Χορηγός ο Κοστάντσο, αλλά...

Οκ, ήταν μεγάλη γκέλα αυτή του Κοστάντσο, ήταν πολύ κακή η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού, που δώρισε το δεύτερο γκολ στον ΟΦΗ. Ας τα αφήσουμε όμως στην άκρη και ας απολαύσουμε τη στιγμή, διότι το ποδόσφαιρο μας δίνει πίσω μια μεγάλη ομάδα του παρελθόντος με μια πολύ βαριά φανέλα, που όχι μόνο την είχαμε χάσει τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και την είχαμε συναντήσει αγνώριστη, τον καιρό που ήταν νοθευμένη.

Η επιστροφή του ΟΦΗ, που γίνεται τόσο εμφατική με τα δύο τελευταία αποτελέσματά του, είναι πολύ καλό μαντάτο για το ελληνικό πρωτάθλημα, που έχει ανάγκη ομάδες που θα το βγάλουν από τη μιζέρια και τη ρουτίνα, την μονοτονία του. Μακάρι να συνεχίσει στο δρόμο που μας δείχνει ικανός να περπατήσει. Μακάρι να κάνει κι άλλες ζημιές στους "μεγάλους", μακάρι να βρει μιμητές και να μας γίνει συνήθεια η ανατροπή που προκαλούν στο πρωτάθλημα αποτελέσματα σαν τα δύο τελευταία του ΟΦΗ.

Δεν ζήλεψα τίποτα από τον τρόπο της ομάδας του Αναστόπουλου μέχρι τη στιγμή του πρώτου γκολ των Κρητικών. Υποκλίνομαι όμως στον τρόπο που αντιμετώπισε ο ΟΦΗ το τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού, δηλαδή το κομμάτι μετά το 2-2, εκεί που μας έδειξε καθαρά ότι δεν έψαξε το λεωφορείο του για να το βάλει μπροστά από την εστία του Κάρολ, αλλά αντίθετα έψαξε τρόπο να φτάσει στην απόλυτη ανατροπή. Αυτό το πρωτάθλημα ψάχνουμε, χρόνια τώρα, στην Ελλάδα και μακάρι να αποδειχθεί στη συνέχεια ότι αρχίζουμε να το ξαναβλέπουμε στα μέρη μας.