FC: Classico-κλασσικά, Μπαρτσελόνα

Οι οιωνοί φέτος, ήταν με τη Ρεάλ. Η φόρμα, η αγωνιστική κατάσταση, το βαθμολογικό προβάδισμα, επίσης. Ακόμα και το ότι το ντέρμπι του πρώτου γύρου ήταν στη Μαδρίτη κι όχι στη Βαρκελώνη, θεωρητικά ήταν υπέρ της. Μετά από τόσες και τόσες αποτυχίες, άλλοτε καθαρά και ξάστερα κι άλλοτε στις λεπτομέρειες, με μοναδικό διάλειμμα τον περσινό τελικό κυπέλλου, η Ρεάλ έμοιαζε «καταδικασμένη» να νικήσει.

Τελικά αποδείχθηκε καταδικασμένη από το άγχος και το ζόρι που νιώθει σχεδόν όποτε αντιμετωπίζει τη Μπαρτσελόνα. Διότι όταν πετυχαίνεις γκολ στα 22 δευτερόλεπτα, κανονικά το γήπεδο πρέπει να γείρει προς την εστία του Βαλντέζ. Κι όταν βρεις την ευκαιρία να βάλεις το δεύτερο κύριε Κριστιάνο, το βάζεις και κολλάς τον αντίπαλο στον τοίχο. Τον αναγκάζεις να ανέβει περισσότερο, να γίνει ανυπόμονος, να φανεί νευρικός και μετά τον χτυπάς στην κόντρα με το γρήγορο transition game που τόσο καλά κάνεις φέτος.

Αντ’ αυτού, ο Κριστιάνο δεν έκανε ποτέ το 2-0, ο Σάντσες έκανε το 1-1, οι ομάδες πήγαν στη διακοπή του ημιχρόνου με την ψυχολογία να έχει γυρίσει τούμπα και η κόντρα πάνω στο πόδι του Μαρτσέλο έγραψε το 1-2. Κι όμως, ο κριστιάνο και πάλι, αφύλακτος με κεφαλιά από το ύψος της μικρής περιοχής, είχε την ευκαιρία να κάνει το 2-2 και να μας χαρίσει την ευκαιρία να δούμε ένα άλλο ματς στη συνέχεια. Απέτυχε και πάλι και λίγο μετά ο Φάμπρεγκας έκανε το 1-3 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για ατυχία, «puta μπάλα» και άλλα χαριτωμένα για να βρούμε εξήγηση για το 1-3. Ας το αποφύγουμε καλύτερα: η Μπαρτσελόνα έπαιξε όπως πάντα το παιχνίδι της, ήταν αποτελεσματική, δεν «μάσησε» από το γρήγορο γκολ του Μπενζεμά κι έφτασε τελικά στη νίκη. Η Ρεάλ από την άλλη, αν θέλει να σπάσει το κατεστημένο της Μπαρτσελόνα, πρέπει γρήγορα να βρει τον τρόπο να ξεπεράσει το κόμπλεξ που της έχει δημιουργήσει ο Γκουαρντιόλα και οι παίκτες του. Αυτό, που σε όποια κατάσταση κι αν είναι οι δυο ομάδες κι όσο κι αν ευνοούν τη Ρεάλ οι οιωνοί πριν την έναρξη του αγώνα, την βρίσκει ηττημένη στο τέλος. Και κάνει τους παίκτες της προς το τέλος του ματς, εκεί που νιώθουν πια ανήμποροι να αντιδράσουν, να αρχίζουν τις κλωτσιές στο «δόξα πατρί» των Καταλανών.

Κυρίως πρέπει να καταλάβει ο Κριστιάνο Ρονάλντο ποιος είναι ο ρόλος του στη Ρεάλ και ποιες οι απαιτήσεις απ’ αυτόν. Ούτε ο Μέσι σκόραρε το βράδυ του Σαββάτου, αλλά έκανε όλες τις υπόλοιπες δουλίτσες που έπρεπε να κάνει και «μοιραίος» για την ομάδα του δεν ήταν. Ο Κριστιάνο, φορτωμένος από το βάσανο που νιώθει να σκοράρει, να αποδεικνύεται καθοριστικός, να πάρει τη «Χρυσή Μπάλα», να δείξει πως είναι ο καλύτερος του κόσμου (εκτός από ομορφότερος, πλουσιότερος, πιο γυμνασμένος, με πιο ωραίες γκόμενες κλπ.), καταλήγει να θέλει να κάνει τα πάντα και καταλήγει να «κρεμάει» τους πάντες. Ας καταλάβει επιτέλους ότι για να είσαι ο numero uno, πρέπει σ’ αυτά τα παιχνίδια να είσαι καθοριστικός, να παίρνεις την ομάδα στην πλάτη σου, να νικάς και τον αντίπαλο και το άγχος. Μόνο έτσι μπαίνεις στον χάρτη ως σημαντικός παίκτης κι όχι μόνο ως αυτός που πέτυχε 40+ γκολ μέσα στη χρονιά, αλλά κανένα σε ντέρμπι και χωρίς κανέναν σημαντικό τίτλο στο τέλος.

Στο κάτω - κάτω, αν δεν μπορεί, ας πάρει αναβολή... Ή ας το ρίξει στο Playstation...

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr