FC: Where is my mind?

Προσοχή, ακολουθεί spoiler:

Έχει τύχει να δείτε το «2012»;

Με λίγα λόγια, μιλάμε για προπέρσινη αμερικανική παραγωγή με πρωταγωνιστή τον -λατρεμένο κατά τ’ άλλα- Τζον Κιούζακ.

Η ταινία χρησιμοποιεί αρκετά από τα στοιχεία που έκαναν το μηχανισμό του Χόλιγουντ διάσημο, για να πετύχει το σκοπό της:

Μια τεράστια καταστροφή, άφθονα οπτικά και ηχητικά εφέ κι ανάμεσά τους τον τίμιο πατέρα που ρισκάρει τη ζωή του για να σώσει τη φαμελιά του.

Επίκεντρο του «τζόγου» στην εν λόγω ταινία είναι η ξαφνική, βίαιη αποκόλληση των τεκτονικών πλακών η οποία δημιουργεί παγκόσμιο χάος, σεισμούς και γιγάντια τσουνάμι που καταπίνουν μητροπόλεις σε δευτερόλεπτα. Σε κάποια φάση λοιπόν ο φλοιός της γης έχει μετατοπιστεί τόσο πολύ, που ο Νότιος Πόλος βρίσκεται εκεί που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται το Ουισκόνσιν. Πανικός κι αντάρα!

Ε, κάπως έτσι έχω την αίσθηση ότι μετακινείται μέρα με τη μέρα και ο πνευματικός μας φλοιός. Αν δεν ανήκεις στην κατηγορία εκείνων που έχουν καβατζωμένες καταθέσεις τέτοιου ύψους που να σου επιτρέπουν να βλέπεις τα όσα εκτυλίσσονται στην χώρα σου περίπου σαν blockbuster, πιθανώς να σου έχει συμβεί. Δεν έχει τόση σημασία η πίεση της αντικειμενικής οικονομικής ασφυξίας που νιώθεις, το αποτέλεσμά της έχει να κάνει πάντα και με τον χαρακτήρα σου.

Σημασία έχει ότι αυτή η πίεση σε έχει βάλει σε μια λειτουργία safe mode, ένα περιβάλλον όπου το μοναδικό πράγμα που σε απασχολεί είναι α) η επιβίωση και β) η μερική αποφόρτιση.

Τι έχει επιφέρει η κατάσταση αυτή στον εγκέφαλό σου; Σκοτεινιά, αποπροσανατολισμό και απορρύθμιση. Η σπουδαιότητα των αξιών που καποτε υπηρετούσες μειώνεται, η ηθική δεν βγαίνει στην «πρώτη γραμμή» όπως κάποτε, η πίκρα και η απογοήτευση γεννούν θυμό, ο θυμός με τη σειρά του ξεγεννά οργή. Μιλάς, φωνάζεις, αναρωτιέσαι χωρίς ειρμό. Δεν ξέρεις που ακριβώς να κατευθύνεις τα συναισθήματά σου. Δεν είσαι βέβαιος αν θα σε λύτρωνε περισσότερο το να πάνε π.χ. 100 μεγαλο-φοροφυγάδες φυλακή ή το να βρεις π.χ. τα χρήματα για να αποπληρώσεις την επόμενη δόση του δανείου. Ρωτάς, επιτίθεσαι και βρίζεις αδιακρίτως, όπου βρεις πρόσφορο έδαφος. Ψάχνεις εχθρούς να κατηγορήσεις. Ψάχνεις να βρεις χώμα να μπήξεις τα νύχια σου, μα βαθιά μέσα σου ξέρεις πως τίποτα απ’ αυτά δεν θα σε ανακουφίσει.

Η αβεβαιότητα. Αυτή είναι το θέμα σου. Μια ελάχιστη διαβεβαίωση με ορατό χρονικό ορίζοντα ψάχνεις για να πιαστείς. Κάτι στέρεο, που να μπορείς να πατήσεις πάνω του και με βάση αυτό να κάνεις τον μίνιμουμ προγραμματισμό. Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί σύντομα, υπολόγισε κι αυτό: Δεν σκέφτεσαι καθαρά όταν η σκέψη σου επικεντρώνεται συνεχώς έξω από ‘σένα. Κάτι τέτοιο δεν κάνει σε κανέναν καλό, μόνο επιτείνει τη γενική σύγχιση. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να «γευτείς αίμα» προτού εξασφαλίσεις ότι ξαφνικά δεν θα ρουφήξει κάποιος το δικό σου. Κι αυτό, όσο δύσκολο και να ακούγεται, απαιτεί απόλυτη πνευματική διαύγεια.

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr