Η νοοτροπία και το κίνητρο (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ακούω ότι ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα νοοτροπίας, γι' αυτό και χαλάρωσε κι έχασε στην Ξάνθη, στο Καυταντζόγλειο, στη Λάρισα. Δεν συμφωνώ. Η νοοτροπία των παικτών του Ολυμπιακού είναι η καλύτερη –θα 'λεγα ότι είναι αυτή που του δίνει τα πρωταθλήματα. Οι παίκτες του –μπαρουτοκαπνισμένοι και ηγέτες οι πιο πολλοί– έχουν συναίσθηση της αποστολής τους –πράγμα πολύ σημαντικό. Η Ιντερ π.χ. δεν έχει, ενώ η Τσέλσι για να αποκτήσει χρειάστηκε τον Μουρίνιο. Η ικανότητα των παικτών του Ολυμπιακού να διαβάζουν την ειδική δυσκολία ενός αγώνα φαίνεται και από τις μικρές λεπτομέρειες. Τους παίζει καλά ο διαιτητής; Δεν σταματάνε να βομβαρδίζουν. Τους πάει ψιλοκόντρα; Σκυλιάζουν! Οι παίκτες της ΑΕΚ στα δύο λάθος σφυρίγματα τα παίρνουν στο κρανίο και βγαίνουν εκτός ρυθμού (βλ. Τούμπα). Οι παίκτες του ΠΑΟ ακόμα και αβάντα να έχουν (θυμηθείτε το ματς με τον Ηρακλή) δυσκολεύονται να την αξιοποιήσουν. Γιατί; Πιθανότατα γιατί δεν έχουν κάνει πρωταθλητισμό ή γιατί δεν ξέρουν πώς γίνεται. Στην ΑΕΚ πρωτάθλημα, πλην του περσινού, έχει διεκδικήσει μόνο ο Λυμπερόπουλος –άντε και ο Λάκης και ο Γεωργέας, που ήταν στην ομάδα του Σάντος τρία χρόνια πριν. Στον ΠΑΟ οι πιο πολλοί από τους βασικούς παίκτες δεν είχαν κάνει πρωταθλητισμό πριν βρεθούν στην Παιανία. Δεν έκαναν κάτι τέτοιο ούτε οι μικροί ούτε ο Μόρις ούτε ο Μπίσκαν ούτε ο Γκέκας ούτε ο Κώτσιος. Σιγά σιγά όλοι θα μάθουν, αλλά δεν είναι κι εύκολο.

Νοοτροπία

Νοοτροπία πρωταθλητή φέτος απέδειξε για μία ακόμα φορά ότι έχει ο Ολυμπιακός. Αντίθετα με τον Παναθηναϊκό, που στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος εμφανίστηκε με οκτώ ξένους στην ενδεκάδα του, που ανάθεμα κι αν ξέρουν τι σημαίνει ελληνικό ντέρμπι, αντίθετα από την ΑΕΚ, που έκανε πρωταθλητισμό προσπαθώντας να βγει δεύτερη, αποδεχόμενη ότι έχει έλλειψη ποιότητας (;!), ο Ολυμπιακός ξέρει να κερδίζει πρωταθλήματα. Στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες που έχουν επίγνωση των προτεραιοτήτων του συλλόγου (ο «Τζόλε», ο Γεωργάτος, ο Ανατολάκης, ο Καστίγιο, ο Μαυρογενίδης, ο Κωστούλας κ.ά.) και σε αυτούς προστέθηκαν με τον καιρό αρκετοί που γνώριζαν τι είναι ο Ολυμπιακός και τι θέλει (ο Στολτίδης, ο Νικοπολίδης, ο Κωνσταντίνου, ο Οκκάς, ο Καφές, ο Πάντος). Οι ξένοι ήταν πολύ εύκολο να προσαρμοστούν και μερικοί το πέτυχαν σε χρόνο ρεκόρ (ο Ριβάλντο, ο Σούρερ, ο Τουρέ, ο Μπουλούτ).

