Αναζητώντας τον Εκι Γκονζάλες (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι είναι ο βασικός λόγος που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να διεκδικήσει το φετινό πρωτάθλημα. Αργησε να βρει μια ενδεκάδα, δεν κατάφερε να πάρει το 100% από τους πιο χαρισματικούς του παίκτες, δεν κατάφερε να διαχειριστεί σωστά το υλικό και δεν κατάλαβε τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού πρωταθλήματος. Η διοίκηση του ΠΑΟ παρασύρθηκε σε μια προσπάθεια στήριξης του προπονητή κόντρα σε οποιαδήποτε λογική, αντιμετωπίζοντας τυχόν απόλυσή του ως ήττα. Ο Μαλεζάνι στοίχισε στον ΠΑΟ δύο πρωταθλήματα. Αν ο ΠΑΟ, όμως, τερματίσει τρίτος, δεν θα είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και ο ηγέτης του, ο Εκι Γκονζάλες.
Στον Εκι έχω κάνει τόσο εγκωμιαστικά σχόλια, που στενοχωριέμαι για τα παιχνίδια που κάνει από τα Χριστούγεννα και μετά. Τρεις μπαλιές στο ματς με τη Λάρισα, δύο εμπνεύσεις στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, μία ασίστ στο παιχνίδι με το Αιγάλεω. Ολα αυτά είναι ενδείξεις ότι ο Αργεντινός έχει χαρίσματα και δυνατότητες. Κανείς δεν το αμφισβητεί, αλλά το ποδόσφαιρο είναι κάτι άλλο.

Χαρακτήρας

Πιθανότατα το καλύτερο ματς του Γκονζάλες είναι αυτό που έκανε στο Καραϊσκάκη. Πιο πολύ και από την κλάση του, κόντρα στον Ολυμπιακό ο Εκι έδειξε τον χαρακτήρα του. Το πάθος του, ο αγωνιστικός τσαμπουκάς του, η διάθεσή του να πλακωθεί, αν χρειαστεί, με όλο το μπαρουτοκαπνισμένο γήπεδο εκτιμήθηκαν και από τους οπαδούς του ΠΑΟ αλλά και από τους οπαδούς των άλλων ομάδων. Κυρίως, όμως, εκτιμήθηκε η επιθετική συμπεριφορά του απέναντι στον διαιτητή. Σε ένα οποιοδήποτε πρωτάθλημα, για τη συμπεριφορά του αυτή στο συγκεκριμένο ματς ο Γκονζάλες θα είχε αποβληθεί τρεις φορές. Στη δική μας ανώμαλη πραγματικότητα αυτή η επιθετικότητα έγινε αιτία πολλών «μπράβο»: κατανοητό. Στη στάση του Εκι πολύς κόσμος είδε έναν παίκτη που δεν παραδίνεται, έναν οπαδό ίσως. Στα υπόλοιπα ματς του πρωταθλήματος, όμως, δεν φτάνει να συμπεριφέρεσαι σαν οπαδός στο γήπεδο για να διακρίνεσαι – πρέπει να παίξεις και μπάλα.

Δημιουργίες

Μία από τις αιτίες της αποτυχίας του Μαλεζάνι είναι ότι προσπάθησε να φτιάξει έναν Παναθηναϊκό που να διευκολύνει πολύ τον Γκονζάλες. Οι τακτικές του αναζητήσεις αφορούν σχεδόν αποκλειστικά στον Αργεντινό: αν ο Ιταλός είχε σκεφτεί τόσο πολύ τον Μπίσκαν ή τον Κονσεϊσάο, ο ΠΑΟ μπορεί να ήταν και καλύτερος. Το 3-4-3 εγκαταλείφθηκε, γιατί ο Εκι δεν έπρεπε να γυρνάει τόσο πίσω να πάρει μπάλα. Το 4-4-2 απορρίφθηκε, γιατί ο Εκι έπρεπε να ξοδεύει δυνάμεις για να μαρκάρει. Το τελικό 4-3-3 «σχεδιάστηκε» στα γούστα του Αργεντινού: ο ΠΑΟ έπαιζε με δύο κόφτες κόντρα σ' ένα σωρό αδύναμους αντιπάλους για να είναι ελεύθερος ο Εκι να δημιουργεί. Μόνο που «δημιουργίες» δεν υπήρξαν και ο ΠΑΟ κατέληξε ένα τακτικό τερατούργημα που ούτε να αμύνεται σωστά ξέρει ούτε θαυμαστή κυκλοφορία της μπάλας έχει ούτε τους χώρους έχει μάθει να εκμεταλλεύεται. Σε όλα τα ματς σχεδόν ο ΠΑΟ υπήρξε προβλέψιμος, στατικός και αγχωμένος –ειδικά μακριά από το ΟΑΚΑ, όπου ο ηγέτης του έπρεπε να κρατήσει μπάλα για να βγάλει την ομάδα μπροστά. Οι φάσεις που έφτιαξε ήταν αποτέλεσμα ατομικών πρωτοβουλιών, κυρίως του Παπαδόπουλου. Οι συγχρονισμοί και οι προσχεδιασμένες φάσεις, που η παρουσία του Γκονζάλες εγγυόταν, δεν υπήρξαν ποτέ.

