Στο ποδόσφαιρο, παραδοσιακά, ο μέσος οπαδός δυο κατηγορίες παικτών γουστάρει με τρέλα: από τη μια τα μεγάλα ονόματα κι από την άλλη τους πιτσιρικάδες που προωθούνται στην πρώτη ομάδα. Στην πρώτη κατηγορία, βάλτε όποιον θέλετε από τους σπουδαίους παίκτες που πέρασαν από την Ελλάδα: από Ντέταρι και Ζάετς, μέχρι Τζιοβάνι, Καρεμπέ, Ζιλμπέρτο, Ριβάλντο, Σισέ, Πάμπλο Γκαρσία και πάει λέγοντας. Και τώρα που τους θυμηθήκαμε και ευθυμήσαμε, ας τους ξεχάσουμε: κομμένες μέχρι νεωτέρας αυτού του τύπου οι μεταγραφές - η εξαίρεση ίσως του Ολυμπιακού απλά θα επιβεβαιώνει τον κανόνα - οπότε ας στραφούμε στην κατηγορία βήτα.
Εκεί θα βρούμε τον Νίνη, τον Φετφατζίδη, τον Αθανασιάδη, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, τον Βλαχοδήμο, τον Φορτούνη, τον Βέλλιο - δεν έχει σημασία πόσοι είναι ακόμα εδώ και πόσοι έχουν μεταναστεύσει, ούτε πόσοι βγήκαν από τα τμήματα υποδομής της ομάδας ή αποκτήθηκαν απ’ αλλού. Χαλιέται δηλαδή κανένας στην Ξάνθη που ο Βλαχοδήμος ήρθε από Γερμανία ή στον Ολυμπιακό που ο Φετφατζίδης ήρθε από τα Σούρμενα; Φυσικά και όχι: δικά μας παιδιά είναι αυτά που εμφανίστηκαν ξαφνικά στην πρώτη ομάδα και κατάφεραν με τον νεανικό τους ενθουσιασμό να μας ξεσηκώσουν. Και να μας θυμίσουν πως υπάρχει και αυτό το ποδόσφαιρο, που μπορεί να βασίζεται και να αντλεί από μια δεξαμενή που δεν έχει στερέψει και πως ένας 18χρονος ή 20χρονος Έλληνας, δεν είναι a priori χειρότερος από έναν 18χρονο ή 20χρονο Γάλλο, Ολλανδό ή Πορτογάλο.
Σ’ αυτή την κατηγορία, ας βάλουμε πλέον και τον Στέφανο Καπίνο. Στον οποίον άνετα θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε τη σαχλαμάρα του Κοέλιο με τις δυνάμεις του σύμπαντος που συνωμοτούν: ο Καπίνο το καλοκαίρι ήταν ο τέταρτος τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού, πίσω από Τζόρβα, Κοτσόλη και Καρνέζη. Στα τέλη Αυγούστου που πουλήθηκε ο Τζόρβας στην Παλέρμο, προήχθη σε τρίτο. Στο ματς με τον Ατρόμητο, που ο Κοτσόλης ήταν εκτός αποστολής, μπήκε στη 18άδα και στο δεύτερο λεπτό που αποβλήθηκε ο Καρνέζης, μπήκε κι έπαιξε σχεδόν ολόκληρο ματς. Στο ματς με την Ξάνθη, μια που ο Καρνέζης ήταν τιμωρημένος, πιθανότατα θα έμενε στον πάγκο αλλά ο τραυματισμός του Κοτσόλη του έδωσε φανέλα βασικού, στα 17 του.
Τώρα μένει να δούμε αν αυτή τη φανέλα βασικού, που του έδωσαν οι συγκυρίες, μπορεί να την πάρει σπίτι του κι αν μπορεί να σηκώσει το βάρος - ψυχολογικό και αγωνιστικό - μιας τόσο μεγάλης ομάδας. Διότι η «περίοδος μέλιτος» που απολαμβάνουν οι πιτσιρικάδες από την κερκίδα και τα ΜΜΕ κρατάει μέχρι το δεύτερο λάθος: στο πρώτο λέμε «εντάξει μωρέ το παιδί, ήταν άτυχο», αλλά στο δεύτερο αρχίζουμε την υψηλή κριτική και την υψηλή ραπτική. Και σε μια ομάδα που έχει για χόμπι να «τρώει» τερματοφύλακες για πρωινό (Χαλκιάς, Μάλαρτζ, Εμπέντε, Γκαλίνοβιτς, Τζόρβας, Καρνέζης είναι μερικοί που φαγώθηκαν ωμοί...) ο Καπίνο πρέπει να φανεί χοντρόπετσος. Να δουλέψει πολύ, να κλείσει τ’ αυτιά του στα κακά λόγια και - ακόμα περισσότερο - στα εγκωμιαστικά σχόλια που αγγίζουν τα όρια της υπερβολής ή της γελοιότητας και να κάνει αυτό που δεν κατάφερε κανένας Έλληνας τερματοφύλακας σε μεγάλη ελληνική ομάδα: να γίνει βασικός πριν κλείσει τα 18 του.
Είπαμε, οι συγκυρίες και οι δυνάμεις του σύμπαντος είναι στο πλευρό του: στην τωρινή τριάδα των τερματοφυλάκων της ομάδας, όλοι από 2-3 παιχνίδια πάνω - κάτω ως βασικοί μετράνε και δεν έχει μπροστά του κανένα ακλόνητο φαβορί για τον «άσσο». Αν τα καταφέρει, δεν θα έχει κερδίσει το μεγάλο στοίχημα μόνο ο ίδιος, ούτε μόνο η ομάδα του, που θα έχει λύσει ανέξοδα το θέμα του τερματοφύλακα για τα επόμενα χρόνια. Κυρίως, θα δώσει κίνητρο και ελπίδα σε μια ολόκληρη γενιά ή φουρνιά παικτών, που έχει πάψει να πιστεύει στα θαύματα και στον ποδοσφαιρικό Άη Βασίλης.
Κώστας Βαϊμάκης
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
