Tα λαχανικά περιμένουν (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Είναι η στιγμή που θα φανεί αν οι διαμαρτυρίες των οπαδών είναι ειλικρινείς. Στον ΠΑΟΚ, και παλιότερα στην ΑΕΚ, οι οπαδοί διαμαρτύρονταν ότι το κράτος με την απροθυμία του να ελέγξει τις ομάδες άφησε τα λαμόγια να τις υπερχρεώσουν. Τώρα που ο Γιάννης Καμπάνης προβλέπεται να αναλάβει τον ΠΑΟΚ, το κράτος πρέπει να κάνει το καθήκον του. Να τον ελέγξει εξονυχιστικά και αν τον βρει καθαρό, να αφήσει να προχωρήσει η αγοραπωλησία. Αν βρει όμως ότι το παρελθόν του, η προέλευση των χρημάτων του, το ποινικό μητρώο του, αν κάτι, τέλος πάντων, δεν είναι συμβατό με τον νόμο, η αγοραπωλησία των μετοχών πρέπει να σταματήσει αμέσως. Κι αν βρεθεί οπαδός που θα πει «είναι η μόνη μας ελπίδα», η απάντηση πρέπει να είναι «η ελπίδα του πολίτη πρέπει να είναι η τήρηση των νόμων. Φωνάζετε για την προηγούμενη πολιτική των κυβερνήσεων στα προβλήματα του ΠΑΟΚ. Συμφωνούμε. Μη ζητάτε λοιπόν από εμάς να την επαναλάβουμε».

Οι τελευταίες εξελίξεις στον ΠΑΟΚ έδωσαν την ευκαιρία στον Γιώργο Ορφανό να δείξει και ένα άλλο πρόσωπο, από αυτό του πατροπαράδοτου μακεδονομάχου. Ο υφυπουργός είπε ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ανακατευτεί στη λύση του προβλήματος, διακρίνοντας ότι η απειλή «θα σας μαυρίσουμε στις επόμενες εκλογές» είναι κενή περιεχομένου. Ελπίζεται να αντέξει στις πιέσεις. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας πολιτικός που θα πάρει το ρίσκο. Ετσι ώστε να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της επίκλησης της προηγούμενης παρανομίας, «αφού το κάνατε για τους προηγούμενους, γιατί δεν το κάνετε και για μας;».

Ο Γιώργος Ορφανός δεν έγραψε ακριβώς ιστορία στο Υφυπουργείο Αθλητισμού. Από την προσπάθειά του να ελέγξει την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, δίνοντας σε κολλητούς του προεδρίες σε ανύπαρκτα στην Ελλάδα αθλήματα, μέχρι τη σύγκρουσή του με τη ΦΙΦΑ, που χρειάστηκε να κάνει μια υπέροχη κωλοτούμπα, ο Ορφανός χάραξε μια ιστορία χωρίς προορισμό και νόημα. Αν μπορέσει τουλάχιστον να σταματήσει την παράδοση των υφυπουργών του Αθλητισμού σε ρόλο νταραβεριτζήδων των εκλογικών τους περιφερειών, κάτι θα αφήσει πίσω του. Το χειρότερο όμως θα είναι αν ο Ορφανός, σε συνεργασία με τον Μητρόπουλο, που δηλώνει κολλητός του, βρήκε τον Καμπάνη για να παίξει τον ρόλο του σωτήρα. Αν ο υφυπουργός είναι ο σκηνοθέτης του έργου, που πάει για κωμωδία, θα έχει και την ευθύνη για την επιτυχία του. Και αν το έργο κατέβει γρήγορα, ο κόσμος ξέρει σε ποιον να πετάξει τα σάπια λαχανικά. Στον σκηνοθέτη.


Στη Σούπερ Λίγκα, πάντως, όσοι είχαν σχέση με τη ναυτιλία δεν υποδέχθηκαν την αναγγελία του ονόματος του Γιάννη Καμπάνη στον ΠΑΟΚ με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Πρώτον, διότι εμφανίστηκε με χορηγό τον Βίκτωρα Μητρόπουλο, που δεν είναι και ο μεγαλύτερος φίλος της Λίγκας. Δεύτερον, γιατί, όπως έλεγαν, με το όνομα που έχει ο νέος ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, όταν θέλει να ασφαλίσει καράβι, οι εταιρείες τον υποδέχονται με μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα και από τους ίδιους. Λένε ότι τα καράβια του καπτάν Γιάννη έχουν μια τάση να βουλιάζουν, όταν είναι παλιά και η ασφάλισή τους μεγάλη...

