FC: Στο καλό και να μας γράφετε (αφού μας έχετε «γραμμένους»...)

Όνειρο ήταν οι NBAers και πάει. Το lock - out με μια σεμνή τελετή έλαβε τέλος, τα δολάρια μοιράστηκαν, οι αγώνες ξεκινούν και κάθε κατεργάρης γυρνάει στον πάγκο του, την ομάδα του και το παχυλό του συμβόλαιο. Κι όλοι όσοι επένδυσαν πάνω στους NBAers, όχι για να κάνουν το κομμάτι τους, όχι για να κλείσουν καλύτερα συμβόλαια με χορηγούς ή για να ζήσουν το όνειρο όσο κράταγε, αλλά αυτοί που περίμεναν στα σοβαρά ότι θα τους έχουν μέχρι το τέλος της χρονιάς, έκατσαν πάνω στο παγωτό...

Μας αποχαιρετούν λοιπόν, διότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς: με εξαίρεση κάτι λίγους, συναισθηματικούς και φιλάνθρωπους, που ήρθαν στην Ευρώπη για ψίχουλα ώστε να παίξουν στην ομάδα της καρδιάς τους ή που έδιναν τα χρήματά τους σε φιλανθρωπίες, οι υπόλοιποι είδαν την Ευρώπη σαν «αρπαχτή στην επαρχία»: όπως τα μοντέλα και ανθυπο-μοντέλα πάνε στα επαρχιακά κλαμπ και πίνουν δυο ποτά έναντι 500 ή 1000 ευρώ, έτσι και οι σταρ ή ανθυπο-σταρ από το ΝΒΑ ήρθαν στην Ευρώπη, όπως είπαν «για να μην σκουριάσουν», αλλά στην πραγματικότητα για να κάνουν μια ωραία και άκοπη κονόμα: για πάρτη τους έπαιζαν, στο 100% δεν πιέστηκαν ποτέ να φτάσουν για να μην έχουν και κανέναν τραυματισμό, «νααααα!» κι αν έχανε η ομάδα τους, κανείς δεν θα τους ζητούσε ευθύνες και δεν χρειαζόταν και πολύ - πολύ να ακούνε και τον προπονητή και να μαθαίνουν τα συστήματα - αχρείαστα ήταν αφού είχαν ημερομηνία λήξης...

Και φεύγουν και πάνε στο καλό. Ακόμα κι ο Κιριλένκο, που υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ, είχε προνοήσει όμως ο πονηρός να βάλει ειδικό όρο στο συμβόλαιο που του επιτρέπει για 30 μέρες μετά τη λήξη του lock - out να πάει στις ΗΠΑ - Αμερικανός πολίτης γαρ, αφού έχει πάρει την υπηκοότητα... Κι ο Ρούντι, που θέλει να μείνει Ισπανία - αφού στις ΗΠΑ δεν χωράει αλλά στη Ρεάλ είναι άρχοντας - μπορεί να λέει ότι θέλει να μείνει στη Μαδρίτη, αλλά έχει συμβόλαιο κι αν του πουν να επιστρέψει, οφείλει να μπει στο πρώτο αεροπλάνο. Και οι ομάδες που τους είχαν όλους αυτούς τους ωραίους τύπους και πήγαιναν καλά ή πολύ καλά, που είδαν σιγά - σιγά αυτοματισμούς, που τους καμάρωναν να προσαρμόζονται αγώνα με τον αγώνα και τον κόσμο να ενθουσιάζεται, τώρα πρέπει να πορευτούν χωρίς αυτούς. Να μάθουν να ζουν χωρίς τη βοήθεια εξ’ Αμερικής.

Και όλοι οι άλλοι, αυτοί που δεν παρασύρθηκαν από τη λάμψη του εφήμερου, αυτοί που δεν μαγεύτηκαν από τις χάντρες και τα καθρεφτάκια, που δεν επένδυσαν στους NBAers αλλά επέλεξαν να δουλέψουν με γηγενείς, κοινοτικούς και Αμερικανούς που δεν είχαν θέση στα παρκέ του ΝΒΑ, που δούλεψαν τόσο καιρό για να αποκτήσει χημεία η ομάδα που δεν θα διαλυόταν ανάλογα με τις εξελίξεις του lock - out, μπορούν τώρα να γελάνε και κάτω και πάνω απ’ τα μουστάκια τους. Στα καθ’ ημάς, στην Ελλάδα δηλαδή, ούτε ο Ομπράντοβιτς, ούτε ο Ίβκοβιτς δοκίμασαν το ποτό της αμαρτίας... Και τώρα που οι αντίπαλοί τους στην Ευρωλίγκα πιθανότατα θα αποδυναμωθούν, οι NBAers θα γυρίσουν στις ΗΠΑ και θα πρέπει να βγουν στη γύρα και να ψωνίσουν παίκτες, με την ελπίδα ότι θα βρουν καλούς και χωρίς δυσκολία προσαρμογής, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν έχουν τέτοια βάσανα.

Ναι, ο Παναθηναϊκός περνάει μια παρατεταμένη κάμψη, αλλά όλοι το ξέρουμε ότι θα ανακάμψει. Ναι, ο Ολυμπιακός χρειάζεται ενίσχυση, δεν θα μπορέσει να ενισχυθεί με τον Τζορτζ Χιλ τελικά, αλλά είναι μέσα σε όλους τους στόχους του και ο «Ντούντα» θα αποφασίσει με ηρεμία ποιον παίκτη θα χρειαστεί και σε ποια θέση. Θα την βρουν την άκρη τους και οι δυο - αυτό είναι το μόνο σίγουρο - χωρίς άγχος για NBAers που πάνε και έρχονται σαν την άμπωτη και σαν την παλίρροια...

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr