου σκεφτόμουν».

Το πώς μαζεύει κανείς ασθένειες, η αλήθεια είναι ότι δεν το κατάλαβα. Προφανώς, επειδή δεν είχε χρόνο να μαζεύει πιν και αναμνηστικά, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι στην Ολυμπιάδα, η «σιδηρά» Γιάννα μάζευε ιούς. Αυτό πάντως που αναφέρει, ότι ακόμα και στον ύπνο της σκεφτόταν, είναι αλήθεια. Μου το εκμυστηρεύτηκε κάποιος που δούλευε στην υπηρεσία της. Η Γιάννα είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις ότι σκέφτεται, διότι όταν μπει σ’ αυτή τη διαδικασία κάνει θόρυβο. Οπως το ίδιο εύκολο είναι να καταλάβεις ότι κάνει πάρτι. Πάντα καίγεται το δάσος κοντά στη βίλα της…

Α, το ξέχασα. Το σκίτσο στο κέντρο συμπληρώνει το χθεσινό ρεπορτάζ του Μαζιά για τους μεγάλους προπονητές που είναι ελεύθεροι…