FC: Εγώ, ο σούπερ Μάριο

Βασανισμένε λαέ της Άκρας κι εσύ πολύπαθε λαέ του Μάντσεστερ σας χαιρετώ,

Κράτα το χειροκρότημά σου για το τέλος. Ναι, γνώριμη είναι η φωνή που σου ομιλεί. Ο Μάριο είμαι, σπλάχνο από τα σπλάχνα σας, που γεννήθηκα στο Παλέρμο από Γκανέζους γονείς, προορισμένος θαρρείς να γίνω άλλο ένα παραπάιδι της Μαφίας, άλλος ένας παρίας μετανάστης στη Σικελία που θα υπέκυπτε στο άνομο χρήμα. Όχι εγώ! Εγώ γεννήθηκα για να δοξάζομαι στα γήπεδα και να αποθεώνομαι έξω απ’ αυτά. Why always me? Δεν ξέρω, όμως αυτό είναι το πεπρωμένο μου, είμαι σίγουρος.

Το τριετές πέρασμά μου από την Ίντερ δεν ήταν κι άσχημο. Κατέκτησα ένα Τσου Λου, τρία πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο. Βοήθησαν κι οι συμπαίκτες μου σ’ αυτό, δε λέω, ειδικά αυτός ο καμπούρης ο Αργεντινός, με τη γαμψή μύτη. Αλλά αν δεν συνέβαλα με την πληθωρική μου παρουσία και τα γκολ μου... τα λαζάνια μου θα παίρνανε! Τέλος πάντων, αποφάσισα πέρυσι να μετακομίσω στην Αγγλία έναντι πινακίου φακής 22 εκ. ευρώ, με σκοπό να διδάξω όσα έχω μάθει και σε άλλους ποδοσφαιρικά απολίτιστους λαούς. Και το έκανα με συνέπεια, μέχρι χθες.

Διότι χθες, φίλοι μου, οι έννοιες «ντροπή» και «αίσχος» (© by V. Leventis) πέρασαν σε άλλο επίπεδο. Τι περιμέναμε όλοι χθες; Να περάσει η Μάντσεστερ στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Τι έγινε; Ρωτήστε τον προπονηταρά μας να σας πει. Έλα εδώ κύριε Μαντσίνι μου, να σ’ τα πω εγώ που τα μιλάω ωραία: Τι χρειαζόμασταν εμείς; Νίκη με τη Μπάγερν. Μάλιστα... Πόσες φορές με έχεις ξεκινήσει φέτος στη φάση των ομίλων βασικό; Δύο. Πόσα παστέλια έβαλα; Δύο, ένα σε κάθε ματς με Βιγιαρεάλ και Νάπολι εκτός. Γιατί, λοιπόν, με κρατάς στον πάγκο και με βάζεις στο 81’, όταν έχουν όλα κριθεί; Ποιος σου έδωσε τέτοια εντολή, ο Φούχτελ, ο Ράιχενμπαχ ή μήπως το πνεύμα του Χερέρα σε επισκέφθηκε στον ύπνο σου;

Και μην αρχίσεις τώρα τα «μα, αφού κερδίσαμε 2-0»! Τι με νοιάζει εμένα, από τη στιγμή που κέρδισε η Νάπολι στην Ισπανία; Τι να κάνεις; Να με στείλεις εκεί, να παίξω με τη Βιγιαρεάλ, να ισοφαρίσω, να περάσουμε εμείς! Παραλογίζομαι; Δεν νομίζω Τάκη, Ρομπέρτο, πως διάολο σε λένε... Ποιος θα σε εμπόδιζε να το κάνεις; Αυτός που διέταξε τον Πίστσεκ να αφήσει τον Βαλμπουενά να μπει στην περιοχή και να το μπουμπουνίσει ή μήπως ο πρόεδρος που είχε παίξει «6-8 γκολ» στο στοίχημα το Ντ. Ζάγκρεμπ-Λιόν και προσπαθούσε να κρύψει τα γέλια του βλέποντας αυτόν τον κατσικανιάρη τον Γκομίς να βάζει τέσσερα γκολ;

Με άφησες εκτός διεθνούς πασαρέλας, κόουτς, με τα καμώματά σου. Πως τόλμησες; Εμένα, τον σούπερ Μάριο! Θα φταίω τώρα εγώ να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να πάω στην Ανζί μπας και δω προκοπή; Δεν θα φταίω. Και θα έχω και τον λαό μαζί μου, γιατί μόνο αυτός ξέρει να εκτιμά. Λαέ, ήρθε η ώρα σου: Χειροκρότα με!

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr