Νίκη, μια άγνωστη λέξη! (Sportday / Εύη Μάνου)

Αυτή τη στιγμή κάτι περίεργο συμβαίνει στη Γερμανία. Και δεν εννοούμε τις συνθήκες καύσωνα, οι οποίες είναι πρωτόγνωρες τα τελευταία χρόνια στη χώρα.

Η εθνική ομάδα ξεκίνησε με νίκη 4-2 επί των Κοσταρικανών, επιβεβαιώνοντας κάτι που είχαμε διαπιστώσει και πριν από ένα χρόνο στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών: οι Γερμανοί λατρεύουν την τωρινή τους ομάδα! Δεν έχει να κάνει με τον κλασικό σωβινισμό, ούτε με την όποια πεποίθηση σχετικά με τις ελπίδες κατάκτησης του τίτλου. Μάλλον με το αντίθετο. Ολοι μπορούν να καταλάβουν ότι η ομάδα του Κλίνσμαν έχει ελλείψεις. Ταλέντου, ποιότητας, κλάσης. Η άμυνα δυσκολευόταν απέναντι στον Γκόμεζ και τον Γουαντσόπ. Οπως και πέρυσι στα ματς με τους Αυστραλούς και τους Μεξικανούς. Τελειώνοντας το Συνομοσπονδιών, η Γερμανία έβαζε γκολ και έτρωγε άλλα τόσα. Ο Μπάλακ είναι ο μοναδικός παγκόσμιας κλάσης παίκτης αυτής της εθνικής. Αυτοί που πρόλαβαν τον Μπεκενμπάουερ, τον Νέτσερ, τον Ζέελερ, τον Ρουμενίγκε, αλλά και οι νεότεροι, που έχουν πρόσφατες τις εικόνες του ίδιου του Κλίνσμαν με ποδοσφαιρικά παπούτσια και όχι με κοστούμι, μπορούν να διαπιστώσουν τις διαφορές. Η Γερμανία του Ματέους του '90, και του Ζάμερ το '96 δεν είναι συγκρίσιμο μέγεθος. Κι όμως, κάθε Γερμανός υποστηρίζει με πάθος την τωρινή ομάδα. Σαν ένα παιδί που κάνει λάθη, ο μέσος οπαδός θέλει να βλέπει σε αυτή την ομάδα τις όποιες αδυναμίες, διότι την κάνουν πιο γήινη. Και στους δρόμους των πόλεων που φιλοξενούν το Μουντιάλ οι Γερμανοί ως καλοί οικοδεσπότες φροντίζουν να περνούν καλά οι καλεσμένοι και ενδόμυχα εύχονται να μείνει και η δική τους ενδεκάδα στο πάρτι όσο πιο πολύ γίνεται.

Η επιστροφή του Μπάλακ ηρεμεί τα νεύρα, αλλά απέναντι στην Πολωνία ήρθε η ώρα να δουν οι οπαδοί και κάποιες βελτιώσεις. Ο Οτο Ρεχάγκελ ήταν ένας από τους πολλούς που άσκησαν κριτική στον τρόπο αμυντικής λειτουργίας (ή δυσλειτουργίας) στην πρεμιέρα. Ο Κλίνσμαν δείχνει ανένδοτος στο να γυρίσει σε λίμπερο και δύο στόπερ τους κεντρικούς αμυντικούς του και αν κάτι δεν του πάει καλά απόψε στο «Βεστφάλεν», τότε ίσως αρχίσουν περισσότερες γκρίνιες.

Το δίδυμο της επίθεσης Κλόζε και Ποντόλσκι είναι πάντως ένας λόγος αισιοδοξίας. Παιδιά Πολωνών μεταναστών στη Γερμανία προτιμούν μεταξύ τους να συνεννοούνται στα πολωνικά! Αυτό που θέλει ο Κλίνσμαν είναι να τα βρίσκουν στη μοναδική γλώσσα που μετράει στο χορτάρι και αυτή είναι η ποδοσφαιρική! Η Πολωνία το '74, με τον αείμνηστο Κάζιμιρτς Γκόρσκι στον πάγκο, έκανε για πρώτη φορά αισθητή την παρουσία της και έφτασε μέχρι την τρίτη θέση. Το 1978 με τον Γιάτσεκ Γκμοχ τεχνικό οι Πολωνοί κόντραραν τους Γερμανούς στην πρεμιέρα, αλλά το 0-0 ήταν απόρροια ενός ματς στο οποίο πιθανώς ούτε οι καλύτεροι αριθμομνήμονες δεν αναφέρονται. Η τωρινή Πολωνία απέχει πολύ από εκείνη τη φουρνιά που, αφού δεν μπόρεσε να νικήσει τους Γερμανούς, μοιάζει ουτοπικό να το κάνει τώρα. Και η ήττα από το Εκουαδόρ δεν αφήνει πολλά αισιόδοξα περιθώρια.

Για τους Γερμανούς είναι η μεγάλη ευκαιρία να κερδίσουν μια ευρωπαϊκή ομάδα σε τελική φάση Μουντιάλ ή Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ύστερα από δέκα χρόνια! Τελευταία επιτυχία ήταν ο τελικός του Euro '96 με τα δύο γκολ του Μπίρχοφ στο «Γουέμπλεϊ» με την Τσεχία.

