Και δεύτερος Διαμαντίδης στα πράσινα (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Την ώρα που οι φανατικοί οπαδοί του Παναθηναϊκού φωνασκούσαν για «την απόκτηση ενός μεγάλου σταρ που θα κάνει να πέσουν τα τσιμέντα» (φράση του αρχιοπαδού Θανάση Γιαννακόπουλου, ο οποίος συχνά παρασύρεται και απαιτεί παίκτες από τον εαυτό του, στην πραγματικότητα όμως ζητεί έγκριση από τον Ομπράντοβιτς), το «τριφύλλι» προχώρησε σε μια κίνηση «κλειδί». Η απόκτηση του Ραμούνας Σισκάουσκας κάνει τον Παναθηναϊκό μια πολύ καλύτερη ομάδα.

Στην πραγματικότητα, ο Λιθουανός φόργουορντ είναι ένας δεύτερος Διαμαντίδης. Πιο φόργουορντ παρά γκαρντ, αλλά τόσο το καλύτερο. Θα χωρέσει και πιο εύκολα στην πεντάδα, η οποία υστερούσε φανερά στη θέση «3». Ούτε ο Στσεπάνοβιτς ούτε ο Χατζηβρέττας ούτε ο Παπανικολάου ούτε ο Σάκοτα μπορούσαν να επανδρώσουν με συνέπεια τον ρόλο του σμολ-φόργουορντ, ενώ το σχήμα με τους τρεις κοντούς (Λάκοβιτς, Διαμαντίδη, Σπανούλη) συχνά δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από αυτά που έλυνε.

Ο Σισκάουσκας με τα χέρια-πλοκάμια είναι μία μονάδα προσηλωμένη στις οδηγίες του προπονητή, ένα πολυεργαλείο ικανό να δώσει απαντήσεις σε πολλά διαφορετικά αινίγματα. Πασάρει με ακρίβεια, μαρκάρει αποτελεσματικά, διαβάζει σωστά το γήπεδο, τρέχει στον αιφνιδιασμό, σκοράρει με «μπούκες» παρά με μακρινά σουτ, διαθέτει και αξιόλογο τρίποντο για να προβληματίσει κλειστές άμυνες.

Για κακή του τύχη, προέρχεται από μία χώρα, η οποία έχει άλλου είδους αξίες στο μπάσκετ και δεν εκτιμά ιδιαίτερα τους εργάτες. Με τον Ματσιγιάουσκας, τον Στομπέργκας και τον Γιασικεβίτσιους ήταν δύσκολο να συνυπάρξει στην εθνική Λιθουανίας του 2003-4, αφού δύσκολα βρίσκει ρυθμό αν δεν περνάει η μπάλα από τα χέρια του. Στο περσινό Ευρωμπάσκετ, όμως, στο Βελιγράδι, ο 28χρονος Σισκάουσκας ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας. Σχεδόν αβοήθητος, την οδήγησε στην 6άδα και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Δεν νομίζω ότι μπορούσε να φτάσει πιο ψηλά αυτή η αποδεκατισμένη Λιθουανία.

Στην Μπενετόν, ο Σισκάουσκας υπήρξε ηγέτης την προηγούμενη σεζόν και ξανάγινε φέτος από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Νίκος Ζήσης. Δίχως τη δική του στήριξη, ο πολύς Μπαρνιάνι θα ήταν λιγότερο αποτελεσματικός και δύσκολα θα άγγιζε το νούμερο 1 του ντραφτ. Πολλά του χρωστάει και ο Ντρου Νίκολας, ο πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκας.

Σύσσωμη η Μπενετόν έπαιζε πιο ξένοιαστη χάρη στον πολυτάλαντο Λιθουανό. Και όταν υποδέχθηκε ξανά τον Ζήση, ήταν έτοιμη για υψηλή πτήση. Το τέλος της σεζόν βρίσκει τους «πράσινους» του Τρεβίζο στρογγυλοκαθισμένους στον θρόνο. Και τον Ραμούνας να εξαργυρώνει τη θητεία του με ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό.

Τον πλησίασε και ο Ολυμπιακός τον Σισκάουσκας. Οι πονηροί λένε ότι η μπίλια κάθισε στο πράσινο όταν απομακρύνθηκε από τον Πειραιά ο Γιόνας Καζλάουσκας. Μπορεί αυτό να αποτελεί υπερβολή, αλλά δεν είναι κι εντελώς ανεδαφικό. Τώρα λέγεται ότι οι δύο «αιώνιοι» σφάζονται στην ποδιά του Αρβιντας Ματσιγιάουσκας, ο οποίος πέρασε από το ΝΒΑ και δεν ακούμπησε. Ιστορίες βγαλμένες από το 1995. Ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται άλλον τέτοιο παίκτη, άσχετα αν τα αφεντικά του θέλουν να ρίξουν τα τσιμέντα. Ψηλοί του λείπουν πια, όχι σκόρερ. Ο Ολυμπιακός φυσικά οφείλει να ενισχυθεί και παράλληλα οιστρηλατείται από τις κινήσεις του «τριφυλλιού». Υποψιάζομαι ότι θα τον δούμε να μπαίνει πιο «ζεστά» στο κυνήγι του Λιθουανού σταρ.

Αν οριστικοποιηθεί και ο αποκλεισμός των ποδοσφαιρικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, θα περισσέψει και χρήμα για ξόδεμα στο λιμάνι.