Περί μελών (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός ιστορικά είναι το περισσότερο αμιγώς ποδοσφαιρικό σωματείο. Πριν από το 1970 είχε φυσικά κι άλλα τμήματα. Το πινγκ πονγκ –και λιγότερο η πυγμαχία– είχαν καλές ομάδες. Η ιστιοπλοΐα είχε επιτυχίες. Το μπάσκετ περιστασιακά είχε καλές ομάδες, αλλά έπεφτε και στη Β' κατηγορία. Ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα «όλων των αθλημάτων» και η ΑΕΚ ήταν πανίσχυρη σε ορισμένα αθλήματα, όπως για παράδειγμα η ποδηλασία και η πυγμαχία. Ο Ολυμπιακός μπορεί να περηφανεύεται για τη συνεισφορά του στο «μπουμ» της ελληνικής κολύμβησης στα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν ο Κουτουμάνης και ο Καρύδης έσπαγαν ένα ρεκόρ την εβδομάδα. Θυμάμαι ότι το «Φως» διά στόματος Θεόδωρου Νικολαΐδη είχε ζητήσει η βαθμολογία των γυναικών να μη μετράει στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, «αφού το μηναίο πρόβλημα που έχει κάθε γυναίκα κάνει τα αποτελέσματα συμπτωματικά σε σχέση με τον χρόνο που γίνονται οι αγώνες». Δεν ήταν καθόλου συμπτωματικό το ότι ο Ολυμπιακός στην κατηγορία των γυναικών ήταν μέτριος. Στο πόλο ο Ολυμπιακός είχε πολύ καλή ομάδα. Πάντα, όμως, λίγο χειρότερη από την ομάδα του Εθνικού.

Οι ισορροπίες των συλλόγων άλλαξαν τη δεκαετία του '70. Με τον Γουλανδρή να χώνει χρήματα και στον Ερασιτέχνη, τον Παναθηναϊκό να περνάει τα μετα-δικτατορικά blues και την ΑΕΚ του Μπάρλου να ενδιαφέρεται μόνο για το ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός βελτίωσε τα τμήματά του. Μόνο που αταβιστικά οι οπαδοί καταλαβαίνουν τον Ολυμπιακό σαν ποδόσφαιρο. Ακόμα και όταν πηγαίνουν στο γήπεδο, το κάνουν επειδή παίζει εναντίον μιας από τις ομάδες με τις οποίες έχει ανοιχτούς λογαριασμούς από το ποδόσφαιρο. Τροφή για σκέψη λίγο μετά τη συνέντευξη Τύπου του Σωκράτη Κόκκαλη για την ενίσχυση του θεσμού των μελών.

Με το φτωχό μου το μυαλό λέω εγώ ότι ο οπαδός του Ολυμπιακού θα γραφτεί μέλος για να βρίσκει εισιτήρια στο Καραϊσκάκη. Θα γραφτεί μέλος έστω για να πηγαίνουν τα λεφτά του στην ενίσχυση της ποδοσφαιρικής ομάδας. Δεν θα γραφτεί μέλος ούτε για να ενισχύσει το πόλο ούτε –πολύ περισσότερο– τον στίβο, που ανάθεμα κι αν θα πατήσει το πόδι του σε στάδιο για να δει αγώνες του. Ο οπαδός του Ολυμπιακού μπορεί να εκτιμήσει το περιοδικό που θα φτάνει στο σπίτι του επειδή η ομάδα «τον σκέφτεται», όπως αυτός σκέφτεται την ομάδα. Το «γινόμαστε μέλη επειδή θέλουμε να κάνουμε μεγάλο το σωματείο», που είπε ο Σωκράτης Κόκκαλης, δεν νομίζω ότι το πιστεύει ούτε ο ίδιος, ο οποίος δεν θα πάταγε το πόδι του σε αγώνα ατομικού αθλήματος. Πολύ πιο ειλικρινές και αποτελεσματικό θα ήταν το «γινόμαστε μέλη για να μεγαλώσουμε το γήπεδο» και το «γινόμαστε μέλη για να κάνουμε μια μεγάλη μεταγραφή». Στο φινάλε, είναι τα λόγια που και ο Σωκράτης Κόκκαλης ξέρει καλύτερα να λέει και ο κόσμος του Ολυμπιακού καλύτερα καταλαβαίνει.

Για το μουσικό μου γούστο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου παραείναι οργισμένος. Είναι φυσιολογικό να τσατίζεσαι με κάποια πράγματα που βλέπεις, αλλά να πιάνεις τα 50 και να είσαι οργισμένος από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι κουραστικό κι επικίνδυνο, μιας και σέρνονται τα εγκεφαλικά. Ανάμεσα στο «έμεινε αποσβολωμένος ο βάρδος από την κοινωνική αδικία» και το «τα κακάρωσε», είναι τρίχα να μην πω «τιμή στα οργισμένα πουρά, αλλά εγώ τα έλεγα να προσέχουμε». Από την άλλη, η φράση του Παπακωνσταντίνου «χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία, εγώ κρατάω την ουσία, μα δεν παντρεύομαι» ισχύει δημοσιογραφικά για κάθε μορφή εξουσίας. Συμπεριλαμβανομένων των διοικήσεων.

Πήρα την επιστολή του αναγνώστη από τη Ρόδο για τη διοίκηση του Ντέμη Νικολαΐδη και δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ με κάποιο σημείο της. Η διοίκηση του Ντέμη Νικολαΐδη έσωσε την ΑΕΚ με την ένταξη στο 44, δεν μπλέχτηκε στον βούρκο της διαιτησίας και ποτέ δεν απείλησε δημοσιογράφους, όσο σκληρή κι αν ήταν η κριτική που δέχτηκε. Ποτέ δεν γύρισα το κεφάλι μου στο γκολφ για να δω αν ο Νίκος Κούλης με σημαδεύει από το tee με το driver. Πόσω μάλλον να γυρίσω το κεφάλι πριν φτάσω στην πόρτα του σπιτιού μου για να δω αν με πλησιάζει κάτι που μοιάζει με φουσκωτό και ισχυρίζεται ότι είναι άνθρωπος. Μέχρις εκεί συμφωνούμε με τον επιστολογράφο. Αλλά το να «παντρευτώ» με τη διοίκηση Νικολαΐδη και να βαδίσουμε μαζί στην αναμόρφωση του ποδοσφαίρου, include me out, που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Luis B. Mayer, της γνωστής κινηματογραφικής εταιρείας.

Γιατί, για παράδειγμα, εάν είσαι «παντρεμένος» με τη διοίκηση πώς μπορείς να κριτικάρεις τα λόγια του Νίκου Κούλη «ελπίζω ότι ο Ηρακλής θα παίξει εναντίον του Παναθηναϊκού με το ίδιο πάθος που έπαιξε εναντίον μας»; Δηλαδή τι; Αφήνεις υπόνοιες για μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του περσινού καθοριστικού ματς με τον Ολυμπιακό, σκοτώθηκε στο γήπεδο χωρίς να έχει όφελος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων; Με ποιο δικαίωμα; Εχεις το δικαίωμα να κριτικάρεις την απόδοση του Ηρακλή μετά το ματς, αλλά να δηλώνεις την υποψία σου, εκτός του ότι είναι παλιομοδίτικο, είναι και φθηνό.

Ασε να δούμε το ματς, άσε να δούμε αν γίνει κάποια «ομορφιά του ποδοσφαίρου» και μετά κάνουμε την σούμα. Δόξα τω Θεώ του ποδοσφαίρου, έχουμε δει αρκετές ομορφιές που αν γίνει κάποια θα φανεί και, στο φινάλε, εάν είναι να σου την κάνει ο άλλος δεν θα μασήσει επειδή βγήκες να ξεφωνίσεις πριν από το ματς.

Οπως, όμως, είπε ο Νίκος Κούλης, «λάθη κάνουμε» και μπορώ να νομίσω πως σήμερα θα καταλαβαίνει ότι εν τη ρύμη του ραδιοφωνικού λόγου έκανε λάθος. Να μουρμουρίσει για τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο ΟΦΗ το ματς με την ΑΕΚ, το καταλαβαίνω. Πριν από το ματς με τον Παναθηναϊκό ο Μύρων Σηφάκης είχε πει ότι «πάμε για αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ». Μόνο που είχε αφήσει τη μισή ομάδα στον πάγκο. Τώρα, φυσικά, μπορεί να πει ότι το πρωτάθλημα πλησιάζει στο τέλος του και με την ΑΕΚ θα βάλει επτά παίκτες στο όριο των καρτών, αλλά και τότε ο ΟΦΗ τους χρειαζόταν τους βαθμούς και δεν ξέρω, ρε παιδί μου, δίκαια ή άδικα, αυτή τη φορά δεν νομίζω ότι μπλοφάρει.

