Να ξεχάσουν τη δεύτερη θέση (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Εδώ και μέρες έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία γύρω από το θέμα της παραμονής του Αλμπέρτο Μαλεζάνι και του Φερνάντο Σάντος, την οποία βρίσκω θλιβερή. Φυσικά η φιλολογία έχει ξεκινήσει με ευθύνη των διοικήσεων του ΠΑΟ και της ΑΕΚ, ίσως και με ευθύνη των ίδιων των προπονητών, οι οποίοι δεν ξεκαθαρίζουν τι σκοπεύουν να κάνουν και τι επιθυμούν. Πέρα όμως από τη στάση των προπονητών, αυτό που με θλίβει είναι η σύνδεση της παραμονής τους με την κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο φετινό πρωτάθλημα. Αν είσαι οπαδός του ΠΑΟ ή της ΑΕΚ, αυτό είναι λόγος για να πάθεις κατάθλιψη.

Η «δεύτερη θέση του ΠΑΟ» και η «δεύτερη θέση της ΑΕΚ» έχουν μια διαφορά. Η ΑΕΚ είχε τη δεύτερη θέση μέσα στους στόχους της. Ο Νικολαΐδης είπε το καλοκαίρι ότι η ΑΕΚ πάει για πρωτάθλημα, άφησε όμως να εννοηθεί ότι το βασικό ζητούμενο είναι να τερματίσει η ΑΕΚ σε μία θέση καλύτερη από αυτή που τερμάτισε ένα χρόνο πριν. Αν η ΑΕΚ τερματίσει δεύτερη, θα έχει κάνει ένα βήμα μπροστά. Αντιθέτως, η δεύτερη θέση του ΠΑΟ δείχνει μια κάποια στασιμότητα. Δεύτερος είχε έρθει και πέρυσι –αν έρθει και φέτος, σίγουρα δεν έκανε τίποτα πολύ παραπάνω.

Επιτυχία

Η δεύτερη θέση αφορά μόνο στις διοικήσεις. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός και των δύο σίγουρα έχει να κάνει και με την πιθανότητα συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ: η προσδοκία κάποιων σημαντικών εσόδων επιτρέπει επενδύσεις. Η θέση όμως στην οποία οι ομάδες αυτές θα τερματίσουν δεν θα έπρεπε να επηρεάζει την όποια απόφαση παραμονής των προπονητών τους. Κατ' αρχήν, επειδή δεν αποτελεί επιτυχία το να βγεις δεύτερος σε ένα πρωτάθλημα όπως το φετινό.

Αποτέλεσμα

Λέγεται ότι όλα στο ποδόσφαιρο κρίνονται από τα αποτελέσματα. Δείξτε μου κάποιον που να το πιστεύει και θα σας δείξω κάποιον που δεν σκέφτεται καθόλου. Ενας προπονητής που εγγυάται αποτελέσματα ή που χρησιμοποιεί τα αποτελέσματα για να καταδείξει το εξαιρετικό της δουλειάς του, για μένα είναι αγύρτης. Ο προπονητής πρέπει προετοιμάζει την ομάδα σωστά, να βελτιώνει τους παίκτες που έχει, να κρατάει τα αποδυτήρια, να επιβάλλεται και να είναι σεβαστός. Αλλά τα αποτελέσματα που έχει η ομάδα εξαρτώνται -ειδικά στην Ελλάδα- από πολλές άλλες παραμέτρους: η τελική επιρροή του κόουτς στην επιτυχία δεν είναι πιο μεγάλη από 25%. Στην αποτυχία μερικές φορές η συμμετοχή του είναι μεγαλύτερη.

Παραμονή

Φυσικά έχουν υπάρξει και ομάδες στις οποίες οι προπονητές μετρούσαν περισσότερο: όμως αυτές είναι οι εξαιρέσεις και δεν είναι ο κανόνας. Ειδικά ο φετινός ΠΑΟ και η φετινή ΑΕΚ είναι ομάδες στις οποίες ο ρόλος του κόουτς είναι σημαντικά μικρότερος από αυτόν της διοίκησης. Οι διοικήσεις των δύο ομάδων στήριξαν πραγματικά τους προπονητές: η στήριξη στην προκειμένη περίπτωση δείχνει ότι τα αποτελέσματα δεν υπήρξαν κριτήριο της δουλειάς τους. Στο φινάλε ακόμα κι αν ο Μαλεζάνι έφευγε τα Χριστούγεννα κι ο Σάντος τον Φεβρουάριο, πάλι ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ τη δεύτερη θέση θα διεκδικούσαν.

