Το κρυφό όπλο της Αυστραλίας (Sportday / Εύη Μάνου)

Την τελευταία φορά που η Αυστραλία πήρε μέρος σε Μουντιάλ, το 1974, το χρωστούσε σε έναν Σκωτσέζο από το Ερντρι. Το 1965 ο Τζίμι Μακάι είχε αφήσει τη χώρα του και είχε μεταναστεύσει στη μακρινή ήπειρο, προκειμένου να εργαστεί σε τράπεζα! Ταυτόχρονα συνέχισε να παίζει μπάλα. Το 1970 αποδέχτηκε την πρόταση να πάρει την αυστραλιανή υπηκοότητα.

Τον Δεκέμβριο του 1973, τη νύχτα που η Αυστραλία νίκησε τη Νότιο Κορέα στη Σιγκαπούρη, στο μπαράζ για το εισιτήριο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο αδελφός τού Μακάι –που ήταν επιλοχίας σε στρατιωτική βάση στο Μπάντεν-Μπάντεν– έψαχνε απεγνωσμένα να πληροφορηθεί το αποτέλεσμα. Στην εποχή που δεν υπήρχαν Ιντερνετ, κινητά τηλέφωνα και παγκοσμιοποίηση των ειδήσεων, χρειάστηκε δύο μέρες για να πληροφορηθεί πως ο αδελφός του είχε πετύχει από τριάντα μέτρα το σημαντικότερο γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου στην Αυστραλία! Ο γιος του επιλοχία, ο Ντάνκαν Μακάι, παιδάκι δέκα ετών τότε, σήμερα είναι απεσταλμένος της αγγλικής εφημερίδας «OBSERVER» στο Μουντιάλ. Γράφοντας για τη βραδιά που ο θείος του έγινε εθνικός ήρωας στην άλλη άκρη του πλανήτη, μίλησε με τον Ρέι Ρίτσαρντς, έναν από του συμπαίκτες του σε εκείνο το ματς. «Η μπάλα μού ήρθε στα πόδια και τη γύρισα στον Τζίμι. Το σουτ του ήταν αληθινός κεραυνός. Υπό άλλες συνθήκες μπορεί να έφευγε πολύ άουτ, αλλά εκείνη την ημέρα ο θεός ήταν… Αυστραλός. Ηταν ένα απίθανο γκολ», θυμάται. Τον επιβεβαιώνει η αυστραλιανή τηλεόραση, που ανέδειξε το τέρμα στο ωραιότερο που έβαλε ποτέ η εθνική ομάδα!

Ο Ρίτσαρντς, ως οπαδός πια, ακολουθεί τους SOCCEROOS στη χώρα όπου το 1974 έκαναν την πρώτη εμφάνιση σε αυτό το επίπεδο. «Τώρα μιλάμε για πολυεκατομμυριούχους παίκτες. Τότε είχαμε πρόβλημα να πάρουμε άδεια από τις δουλειές μας», εξιστορεί. Η ομάδα του '74 είχε προπονητή τον Ράλε Ράσιτς, έναν Κροάτη μεγαλωμένο σε ορφανοτροφείο, που μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1962. Οι ποδοσφαιριστές ήταν συνήθως παιδιά μεταναστών που άφησαν τα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και πήγαν εκεί για μια καλύτερη ζωή. Ενας ιδιωτικός ντετέκτιβ, ένας γαλατάς, ένας ράφτης, δύο σερβιτόροι, ένας μπάρμαν, τρεις ανθρακωρύχοι, δύο δάσκαλοι, ήταν ανάμεσα στην ομάδα των 22 που πήρε ο Ράσιτς στη Γερμανία. Μετά τις δύο ήττες από τους Γερμανούς (Ανατολικούς και Δυτικούς), ήρθε η ισοπαλία με τη Χιλή (0-0), η οποία έδωσε τον πρώτο και μοναδικό βαθμό. Πολλοί από τους εργαζόμενους παίκτες αναγκάστηκαν να πάρουν την κανονική τους άδεια, η τηλεόραση δεν μετέδωσε κανένα ματς ζωντανό και, στην επιστροφή στη χώρα, μερικές δεκάδες άτομα τους περίμεναν. Οι περισσότεροι ήταν συγγενείς τους. Μαζί τους είχε ταξιδέψει σε όλα τα ματς ένας καλοντυμένος κύριος, περίπου 40 χρονών, που μάλιστα έκανε κι ένα μικρό δώρο στους παίκτες για την ισοπαλία με τη Χιλή.

Ο πιο πλούσιος Αυστραλός

Τώρα, 32 χρόνια μετά, η Αυστραλία πήγε και πάλι στο Μουντιάλ. Με προπονητή έναν από τους καλύτερους του κόσμου, τον Ολλανδό Χίντινκ, με κάποιους σταρ, όπως τον Κιούελ, τον Βίντουκα, τον Κέιχιλ και τον Σβάρτσερ, που βγάζουν πολλά χρήματα στην Πρέμιερ Λιγκ, και με πρόεδρο της ομοσπονδίας εκείνον τον νεαρό κύριο του 1974. Το όνομά του, Φρανκ Λόβι. Μπορεί να μην είναι και τόσο γνωστός στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ωστόσο για τους Αυστραλούς σημαίνει πολλά. Δεν είναι μόνο ο πλουσιότερος άνθρωπος στη χώρα, αλλά και νούμερο 174 στον πλανήτη, στη λίστα του FORBES.

Την ίδια ώρα που 20 εκατομμύρια συμπατριώτες πανηγύριζαν την πρόκριση της ομάδας στη νοκ άουτ φάση, ο Λόβι ολοκλήρωνε τη συμφωνία κατασκευής του Ολυμπιακού Χωριού στο Λονδίνο, αφού προηγουμένως είχε δώσει 210 εκατομμύρια ευρώ στους άλλους συνεταίρους του, προκειμένου να μείνει μόνος! Η εταιρεία του, η Westfield, είναι μέλος της κοινοπραξίας που πρόκειται να κατασκευάσει στο δυτικό Λονδίνο το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στον κόσμο.

Ο Λόβι, που επέζησε του Ολοκαυτώματος και το 1951 έφτασε στην Αυστραλία από την Τσεχοσλοβακία, στη ζωή του έχει μάθει να παίρνει ό,τι θέλει. Οι Αυστραλοί τον φωνάζουν «Λόου», διαβάζοντας αγγλικά το όνομά του. Ομως ο ίδιος επιμένει στην τσεχική προφορά. Εφτιαξε την περιουσία του ξεκινώντας με ένα μικρό μαγαζί ντελικατέσεν και σιγά-σιγά έφτιαξε μια μικρή αυτοκρατορία. Δεν είναι ο πλέον συμπαθής άνθρωπος στους εργαζομένους του, οι οποίοι τον αποκαλούν «τσιγγούνη». Δεν συμβαίνει το ίδιο με τα αισθήματα των παικτών. Σ' αυτούς υποσχέθηκε μεγάλα πριμ και τα έδωσε. Πρόσφερε 4 εκατομμύρια δολάρια στον Χίντινκ για να πάει την ομάδα στο Μουντιάλ και είδε να πιάνει τόπο η επένδυση. Τώρα θέλει τον Μπιλάρδο για αντκαταστάτη του Ολλανδού. Ο Αργεντινός γυναικολόγος, που οδήγησε την Αργεντινή (έχοντας τον Μαραντόνα, για να μην ξεχνιόμαστε) στην κατάκτηση του Μουντιάλ το '86 και στον τελικό το '90, δουλεύει πια ως σχολιαστής της τηλεόρασης, αλλά τα χρήματα του Λόβι αρκούν να τον δελεάσουν για να επιστρέψει. Ο Λόβι, πηγαίνοντας κόντρα στον Τύπο, ήθελε να απολύσει τον πρώην τεχνικό Φρανκ Φαρίνα. Το έκανε χωρίς να υπολογίσει τα σχόλια. Η επιλογή του Χίντινκ τον δικαίωσε.

Τώρα που η Αυστραλία θα μετέχει πια στην ασιατική ζώνη, στόχος του είναι να πηγαίνει η ομάδα σε κάθε Μουντιάλ. Αυτό το σχέδιο –όπως λέει– είναι για το μέλλον, διότι προέχει «η πρόκριση όσο πιο μακριά γίνεται, σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο». Θα δούμε αν έχει αντίρρηση η Ιταλία, σήμερα στο Καϊζερσλάουτερν.