Με το φτωχό μου το μυαλό... λέω εγώ (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Τώρα να πηγαίνεις ως πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, όπως έκανε ο Ανδρέας Ανατολιωτάκης, για να κάνεις ερωτήσεις στη συνέντευξη Τύπου ξεπερνάει τη γραφικότητα. Επίσης, οι συνεντεύξεις Τύπου είναι για τους δημοσιογράφους και όχι για τους παράγοντες που ψάχνουν λεζάντα.

Το πρώτο συμπέρασμα από τη συνέντευξη του Ντέμη Νικολαΐδη είναι ότι παραμένει το όνειρο κάθε επικοινωνιολόγου. Κρατώντας ένα δευτερόλεπτο ανάμεσα στην ερώτηση και την απάντηση, ώστε να δείχνει ότι σκέφτεται και την πιο σοβαρή αλλά και την πιο απλοϊκή ερώτηση, με τόνο και επιλογή λέξεων που δεν ξεφεύγουν από τα όρια της αστικής ευγένειας, ο Νικολαΐδης –στο ραδιόφωνο τουλάχιστον που τον άκουγα– κέρδισε ως συνήθως τις εντυπώσεις. Αφήνοντας όμως κάποια κενά αμφιβολίας ανάμεσα στο τι προβάλλεται και τι ισχύει στην ομάδα.

Πρώτον. Πέρυσι, αλλά και φέτος, προβλήθηκε η ομάδα του παιδομαζώματος. Οτι η ΑΕΚ χτίζει μια ομάδα πιτσιρικάδων που σε τέσσερα-πέντε χρόνια θα έχει ωριμάσει. Ο Ντέμης Νικολαΐδης είπε ότι στη διαδρομή υπήρξε αλλαγή πολιτικής και ότι ο Σάντος με εντολή της διοίκησης προχώρησε στη διεκδίκηση θέσης που να οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ, χρησιμοποιώντας φτασμένους αλλά μεγάλης ηλικίας ποδοσφαιριστές. Η ΑΕΚ των σαράντα μαστόρων και των εξήντα μαθητάδων της επικοινωνίας δεν θα έπρεπε να είχε ενημερώσει για την αλλαγή πολιτικής, έτσι ώστε ο κόσμος της να καταλάβει ότι ο Σάντος εκτελεί εντολές και να μη χρεώνεται μια πολιτική που δεν διάλεξε;

Δεύτερον. Ποτέ, μα ποτέ δεν συνδυάστηκε η καθυστέρηση του ομολογιακού δανείου με την καθυστέρηση της απόφασης για την τριτανακοπή που κατέθεσε η ΕNIC. Τώρα η ΑΕΚ δανείστηκε από τη Marfin και την Ασπίς τρία εκατομμύρια για να καλύψει τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες της. Μήπως και πάλι η έκδοση του ομολογιακού δανείου καθυστερεί λόγω προσφυγής της ENIC στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και τα τρία εκατομμύρια δόθηκαν με προσωπικές εγγυήσεις των μετόχων της ΠΑΕ; Το προηγούμενο αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Επίσης, πόσο είναι το επιτόκιο αυτού του δανείου; Ο Ντέμης Νικολαΐδης δήλωσε ότι είναι μονοψήφιο, αλλά μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό...

Επίσης, η σωστή διατύπωση για το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι «εμείς δεν βάζουμε χρήματα και δεν ξέρουμε κάποιον που θα έβαζε χρήματα για οικοδόμηση του γηπέδου στον δεδομένο χώρο». Οχι το «δεν γίνεται γήπεδο». Να προστεθεί ότι η χρηματοδότηση του γηπέδου είναι μεγαλύτερο ρίσκο για κάποιον που δεν ελέγχει τις μετοχές της ΠΑΕ.
Τρίτον. Η δήλωση ότι «η ΑΕΚ δεν ενημέρωσε τον κόσμο για τις εξελίξεις του γηπέδου και κακώς έκανε» είναι απόλυτα αποδεκτή. Γιατί όμως δεν ενημέρωσε τον κόσμο; Οπως και γιατί ο Νικολαΐδης εμφανώς αρνήθηκε να απαντήσει αν υπήρχαν κι άλλες υποψήφιες περιοχές, οι οποίες απορρίφθηκαν είτε από την κυβέρνηση είτε από την ΠΑΕ; Το ερώτημα θα είχε ρητορική και μόνο σημασία αν δεν άφηνε υπόνοιες ότι μετά την ένταξη στο 44 η ΑΕΚ έχει κάποιες ηθικές δεσμεύσεις ή υποχρεώσεις στην κυβέρνηση.

Τρίτον. Η δήλωση ότι «η ΑΕΚ δεν ενημέρωσε τον κόσμο για τις εξελίξεις του γηπέδου και κακώς έκανε» είναι απόλυτα αποδεκτή. Γιατί όμως δεν ενημέρωσε τον κόσμο; Οπως και γιατί ο Νικολαΐδης εμφανώς αρνήθηκε να απαντήσει αν υπήρχαν κι άλλες υποψήφιες περιοχές, οι οποίες απορρίφθηκαν είτε από την κυβέρνηση είτε από την ΠΑΕ; Το ερώτημα θα είχε ρητορική και μόνο σημασία αν δεν άφηνε υπόνοιες ότι μετά την ένταξη στο 44 η ΑΕΚ έχει κάποιες ηθικές δεσμεύσεις ή υποχρεώσεις στην κυβέρνηση.

Συμπέρασμα. Το πιο σουρεαλιστικό είναι ότι η ΑΕΚ πάσχει στην επικοινωνία. Αφήνοντας τον Τύπο να ερμηνεύει τις πράξεις και τις προθέσεις της, ο Ντέμης Νικολαΐδης δημιούργησε ένα ενδιαφέρον φαινόμενο. Ενα μέρος του Τύπου να τον αντιμετωπίζει σαν ποδοσφαιρική θεότητα με το αλάθητο της ιερής του ιδιότητας και ένα άλλο να τον αντιμετωπίζει σαν ενσάρκωση του διαβόλου που εμφανίστηκε για να καταστρέψει την ΑΕΚ. Φυσικά, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δεν είναι παρά ένας νέος άνθρωπος με διογκωμένο εγωισμό, τον οποίο δεν κρύβει. Τα «πίστευα ότι θα με εμπιστευτούν» και τα «με αποκάλεσαν ψεύτη» δείχνουν μια αξιέπαινη ευαισθησία στην αντιμετώπιση, αλλά και μια προσέγγιση «θα πρέπει να το πιστέψουν, αφού το λέω εγώ».

Στο ποδόσφαιρο του «αφεντικού», που προβάλλει ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, και του «φανατικού οπαδού», του Σωκράτη Κόκκαλη, το μοντέλο του Νικολαΐδη είναι πιο ανθρώπινο και περισσότερο συμπαθητικό. Του ηγέτη μιας ομάδας που είναι πρόθυμος να έρθει σε κόντρα με μέρος των οπαδών, όχι μόνο για το καλό της ομάδας του, αλλά του ποδοσφαίρου γενικότερα. Επίσης, είναι σταθερός στη θέση του. Ποτέ δεν ζήτησε τη συμπαράσταση του στρατού των οπαδών, παρά μόνο την παρουσία των φιλάθλων-οπαδών.

Οι επικοινωνιολόγοι λένε ότι κρατάς μυστικό κάτι που θα ήταν μεγάλη ζημιά αν αποκαλυπτόταν. Στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό το μοντέλο διοίκησης είναι «αυτά που ρωτάτε είναι εσωτερικά θέματα και θα λυθούν μεταξύ μας». Το υπερφίαλο δόγμα της απόλυτης μυστικότητας, που απαιτεί την πίστη του δημοσιογράφου και του οπαδού στην κρίση του αλάθητου προέδρου. Εφόσον δημοσιογραφικά αντιμετωπίζεται με ανοχή, καλά κάνουν και το διατηρούν. Από την ΑΕΚ, όμως, των νέων ανθρώπων με τη διαφορετική νοοτροπία απαιτούνται άλλα. Τα οποία δεν είναι τα «πληγώθηκα επειδή με φώναξαν κλέφτη και ψεύτη». Για τα συναισθήματα εφευρέθηκε η βότκα. Για την επικοινωνία υπάρχει η ειλικρίνεια και σε αυτόν τον τομέα η ΑΕΚ προχωράει, αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσει...

Πολλές οι εκδοχές

Η κατά Ολυμπιακόν περί Μπόρχα επίσημη εκδοχή. Μία μέρα ο Σόλιντ έμαθε για έναν παίχτουρα από το Εκουαδόρ. Τον ακαταμάχητο Φέλιξ Μπόρχα. Ο Νορβηγός, λοιπόν, έδωσε εντολή σε ένα συνεργάτη του στην Αμερική να τσεκάρει τον παίχτουρα. «Βε μουέ μοέτ», είπε στον Σόλιντ στα νορβηγικά ο συνεργάτης του, που σημαίνει «πάρα πολύ καλός παίκτης. Πατάει γερά στο γήπεδο, μπορεί να παίξει όταν η ομάδα θα πιέζει, αλλά και στις αντεπιθέσεις στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Πήγαινε στο γραφείο του κυρίου Λούβαρη -προσεκτικά για να μη σε φάει- και πες του ότι τον χρειάζεσαι οπωσδήποτε». «Λελέ, κρονεφούτ, μορεμέ, τσίου, τσίου, ε», είπε το «μάλιστα» στα νορβηγικά ο Σόλιντ και μπήκε στο γραφείο του Λου. Ο Λου γύρισε μπρούμυτα στο γραφείο τη φωτογραφία του Ντούσαν Μπάγεβιτς και ρώτησε τον Νορβηγό σε τι μπορεί να τον εξυπηρετήσει. «Μπόρχα», είπε ο Σόλιντ. Ο Λου πήρε τη μαύρη μυστική ατζέντα με τους διαθέσιμους παίκτες και τα ονόματα των μάνατζερ, γύρισε στο «Μ» και διάβασε «Μπόρχα, Φέλιξ, του Μπότου». «Δεν θα το πιστέψεις, Τροντ! Ο παίκτης που ζήτησες έχει μάνατζερ στην ομάδα τον Κώστα Μπότο». Μετά ο Λου πήρε τηλέφωνο τον Μπότο, ο οποίος έμεινε έκπληκτος για το ενδιαφέρον, και η μεταγραφή άρχισε να τσουλάει.

Η κατά λογικό άνθρωπο περί Μπόρχα εκδοχή. Ο Μπότος πήγε στον Λου και του είπε ότι έχει έναν καλό παίκτη από το Εκουαδόρ, ο Λου το είπε στον Σόλιντ, ο Νορβηγός απάντησε «να του ρίξω μια ματιά πριν τον πάρουμε», ρώτησε ένα φίλο στην Αμερική αν αξίζει τον κόπο, ο φίλος είπε ότι αξίζει και η μεταγραφή μπήκε στα σκαριά.

Η κατά Παναθηναϊκόν επίσημη εκδοχή για το επικείμενο σουτ στον Αλμπέρτο Μαλεζάνι. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης καθόταν μόνος μπροστά στην τηλεόραση, περιμένοντας το ματς με τον Ηρακλή. Εσφιγγε τις γροθιές του από αγωνία. Οχι για το ματς, αλλά για το αν η Μαλεζάναινα θα πει το «ναι» να έρθει στην Ελλάδα και ο Αλμπέρτο μείνει για ένα χρόνο στον Παναθηναϊκό. Για οκτώ λεπτά οι γροθιές του ισχυρού άνδρα του Παναθηναϊκού έμεναν σφιγμένες. Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν στην επίθεση. Στο 10' χαλάρωσαν. Ο Ερέρα έχανε την πρώτη ευκαιρία. Στο 90', με τον διαιτητή να σφυρίζει τη λήξη του ματς, τα χέρια του Τζίγκερ είχαν κρεμάσει στην πολυθρόνα ενώ μονολογούσε: «Θα τον κράταγα, αλλά αφού σήμερα δεν παίξαμε καλά φεύγει».

Η insider περί Μαλεζάνι εκδοχή. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ήταν ο τελευταίος, αλλά δυνατός, που στήριζε τον Μαλεζάνι. Οταν ο Παναθηναϊκός έχασε μαζί με το ματς απέναντι στον Ηρακλή τη δεύτερη θέση, Μήτσου, Λιβαθηνός και Αποστολάκης ανέβασαν το μπούρου μπούρου ότι ο Ιταλός δεν κάνει, ούτε έχει πια λόγο να μείνει. Δεν προχώρησαν στο «και στη θέση του να φέρεις τον Μπάγεβιτς», που είναι η επιθυμία του Μήτσου, αλλά έμειναν στο «να φύγει». Και ό,τι συμβεί. Ο Τζίγκερ συμφώνησε και ο Αλμπέρτο έφαγε τζους.

Ισχύει ό,τι γράφω και στη διπλανή στήλη. Κρατάς μυστικό ό,τι πρέπει οπωσδήποτε να κρατηθεί. Διαφορετικά, και χάνεις αξιοπιστία και ό,τι και να λες οι άλλοι θα ψάχνονται...

Μου είχε κάνει εντύπωση ότι τη μοναδική φορά που είχα βρεθεί με τον... Παπά στο γκολφ της Γλυφάδας μου είχε πει: «Α, εσύ που γράφεις άσχημα για την ΑΕΚ». Το ευκολότερο είναι να σου διαχωρίσουν φίλοι και «φίλοι» τον φιλικό και εχθρικό Τύπο. Συνέβη στον Τζίγκερ, ο οποίος όμως ήταν άσχετος από ποδόσφαιρο πριν αναλάβει τον Παναθηναϊκό. Με τον Νικολαΐδη –που ξέρει από Τύπο– και την ομάδα του είναι δυσκολότερο να συμβεί. Αλλά ας μην ξεχνάμε το αξίωμα. «Από την πιο καλόπιστη κριτική προτιμώ την πιο χυδαία κολακεία».