Το ευαγγέλιο του Αϊνστάιν (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Ο χρόνος είναι σχετικός. Δεν το λέω εγώ, φίλε αναγνώστη. Ο Αϊνστάιν το είπε χρόνια πριν. Κατάφερε μάλιστα να το αποδείξει. Γιατί το να λες είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να πείσεις ότι αυτά που ισχυρίζεσαι δεν είναι μπούρδες.

Ετυχε κάποτε να ασχοληθώ σοβαρά με τη θεωρία της σχετικότητας περισσότερο για να τεκμηριώσω τη δική μου θεωρία περί σχετικότητας των δύο φύλων (αρσενικού-θηλυκού). Διάβαζα, ξαναδιάβαζα, μελετούσα νύχτες ολόκληρες κάνοντας πειράματα, ώσπου τελικά απογοητεύτηκα κι εγκατέλειψα την προσπάθεια. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει αυτός ο ιδιόρρυθμος φυσικομαθηματικός με το περίεργο μαλλί.

Επρεπε λοιπόν να πέσει στα χέρια μου η «SportDay» της Τετάρτης για να αντιληφθώ πόσο δίκιο είχε ο τρελάρας Αϊνστάιν. Διάβασα την παρακάτω είδηση και διαπίστωσα ότι η θεωρία του δεν είναι και τόσο σύνθετη όσο θέλουν κάποιοι να την παρουσιάζουν. Προσέξτε την ακόλουθη είδηση.

Κάτω από τον τίτλο «ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ» (αρκετά σουρεάλ ομολογώ, επειδή οι θρύλοι ούτε έρχονται ούτε φεύγουν) διαβάζει κανείς τα εξής: «Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 66 χρόνων, άφησε χθες στο σπίτι του στο Μερσεϊσάιντ ο πρώην αρχηγός της Εβερτον και διεθνής με την εθνική Αγγλίας Μπράιαν Λαμπόουν. Πέρασε όλη την επαγγελματική καριέρα του με τη φανέλα των "ζαχαρωτών", για τα οποία αγωνίστηκε 534 φορές. Ο Λαμπόουν κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας το 1996(!) και ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1973 και το 1970. Εγκατέλειψε πρόωρα την ενεργό δράση το 1969(!) έπειτα από σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα».

Η σχετικότητα του χρόνου (ή, για να είμαι πιο σαφής, η εκλαϊκευμένη σχετικότητα του χρόνου των τίτλων) για όσους έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα με τα μαθηματικά είναι αυτό που μόλις διάβασες, φίλε αναγνώστη. Ο Λαμπόουν είναι ο πρώτος και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που λειτούργησε σαν τα ομόλογα. Σταμάτησε την ποδοσφαιρική του δράση το 1969, αλλά άρχισε να κερδίζει τίτλους το 1973 και το 1970. Η αγοραστική του αξία κορυφώθηκε το 1996 με την κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας, το οποίο θα πρέπει ο μακαρίτης να το ήθελε πολύ. Κυρίως γιατί κατακτώντας το δικαίωσε τον Αϊνστάιν και την περίφημη σχετικότητά του.

Ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στο τεράστιο αρχείο μου, βρήκα και ένα άλλο στοιχείο που τεκμηριώνει τη σχετικότητα των τίτλων. Το 1971 το πρωτάθλημα Αγγλίας κέρδισε η Αρσεναλ, το 1972 η Ντέρμπι Κάουντι, το 1973 η Λίβερπουλ, που το μόνο κοινό με την πρωταθλήτρια, όπως ισχυρίζεται η είδηση εκείνης της χρονιάς, Εβερτον έχει ότι βρίσκονται στην ίδια πόλη. Αλλά αυτός φαίνεται ότι είναι ο λόγος που ο μακαρίτης ονομάστηκε «θρύλος». Ενώ τον τίτλο τον κέρδισε η συμπολίτισσα, αυτός κατά τα γραφόμενα πήγε μόνος του, τον πήρε και τον παρέδωσε στην αγαπημένη του Εβερτον. Τιμή και δόξα!

(Η σχετικότητα αποδεικνύεται και από το σκίτσο στο κέντρο της σελίδας: άλλοι βλέπουν τον Ροναλντίνιο, τον πιο πλούσιο ποδοσφαιριστή, κι άλλοι –λίγοι είναι αλήθεια- τον μελλοντικό σωτήρα του Αρη Θεσσαλονίκης!)

Μη μου πείτε ότι ήταν δύσκολο; Πιο κατανοητό το όλο θεώρημα δεν γίνεται. Αν πάλι συναντάτε δυσκολίες, θα σας βάλω κάτι πιο εύκολο. Το διάβασα στο «Φως» την Τετάρτη που μας πέρασε. Ο Μιχάλης Καψής έσπασε τη σιωπή του –προλαβαίνοντας αυτή τη φορά τον Στέλιο Γιαννακόπουλο- και η εφημερίδα δημοσίευσε δηλώσεις του:

«Ο Καψής», γράφει, «ανοίγει τα χαρτιά του». «Σε ποιον Ηρακλή; Τι είναι αυτά που γράφουν; Εγώ ήρθα για να παίξω στον Ολυμπιακό και θα παίξω».

Πρέπει να έχει γίνει χοντρό μπέρδεμα, φίλε αναγνώστη. Λογικό, αφού ο Καψής είχε καιρό να μιλήσει. Η πραγματική δήλωσή του θα πρέπει να είναι η εξής:

«Ποιος Ολυμπιακός; Τι είναι αυτά που γράφουν. Εγώ ήρθα να παίξω στον Ολυμπιακό και αφού δεν θα παίζω, δεν πάω ούτε στον Ηρακλή που θέλουν να με στείλουν…».

Συμβαίνει μερικές φορές άλλα να θες να πεις, άλλα να λες κι άλλα να καταλαβαίνει ο κόσμος! Επειδή μάλιστα οι εφημερίδες δεν μπορούν να προστατευθούν από αυτό, το «Φως» αποφάσισε κάτι αληθινά επαναστατικό. Χθες έγινε η πρώτη εφημερίδα στον κόσμο που δημοσίευσε δύο συνεντεύξεις του ίδιου ανθρώπου από δύο διαφορετικούς δημοσιογράφους! Το τιμώμενο πρόσωπο που είχε τη χαρά να μιλήσει αποκλειστικά και στον Γιώργο Δασκαλόπουλο (σελ. 5 του «Φωτός») και στον Θέμη Σινάνογλου (σελ. 19 της ίδιας εφημερίδας) ήταν ο πρόεδρος του Χαϊδαρίου Τάσος Χαντζής!

Οι δύο καλοί συνάδελφοι στην προκειμένη περίπτωση λειτούργησαν όπως οι Ευαγγελιστές! Μετά τον Ιησού Χριστό, ο Χαντζής είναι ο πρώτος με τον οποίο αυτό συμβαίνει -ίσως να έχουμε να κάνουμε με ένα (νέο) προφήτη!

Έχει ενδιαφέρον η διαφορετική προσέγγιση του προέδρου από τους δύο. Στο Κατά Δασκαλόπουλου Ευαγγέλιο παρουσιάζεται ένας Χαντζής μειλίχιος, πράος. Στην τοποθέτηση του Δασκαλόπουλου «φαντάζομαι, πρόεδρε, ότι θα σας έχουν θυμηθεί αυτές τις μέρες ακόμα και άνθρωποι που έχουν χρόνια να επικοινωνήσουν μαζί σας…», ο Χαντζής απαντά δείχνοντας ανθρώπινη απορία: «Είναι αλήθεια ότι το τηλέφωνο χτυπάει συχνότερα, αλλά γιατί το λέτε αυτό; Γιατί να με θυμηθούν τώρα κάποιοι που με είχαν ξεχάσει;». Ξεκαθαρίζει όμως ότι αγαπά όλο τον κόσμο με ένα αληθινά ευαγγελικό κήρυγμα: «Με το καλό να έρθουν οι οπαδοί του Αρη. Εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα. Είμαστε φιλόξενοι άνθρωποι και εξάλλου το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και όχι πόλεμος».

Στο Κατά Σινάνογλου Ευαγγέλιο, αντίθετα, πρωταγωνιστεί ένας Χαντζής πολύ μάτσο, πολύ μπρουτάλ: «Εχετε δεχτεί τίποτα κρούσεις γι' αυτό το ματς;» τον ρωτάει σχεδόν απολογητικά ο Θέμης. «Ασ' τα αυτά, μαλ... ερώτηση κάνεις!», απαντά ο πρόεδρος. «Εχει δείξει ενδιαφέρον ο Θρασύβουλος να σας πουν κάτι, να σας ζητήσουν κάτι;», επιμένει ο Σινάνογλου: «Πάμε παρακάτω κι άσε αυτά που ξέρεις…», τον κατακεραυνώνει ο Χαντζής!

Ακόμα πιο σκληρός γίνεται στη συνέχεια. Ενώ στον Δασκαλόπουλο λιώνει -θαρρείς- από την αγάπη, στον Σινάνογλου κάνει επίδειξη ανδρισμού. «Εχετε φιλικές σχέσεις με τον Αρη ή τον Θρασύβουλο; Και οι δύο έχουν την αγωνία τους», επισημαίνει ο Θέμης.

«Αμα είχαν την αγωνία τους να κοιτούσαν να κέρδιζαν πριν και να μην έφταναν σε αυτό το σημείο. Εγώ φιλικές σχέσεις έχω μόνο με τον εαυτό μου. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ούτε ο Αρης ούτε ο Θρασύβουλος, τους γράφουμε στα αρχ.. μας και τους δύο», απαντά ο άγγελος τιμωρός Χαντζής.

Ποιος από τους δύο ευαγγελιστές–ρεπόρτερ κερδίζει στο τέλος; Ο Δασκαλόπουλος! «Με ποιον θα συγχωνευτείτε;», ρωτάει ο Θέμης. «Δεν είναι ώρα ακόμα να πω τίποτα όσο κι αν επιμείνεις», του απαντά ο πρόεδρος.

Σωστά. Αν ο Θέμης διαβάσει τη συνέντευξη στον Δασκαλόπουλο, θα μάθει την απάντηση –γιατί να επιμένει; «Με την Κόρινθο έχουν γίνει συζητήσεις και μπορώ να πω ότι βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο», απαντά ο Χαντζής. Οι τρόποι του Δασκαλόπουλου αποδεικνύονται πιο αποδοτικοί. Ο Θέμης δεν πρέπει να το πήρε καλά. Αλλά έτσι είναι αυτά: οι πρόεδροι είναι σαν τις γυναίκες. Στους άνδρες μπορούν να πουν πολλά, όλα όμως τα λένε μόνο σ' εκείνον που θέλουν...