To τυχερό φυλαχτό της ΤΣΣΚΑ (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Για τον μέσο Έλληνα Πάσχα σημαίνει χωριό, οβελίας, μαγειρίτσα, βεγγαλικά και μποτιλιάρισμα στα διόδια, με ολίγη από θρησκευτική κατάνυξη μέχρι να ξαναρχίσουμε τα «καντήλια» μεταξύ μας. Για τον μέσο Έλληνα ρεπόρτερ μπάσκετ της δικής μου γενιάς, από την άλλη, Πάσχα σημαίνει φάιναλ φορ. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τις περνάμε κάπου μεταξύ αεροπλάνου, ταξιδιωτικού γραφείου, ξενοδοχείου, γηπέδου και κέντρου Τύπου. Γνωρίζω συναδέλφους που έχουν παρακολουθήσει περισσότερους από 20 τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Τώρα που το σκέφτομαι, και το δικό μου ρεκόρ καλό ακούγεται: το φάιναλ φορ της Πράγας θα είναι το 15ο μου.

Η Γάνδη το 1988 ήταν για την αφεντιά μου η πρώτη επαγγελματική αποστολή. Ακολούθησαν άλλα δύο ταξίδια με τον Αρη, ένα εν Αθήναις φάιναλ φορ με τον ΠΑΟΚ, το διπλό «πρασινοκόκκινο» κολαστήριο του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα, τα χρόνια των θριάμβων του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού (με τα τρία συν ένα τρόπαια), η εκστρατεία της ΑΕΚ στη Βαρκελώνη, το Μόναχο της Ζαλγκίρις, το Παρίσι της Μακάμπι, η Μόσχα της Μακάμπι.

Και τώρα η Πράγα, όπου η ελληνική συμμετοχή περιορίζεται στην παρουσία των Θοδωρή Παπαλουκά και Μιχάλη Κακιούζη. Ποτέ δεν έχω δει από κοντά φάιναλ φορ δίχως ελληνική ομάδα. Oύτε με οιστρηλατεί το εμφανώς αμφίρροπο των φετινών αναμετρήσεων. Εάν είχε προκριθεί ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός, θα ένιωθα τώρα ζεστός και ετοιμοπόλεμος. Οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, μου κάνει πολύ κρύο και καθόλου ζέστη.

Παραήταν χλιαρό αυτό το Πάσχα χωρίς την προσμονή μιας ελληνικής επιδρομής σε φάιναλ φορ. Μακάμπι εναντίον Τάου και ΤΣΣΚΑ εναντίον Μπαρτσελόνα; Ενδιαφέρον από ακαδημαϊκής άποψης, αλλά μέχρις εκεί. Τουλάχιστον η Πράγα ενδείκνυται για τουρισμό. Μία ώρα πριν από το ξεκίνημα του τελικού θα με βρείτε στην Κάμπα να απολαμβάνω κρύα (αλλά όχι παγωμένη) Pilsener Urquell.

Μοναδική παρηγοριά, η απουσία των Ελλήνων χούλιγκανς. Ομολογώ ότι η προοπτική διπλής ελληνικής εκπροσώπησης στην Πράγα με είχε τρομοκρατήσει. Καλύτερα κανένας, παρά δύο. Περισσότερο θα διαφημιστεί το ελληνικό μπάσκετ με τους Παπαλουκά και Κακιούζη, παρά με τους «πράσινους» και «κόκκινους» Τσουκαλάδες.

Σε γκάλοπ αθλητικής ιστοσελίδας στο Ιντερνετ οι Ελληνες μπασκετόφιλοι δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στη -χωρίς Αντερσεν- ΤΣΣΚΑ σε ποσοστό 44 τοις εκατό. Μη μου πείτε ότι δεν είναι έκπληξη! Πιστεύουν προφανώς ότι τους Ρώσους τους «λύγισε» πέρυσι το βάρος του φαβορί. Η παρουσία του ξένοιαστου Ετόρε Μεσίνα αντί του «δυσκοίλιου» Ιβκοβιτς φαίνεται να θεωρείται αβαντάζ. Πάνω απ' όλα όμως, το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου δημοψηφίσματος αποτελεί τίτλο τιμής για τον Θοδωρή Παπαλουκά.

Ο ηγέτης της Εθνικής μας ομάδας μοιάζει πια στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ με τυχερό φυλαχτό στα μάτια του Ελληνα φιλάθλου. Η εκλογή του στο «Top-10» της φετινής Ευρωλίγκας είναι προσωπική ανταμοιβή και παράλληλα τα επαινετικά λόγια με τα οποία συνοδεύτηκε η ανακοίνωση αποδεικνύουν ότι... κάτι σκαμπάζει από μπάσκετ η αρμόδια επιτροπή: «Στα τέσσερα χρόνια του στη Μόσχα, ο Παπαλουκάς έχει οδηγήσει την ΤΣΣΚΑ σε ισάριθμα φάιναλ φορ. Με το ταλέντο, το μπόι και τις επιδόσεις του σε μεγάλα ματς, έδωσε νέα διάσταση στον ρόλο του έκτου παίκτη. Η έφεσή του σε ηρωισμούς τον κάνουν ιδιαίτερα επικίνδυνο στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα».

Ο Μιχάλης Κακιούζης, ψυχή και σώμα της φετινής Μπαρτσελόνα, θα πρέπει να ήταν από τους πρώτους επιλαχόντες της ψηφοφορίας...