Ενα άλλο παιχνίδι στο οποίο προβλέπεται να πέσουν κορμιά είναι το Ατρόμητος–Πανιώνιος. Από πλευράς Πανιωνίου δεν θα υπάρξει ούτε καν προσπάθεια να γίνει η «ομορφιά». Διότι στον πρώτο γύρο, όταν το ματς παίχτηκε σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, ο Γιάννης Σπανός, που είχε διαμαρτυρηθεί, άκουσε την απάντηση «εμείς χρειαζόμαστε τους βαθμούς γιατί πάμε για το ΟΥΕΦΑ». Ακριβώς το ίδιο προβλέπεται να απαντήσει σε κάθε Πανιώνιο, όσο ταπεινά κι αν του ζητηθούν ομορφιές.

Η ιστορία της αγοράς του ΠΑΟΚ από τον Ιβάν Σαββίδη γίνεται πιο καθαρή όσο περνάει ο χρόνος. Ο άνθρωπος θέλει ένα καλό οικόπεδο στη Θεσσαλονίκη, με ή χωρίς ομάδα. Τώρα το ότι ο ΠΑΟΚ έγινε μεσιτικό γραφείο εκποίησης των περιουσιακών του στοιχείων, σε κάθε λεξικό λέγεται «κατάντημα».

Το βάρος, πάντως, πέφτει στον Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ και τον πρόεδρό του Θανάση Κατσαρή. Ο οποίος μοιάζει, ευτυχώς, σοβαρός άνθρωπος. Γιατί το γήπεδο μία φορά το δίνεις και μετά τι να πάρεις πίσω; Τα 11 σινεμά που λέει ότι θέλει να χτίσει στον χώρο ο Ιβάν; Ανέφερε, λοιπόν, τα παραδείγματα του Μυτιληναίου και του Νικολαΐδη, που πρώτα πήραν την ΠΑΕ και μετά ασχολήθηκαν με το γήπεδο, και έδωσε κάποιο μέτρο. Γιατί ο ΠΑΟΚ –που είναι μία από τις τέσσερις ομάδες, μαζί με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ– εάν πέσει και στη Β' και στη Γ' Εθνική κατηγορία, όσο έχει το γήπεδο και τον κόσμο του δεν έχει πρόβλημα, θα επανακάμψει. Πόσω μάλλον σήμερα, που έχει βέβαια οικονομικά προβλήματα, αλλά αγωνιστικά δεν είναι χειρότερα από πέρυσι και θα βγει στο ΟΥΕΦΑ.

Είναι όμως η νοοτροπία των μετα-σοβιετικών δημοκρατιών ότι όλα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται. Πριν από τέσσερα χρόνια, που είχα βρεθεί στην Τασκένδη, στο παζάρι έβλεπες τα μετάλλια της μάχης του Στάλινγκραντ και της άλωσης του Βερολίνου να πουλιούνται για ένα ευρώ. Στο E-bay βλέπεις κάθε λογής μετάλλιο, από της άμυνας της Μόσχας μέχρι της απελευθέρωσης της Πράγας, να πουλιέται μέχρι 30 ευρώ. Στους μεγάλους οίκους των Sothbie's και Christie's έχουν δημοπρατηθεί μετάλλια αστροναυτών και στρατάρχη της Σοβιετικής Ενωσης, που δεν μπορεί να υπάρχουν πάνω από 30–40. Ενώ όμως αισθητικά, αν γουστάρετε σοσιαλιστικό ρεαλισμό, τα μετάλλια είναι εξαίρετα, έχω την αίσθηση ότι μεταφέρουν ένα κακό κάρμα. Είχα σκοπό να κορνιζώσω αυτά που είχα αγοράσει. Δεν το έκανα ποτέ. Γιατί θα ένιωθα ότι στον τοίχο μου είναι κρεμασμένο κάτι που ένας φουκαριάρης κέρδισε με το αίμα του κι εγώ το αγόρασα με τα ευρώ μου από τους μπατίρηδες επιγόνους του.

Το μπούρου μπούρου, πάντως, με τον Ιβάν, εάν υπάρχει κάποιος που τον ωφελεί αυτός είναι ο Sir Takis. Ο Λεμονής πάει να αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ στη μούγκα. Με τους παίκτες του ΠΑΟΚ να σκέφτονται τι θα γίνει το καλοκαίρι, χωρίς το τζέρτζελο των πριμ και των Μαμιδάκηδων να βάζει φωτιά στον αγώνα, ο Τάκαρος μπορεί να πάρει τον βαθμό ή τους βαθμούς. Οχι ότι και να τους πάρει, όχι ότι και να σώσει τον Λεβαδειακό σημαίνει ότι θα μείνει στον πάγκο και του χρόνου. Η σχέση με τον Κομπότη έχει ψυχρανθεί και καμιά φορά το διακριτικό διαζύγιο είναι καλύτερη λύση από τους καβγάδες…