Συνολο αγώνων: 14
Νίκες Γερμανίας: 10
Νίκες Πολωνίας: 0
Ισοπαλίες: 4

Πρώτος αγώνας:
03/12/1933
Βερολίνο Γερμανία-Πολωνία 1-0
Μεγαλύτερη νίκη Γερμανίας:
09/09/1934
Βαρσοβία Πολωνία-Γερμανία 2-5
Τελευταίος αγώνας:
04/09/1996
Ζάμπρζε Πολωνία-Γερμανία 0-2

Μονομαχία στον καυτό γερμανικό ήλιο!

Το καλοκαίρι του 1974, στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο που φιλοξένησε η Γερμανία, η βροχή έκανε τα περισσότερα παιχνίδια να μοιάζουν με αγώνα... πόλο. Τι κι αν η ΦΙΦΑ είχε παραγγείλει ολόκληρη έρευνα το 1972 σχετικά με το ιδανικό διάστημα από πλευράς καιρικών συνθηκών προκειμένου να όριζε τους αγώνες. Αποδείχθηκε πως δεν μπορείς ποτέ να κάνεις την καλύτερη πρόβλεψη σ' ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά, σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Πέρασαν 32 χρόνια και παρά τα εξελιγμένα συστήματα της πρόγνωσης, κανείς δεν περίμενε πως οι πρώτοι αγώνες του 18ου Παγκοσμίου Κυπέλλου θα γίνονταν κάτω από θερμοκρασίες καύσωνα. Οι 38 βαθμοί Κελσίου που έφτασε ο υδράργυρος το μεσημέρι της Δευτέρας στο Καϊζερσλάουτερν έκανε Αυστραλούς και Ιάπωνες να «βράζουν». Λίγες ώρες αργότερα, αν και ο ήλιος είχε δύσει στο Αννόβερο, αρκούσε ένα δεκάλεπτο παιχνιδιού για να είναι μούσκεμα οι φανέλες Ιταλών και Γκανέζων. Το μεσημέρι του Σαββάτου η θερμοκρασία χτύπησε «κόκκινο» στη Φρανκφούρτη, που είχε την πιο ζεστή μέρα της τελευταίας δεκαετίας στο παιχνίδι της Αγγλίας με την Παραγουάη.

Με πολλά παιχνίδια να γίνονται το μεσημέρι, ξαφνικά προέκυψε το μοναδικό πρόβλημα που δεν σκεφτόταν κάποιος για τουρνουά σε γερμανικό έδαφος. Η Κορέα με το Τόγκο αναγκάστηκαν να παίξουν με κλειστή την οροφή του «Βαλντστάντιον» επειδή η σκιά από την τέντα που καλύπτει το ανακαινισμένο γήπεδο της Φρανκφούρτης ενοχλούσε εκατομμύρια τηλεθεατές και εξόργισε τα τηλεοπτικά δίκτυα που έχουν πληρώσει στη ΦΙΦΑ αστρονομικά ποσά για τα δικαιώματα μετάδοσης των αγώνων. Είναι φανερό πως όταν η τηλεόραση ζητάει κάτι, η παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία, εφαρμόζοντας το ρητό πως «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», σπεύδει να υπακούσει. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είχε επιτεθεί στη ΦΙΦΑ το 1986 για τις απάνθρωπες συνθήκες σχετικά με την ώρα διεξαγωγής των αγώνων στο Μεξικό, οι οποίοι άρχιζαν στις 12 το μεσημέρι πολλές φορές προκειμένου να βολεύουν τα ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα.
Και μέσα σε όλα, και η γκρίνια των Ισπανών για την ώρα που θα αντιμετωπίσουν τόσο την Ουκρανία σήμερα όσο και τη Σαουδική Αραβία στις 22 Ιουνίου. «Είναι η ώρα που συνήθως στη χώρα μας οι άνθρωποι κοιμούνται. Στην αρχή είχα κι εγώ πρόβλημα, όταν έπρεπε με τη Λίβερπουλ να αγωνίζομαι στις 3 το μεσημέρι», τόνισε ο Λουίς Γκαρσία. Η σιέστα αποτελεί για την ισπανική ομάδα αγαπημένη συνήθεια, που όμως πρέπει να καταργηθεί σε μεγάλες διοργανώσεις. Μήπως αυτός είναι ο κρυφός λόγος που οι Ισπανοί δεν τα πάνε και τόσο καλά στα μεγάλα ραντεβού;

Πάντως, ο καλός καιρός βοηθάει στο να δημιουργείται όλη την ημέρα, σε κάθε πόλη, εντυπωσιακή ατμόσφαιρα. Αρκεί να κάτσεις σε μια γωνία και να παρακολουθείς την… πασαρέλα της κοινωνίας των εθνών που περνάει από μπροστά σου. Ωραίοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ Αυστραλούς με σημαίες να είναι μπροστά σε γιγαντοοθόνη δίπλα σε Γιαπωνέζους, Μεξικανούς, Αγγλους, Γερμανούς, Ολλανδούς και να παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα… ποδηλασία ή μπάντμιντον! Αυτή η σύναξη ανά τέσσερα χρόνια παραμένει το κορυφαίο γεγονός. Και να φανταστείτε πως ακόμα είμαστε στην αρχή!