Διάταξη

Στο ματς με τον Ηρακλή ο ΠΑΟ έχασε εξαιτίας της διάταξής του στο γήπεδο –διάταξη που στη θεωρία ήταν στα μέτρα του Εκι. Με αντίπαλο μια ομάδα που «φυσάει» στο πλάι, ο ΠΑΟ έπαιξε με δύο κόφτες (τον Μπίσκαν και τον Τζιόλη, οι οποίοι χωρίς αντίπαλο χάθηκαν περιτριγυρίζοντας στη σέντρα) και δύο ακάλυπτους πλάγιους μέσους (τον Σέριτς και τον Νίλσον) που παρίσταναν τα μπακ. Κάποιος θα πίστευε ότι αυτή η προβληματικότητα της διάταξης ήταν η αιτία που ο Ηρακλής τού έκανε μια ντουζίνα ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο: λάθος. Η προβληματικότητα της διάταξης επέτρεπε στον Ηρακλή να κλέβει συνεχώς την μπάλα. Οπως ήταν στημένος ο ΠΑΟ, η μπάλα για να κατεβεί έπρεπε να πάει υποχρεωτικά στον Εκι, μόνο που αυτό το καταλάβαινε και ένα μικρό παιδί: ο Πρίττας και ο Πουρσανίδης με τόνους ποδοσφαιρικής γνώσης στο μυαλό πρέσαραν τον Αργεντινό κι ο ΠΑΟ χάθηκε. Γιατί όταν παρουσιάζεις μια ομάδα στα μέτρα ενός παίκτη, αλίμονό σου. Ετσι και αυτός δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Πρέσινγκ

Πού έχει κάνει τη διαφορά ο Γκονζάλες; Στα ματς που χρειάστηκε να παίξει λίγο. Στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό του Αλέφαντου στη Νέα Σμύρνη, όταν έσπρωχνε την μπάλα στον «Παπ» και τον Κωνσταντίνου. Στο ματς με τη Ρόζενμποργκ πρόπερσι, όταν έπαιξε ως δεύτερος κυνηγός. Στο φετινό παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Βέρντερ Βρέμης, όταν πάλι στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε κοντά στο φορ. Δεν θυμάμαι κανένα καλό παιχνίδι του εκεί όπου χρειάστηκε να πάρει πολύ την μπάλα: αντίθετα, θυμάμαι πολλά ματς στα οποία υπέφερε από το πρέσινγκ και στάθηκε αιτία για να κοπεί ο ΠΑΟ στη μέση.

Και τα δύο

Ενας παίκτης σπανίως μπορεί να γίνει αυτό που ο προπονητής του, η διοίκηση και οι οπαδοί θέλουν, όταν εκ των πραγμάτων μπορεί (ή έχει μάθει) να κάνει κάτι άλλο. Ο ΠΑΟ έχει ανάγκη από έναν πλέι μέικερ που να μπορεί να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα του Παπαδόπουλου, του Γκέκα ή του Μάντζιου. Εχει, επίσης, ανάγκη από έναν μέσο που να μπορεί να στριφογυρίσει γρήγορα την μπάλα απέναντι στις κλειστές άμυνες, τις οποίες κατά κανόνα συναντά, και να δύναται να παγώσει το παιχνίδι, όταν ο αντίπαλος πιέζει. Ο Γκονζάλες δεν κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο και το εντελώς παράλογο είναι ότι του ζητούν και τα δύο!

Χρήσιμος

Είναι χρήσιμος παίκτης ο Αργεντινός. Είναι ένας κατασκευαστής όμορφων φάσεων, καλός με την μπάλα, εξαιρετικός μπουκαδόρος και για καλλιτέχνης αρκετά αγωνιστικός και παθιασμένος. Δεν είναι, όμως, ούτε κουμανταδόρος ούτε ηγέτης. Κι αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα της σεζόν που κλείνει, το οποίο θα ήταν χρήσιμο σε όποιον θέλει να φτιάξει ένα αξιόμαχο Παναθηναϊκό αύριο...

Ξεφωνητό

Οι άρχοντες των γηπέδων θα γιορτάσουν καλό Πάσχα. Οι περισσότεροι διαιτητές του διημέρου έκαναν εξαιρετικά καλά τη δουλειά τους, μοιράζοντας υποσχέσεις για ένα θριαμβευτικό φινάλε της σεζόν που φεύγει. Να τι μεταδίδουν οι κατά τόπους ανταποκριτές μου:

- Γκαϊτατζής (Αιγάλεω-Ιωνικός 1-1): Πέρασε σχεδόν απαρατήρητος για δεύτερο συνεχές παιχνίδι. Η συμβουλή που του έδωσα το Σάββατο («να μην ξεχνάει ότι βρίσκεται μεταξύ φίλων») έπιασε τόπο, αφού απέφυγε ανόητες εντάσεις σε ένα ματς διαδικαστικού χαρακτήρα.
- Κοντογιαννίδης (Ηρακλής-Παναθηναϊκός 1-0): Είχα προειδοποιήσει ότι «θα αβαντάρει λίγο τον ΠΑΟ, αφού κυνηγάει ένα ιστορικό ρεκόρ: να γίνει ο πρώτος που σε ένα χρόνο δεν θα έχει φέρει άσο σε ματς του ελληνικού πρωταθλήματος που έχει διευθύνει!». Τελικώς το λίγο έγινε πολύ, αλλά το ρεκόρ παρ' όλα αυτά το έχασε! Θρηνεί η παγκόσμια διαιτησία για την αδικία που η μοίρα επιφύλαξε στον συγκεκριμένο λειτουργό. Για DVD...
- Δέτσης (ΠΑΟΚ-Λεβαδειακός 3-1): Σας είχα προειδοποιήσει ότι «πολύ ΠΑΟΚ δεν θα παίξει, παρά τη γοητεία της Τούμπας». Ετσι κι έγινε. «Πενηντάρης» μέχρι το τέλος. Κανένας δεν μπορεί να του πει το παραμικρό...
- Παμπορίδης (Ακράτητος-Απόλλων Καλαμαριάς 1-3): Συνέχισε τις εξαιρετικές φετινές εμφανίσεις του. Είχα επισημάνει το Σάββατο «για τους λάτρες του ιντερνετικού στοιχήματος ότι το διπλό πληρώνει περίπου 4». Ε, ρε παιδιά, δεν μπορώ και να σας φέρνω τα χρήματα στο σπίτι –κάτι πρέπει να κάνετε κι εσείς...
- Τσίκινης (Ατρόμητος Αθηνών-Πανιώνιος 1-3): Ο Αχιλλέας έχει παράπονα για το δεύτερο ημίχρονο και το πέναλτι που έδωσε. Ο Σπανός για το πρώτο ημίχρονο και ένα πέναλτι που δεν έδωσε. Αυτό σημαίνει ότι ο Ηρακλής τα πήγε πολύ καλά. (Τώρα, αν ο Σταθόπουλος φάει κάνα ξεφωνητό σήμερα στις εκλογές της ΕΠΑΕ, αυτό είναι αλλού παπά Ευαγγέλιο...)
- Κάκος (Καλλιθέα- Ξάνθη 2-1): Εγραφα το Σάββατο ότι «περιμένω ρεσιτάλ». Το ρεσιτάλ που περίμενα έγινε.
- Καλόπουλος (ΑΕΚ-ΟΦΗ 2-0): Πολύ ξεφωνητό στην αρχή, γιατί η εξέδρα της ΑΕΚ ήταν τσιτωμένη έπειτα από όσα έγιναν στην Τούμπα. Τα δύο γρήγορα γκολ όμως ήταν αρκετά για να ηρεμήσουν όλοι...
Μαζαράκος (Λάρισα-Ολυμπιακός 2-1). Σας είχα προειδοποιήσει ότι «ουδείς έχει ασχοληθεί με το ματς» και αυτό στη φάση τού πολύ αυστηρού πέναλτι φάνηκε. «Ο συμπαθέστατος αυτός κύριος που αγαπάει τους άσους και τους βγάζει από το μανίκι» στάθηκε απόλυτα συνεπής με την προσωπική ιστορία του. Εφερε πάλι άσο...