Εδώ να προσθέσω ότι στην πολυτάραχη καριέρα μου κάποτε είχα υπηρετήσει στο Λιμενικό και πιο συγκεκριμένα στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιώς, στο ανακριτικό γραφείο. Το οποίο δεν ήταν από αυτά που βάζεις κάποιον σε μια καρέκλα με μια λάμπα στη μούρη και του φωνάζεις «και πού βρισκόσουν στη 1:35, όταν το θύμα στραγγαλιζόταν;», αλλά από αυτά που σκυλοβαριέσαι, γράφοντας σελίδες καταθέσεων για ναυτικά ατυχήματα. Εκεί λοιπόν έμαθα ότι τα ελληνικά καράβια έχουν μια τάση να βουλιάζουν στον Βισκαϊκό Κόλπο, μεσημέρι και με καιρό μπουνάτσα. Ο Βισκαϊκός Κόλπος είναι το πιο πολυσύχναστο σημείο ναυσιπλοΐας στην Ευρώπη κι έτσι και βουλιάξεις, πιο εύκολα βρίσκεις καράβι να σε σώσει παρά ταξί το μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Θυμάμαι, λοιπόν, ένα ναυτικό ατύχημα που έπαιρνα κατάθεση και ο ναυτικός μου έλεγε: «Ξαφνικά το πλοίο πήρε φωτιά, τρέξαμε, μπήκαμε στις βάρκες. Το πλοίο βυθίστηκε σε ένα τέταρτο, αλλά ευτυχώς ένα πλοίο πέρασε και μας έσωσε». Και δίπλα είχαμε την κατάθεση που είχε κάνει ο πλοίαρχος του πλοίου που τους είχε σώσει ότι όλοι ήταν στις βάρκες με τις βαλίτσες τους τακτοποιημένες και ένας είχε και κλουβί με καναρίνι.

Το «μας έσωσε», όμως, πολλές φορές δεν αφορά όλους. Για να πειστεί η ασφάλεια ότι το ατύχημα ήταν πραγματικό, καλό είναι να υπάρχει και θύμα. Και τώρα αν κάποιος ναυτικός -κατά προτίμηση μαύρος και ξένος- μείνει κλειδωμένος στην καμπίνα του και πάει άπατος με το καράβι, δίνει αυτό το touch της αλήθειας.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στον νέο ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ Γιάννη Καμπάνη. Γιατί είναι δύσκολο να πείσεις ένα ολόκληρο πλήρωμα να πάει για φούντο μαζί με το καράβι για να πάρει η εταιρεία την αποζημίωση, όπως πήγε το «Leader 1», του οποίου, σύμφωνα με το δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», την ιδιοκτησία εκπροσωπούσε ο Γιάννης Καμπάνης. Αυτό που προβληματίζει είναι η σοβαρότητα του καπετάνιου. Γιατί όταν αναφέρεται ως στοιχείο πλούτου το «έχει έξι αμάξια» και μετά προστίθεται ότι το ένα είναι μίνι και το άλλο ένα παλιό Mazda, ο καπετάνιος -λιγότερο από συλλέκτης αυτοκινήτων- ακούγεται σαν ιδιοκτήτης μάντρας.

Επίσης, όταν είσαι καπετάνιος και αρχηγός, δεν το δηλώνεις. Φαίνεται. Το να λέει ο καπτάν Γιάννης «εμένα μου αρέσει το αρχηγιλίκι» ακούγεται περισσότερο σαν νούμερο μιγαδικών διαστάσεων και λιγότερο σαν αρχηγός. Το πέσιμο στον Ζαγοράκη, αν υπήρχε λόγος να γίνει, θα έπρεπε να γινόταν ιδιωτικά και όχι δημόσια. Το κάλεσμα στον Σαλπιγγίδη θα είχε νόημα να γινόταν, αν υπήρχαν τα λεφτά να το συνοδεύσουν. Τα «είμαι ο δεύτερος νεότερος καπετάνιος», οι φήμες ότι έδειχνε το πιστόλι του σε γκαρσόνι και το ριγέ κοστούμι και τα πος εμπριμέ μαντιλάκια στο τσεπάκι του σακακιού οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: νούμερο. Δεν ξέρω αν ο Καμπάνης θα φτιάξει τον καινούργιο ΠΑΟΚ, αλλά καινούργιο συκώτι θα μας φτιάξει σίγουρα.

Ο Τύπος, πάντως, της Θεσσαλονίκης υποδέχτηκε θετικά τον Καμπάνη. Ο καπτάν Γιάννης φωτογραφήθηκε κρατώντας μία «Metrosport». Στη λεζάντα αναφερόταν «ζήτησε να ενημερωθεί μόνο από το ρεπορτάζ του "Metrosport"». Από την άλλη, ο καπτάν Γιάννης δεν άφησε και τα «Σπορ του Βορρά» παραπονεμένα, αφού μίλησε και είπε τα πάντα τα μεσάνυχτα στον Γιώργο Μπούζο.