Με το φτωχό μου το μυαλό, λέω εγώ (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ενας άσχετος με το ποδόσφαιρο θα πίστευε ότι η Αγγλία έχει κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το ίδιο πρέπει να πιστεύουν και οι Αγγλοι, μετά το έκτο pint of lager στην pub της γειτονιάς τους. Καλώς ήλθατε σε μια μαζική υστερία που, στηριγμένη στη λατρεία των Αγγλων για χαμένες μάχες, στην ξενοφοβία τους, η οποία βρήκε έκφραση στο πρόσωπο του Κριστιάν Ρονάλντο, και σ' ένα στοκ από μερικά εκατομμύρια t-shirts, κάνει τους κάτοικους του νησιού να ζουν σε μια ανύπαρκτη πραγματικότητα.

Ενα από τα πιο επικίνδυνα σπορ είναι της πρόβλεψης που βασίζεται σε στατιστικά στοιχεία, άσχετα με το γεγονός. Είναι η δεισιδαιμονία κάθε λαού να βρίσκει στοιχεία που προβλέπουν θριάμβους ή καταστροφές. Τηγανητά ψάρια που προαναγγέλλουν την πτώση της Πόλης και εξαδάκτυλους βασιλιάδες που αντί να πάνε σ' έναν καλό πλαστικό χειρουργό για να τους αφαιρέσει το παραπανίσιο, το στριμώχνουν στην μπότα για να μπουν καβαλάρηδες στην Πόλη. Το 1966 οι μπούκις έδιναν 6–1 την Αγγλία να κερδίσει το Κύπελλο. Το 2006 την έδιναν στην αρχή 7–1, αλλά μετά τις αντιδράσεις του κόσμου έριξαν το ποσοστό στο 6-1, για να υπάρχει η αναλογία με το ’66. Οταν η Βραζιλία ήταν το φαβορί να κερδίσει, αλλά η Αργεντινή και η Ιταλία βρίσκονταν κάτω από την Αγγλία. Προσθέτουμε και το «40», που είναι ένας όμορφος στρογγυλός αριθμός, βάζουμε και έναν πενταδάκτυλο, που το μυαλό του όμως δεν είναι μεγαλύτερο από το μικρό δάκτυλο του ποδιού του, στο πρόσωπο του Γουέιν Ρούνεϊ και έχουμε ένα λαό ψημένο ότι η μοίρα τού χρωστάει το Μουντιάλ του 2006. Ενα λαό που όταν χάνει από την Πορτογαλία δεν έχει καν έναν πρόχειρο αντίπαλο να πλακώσει στις σφαλιάρες όπως εμείς είχαμε κάνει με τους Αλβανούς στα προκριματικά. Τι απομένουν; Εξι pints of lager και εκατομμύρια φανέλες «England winners 2006». Και ο Κριστιάν Ρονάλντο για να βγάζουν τις προκαταλήψεις τους.

Ο Πορτογάλος για τον μέσο Αγγλο ήταν το γκαρσόνι των Faulty Towers. Της σειράς που ο Τζον Γκλιζ στον ρόλο του Μπέιζιλ έχει για κλοτσοσκούφι τον Ραούλ, τον Πορτογάλο γκαρσόν του ξενοδοχείου. Ο Ραούλ είναι κοντός, κακάσχημος, με μουστάκι. Οπως είναι οι μισοί Πορτογάλοι. Ο Ραούλ είναι πονηρός, δουλικός και απροσάρμοστος στην αγγλική ζωή. Οπως για τους Αγγλους είναι όλοι οι Λατίνοι. Ακόμα και ο Ινοχ Πάουελ, ο πάπας του μεταπολεμικού αγγλικού ρατσισμού, δεν θα τολμούσε να βάλει τον Κριστιάν Ρονάλντο στην κατηγορία των κοντών, άσχημων, μουστακαλήδων, οπότε... Οπότε cogito ergo sum. Ο Ρονάλντο είναι ένας πονηρός, δουλικός, απροσάρμοστος στο αγγλικό fair play Λατίνος, ο οποίος τσέπωνε τις ωραίες λίρες της Γιουνάιτεντ, κερδίζοντας ανύπαρκτα φάουλ και πέναλτι, βουτώντας σε κάθε επαφή αντιπάλου.

