Η μαύρη αγορά δεν έχει ρεπό (Sportday / Εύη Μάνου)

Πρώτη μέρα χωρίς ποδόσφαιρο και το στερητικό σύνδρομο ήταν εμφανές. Οι τηλεοράσεις ανοιχτές στα διάφορα καφέ και εστιατόρια, αλλά ο κόσμος απών!

Η Γερμανία για μία μέρα βρήκε τον κανονικό ρυθμό της, αλλά όχι για πολύ. Ηταν η πρώτη μέρα που δεν ακούστηκε κορνάρισμα! Σε μία χώρα που το να έχεις το χέρι στην κόρνα κοστίζει ακριβά, αυτό το διάστημα οι οδηγοί ξεσάλωσαν. Κάτι οι νίκες της Γερμανίας, κάτι οι επιτυχίες των Ιταλών ή των Βραζιλιάνων και των Αγγλων, κάθε βράδυ το κορνάρισμα ήταν απαραίτητο ηχητικό... αξεσουάρ. Ο κόσμος παραμένει πολύς και από πολλά μέρη, αν και πλέον δεν βλέπεις αυτή την Κοινωνία των Εθνών των πρώτων ημερών. Τα μαγαζιά άρχισαν εκπτώσεις και οι μπλούζες των ομάδων που αποκλείστηκαν είναι πια σε προσφορά. Οπως και αρκετά αναμνηστικά που είχαν κυκλοφορήσει πριν από τους αγώνες. Ειδικά σε πόλεις που ολοκλήρωσαν τη συμμετοχή τους στο πάρτι, (Κολωνία, Καϊζερσλάουτερν, Λειψία, Νυρεμβέργη, Αννόβερο), οι τουρίστες φεύγουν και οι μαγαζάτορες «σκοτώνουν» την πραμάτεια τους!

Η μπάλα του Μουντιάλ κάνει πιένες. Η TEAMGEIST έχει ήδη πουλήσει περισσότερο από ό,τι οι μπάλες των δύο προηγούμενων Παγκοσμίων Κυπέλλων μαζί! Σε ένα μαγαζί πέτυχα κάποιους Ιάπωνες που αγόρασαν χωρίς υπερβολή καμιά πενηνταριά! Τους ρώτησα, από περιέργεια, τι θέλουν τόσες πολλές. «Για δώρα, πίσω στην πατρίδα».

Η μπάλα έχει διχάσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι ποδοσφαιριστές την προτιμούν. Ειδικά αυτοί που κάνουν πολλά σουτ. Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ επίσης υπεραμύνθηκε της μπάλας, λέγοντας πως επειδή έχει λιγότερες ραφές από οποιαδήποτε προηγούμενη, μοιάζει ελαφρύτερη, αλλά δεν είναι. Την μπάλα σχεδίασε ο Σκοτς Τόμλινσον και ο αδελφός του ήρωα της Βέρνης Φριτς Βάλτερ, ο Οτμαρ, κρατώντας μία μπάλα της εποχής του, έκανε για τη γερμανική τηλεόραση ένα... κρας τεστ. «Είναι καλύτερη η σημερινή, γιατί βοηθά αυτούς που ξέρουν ποδόσφαιρο».

Η αληθινή εμπειρία, πάντως, σε αυτό το Μουντιάλ είναι οι σταθμοί των τρένων. Ολες οι φυλές του κόσμου, κάθε καρυδιάς καρύδι, και μέσα σε όλα διάφοροι τύποι με καρτελάκια που ζητούν εισιτήρια για τον τελικό! Μου έκανε εντύπωση. Μήπως ήταν μία κάλυψη για να πουλήσουν, κάτω από τη μύτη της αστυνομίας, το μαγικό χαρτάκι στη μαύρη αγορά; Παίζοντας την αδιάφορη, περίμενα δίπλα σε έναν, διαβάζοντας τα δρομολόγια των τρένων. Ωσπου ένας Αυστραλός τον πλησίασε και τον ρώτησε αν έχει εισιτήριο! Μπίνγκο! Ο τύπος που πουλούσε του είπε πως είχε, αλλά η τιμή ήταν ακριβή! Ο Αυστραλός επέμεινε. Το ποσό που είπε ο τύπος δεν το άκουσα, αλλά από την... εξαφάνιση του Αυστραλού υποθέτω ότι θα ήταν κάποιες χιλιάδες ευρώ. Στο τρένο από την Κολωνία, πριν από το ματς της Ελβετίας με την Ουκρανία, ένας Αγγλος που πήγαινε στο ματς, μου είπε ότι οι τύποι στον σταθμό ήταν από την Αλγερία και πουλούσαν αντί 3.000 ευρώ τα χαρτάκια για τον τελικό! «Και πού τα βρίσκουν;», ήταν η αρκετά αφελής ερώτησή μου. «Ο τύπος τα είχε από την ομοσπονδία της Αλγερίας».

Αποφάσισα να ρισκάρω. Στην επιστροφή, πήρα το πιο αθώο ύφος του κόσμου και πλησίασα έναν από αυτούς που κρατούσαν τα καρτελάκια. «Εχω για το ματς Αργεντινή-Γερμανία», είπε. Θα έπαιζε η Σουηδία, αλλά τώρα, αφού αποκλείστηκε, πάω πίσω». Τόλμησα να ρωτήσω αν ήταν Σουηδός. «Ναι, αλλά δεν μένω εκεί, αλλά στην Ιταλία», είπε γρήγορα και κόλλησε τις λέξεις: «Αν θέλεις, 1.500 ευρώ, ευκαιρία». Η επόμενη ερώτηση μού βγήκε δύσκολα, γιατί τον έβλεπα να έχει μία ανησυχία και να κοιτάει διαρκώς γύρω. «Και πού ξέρω ότι είναι γνήσιο». Με αγριοκοίταξε. «Είναι από σπόνσορα» και μου είπε το όνομα. «Θέλεις ή καθυστερώ χωρίς λόγο;». Τον ευχαρίστησα και έφυγα, γιατί τα όρια της μαχητικής δημοσιογραφίας μέσα μου είχαν εξαντληθεί.