Λίγο πριν από τον σημερινό αγώνα, οι παίκτες της Γκάνας θα συγκεντρωθούν όλοι μαζί και θα προσευχηθούν. Το ίδιο θα κάνουν και στο ημίχρονο, αλλά και στη λήξη της αναμέτρησης, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Αυτό δεν γίνεται μόνο τώρα, απέναντι στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία. Η προσευχή για τους Γκανέζους είναι το ίδιο σημαντική, όσο και η προπόνηση! Ο τεχνικός της ομάδας Ράτομιρ Ντούικοβιτς συνειδητοποίησε ότι αυτή η διαδικασία βοηθά ψυχολογικά τους ποδοσφαιριστές του και παράλληλα τους κρατά ενωμένους. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι στην αποστολή της αφρικανικής ομάδας είναι κυρίως χριστιανοί, αλλά υπάρχουν και τέσσερις μουσουλμάνοι. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο και οι μεν ακολουθούν στις προσευχές τους δε.
«Ζητάμε από τον Θεό να μας δώσει δύναμη για να παίξουμε καλά», δηλώνει ο τερματοφύλακας της ομάδας Ρίτσαρντ Κίνγκστον, ο οποίος ξέρει ότι σήμερα αυτός και οι συμπαίκτες θα πρέπει να αγωνιστούν και για τον Εσιέν, ο οποίος είναι τιμωρημένος. «Αισθάνομαι χαρούμενος για την πρόκριση, αλλά και λυπημένος που δεν θα αγωνιστώ σε αυτό το παιχνίδι», τόνισε ο άσος της Τσέλσι.
Τουλάχιστον ο Εσιέν μπορεί να ελπίζει ότι θα γνωρίσει και άλλες μεγάλες στιγμές με την Γκάνα, έστω και αν αποκλειστεί σήμερα. Παράλληλα, θα εύχεται να μην του συμβεί ό,τι στο πρώτο μεγάλο αστέρι που ανέδειξε η χώρα, τον Αμπεντί Πελέ.
Στη Σενεγάλη, τον Ιανουάριο του 1992, η Γκάνα κοντραριζόταν με την Ακτή Ελεφαντοστού στον τελικό του Κόπα Αφρικα. Ο Πελέ που είχε ψηφιστεί καλύτερος παίκτης του τουρνουά δεν αγωνιζόταν λόγω τιμωρίας. Εκατσε στον πάγκο και είδε την ομάδα του να χάνει στα πέναλτι με 11-10. Από εκείνη την ημέρα στο Ντακάρ πέρασαν 14 χρόνια. Ομως, η χώρα μετρά ήδη 24 χρόνια... ξηρασίας. Ο τελευταίος τίτλος ήρθε το 1982, όταν ο Πελέ ήταν 19 ετών. Η Γκάνα από το 1992 κι έπειτα δεν ξαναέφτασε σε τελικό. Για μία ομάδα, η οποία αποκαλείται «Βραζιλία της Αφρικής», είναι πολύ άσχημη επίδοση.
Το παραπάνω όνομά της αποδόθηκε στη δεκαετία του '60, όταν η ομάδα κατέκτησε δύο Κύπελλα Εθνών Αφρικής, την ίδια εποχή που η Βραζιλία κυριαρχούσε στο παγκόσμιο στερέωμα με τους τρεις πρώτους τίτλους στο Μουντιάλ ('58, '62, '70). Μάλιστα, το κοινό στοιχείο των δύο ομάδων δεν ήταν μόνο τα τρόπαια, αλλά και ο τρόπος παιχνιδιού. Εντάξει, η Γκάνα δεν διέθετε Πελέ, Γκαρίντσα και Ζαϊρζίνιο, αλλά τα κατάφερνε εξίσου εντυπωσιακά στο γήπεδο. Ωστόσο, η επιτυχία της Γκάνας δεν μπορούσε να ξεπεράσει τα σύνορα της αφρικανικής ηπείρου. Αυτό λίγο έλειψε να συμβεί στη δεκαετία του '90 έπειτα από επιτυχίες στις διοργανώσεις των Νέων. Η Γκάνα κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παίδων το '91 και το '95, έχοντας νικήσει τη Βραζιλία στα προημιτελικά στην πρώτη περίπτωση και στον τελικό τέσσερα χρόνια μετά. Αλλες δύο φορές η αφρικανική ομάδα ήταν φιναλίστ και το 1999 τερμάτισε στην τρίτη θέση με πολλά τότε στελέχη της να απαρτίζουν την τωρινή ομάδα των Ανδρών. Το 2001, ως Νέοι πλέον, έφτασαν μέχρι τον τελικό, αλλά γνώρισαν την ήττα από την Αργεντινή.
Η απορία γιατί το ταλέντο των μικρών ομάδων εξαφανίζεται στην ομάδα των Ανδρών είναι εύλογη. Η απάντηση δεν αφορά μόνο τη χώρα, αλλά ολόκληρη την ήπειρο. Η τακτική να εξαπατούν τις ομοσπονδίες σχετικά με τις ημερομηνίες γέννησης των παικτών έφερνε επιτυχίες στις μικρές ηλικίες, οι οποίες δεν μπορούσαν με την ίδια ευκολία να μεταφερθούν και στους άνδρες.
Οι Γκανέζοι κλέβουν χρόνια!
Ο Ντομένικο Ρίτσι, ο άνθρωπος που έφερε στην Ευρώπη τον Σάμουελ Κουφούρ με τη φανέλα της Τορίνο, επισημαίνει: «Οι Γκανέζοι "κλέβουν" τρία με τέσσερα χρόνια από την ηλικία τους. Βέβαια, το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Αφρική». Υπάρχουν και αρκετοί που υποστηρίζουν πως η... διαφορά φτάνει και τα εννέα χρόνια, με δεδομένο ότι πολλές γεννήσεις δεν καταγράφονται στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πιστοποιητικά. Ομως, η φιλοσοφία αυτή αλλάζει και ίσως για πρώτη φορά οι ηλικίες (πάνω κάτω) είναι αληθινές.
O Αμπεντί Πελέ, που το 1993 κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μαρσέιγ, βοήθησε αρκετά την ανάπτυξη της ομοσπονδίας και τώρα περιμένει με ανυπομονησία τη σημερινή αναμέτρηση για να συναντηθεί με τον άνθρωπο από τον οποίο πήρε το όνομά του. «Ονομάστηκα έτσι σε ηλικία οκτώ ετών, γιατί έκανα πολλές ντρίμπλες. Με τον Πελέ συναντιόμαστε 2-3 φορές τον χρόνο και μου φέρεται σαν αδελφός».
Μάλιστα, εκτός από το όνομα, ο Αμπεντί φαίνεται ότι απέκτησε και τη... χάρη. Τα χρήματα βρίσκονται συχνά στις συζητήσεις του, όπως και του Βραζιλιάνου, ο οποίος πούλησε την Παρασκευή τα δικαιώματα της εικόνας του έναντι 50 εκατομμυρίων δολαρίων. Βέβαια για τον Γκανέζο μοιάζει λογικό, αν υπολογίσει κανείς ότι στην Γκάνα (την πρώτη αφρικανική χώρα που απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία το 1957) το μέσο καθημερινό εισόδημα φτάνει μόλις το ένα δολάριο. «Στην προπόνηση της Βραζιλίας είχε συγκεντρωθεί 15.000 κόσμος, πληρώνοντας εισιτήριο. Αν την κερδίσουμε, η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί για την Γκάνα», ελπίζει ο Αμπεντί Πελέ.
Η αποστολή τους στο «Βεστφάλεν» δεν είναι εύκολη, αλλά όπως επισημαίνει ο Ντούικοβιτς που το βιογραφικό θυμίζει μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας (έχοντας εργαστεί ως προπονητής στη Βενεζουέλα, στην Μπούρμα και στη Ρουάντα), η ομάδα του έχει ένα σπουδαίο αβαντάζ σήμερα: μηδενική πίεση. «Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Η Βραζιλία είναι αυτή που πρέπει να κερδίσει». Αν θα αντέξει το σκοινί στο Ντόρτμουντ, θα φανεί στο χειροκρότημα!
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
