FC: Ο Νεϊμάρ και τα παθήματα που δεν γίνονται μαθήματα

Είναι - δεν είναι 20 ετών. Ο Νεϊμάρ Ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ ή σκέτο Νεϊμάρ, οδεύει να γίνει το νέο, πανάκριβο λάθος μιας ομάδας που έχει πάθει, αλλά δεν έχει μάθει: της Ρεάλ Μαδρίτης και του μερακλή Προέδρου της, ο οποίος ξοδεύει αυτά που (δεν) έχει η ομάδα του, για να φτιάχνει κάθε φορά τη νέα φουρνιά των «Γκαλάκτικος». Με στόχο τα διαρκείας, τις τουρνέ στην Ασία, τους χορηγούς, τις πωλήσεις στην μπουτίκ της ομάδας - κι αν μετά απ’ όλα αυτά κάτσει και κανένας τίτλος, καλοδεχούμενος...

Κάπως έτσι πριν μερικά χρόνια, στο δίλημμα «Ροναλντίνιο ή Μπέκαμ», η Ρεάλ ψώνισε τον δεύτερο. Διότι ο πρώτος μπορεί να ήταν καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον δεύτερο, μπορεί να στοίχιζε φτηνότερα (αφού έπαιζε στην Παρί ενώ ο άλλος στη Μάντσεστερ), μπορεί να έκανε μαγικά με τη μπάλα στα πόδια σε όλο το γήπεδο από τη μέση και μπροστά κι όχι απλά επελάσεις και σέντρες ακριβείας αποκλειστικά από τη δεξιά πτέρυγα, μπορεί να ήταν νεότερος του Άγγλου, αλλά είχε ένα πρόβλημα: είχε... πεταχτά δόντια. Και δεν ήταν - ούτε είχε τα φόντα να γίνει - pop icon. Άρα, δεν θα πούλαγε πολλές φανέλες, δεν θα προσελκούσε χορηγούς, δεν θα έκαναν ουρές τα κοριτσόπουλα στην Ασία για να τον δουν από κοντά.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Μπέκαμ κατάφερε να κατακτήσει μόλις ένα πρωτάθλημα Ισπανίας στην τελευταία του σεζόν στη Μαδρίτη, ο Ροναλντίνιο τα κατέκτησε όλα στη Βαρκελώνη. Οι Ρεαλ-ιστές δεν αποδείχθηκαν ποτέ ρεαλιστές: έδωσαν έναν σκασμό λεφτά για να φέρουν τον «νέο Πελέ» στη Μαδρίτη. Τον Ρομπίνιο. Λίγα χρόνια μετά, κατάφεραν να τον ξεφορτωθούν την ύστατη στιγμή των μεταγραφών, επειδή είχε γυαλίσει στη βαθύπλουτη Σίτι και μπόρεσαν μάλιστα να πάρουν λίγα παραπάνω λεφτά απ’ όσα είχαν δώσει. Τώρα, σκέφτονται να κάνουν το ίδιο για τον Νεϊμάρ. Κάποιοι άνθρωποι, δεν μαθαίνουν ποτέ...

Το ότι ο Νεϊμάρ είναι το πιο hot όνομα στη Βραζιλία, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Όπως και τα 27 γκολ που έχει πετύχει σε 64 ματς (που δεν είναι και κανένας εντυπωσιακός απολογισμός) ή τα 3 γκολ σε 5 εμφανίσεις με την Εθνική. Δεν είναι τα αγωνιστικά του επιτεύγματα που με προβληματίζουν, αλλά ένας συνδυασμός άλλων πραγμάτων: φάτσας, μαλλιού, επιρρέπειας στη βουτιά, προσπάθειας εντυπωσιασμού στο χορτάρι, να ξεφτιλίσουμε τον αντίπαλο περνώντας τον τρεις και τέσσερις φορές, όλα αυτά. Ένας ταλαντούχος αρτίστας είναι ο Νεϊμάρ, 19 ετών, με το αίμα του να βράζει και θέλει να κάνει όλα αυτά που κάνουν τα «παιδιά» όταν παίζουν. Μόνο που η Primera και η Ρεάλ, είναι για «μεγάλους». Ή γι’ αυτούς που έχουν καταλάβει ότι πρέπει να παίζουν με τους κανόνες των «μεγάλων». Που έχουν γαλουχηθεί στη νοοτροπία της μεγάλης ομάδας από πολύ - πολύ μικροί κι όχι σ’ αυτή της αλάνας. Σαν τον Μέσι, τον Ιγκουαΐν, τον Πέδρο, τον Μπενζεμά, τον Βίγια, τον Αγκουέρο...

Και λέγοντας Αγκουέρο, δεν μπορώ παρά να τραβάω τα μαλλιά μου στη σκέψη ότι η Ρεάλ, έχοντας την ευχέρεια να επιλέξει ανάμεσα σε Νεϊμάρ και Αγκουέρο, που κοστίζουν πάνω - κάτω τα ίδια χρήματα, σκέφτεται τον πρώτο. Κι όχι τον Αγκουέρο, που είναι και μικρός σε ηλικία αλλά και «ψημένος» στο ισπανικό πρωτάθλημα, τα έχει βάλει με όλους τους αμυντικούς της Λίγκας και τους έχει κερδίσει όλους, δεν θα χρειαστεί ούτε δευτερόλεπτο για να προσαρμοστεί αφού είναι κάτοικος Μαδρίτης εδώ και χρόνια και είναι σιγουράκι ότι θα πιάσει στη Ρεάλ.

Για τον Νεϊμάρ και κάθε Νεϊμάρ του κόσμου τούτου, ας υπάρχει ο Μανσούρ της Σίτι, ο Αμπράμοβιτς της Τσέλσι ή ο Γκαλιάνι της Μίλαν να κάνει το «ψυχικό». Ή μια Ατλέτικο ή Βαλένθια ή Βιγιαρεάλ, για να πάει εκεί και να «ψηθεί» μερικά χρόνια. Αν γίνει αυτό που μας υπόσχεται ότι θα γίνει, παίζοντας σε μια καλή αλλά όχι κορυφαία ομάδα, θα το ξαναδούμε το θέμα του σε λίγα χρόνια. Μέχρι τότε όμως, η Ρεάλ δεν έχει περιθώρια για άλλα λάθη, που κοστίζουν εκατομμύρια και στέλνουν όλο τον σχεδιασμό της ομάδας προς συγκεκριμένη κατεύθυνση που δεν επιδέχεται ρυθμίσεων. Διότι κι άλλη μια χρονιά χωρίς τίτλο ή με παρηγοριά το «κυπελλάκι» δύσκολα θα την αντέξουν οι φίλοι της.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr