FC: «Κακόμοιρε Βαλντάνο, για κοίτα τι σου κάνω»

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Στην Ιλιάδα του Ομήρου αναγράφεται μια σπουδαία έκφραση, την οποία χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες όταν ήθελαν να χαρακτηρίσουν κάποιον αρνητικά, αλλά με διακριτικότητα: «Αυτός είναι άχθος αρούρης» έλεγαν, που σημαίνει «βάρος της γης», άχρηστος άνθρωπος δηλαδή, που περιφέρεται στον κόσμο χωρίς να προσφέρει τίποτα. Δεν σου κρύβω, αγαπητό μου ημερολόγιο, ότι κάπως έτσι είχα κι εγώ στο μυαλό μου τον Χόρχε τον Βαλντάνο σ΄αυτόν τον σχεδόν ένα χρόνο που συνεργαστήκαμε.

Εξαιρετικός παίκτης ήταν, δε λέω, πολύ ωραίος τύπος για να βγούμε να πιούμε ένα κρασί συζητώντας για τον Μπόρχες, αλλά υπάρχουν κάποιες σταθερές διαχωριστικές γραμμές τις οποίες δεν περνάμε. «You mess with Mourinho, you’re in for trouble», που λέμε και στο Σετούμπαλ. Το είπε κι ο πρόεδρός μας άλλωστε, ο πολυχρονεμένος, λίγο αφότου τον «σούταρε» χθες: «Ο προπονητής θέλει την αυτονομία του και θέλουμε να μην επιτρέψουμε να παρουσιαστεί οποιαδήποτε δυσλειτουργία με τη διεύθυνση του συλλόγου. Ήταν προφανές πως υπήρχε σύγκρουση απόψεων ανάμεσα στον προπονητή και τον διευθυντή. Έτσι αποφασίσαμε να λύσουμε τη συνεργασία μας με τον Χόρχε Βαλντάνο». Αυτονομία, κύριε τέως τεχνικέ διευθυντή, το ‘πιασες; Το λέει η ίδια η λέξη. Αυτονομία με πατερίτσες γίνεται; Δεν γίνεται. Είναι σαν να φουλάρω εγώ το ρεζερβουάρ μου, να ξέρω ότι έχω καύσιμο για να κάνω τουλάχιστον 500 χιλιόμετρα δρόμο και στα μέσα του ταξιδιού να ανακαλύπτω ότι εσύ έχεις ανοίξει την τάπα και μου ρουφάς τη βενζίνη με το καλαμάκι, υποστηρίζοντας ότι είναι «για το καλό μου». Είναι παράλογο.

Απ’ ότι φαίνεται τίποτα απ’ αυτά δεν κατάλαβες εγκαίρως, και τώρα πληρώνεις το τίμημα γι’ αυτό. Αν το μνημονικό σου σε βοηθούσε, θα θυμόσουνα ότι τα ακριβή μου λόγια τον Ιούλιο του 2004 ήταν «...αν ήθελα μια εύκολη δουλειά θα έμενα στην Πόρτο -υπέροχη μπλε καρέκλα, το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Θεός και μετά το Θεό εγώ». Βλέπεις το όνομά σου γραμμένο κάπου ανάμεσα σ’ αυτές τις λέξεις; Σου είπα εγώ ποτέ κατ’ ιδίαν ότι «εντάξει μωρέ, σου επιτρέπω να μπεις ανάμεσα στο Θεό κι εμένα»; Δε με σεβάστηκες, Χόρχε. Πίστευες ότι, επειδή ήσουν στη Ρεάλ ένα χρόνο παλιότερος από ‘μένα ότι θα έβρισκες τον τρόπο να κάνεις τα κουμάντα σου. «Παλιός» όμως -amigo- γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Πρέπει να είσαι «παλιός στην ψυχή» για να φτάσεις ψηλά στη ζωή και να μπορέσεις να δεις την υπέροχη θέα από τη δική μου κορυφή.

Α, και κάτι τελευταίο: Είχες κάποτε χαρακτηρίσει την ποδοσφαιρική προσέγγιση της «αποτελεσματικότητας» ως «βάκιλο ο οποίος επιτέθηκε στο άθλημα, σε σημείο που κάποιοι να τολμάνε να αναρωτηθούν ποιο είναι το νόημα του να προσπαθείς να παίξεις όμορφο ποδόσφαιρο». Αυτή είναι τελικά η μεγάλη μας διαφορά, Χόρχε: Ότι εσύ κοιτάζεις πρώτα το πως θα φλερτάρεις το κορίτσι και μετά το πως θα την «αποπλανήσεις», ενώ εγώ επικεντρώνομαι απευθείας στο πως θα την «κεράσω». Και από τα αποτελέσματα των κατακτήσεών μας δεν χρειάζεται να σου υπενθυμίσω ποιος από τους δυο μας είναι πιο αποδοτικός...

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr