Εκείνοι με Φεράρι, εμείς με τα πόδια (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Για μία ακόμα χρονιά η Deloitte & Touch έδωσε χθες στη δημοσιότητα την ετήσια έκθεσή της για την οικονομική εικόνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης, όπως πάντα την τελευταία δεκαετία που δημοσιοποιείται, είναι αφιερωμένο στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Πάνω σε αυτή την έκθεση βασίζεται και η ετήσια παρουσίαση της εικόνας του αγγλικού ποδοσφαίρου σε όλα τα πεδία –και όχι μόνο στο οικονομικό– που γίνεται κάθε χρόνο στο τέλος Οκτωβρίου από την αρμόδια επιτροπή του αγγλικού Κοινοβουλίου. Φαντάζομαι ότι θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν κάτι ανάλογο έκανε και η δική μας αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, αλλά στην ελληνική Βουλή ασχολούνται με πολύ σοβαρότερα ζητήματα από το ποδόσφαιρο.

Αυτό, φυσικά, δεν εμποδίζει την εθνική αντιπροσωπεία να χαρίζει χρέη, να ψηφίζει νόμους για παραχώρηση γηπέδων και άλλα τέτοια, δευτερευούσης σημασίας, πράγματα. Το βασικότερο συμπέρασμα της έκθεσης είναι ότι τα ποσά που ξόδευαν οι ομάδες της Πρέμιερσιπ για μισθούς ποδοσφαιριστών την περίοδο 2004-05 παρουσίασαν μείωση για πρώτη φορά μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι την τελευταία δεκαετία το συνολικό ποσό που ξοδευόταν για τη μισθοδοσία σημείωνε αύξηση 20%, κατά μέσο όρο, τον χρόνο. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι βελτιώνεται ο λόγος εσόδων–εξόδων, μια τάση που, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις της Deloitte, αρχίζει να παρατηρείται σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Αγγλία.

Θυμηθείτε ότι σε περιορισμό των ποσών που ξοδεύουν για τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών τους έχουν προχωρήσει και οι ελληνικές ομάδες, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τις ανανεώσεις των συμβολαίων στον Ολυμπιακό. Στην έκθεση της Deloitte & Touch αναφέρεται ότι η αγγλική ποδοσφαιρική αγορά ήταν για μία ακόμα χρονιά η κορυφαία ποδοσφαιρική αγορά του κόσμου. Οι ομάδες της Πρέμιερσιπ παρουσίασαν συνολικά έσοδα που έφθασαν σχεδόν τα δύο δισ. ευρώ (1,95 δισ. ευρώ). Οι πέντε μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές αγορές της Ευρώπης, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία, είχαν όλες μαζί έσοδα που έφτασαν τα 8,5 δισ. ευρώ, ποσό που αν συγκριθεί με το αντίστοιχο της περιόδου 2003-04 παρουσιάζει μια αύξηση της τάξης του 8%.

Είναι απολύτως σίγουρο ότι αυτό το ποσό θα είναι ακόμα μεγαλύτερο την επόμενη χρονιά, διότι τόσο οι γαλλικές όσο και οι αγγλικές ομάδες έχουν νέες και πολύ μεγαλύτερες συμφωνίες πώλησης τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Πάντως, μόνο οι ομάδες της Πρέμιερσιπ και της Μπουντεσλίγκα παρουσίασαν καθαρά κέρδη 240 και 65 εκατομμυρίων ευρώ, αντίστοιχα. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις αγγλικές ομάδες, μόνο η Τσέλσι και η Φούλαμ παρουσίασαν ζημίες. Η εικόνα που προκύπτει από τη μελέτη των οικονομικών στοιχείων δείχνει πως υπάρχει μεγάλη πόλωση στις αμοιβές των ποδοσφαιριστών. Οι λίγοι ποδοσφαιριστές υψηλής κλάσης κερδίζουν ακόμα περισσότερα, ενώ η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών κερδίζει πλέον λιγότερα απ' όσα κέρδιζε πριν από μία τριετία, για παράδειγμα.

Στην Αγγλία, η ομάδα με τα μεγαλύτερα κέρδη ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 49,5 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που είναι μικρότερο κατά περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με την περίοδο 2003-04. Μετά τη Γιουνάιτεντ ακολουθεί η Λίβερπουλ με 34,5 εκατομμύρια ευρώ, εξαργυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005. Δύο ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία από την έκθεση της Deloitte & Touch. Οι πέντε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αγορές πραγματοποιούν το 54% του συνολικού τζίρου που γίνεται στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ενώ στην Ισπανία δύο μόνον ομάδες, η Ρεάλ και η Μπάρτσα, συγκεντρώνουν το 47% του συνολικού τζίρου που γίνεται στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Στα συμπεράσματα της έκθεσης η Deloitte σημειώνει ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η υιοθέτηση του σάλαρι καπ, διότι 2-5 ομάδες σε κάθε πρωτάθλημα είναι αυτές που συγκεντρώνουν σχεδόν το 80% του τζίρου που γίνεται.

Από το ανθρακωρυχείο στο γήπεδο

Πριν από λίγο καιρό άκουγα τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο να μιλά με τον Λάμπρο Γκαραγκάνη στο ραδιόφωνο για το ζήτημα του πιθανού πρώτου σκόρερ στο Μουντιάλ της Γερμανίας. Στον ποδοσφαιρικό στοιχηματισμό, με βάση τα λεγόμενά τους, μία από τις καλύτερες περιπτώσεις φαίνεται να είναι αυτή του νεαρού Ισπανού επιθετικού της Βαλένθια, του Νταβίντ Βίγια. Για πλάκα, όταν έβαλα στο Google το όνομα του Βίγια, στα τρία πρώτα αποτελέσματα που βγήκαν από τη μηχανή αναζήτησης προέκυψε ένας ξενώνας για γκέι στο Μεξικό, στο Πουέρτο Βαγιάρτα.

Πιθανώς, μετά το Μουντιάλ και αν ο Βίγια έχει δικαιώσει τις προσδοκίες όσων πιστεύουν σε αυτόν, αφού όλα δείχνουν ότι θα ξεκινά στην 11άδα της εθνικής Ισπανίας, θα αφήσει τη Βαλένθια. Ο 25χρονος επιθετικός, που ξεκίνησε φέτος βασικός σε 35 από τα 38 παιχνίδια της ομάδας του, λέγεται ότι είναι ο κρυφός πόθος του Μπενίτεθ για τη Λίβερπουλ, όπως άλλοι… περίπου 100 επιθετικοί σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Βίγια, σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του, δεν ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιριστής από μικρός, αλλά ήθελε να δουλέψει, όπως ο πατέρας του, στα ορυχεία. Το δοκίμασε μάλιστα για μικρό χρονικό διάστημα στην ηλικία των 14 ετών.

Ο πατέρας του, όμως, ήξερε ότι τα ορυχεία δεν μπορεί να αποτελούν επαγγελματικό προσανατολισμό και ενθάρρυνε τον γιο του να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Ο Βίγια υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με τη Σπόρτινγκ Χιχόν, αλλά έφτιαξε το όνομά του με τη Σαραγόσα, πριν κάνει τη μεγάλη μεταγγραφή των 12 εκατομμυρίων ευρώ στη Βαλένθια. Ο ίδιος ο Βίγια, φυσικά, δεν παραλείπει σε κάθε του συνέντευξη να επαναλαμβάνει ότι χρωστά τα πάντα στον πατέρα του. Μπορεί, άραγε, ο Βίγια να τα καταφέρει στο Μουντιάλ; Το να βγει πρώτος σκόρερ δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο.

Ο Βίγια είναι γρήγορος, έξυπνος και δυνατός. Έχει σκοράρει με κάθε τρόπο και από κάθε θέση σχεδόν, μέσα και έξω από την περιοχή, γεγονός που δείχνει ότι έχει πολύ καλή αίσθηση της θέσης του. Μια αίσθηση που συμπληρώνεται από το πολύ καλό σουτ που διαθέτει. Ο Βίγια, αν τα στοιχεία που έχω είναι σωστά, σημείωσε 23 γκολ σε 35 ματς φέτος και ένα εντυπωσιακό χατ τρικ μέσα σε έξι λεπτά, τον Απρίλιο κόντρα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ο τελευταίος φορ της Βαλένθια που διακρίθηκε σ' ένα Μουντιάλ ήταν ο Μάριο Κέμπες το 1978. Αλλά ο Κέμπες αγωνιζόταν στην Αργεντινή, όχι στην Ισπανία.