Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο ανακριτής κατέθεσε ένα πόρισμα 200 σελίδων και ζήτησε τον υποβιβασμό της Γιουβέντους στη Γ' Εθνική και των Λάτσιο, Φιορεντίνα και Μίλαν στη Β' Εθνική. Οι πιθανότητες να υπάρξει κουκούλωμα όσο πάνε και λιγοστεύουν. Είναι λογικό οι παίκτες της «σκουάντρα ατζούρα» που παίζουν στις συγκεκριμένες ομάδες να ανησυχούν για το μέλλον τους, αλλά το μεγάλο πρόβλημα των Ιταλών είναι όσοι δεν ανησυχούν και δεν τους καίγεται ποτέ καρφάκι για τίποτα.

Είμαι περίεργος πώς θα τη γλιτώσουν σήμερα οι Ιταλοί. Η ομάδα του Μαρτσέλο Λίπι δεν είναι κακή, δεν έχει όμως περισσότερους από τρεις–τέσσερις ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα. Τέτοιοι είναι ο Νέστα, ο Πίρλο, ο Μπουφόν, άιντε και ο Καναβάρο. Ο Τόνι και ο Ιακουίντα δεν έχουν κάνει τίποτα σπουδαίο σε διεθνές επίπεδο, μολονότι τα προσόντα δεν τους λείπουν. Ο Τζακάρντο, ο Γκρόσο, ο Γκατούζο, ο Τζαμπρότα, είναι ρολίστες. Ο Τότι, ο Περότα, ο Ντε Ρόσι, ο Οντο, προέρχονται από ομάδες της Ρώμης –κι αυτό ειδικά είναι τεράστιο πρόβλημα.

Ρώμη

Η Ρώμη είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο για να ζήσεις και η χειρότερη για να παίξεις ποδόσφαιρο. Εχει δύο ομάδες, τη Λάτσιο και τη Ρόμα, με πολύ κόσμο, που όμως ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Οι άνθρωποι αγαπούν τις ομάδες και τους παίκτες τους υπερβολικά, αλλά επειδή αυτές αδυνατούν να κάνουν πρωταθλητισμό (τέσσερις–πέντε καλές χρονιές σε εκατό χρόνια ιστορίας του Κάλτσιο δεν σημαίνουν τίποτα), οι οπαδοί τους ασχολούνται κυρίως με «φαντάσματα». Ζουν με την ιδέα ότι οι υπόλοιποι συνωμοτούν εναντίον τους και ξεχνούν ότι ο Μότζι έκανε το διδακτορικό του δουλεύοντας πάνω σε αυτούς. Περιμένουν τον επόμενο σωτήρα, πάνε στο γήπεδο για να βρίζουν το Μιλάνο και τις ομάδες του, πιστεύουν ότι η Γιουβέντους κάποια μέρα θα διαλυθεί. Η Ρώμη είναι (ποδοσφαιρικά) κάτι το απερίγραπτο: μία πρωτεύουσα -και μάλιστα κοσμοπολίτικη- με ομάδες με επαρχιώτικη νοοτροπία. Αδύνατον να το πετύχεις ακόμα και όταν το θες.

Προκοπή

Μια εθνική Ιταλίας που στηρίζεται σε Ρωμαίους ή παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες της Ρώμης είναι σχεδόν αδύνατο να δει προκοπή. Οι παίκτες αυτοί άθελά τους μεταφέρουν το κλίμα που επικρατεί στις ομάδες τους και στην εθνική και συμπεριφέρονται όπως τους έχουν μάθει, δηλαδή σαν καλομαθημένα παιδόπουλα που έχουν τον κόσμο στα πόδια τους, χωρίς να έχουν κερδίσει τίποτα. Δεν το λέω τυχαία, έχω πολλά ιστορικά παραδείγματα.

Παραδείγματα

Το 1974 στη Γερμανία, την Ιταλία την κατέστρεψαν τα καπρίτσια του πρωταθλητή με τη Λάτσιο Τζιόρτζιο Κινάλια. Τον έκανε αλλαγή ο προπονητής του στο ματς με την Αϊτή, ο Κινάλια τον έβρισε, κατήγγειλε ότι τον μποϊκοτάρουν οι Βόρειοι και απαίτησε να του φέρουν αεροπλάνο για να γυρίσει σπίτι. Υποχρεώθηκε να μείνει, αλλά η ομάδα είχε γίνει κομμάτια. Το 1982, ο Μπρούνο Κόντι ήταν στη «Γιούβε–ιτάλια» που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο τόσο απαραίτητος, όσο και μόνος. Ενας από τους λόγους που εκείνη η ομάδα πρόκοψε είναι ότι ο Εντσο Μπέαρζοτ πέταξε εκτός ομάδας τον πρώτο σκόρερ του Καμπιονάτο και παίκτη της Ρόμα Ρομπέρτο Προύτσο και τον ανερχόμενο σταρ της Λάτσιο Μπρούνο Τζιορντάνο, για να εμπιστευθεί στη θέση τους τον Ρόσι και τον Αλτομπέλι (ποτέ επιλογή δεν υπήρξε σοφότερη). Το 1990, η «σκουάντρα ατζούρα» στηρίχθηκε στον αρχηγό της Ρόμα Μπέμπε Τζιανίνι, τον σούπερ σταρ Φρασκάτι (έναν παίκτη τόσο «καβαλημένο», που απαιτούσε να τον φωνάζουν «πρίγκιπα»), όπως και τον φορ της Ρόμα Ανδρέα Καρνεβάλε: αν δεν υπήρχε ο Σκιλάτσι να βάζει τα γκολ, οι Ιταλοί θα είχαν φύγει πριν από τον ημιτελικό. Το 1994, την ηρεμία της ηρωικής ομάδας του Αρίγκο Σάκι τίναξε στον αέρα ο Μπέπε Σινιόρι, ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που αρνήθηκε να παίξει σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου επειδή ο προπονητής του δεν τον χρησιμοποιούσε στη γραμμή της επίθεσης! Στην επιστροφή στην Ιταλία, αντί να τον κουρέψουν για παραδειγματισμό, οι οπαδοί της Λάτσιο τού ετοίμασαν αποθεωτική υποδοχή και τον ανέδειξαν «όγδοο βασιλιά της Ρώμης» επειδή έδειξε την πλάτη του στον προπονητή του Μπερλούσκα! Φοβερά πράγματα.

Βλακωδώς

Το 1998, ο Τότι αποβλήθηκε βλακωδώς στο ματς με την Κορέα και στο Euro του 2004 ο ίδιος παίκτης έφτυσε άνευ λόγου έναν αντίπαλό του, αφήνοντας την ομάδα του με παίκτη λιγότερο στην πρεμιέρα. Στο ματς με τους Αμερικανούς την περασμένη εβδομάδα ήταν η σειρά ενός άλλου γνήσιου παιδιού της Ρώμης να κάνει τη σαχλαμάρα του: η αγκωνιά του Ντε Ρόσι έχει όλο τον κωλοπαιδισμό που μπορεί να δει κανείς σε ποδοσφαιριστή. Απόψε με τους Τσέχους, οι Ιταλοί θα πληρώσουν κυρίως αυτή την κουταμάρα: αν ο Ντε Ρόσι δεν είχε τινάξει στον αέρα το ματς με τους Αμερικανούς, όλα θα ήταν εύκολα.

Πόρισμα

Υπάρχει και κάτι άλλο. Το πόρισμα για το σκάνδαλο Μότζι δείχνει υποβιβασμό της Γιούβε και μάλιστα όχι στη Β', αλλά στη Γ' Εθνική. Αν η «σκουάντρα ατζούρα» πάει καλά σε αυτό το Μουντιάλ, υπάρχει πιθανότητα στο όνομα του εθνικού ενθουσιασμού το σκάνδαλο να κουκουλωθεί, μιας και άλλωστε, όπως σας έχω εξηγήσει, ο Μότζι δούλευε για πολύ κόσμο. Αλλά ειδικά στη Ρώμη θα προτιμούσαν να δουν τη μισητή «μεγάλη κυρία» υποβιβασμένη, παρά τη «σκουάντρα ατζούρα» στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Φύλακας

Η μοίρα είναι σκληρή με τον Μάικλ Οουεν. Η μοίρα είναι γενικά σκληρή με εκείνους που φτάνουν στην επιτυχία πολύ νωρίς. Το ίδιο σκληρή υπήρξε με τον Ρονάλντο, τον Φαν Μπάστεν, τον Στιβ Κόπελ (που σταμάτησε το ποδόσφαιρο πριν γίνει τριάντα χρόνων), τον Χρήστο Πατσατζόγλου, τον Τζέιμς Ντιν, τον Λόρκα και άλλους κι άλλους: όλοι αυτοί στάθηκε αδύνατο να γλιτώσουν από την κακία της. Αυτό που συμβαίνει στον Οουεν είναι αδύνατον να εξηγηθεί με όρους ιατρικούς ή μαθηματικούς. Ο τραυματισμός του δεν είναι συνέπεια κάποιου προγενέστερου ιατρικού προβλήματος, ούτε οφείλεται στο ότι έχει αγωνιστεί φέτος σε πάρα πολλά ματς: οι μισοί συμπαίκτες του στην Αγγλία έχουν παίξει σχεδόν σε διπλάσια. Ο Οουεν πέφτει θύμα μιας κακιάς στιγμής: νομίζει κανείς ότι οι τάπες του παπουτσιού του κολλάνε στο χόρτο και το γόνατο γυρίζει. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, όμως είναι φρικαλέα συγκλονιστικό το γεγονός ότι συμβαίνει σε αυτόν. Οποιος βλέπει τη σκηνή, δεν αναρωτιέται τι έπαθε, αλλά γιατί συνέβη σε αυτόν.
Γιατί συνέβη; Ισως επειδή οι αληθινά προικισμένοι που φτάνουν στην επιτυχία νωρίς εξαντλούν το μπόνους της καλοτυχίας τους. Δεν ξέρω αν ο καθένας από εμάς έχει έναν φύλακα-άγγελο που τον προστατεύει. Αν όμως αυτός ο φύλακας υπάρχει, τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο άγγελος του Οοουεν του έκανε όλα τα χατίρια όταν ήταν μικρός και τώρα τον παράτησε για να καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η ζωή και η επιτυχία. Αν αγαπάτε τον «Μιχαλάκη», προσευχηθείτε στον φύλακα-άγγελό του και παρακαλέστε τον να επιστρέψει: Ο.Κ., δεν είναι όλα εύκολα στη ζωή, το μάθημα το κατάλαβε. Το να του τα κάνεις όμως όλα δύσκολα δεν είναι δοκιμασία, αλλά αδικία που ούτε άγιος δεν υποφέρει.