O «κόκκινος» χειμώνας του Πίνι (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ο Πίνι Γκέρσον είναι εξωστρεφής, χιουμορίστας, ατακαδόρος, γεννημένος για να δημαγωγεί και να παίζει τα πλήθη στα δάχτυλά του. Ενας Ιωαννίδης στο πιο κοσμοπολίτικο, με καλύτερες επιδόσεις στις δημόσιες σχέσεις από τον «ξανθό».

Ο Πίνι Γκέρσον είναι ένας από τους ελάχιστους προπονητές που μπορούν να κοιτάξουν τον Ομπράντοβιτς στα μάτια και να αμφισβητήσουν τα πρωτεία του στο ευρωπαϊκό στερέωμα: Ιβκοβιτς, Μεσίνα, Γιαννάκης, Πέσιτς, Μάλκοβιτς, μια χούφτα άνθρωποι.

Ο Πίνι Γκέρσον έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι και γέμισε το σαλόνι του με τρόπαια. Πρωταθλητής Ευρώπης με τη Μακάμπι το 2004 και 2005, πρωταθλητής Σουπρολίγκας το 2001, έφτιαξε μια σύγχρονη δυναστεία αντάξια, αν όχι μεγαλύτερη, αυτής του Παναθηναϊκού.

Ο Πίνι Γκέρσον μιλάει στο τηλέφωνο με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ. Ο Πίνι Γκέρσον ήταν για τον Ολυμπιακό η μόνη λύση. Ο μόνος τρόπος για να δείξουν Κόκκαλης και Αγγελόπουλος ότι μπαίνουν στη νέα σεζόν αποφασισμένοι για τη μεγάλη ανατροπή.

Αν πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε εδώ αστερίσκο, θα σημειώσουμε το όνομα του Παναγιώτη Γιαννάκη. Αλλά τα αφεντικά του Ολυμπιακού δεν χτύπησαν ποτέ την πόρτα του Ομοσπονδιακού προπονητή. Δεν ήθελαν να δημιουργήσουν έναν τόσο ισχυρό παράλληλο πόλο εξουσίας μέσα στην ομάδα. Ο Γκέρσον είναι μεν δυναμικός και ηφαιστειώδης, αλλά θα χρειαστεί χρόνια για να γίνει «σαρξ εκ σαρκός», όπως έγινε ο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό.

Αντίθετα, ο Γιαννάκης θα γινόταν «το πρόσωπο της ομάδας» σε χρόνο μηδέν. Σαν άλλος... Ιωαννίδης, αλλά δίχως την Ολυμπιακοφροσύνη. Στον παράλογο κόσμο που λέγεται Ελλάδα, η απουσία «ερυθρόλευκης θητείας» θα ήταν για τον Γιαννάκη σημαντικό ντεζαβαντάζ, απέναντι σε μια εξέδρα μαθημένη να μη βλέπει πέρα από τη μύτη της. «Βάζελο» θα τον ανέβαζαν, «βάζελο» θα τον κατέβαζαν οι Τσουκαλάδες.

Και θα έβρισκαν να του καταλογίσουν χίλια δυο, ειδικά αν τον έβλεπαν να διατηρεί το πόστο του Ομοσπονδιακού. Ο προπονητής του Ολυμπιακού να συναγελάζεται όλο το καλοκαίρι με τα αστέρια του Παναθηναϊκού; Εγκλημα καθοσιώσεως. Στον «θρύλο», ξέρετε, κουμάντο σε κάτι τέτοια κάνουν οι οπαδοί. Ο πρόεδρος (ο μεγάλος πρόεδρος) τους έχει ανάγκη και δεν τολμά να τους κακοκαρδίσει.

Μόλις καταλάβει τους κανόνες του παιχνιδιού ο Γκέρσον, θα προσεγγίσει κι αυτός τη «Θύρα 7». Θα γίνει μέλος του Ολυμπιακού, θα φορέσει κόκκινο κασκόλ, θα εμφανιστεί στο Καραϊσκάκη, θα βγει στο Πασαλιμάνι για τσάρκα. Η δημαγωγία, είπαμε, είναι το ψωμοτύρι του.

Τα δύσκολα θα αρχίσουν για τον Ισραηλινό όταν ξεκινήσει η σεζόν. Ο Ολυμπιακός είναι καλή ομάδα με αξιόλογο πυρήνα, αλλά θα χρειαστεί γενναίες διορθωτικές κινήσεις, αν πρόκειται να διεκδικήσει τρόπαια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εντνι και Λιούις θα φύγουν (με το αζημίωτο, ειδικά ο πρώτος), αλλά πρώτα πρέπει να βρεθούν αξιόλογοι αντικαταστάτες. Kαι πρώτα απ' όλα, ένας μεγάλος σταρ.

Ο Γκέρσον «έχτισε» τη Μακάμπι του γύρω από το πληθωρικό ταλέντο του Αντονι Πάρκερ, μόνο που Πάρκερ είναι ένας και μοναδικός. «Αν δεν είχαμε αυτόν, δεν θα ήμουν στην Πράγα ούτε εγώ ούτε οι υπόλοιποι παίκτες μου ούτε 10 χιλιάδες Εβραίοι», δήλωσε ο Πίνι τη μέρα του τελικού της Ευρωλίγκας. Οταν ο Ολυμπιακός βρει τον επόμενο Πάρκερ, θα κάνει το πιο μεγάλο βήμα για την εκτόξευση που ονειρεύονται τα αφεντικά του.