Ευκαιρίες

Τι περίμεναν ο Τζίγκερ και ο Ντέμης από τον Μαλεζάνι και τον Σάντος; Ο Τζίγκερ περίμενε να δει έναν Παναθηναϊκό που να παίζει οργανωμένο ποδόσφαιρο, μία ομάδα που να στηρίζεται σε πολλούς παίκτες και να έχει χαρακτήρα νικητή. Ο Νικολαΐδης περίμενε μία ΑΕΚ πιο αποτελεσματική από την προηγούμενη χρονιά. Αυτό δεν το λέω τυχαία: φαίνεται από τα όσα έκαναν οι συγκεκριμένοι παράγοντες πέρυσι το καλοκαίρι. Ο ΠΑΟ απέκτησε οκτώ παίκτες που έδιναν στο ρόστερ του βάθος και φρόντισε μέσα σε αυτή την οκτάδα να υπάρχουν δύο (ο Μπίσκαν και ο Κονσεϊσάο) ακριβοπληρωμένοι και έτοιμοι να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους. Η ΑΕΚ από τη μεριά της έδωσε στον Σάντος δύο καινούργιους επιθετικούς με σχετικά ακριβά συμβόλαια (τον Βενγλίνσκι και τον Λάκη), κράτησε τον Σέζαρ και τον Δεκέμβριο πήρε και τον Καπετάνο. Οι προσθήκες έγιναν στην επίθεση με σκοπό να φτάνει η ομάδα ευκολότερα στο γκολ, αφού αυτό ήταν το πρόβλημά της ένα χρόνο πριν, όταν έχασε το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ στο ματς με τον Ιωνικό, στο οποίο δεν εκμεταλλεύτηκε πέντε κλασικές ευκαιρίες.

Σάντος

Για να τους διευκολύνω, θυμίζω ότι ο Σάντος παρουσίασε μία ΑΕΚ σφιχτή στην άμυνα και αρκετά στατική. Σοβαρή, αλλά και προβλέψιμη. Μία ομάδα που δεν έπαιρνε ρίσκα, που δεν έπαιζε καθόλου θεαματικά, που έκανε πιο πολλούς βαθμούς από πρόπερσι. Ο κόουτς βρήκε γρήγορα τη βασική ενδεκάδα, ξεκαθάρισε με ποιους θα πορευτεί, δεν έκανε πολλές αλλαγές, δεν δοκίμασε κάτι άλλο πέρα από το 4-3-3. Στα χέρια του βελτιώθηκαν ο Γεωργέας, ο Μόρας, ο Τζιωρτζιόπουλος, ο Αλεξόπουλος, ο Κατσουράνης, αποδείχτηκαν χρήσιμοι ο Τσιρίλο, ο Σορεντίνο, ο Σέζαρ και ο Ιβιτς, έμειναν στάσιμοι ο Σοάρες, ο Λάκης, ο Κόντης, ο Μάλπασα, δεν αξιοποιήθηκαν ο Βενγλίνσκι, ο Σαπάνης, ο Δέλλας, ο Τσάνκο, έκανε μεγάλα ματς ο Λυμπερόπουλος και δεν πάτησαν γήπεδο οι πιτσιρικάδες.

Μαλεζάνι

Ο Μαλεζάνι δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τον Ολισαντέμπε, τον Φλάβιο, τον Τόργκελε, τον Βόουτερ –αν και τους έδωσε ευκαιρίες. Δεν έφτιαξε τον Παναθηναϊκό που θα έπαιζε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας με 3-4-3, όπως ονειρευόταν το καλοκαίρι. Αλλαξε σχήματα σαν τα πουκάμισα, δεν δίστασε να κάνει βασικούς τους μικρούς, έθαψε τον Σανμαρτεάν, δυσκολεύτηκε να καταλάβει την αξία του Παπαδόπουλου, δημιούργησε εντάσεις αλλά και συμπάθειες μεταξύ των οπαδών και των δημοσιογράφων. Η ομάδα του βελτιώθηκε, αλλά δεν έφτασε ποτέ σε ένα αξιοθαύμαστο επίπεδο σε ό,τι αφορά την απόδοση και την ποδοσφαιρική ποιότητά της, μολονότι οι παίκτες συνήθισαν τις βαριές προπονήσεις, δέθηκαν μεταξύ τους και αναγνωρίζουν ότι ο κόουτς πρόσφερε αρκετά.

Εκτίμηση

Ολα αυτά είναι τα θετικά και τα αρνητικά των δύο, πολύ συνθετικά. Αυτά πρέπει να μετρήσουν οι διοικήσεις των δύο ομάδων. Τη δική μου γνώμη θα σας την πω, αλλά δεν έχει και τόση αξία. Σημασία έχει οι προϊστάμενοί τους να κάνουν την εκτίμηση σωστά, ξεχνώντας σε ποια θέση τερμάτισαν...

Πάμε για χάος

Ας υποθέσουμε ότι ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ διαθέτουν τα εισιτήρια που θα πάρουν για τον τελικό του Κυπέλλου όχι στους εν Αθήναις οργανωμένους τους αλλά μόνο στους οπαδούς τους που βρίσκονται στην Κρήτη. Για τις ανάγκες τους κρατούν μόνο ένα μικρό αριθμό εισιτηρίων για τους κατόχους των ακριβών διαρκείας. Ας παίξουμε τον Κόκκαλη και τον Ντέμη κι ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας για να δούμε το θετικό και το αρνητικό σενάριο.

Το θετικό σενάριο: ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ φτιάχνουν δύο μπουτίκ στο Ηράκλειο που λειτουργούν τρεις μέρες πριν από τον τελικό και ξεπουλάνε. Ο κόσμος που κατεβαίνει στο Ηράκλειο κλείνει δωμάτια στα πιο ακριβά ξενοδοχεία, καταναλώνει στα μπαρ και τα καλά εστιατόρια και κάνει μπανάκια γιατί έχει φτιάξει κι ο καιρός. Οι τιμές των εισιτηρίων είναι αρκετά τσιμπημένες, αλλά αυτά χάνονται γιατί και οι δύο ομάδες έχουν πολύ κόσμο στο μεγάλο νησί, αλλά και γιατί έτσι κι αλλιώς υπάρχει και κόσμος που διψάει να δει ωραία μπάλα. Η τοπική αστυνομία κοντρολάρει χωρίς πρόβλημα τους οπαδούς, αφού σχεδόν όλοι είναι από εκεί και είναι γνωστοί και με τα μικρά τους ονόματα. Η εισπρακτική επιτυχία του ματς κάνει τις διοικήσεις των ομάδων να συμφωνήσουν να δώσουν στο Παγκρήτιο κι ένα φιλικό το καλοκαίρι.

Το αρνητικό σενάριο: οι οργανωμένοι και των δύο στραβώνουν. Οι οπαδικές εφημερίδες τούς δίνουν δίκιο, μπας και πουλήσουν κανένα φύλλο παραπάνω. Ξεκινάει μια χωρίς προηγούμενο γκρίνια γιατί τους χάλασαν την εκδρομή. Στο πρώτο ματς της επόμενης χρονιάς σπάνε οι μεν το ΟΑΚΑ και οι δε βάζουν φωτιές γύρω από το Καραϊσκάκη. Πλακώνονται όλοι άνευ λόγου και αιτίας με την αστυνομία. Οι ομάδες κρίνονται ένοχες (ένας Θεός ξέρει γιατί...) με βάση τον νόμο του Ορφανού και τιμωρούνται με πέντε αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών. Τέλος του παραμυθιού.

Συμπέρασμα: τα βάζεις όλα κάτω και διαπιστώνεις ότι είσαι εγκλωβισμένος. Η αλήθεια είναι δυστυχώς ότι ή τους παίρνεις μαζί σου και ελπίζεις να μην πλακωθούν ή τους αφήνεις πίσω και στο κρατούν μανιάτικο. Μην αναρωτιέσαι πού είναι το λάθος. Δικό σου είναι το λάθος, εσύ το δημιούργησες το χάος…