«Dive, dive, dive». Στη φωτογραφία της πάνω πλευράς του πρωτοσέλιδου της «Mirror» ο Ρονάλντο είχε πάρει κλίση 45 μοιρών. «Βούτα, βούτα, βούτα». Η «Mirror» απαριθμούσε τις καλύτερες βουτιές του Ρονάλντο. Φυσικά δεν το είχε κάνει όσο καιρό ήταν παίκτης της Γιουνάιτεντ, αφού τα αγγλικά tabloids προσκυνούν στο αναγνωστικό τους κοινό και γράφουν αυτό που θέλει να διαβάσουν. Διακόσια μέτρα μακριά από το Russell pub, στη βρετανική βιβλιοθήκη, το βασικό θέμα είναι «Η πρώτη σελίδα». Μια έκθεση βρετανικών πρωτοσέλιδων που σε μια αίθουσα έχει ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Διαλέγεις μία από τις μεγάλες βρετανικές εφημερίδες και παίζεις τους ρόλους όλων των στελεχών ενός δημοσιογραφικού συγκροτήματος, εκτός από τον εκδότη. Αντικείμενό σου να διαλέξεις το θέμα του πρωτοσέλιδου με την καθοδήγηση ηλεκτρονικών χαρακτήρων, από τον διευθυντή μέχρι τον ρεπόρτερ. Στον ρόλο του αρχισυντάκτη εμφανίζεται μια νεαρή μαύρη που λέει «Εχω τη μύτη για να μυρίζομαι τι θέλει να διαβάσει το κοινό». Σοκ. Ακόμα και στις οπαδικές ελληνικές εφημερίδες τηρείται το πρόσχημα της δημοσιογραφίας. Ετσι ξερά «γράφουμε ό,τι θέλει να διαβάσει το κοινό» δεν θα τολμούσε να παραδεχθεί καμία ελληνική εφημερίδα. Πόσω μάλλον να είναι κριτήριο επιτυχίας σε παιχνίδι της εθνικής βιβλιοθήκης. Οι Αγγλοι όμως δημοσιογράφοι δεν έχουν πρόβλημα. Και το κοινό το λατρεύει.

Στο οκτασέλιδο της «Mail», με αποσπάσματα της αυτοβιογραφίας του Ρούνεϊ, η γκόμενά του δηλώνει ότι θέλει να κάνει μαζί του παιδί. Φτάνει να έχουν πρώτα παντρευτεί. Ο Γουέιν λέει ότι για να κοιμηθεί χρειάζεται να ακούει τον ήχο της ηλεκτρικής σκούπας. Οπως άκουγε όταν ήταν παιδί στο σπίτι της μαμάς Ρούνεϊ. Ακόμα και το ρήμα «hovering» που χρησιμοποιεί για το «σκουπίζω», ένας αγγλικός ιδιωματισμός έκανε τη Hoover συνώνυμο για όλες τις σκούπες, όπως για εμάς το Jeep σημαίνει αυτοκίνητο που πηγαίνει σε όλα τα εδάφη, δίνει τον τόνο του παιδιού του λαού. Και οι Αγγλοι το λατρεύουν.

Ποτέ δεν έχω δει λαό να φοράει τη φανέλα της εθνικής του όσο είδα Αγγλους να τη φοράνε μετά τον αποκλεισμό. Σίγουρα οι περισσότεροι ανήκουν στην εργατική τάξη, με τα τατουάζ να αρχίζουν από τους ώμους και να καταλήγουν στο χέρι, αλλά τη φανέλα τη φορούσαν και άνθρωποι από άλλες τάξεις, οι οποίοι υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα σκέφτονταν να την ακουμπήσουν.

Οι Αγγλοι είναι χαρούμενοι. Αποκλεισμένοι από τον Κριστιάν Ρονάλντο που κορόιδεψε τον Γουέιν Ρούνεϊ, στέλνοντάς τον άδικα στο αποδυτήρια. Αλλά ευτυχώς αποκλεισμένοι στο νησί τους. Με τη θάλασσα να τους προστατεύει από ορδές Πορτογάλων γελοίων ηθοποιών έτοιμων να εκμεταλλευθούν την απλοϊκότητα των παιδιών που κοιμούνται με τον καθησυχαστικό ήχο της Hoover και με τις εφημερίδες τους να το επικυρώνουν. Ολα αυτά είναι φανερά για όποιον φοράει τη φανέλα με τα τρία λιοντάρια και όσοι έχουν αμφιβολίες, δεν έχουν παρά να παραγγείλουν ένα ακόμα pint.