Κίνητρο
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι το ακριβώς αντίθετο: είναι ότι αυτή η νοοτροπία του πρωταθλητή δεν έχει αποκτήσει έκφραση οργανωμένου παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός κέρδισε φέτος ένα πρωτάθλημα στηριζόμενος (και αμυντικά και επιθετικά) στο κίνητρο των παικτών του να αποδείξουν ότι είναι οι καλύτεροι. Η απόδοση της ομάδας ήταν κατ' αρχήν θέμα κινήτρου. Στα ντέρμπι π.χ. ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλύτερα από ό,τι στα ματς με τους ουραγούς της βαθμολογίας. Οπου χρειάστηκαν αυταπάρνηση, μαγκιά, πάθος, ο Ολυμπιακός έσκισε. Οπου χρειάστηκε απλή εφαρμογή του παιχνιδιού του, δηλαδή οργάνωση, για να έρθει το αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός κούρασε. Οι ήττες του ήταν όλες αποτελέσματα κακού παιχνιδιού. Ή –για την ακρίβεια– έλλειψης παιχνιδιού.

Οργανωμένα
Ο ψιλοπανικός μετά τη Λάρισα οφείλεται στο ότι εκεί αποδείχτηκε πως όποιος είχε μέσα στο κεφάλι του την υποψία ότι η ομάδα δεν παίζει ιδιαιτέρως οργανωμένο ποδόσφαιρο δεν είχε και τόσο άδικο. Ο Ολυμπιακός στάθηκε πολύ καλά την Τετάρτη σε μια «καυτή» έδρα –εκεί που το κίνητρο των παικτών του ήταν τεράστιο– και ήταν ανυπόφορος την Κυριακή, όταν ο αντίπαλός του ήταν αποδεκατισμένος και το γήπεδο ήταν ήσυχο και μισογεμάτο. Εκεί που η ομάδα έπρεπε να κερδίσει διαδικαστικά εφαρμόζοντας όσα μαθαίνει στις προπονήσεις, ο Ολυμπιακός χάθηκε. Μην πει κάποιος ότι έλειψαν ο Κωνσταντίνου, ο Τουρέ και ο Ριβάλντο: έλειπαν και την Τετάρτη. Κι από τη Λάρισα έλειπε περίπου η μισή ομάδα.

Διαφορές
Μεγάλες διαφορές έχουν πάρει κι άλλες ομάδες στα πρωταθλήματά τους. Η Τσέλσι έριξε τις προάλλες στη Γουέστ Χαμ τέσσερα γκολ παίζοντας με έναν παίκτη λιγότερο. Η Μπαρτσελόνα σκίστηκε να νικήσει τη Βιγιαρεάλ κι ας είχε ημιτελικό με τη Μίλαν μπροστά της. Η Λιόν –ήδη πρωταθλήτρια– νίκησε την Παρί μέσα στο Παρίσι. Γιατί αυτές οι ομάδες κερδίζουν; Γιατί το οργανωμένο παιχνίδι τούς βγαίνει στο γήπεδο ακόμα κι όταν οι βεντέτες λείπουν ή το μυαλό όλων είναι αλλού. Οι ομάδες αυτές κατεβαίνουν και παίζουν αυτό που μπορούν παντού και πάντα. Ετσι τις έχουν μάθει να κάνουν οι προπονητές τους.

Μαθητής
Ας μη χρησιμοποιούμε παραδείγματα ξένα στην ελληνική πραγματικότητα –ας αρκεστούμε στα του Ολυμπιακού. Τη σεζόν 1996- 97, στο πρώτο από τα πολλά πρωταθλήματα, ο Ολυμπιακός τελείωσε τη σεζόν βάζοντας σχεδόν είκοσι γκολ στα τέσσερα τελευταία ματς. Και τότε η διαφορά του από τους διώκτες του ήταν τεράστια. Το ίδιο και δύο χρόνια αργότερα, όταν και πάλι είχε εξασφαλίσει το πρωτάθλημα από τον Απρίλιο. Εκείνος ο Ολυμπιακός έκλεινε τις σεζόν με τον ενθουσιασμό του μαθητή που είχε καταλάβει το μάθημα. Ο φετινός κλείνει τη σεζόν με την έπαρση του έξυπνου που δεν διαβάζει γιατί τα θεωρεί όλα εύκολα.

Αυτοδιαχείριση
Ο Σόλιντ έχει τρομερή συνεισφορά στα κατορθώματα του φετινού Ολυμπιακού, κυρίως γιατί κατάλαβε σε χρόνο ρεκόρ την ομάδα και τη νοοτροπία της. Μαθήματα, όμως, πολλά δεν μου φαίνεται ότι έγιναν και η απόδειξη είναι ότι ζητάει συνεχώς αμυντικούς. Την επόμενη σεζόν η άμυνα, που είναι αυτό που κυρίως διδάσκεται, θα είναι καινούργια. Μπας και υπάρξει και στα μετόπισθεν καλύτερη αυτοδιαχείριση;