Ποιο FIFA World Cup; Ζήτω το «FIFI Wild Cup»! (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Ποιο Μουντιάλ; Τώωρααα; Το Μουντιάλ τελείωσε με θρίαμβο των... Τουρκοκυπρίων, όταν στις 3 Ιουνίου υπερίσχυσαν της ομάδας της Ζανζιβάρης με 4-1. (Σαν να λέμε, Βραζιλία - Ιταλία, 1970). Στον «μικρό» τελικό, το Γιβραλτάρ επικράτησε 2-1 της «Δημοκρατίας Σανκτ Πάουλι». Στη διοργάνωση συμμετείχαν, επίσης, η Γροιλανδία και το Θιβέτ.

Οχι, ούτε καλαμπούρι κάνουμε ούτε ο καύσωνας μας έπληξε ανελέητα. Το μικρό αυτό «Μουντιάλ» όντως διεξήχθη, και μάλιστα στη Γερμανία, όπου εξελίσσεται και το «κανονικό». Στο Αμβούργο, πιο συγκεκριμένα. Στο στάδιο «Μέλοντορ», έδρα της Σανκτ Πάουλι, που αγωνίζεται στη Γ' κατηγορία Γερμανίας. Το διοργάνωσε η εν λόγω ομάδα -γνωστή για τις ριζοσπαστικές και «αιρετικές» πρωτοβουλίες της- σε συνεργασία με τη FIFI, την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ανεξάρτητου Ποδοσφαίρου. Στο εναλλακτικό αυτό Μουντιάλ κλήθηκαν ομάδες από περιοχές του πλανήτη που δεν ανήκουν στη FIFA. Οπως καταλαβαίνετε, προκριματικοί αγώνες δεν έγιναν? ήρκεσαν οι προσκλήσεις για συμμετοχή. Η επίσημη ονομασία του τουρνουά; «FIFI Wild Cup». Ναι, «άγριο Κύπελλο»... Με την αγριάδα του αυθεντικού και του ανόθευτου, όμως.

Σκοπός των διοργανωτών, όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα της FIFI, ήταν να προβάλουν ένα άλλο πρότυπο ποδοσφαίρου. Να αναδείξουν τη χαρά του παιχνιδιού και τη διασκέδαση, σε αντιδιαστολή προς την «μπάλα του χρήματος», τον «χορό» των χορηγών, τον ανταγωνισμό των εταιρειών αθλητικών ειδών. Σε πείσμα της... θυμωμένης FIFA, υλοποίησαν την ιδέα τους. Μάλιστα, καθώς τους άρεσε το αποτέλεσμα, ανακοίνωσαν ότι το «άλλο Μουντιάλ» θα αναβιώσει σε τέσσερα χρόνια. Σαν... τσιμπούρι στη «μεγάλη», επίσημη διοργάνωση!

Ούτε εμπόριο ούτε «γκλαμουριά», λοιπόν. Μόνο μπάλα και χαρά. Ακόμη και οι δύο μασκότ του εν λόγω «Μουντιάλ» διακήρυξαν -με τον τρόπο τους- ότι το ποδόσφαιρο είναι για όλους. Οτι τα άψογα, «αγαλμάτινα» κορμιά δεν αποτελούν προϋπόθεση για να συμμετάσχεις και να διασκεδάσεις: μασκότ ήσαν δύο τύποι, ο ένας κοντόχοντρος κι ο άλλος ψηλός και... άχαρος. Μήπως νομίζετε ότι είναι εξωπραγματικό και τεχνητά απομυθοποιητικό το μήνυμα; Ξανασκεφτείτε το. Θυμηθείτε το σώμα του Μαραντόνα (ακόμη και το 1986). Αναλογιστείτε ότι στις ημέρες μας, βασικό φορ της εθνικής Αγγλίας είναι ο «κρεμανταλάς» Κράουτς. Ζωντανός ορισμός της έννοιας «ψηλός και άχαρος»... Α, το σήμα του «Μουντιάλ» ήταν ένας χαριτωμένος σκύλος. Οχι ράτσας, ένας αξιαγάπητος κοπρίτης. Μη νομίζετε, όμως, ότι το εναλλακτικό Μουντιάλ δεν «συναντήθηκε» κάποια στιγμή με το επίσημο: τις ημέρες εκείνες, η Σανκτ Πάουλι φιλοξένησε στο Αμβούργο την εθνική ομάδα του Τρίνινταντ & Τομπάγκο. Σε φιλικό παιχνίδι που έγινε μεταξύ τους, οι φιλοξενούμενοι επικράτησαν των οικοδεσποτών 2-1. Οι φίλοι της Σανκτ Πάουλι έκαναν μια μίνι καμπάνια υποστήριξης του Τρίνινταντ & Τομπάγκο (στο... κανονικό Μουντιάλ, βεβαίως) με κεντρικό σύνθημα «μικρή χώρα, μεγάλο όνειρο».

Κάποιος θα αναρωτηθεί, εύλογα: «Ολα καλά, αλλά το ψευδοκράτος Ντεκτάς πού στην ευχή κολλάει σε ένα αντι-εξουσιαστικό, αντικομφορμιστικό Μουντιάλ;». Μα είναι φανερό ότι οι διοργανωτές -Σανκτ Πάουλι και FIFI- κάλεσαν ανθρώπους, ποδοσφαιριστές. Δεν «ενέκριναν», ούτε «απέρριψαν» καθεστώτα. Εστίασαν την προσοχή τους σε περιοχές που δεν έχουν θέση στον «χάρτη» της FIFA. Προφανώς αναζήτησαν «αποκλεισμένους» και απομονωμένους: οι Τουρκοκύπριοι αναμφίβολα ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία -και οι ίδιοι μάλλον διαισθάνονται τις φοβερές ευθύνες που έχει για αυτό η Αγκυρα. Θα ήταν, επίσης, σχεδόν φαιδρό να πιστέψει κανείς ότι η πρόσκληση στο «FIFI Wild Cup» μπορεί να συνιστά βήμα για τη διεθνή αναγνώριση κράτους: εδώ η ίδια η γερμανική ομάδα παρουσιάστηκε στους αγώνες του Αμβούργου σαν... κρατική μινιατούρα («Δημοκρατία Σανκτ Πάουλι»), ώστε να μοιάζει το όλο τουρνουά με Μουντιάλ. Περιμένει, μήπως, κανείς η εργατική συνοικία του Αμβούργου, όπου εδρεύει η εν λόγω ομάδα, οσονούπω να ανακηρυχθεί «κράτος»; Αστεία πράγματα. Λίγα λόγια για τις άλλες... υπερδυνάμεις του ποδοσφαίρου, που «έλαμψαν» στο Αμβούργο: η Γροιλανδία, αυτοδιοικούμενο τμήμα της Δανίας (από το 1979), παρά το όνομά της -Greenland, πράσινη γη- δεν διαθέτει γήπεδο με χορτάρι! Το μεγαλύτερο μέρος της, άλλωστε, είναι μονίμως καλυμμένο από πάγο. Πώς να τα πήγαιναν, λοιπόν, οι άνθρωποι καλύτερα στο τουρνουά; Στην ανατολική Αφρική, η Ζανζιβάρη, νησί κι αυτή, απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1963, αλλά ενσωματώθηκε στην Τανζανία ένα χρόνο αργότερα. Πολλοί κάτοικοί της δυσφορούν ακόμη για αυτό.

Το Γιβραλτάρ είναι -ακόμη- αποικία του Βρετανικού Στέμματος, αλλά το εποφθαλμιά και η Ισπανία. Το Θιβέτ ήταν το μόνο που αναγνωρίστηκε πρόσκαιρα από τη FIFA, αλλά, με την Κίνα να απειλεί θεούς και δαίμονες, το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό «διευθυντήριο»... επανόρθωσε. Για την Ιστορία: κινεζικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Θιβέτ το 1950 και εννέα χρόνια αργότερα κατέπνιξαν εξέγερση για ανεξαρτησία. Το 1965 το Θιβέτ έγινε περιφέρεια της Κίνας. Νέα αιματηρή καταστολή, το 1987. Το θέμα παραμένει ακανθώδες.

Τι μας επιφυλάσσει σε τέσσερα χρόνια η FIFI; Ποιος ξέρει, μπορεί να δούμε από την αμερικανική ήπειρο τα νησιά Σαμόα ή τα Καϋμάν, από την Ασία τα νησιά Παρασέλ, από την Ευρώπη τη νήσο Μαν. Διάθεση για μπάλα να υπάρχει. Προς το παρόν, οι παίκτες της Γροιλανδίας μπορούν να είναι ευτυχείς που έπαιξαν -επιτέλους- σε χόρτο, έστω κι αν χρειάστηκε να... ξενιτευτούν για να αποκομίσουν τέτοια, ανεπανάληπτη εμπειρία! Λίγο το 'χετε;