Ενα ψάρι που βρομάει από το κεφάλι (Sportday / Χρήστος Χαραλαμπόπουλος)

Eκλογές στην ΕΠΑΕ για τον καινούργιο πρόεδρο. Λες και το όργανο θα δούλευε αποτελεσματικότερα, αν είχε πρόεδρο. Ενα όργανο που έχει «πεθάνει» και δεν το ξέρει. Μυστήριο μέγα ο κόσμος των Ελλήνων ποδοσφαιροπαραγόντων. Λοιπόν, ας θυμηθούμε μια παραβολή που –αν θυμάμαι καλά– είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο του Εντουάρντο Σαβατέρ και που μπορεί να εξηγεί, κάπως, αυτόν τον μυστήριο όσο και παράλογο κόσμο. Υποθέτουμε ότι ένας ιχθυολόγος θέλει να μελετήσει τα ψάρια της θάλασσας. Γι’ αυτόν τον σκοπό νοικιάζει μια βάρκα, ανοίγεται αρκετά έξω από το λιμάνι και ρίχνει το δίχτυ του στη θάλασσα. Με το πρώτο τράβηγμα, ανεβάζει στη βάρκα μια ποσότητα διαφορετικών ψαριών. Αυτή τη δουλειά την επαναλαμβάνει αρκετές φορές. Επιθεωρεί κάθε φορά τα ψάρια που πιάνει, τα μετράει και τα ταξινομεί. Προς το τέλος της ημέρας, γενικεύει τα συμπεράσματά του, διατυπώνοντάς τα με τη μορφή νόμων.

ΠΡΩΤΟΣ ΝΟΜΟΣ: Δεν υπάρχει ψάρι με μήκος μικρότερο των πέντε εκατοστών.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΝΟΜΟΣ: Ολα τα ψάρια έχουν βράγχια.
Αυτές οι δύο διαπιστώσεις είναι σωστές σε ό,τι έχει σχέση με τη συγκεκριμένη ψαριά του, αλλά ο ιχθυολόγος υποθέτει πως θα συνεχίσουν να ισχύουν, κάθε φορά που ρίχνει το δίχτυ του στη θάλασσα. Ενας τύπος, στεριανός, τον παρακολουθεί με προσοχή και δεν λέει κουβέντα, μέχρι ο ιχθυολόγος να διατυπώσει τους νόμους του. Τότε, κάνει το εξής σχόλιο. «Εσείς», λέει στον ιχθυολόγο, «μας διαβεβαιώνετε στον πρώτο σας νόμο ότι δεν υπάρχουν ψάρια μικρότερα των πέντε εκατοστών. Αυτό το συμπέρασμα οφείλεται, απλώς και μόνο, στο γεγονός ότι στο δίχτυ που χρησιμοποιείτε για να ψαρέψετε δεν μπορούν στα ανοίγματά του να πιαστούν ψάρια μικρότερα των πέντε εκατοστών.

Ομως, από αυτό δεν μπορείτε να συμπεράνετε ότι δεν υπάρχουν ψάρια μικρότερα από πέντε εκατοστά. Επίσης, δεν μπορείτε να αποκλείσετε την πιθανότητα σε άλλα νερά, ποταμήσια η θαλασσινά να βρεθούν ψάρια δίχως βράγχια». Ο ιχθυολόγος τού απαντά: «Οτιδήποτε δεν μπορεί να πιαστεί στο δίχτυ μου, δεν με ενδιαφέρει. Διότι, για μένα, ψάρι είναι μόνο ό,τι μπορεί να πιαστεί στο δίχτυ μου και σε αυτά τα νερά που ψαρεύω. Επομένως, και οι δύο νόμοι μου είναι απόλυτα σωστοί».

Ο ιχθυολόγος είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ορίσει τον κόσμο σύμφωνα με τα μέτρα του, τη θέση του, τα μέσα του, τον χαρακτήρα του και τη δυνατότητά του να αντιλαμβάνεται. Αντιλαμβάνεται ένα κομμάτι του κόσμου και θεωρεί ότι είναι όλος ο κόσμος. Και αρνείται την πιθανότητα να υπάρχει κάτι έξω από αυτό το περιορισμένο «σύμπαν» του. Ενα σύμπαν που μπορεί να αντιληφθεί, να μετρήσει και να διαχειριστεί.

Οι Ελληνες επενδυτές και παράγοντες του ποδοσφαίρου, στη συντριπτική τους πλειονότητα, αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο, όπως ακριβώς ο ιχθυολόγος. Για τούτο δεν έχουν μέχρι σήμερα καταθέσει, έστω μία σοβαρή πρόταση για τη βελτίωση της λειτουργίας του, εκτός αν θεωρήσουμε ότι η πρόταση για τη δημιουργία της Σούπερ Λίγκας είναι τέτοια (το οποίο πρέπει να αποδειχθεί). Μια ρηξικέλευθη πρόταση για το ελληνικό ποδόσφαιρο θα μεγάλωνε τα όρια του κόσμου που αντιλαμβάνονται οι παράγοντες και θα τους έφερνε σε δύσκολη θέση.

Γι’ αυτούς το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένας κόσμος στατικός, μέσα στον οποίο μπορούν να κινηθούν με άνεση, αφού αυτοί είναι που ορίζουν τα όριά του. Δείτε, για παράδειγμα, το εξής: οι όποιες προτάσεις ή τα όποια νέα στοιχεία που βελτιώνουν τη λειτουργία του ποδοσφαίρου, γενικότερα, ήρθαν από το εξωτερικό, από τα διεθνή όργανα διοίκησης του ποδοσφαίρου, και είναι υποχρεωτικό να εφαρμοσθούν. Ας πούμε, το licensing –η άδεια που θα δίνει η UEFA στις ομάδες που θα παίρνουν μέρος στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα– προβλέπει οι ομάδες να μη χρωστούν ούτε ένα ευρώ.
Αν αυτό το πράγμα είχε εφαρμοστεί στα ελληνικά πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών, θα είχε καταργηθεί ένα ποδοσφαιρικό σύμπαν, μέσα στο οποίο οι αδαείς, τα λαμόγια, οι ανεπάγγελτοι, οι άσχετοι, οι αεριτζήδες και οι απατεώνες νιώθουν άρχοντες. Γι’ αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα ψάρι που βρομάει από το κεφάλι.