Με το φτωχό μου το μυαλό, λέω εγώ (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Το μεγάλο πρόβλημα του Σάββα είναι η ειρήνη με τον Παναθηναϊκό. Ο Σάββας Θεοδωρίδης το ξέρει. Στον Τούρκο και τον Παναθηναϊκό δεν είναι να δείχνεις εμπιστοσύνη. Μια μέρα θα δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Ο Τούρκος θα σηκώσει το μπαϊράκι του προφήτη στην Ακρόπολη και ο Παναθηναϊκός θα σφυρίζει το «Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος» στην πλατεία Αλεξάνδρας. Και ο Σάββας θα κάνει υπομονή για χάρη του προέδρου, αλλά το ξέρει. Σύντομα οι παναθηναϊκοί θα την κάνουν τη λαδιά και τότε ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί τους πιστούς στρατιώτες του. Μέχρι τότε κάνει την προετοιμασία του στα πεσίματα στους διαιτητές στη Γερμανία και περιμένει την ημέρα που ο Ολυμπιακός θα τον χρειαστεί.

Αντίθετα, το πρόβλημα του Κούλη Δουρέκα είναι περισσότερο λεπτό. Ο ίδιος δεν μπορεί να πει στον Τροντ Σολιντ να σωπαίνει, αλλά, από την άλλη, πρέπει να τον κάνει να σταματήσει να μιλάει. Ο Δουρέκας ζει με τον φόβο ότι ο Νορβηγός, όπως μιλάει στους δημοσιογράφους, θα βγει και θα πει: «Εχω ζητήσει από τον πρόεδρο να αγοράσει τον Σαλπιγγίδη και τώρα περιμένω». Ξέρει ότι έπειτα από δέκα λεπτά το τηλέφωνό του θα χτυπήσει και μια σπηλαιώδης φωνή θα ακουστεί: «Οχ, οχ, οχ». Ετσι ακούγεται το «Χο, χο, χο» του προέδρου, όταν αναποδιάσει. «Ρε Κούλη, τι πάει και λέει ο Σόλιντ και μας κάνει μαντάρα;». Ο μόνος τρόπος που ο Δουρέκας έχει βρει είναι να προλάβει το κακό.

Οσοι παρατηρούσαν προσεκτικά τις δηλώσεις του Σόλιντ στην τηλεόραση μετά το ματς με την Αρμίνια Μπίλεφελντ μπορούσαν να καταλάβουν το άγχος του Δουρέκα. Τυπικά είχε τον ρόλο του μεταφραστή, αλλά στην ουσία ήταν έτοιμος να επέμβει και να προλάβει τη ζημιά. Ξεκίναγε, ας πούμε, μια φράση ο Νορβηγός: «We have problems. I shall...». Στο «shall» το πρόσωπο του Κούλη γινόταν σαν φρέσκια τυροσαλάτα. Φανταζόταν τη συνέχεια. «...shalpiggidis, if the president does not have crabs in his pockets, we can win in Europe». Αλλά κάθε φορά ο Σόλιντ συνέχιζε με ασφάλεια. «I shall work with my players». Κάθε φορά που ο Σόλιντ έλεγε λέξη από «Αν...», ο Κούλης σκεφτόταν «Αντζας». Από «Παπ...», Παπαδόπουλος». Από «Σε...», Σεϊταρίδης. Είναι και αυτή η καταραμένη συνήθεια του Σόλιντ να μην προτείνει αγορές για θέσεις, αλλά συγκεκριμένους παίκτες, και όποια λέξη και να ξεκινούσε, κάποιον παίκτη τού θύμιζε. Και μέχρι να ακουστεί το μετριόφρον «Από εμένα, τον Παναγιώτη Βουγιού και τον Τροντ Σόλιντ, γεια σας», ο Δουρέκας είχε χάσει τη μισή του ζωή. Το άγχος του Τροντ Σόλιντ είναι όμως άλλο.

Φέτος οι μεταγραφές στον Ολυμπιακό γίνανε σύμφωνα με τον κατάλογο του Σόλιντ. Οχι, βέβαια, με τις πρώτες επιλογές, που ήταν ακριβές, αλλά οι περισσότεροι που έχουν έρθει φέτος βρισκόντουσαν κάπου στον πάτο της λίστας. Οπου, όμως, και αν βρίσκεται στη λίστα το όνομα του παίκτη, από τη στιγμή που ο προπονητής τον υπέδειξε, έχει και την ευθύνη της επιτυχίας ή αποτυχίας του. Το πρώτο πρόβλημα του Σόλιντ ήταν ο Ντομί. Παρουσιάστηκε στις προπονήσεις του Ολυμπιακού σαν μοντέλο για φόρμες για παχουλούς. Επειδή τα πάχη και τα κάλλη δεν κρύβονται, ο Σόλιντ πλάκωσε στις ασκήσεις τον Ντομί. «Τρέχα, Ντομί» το πρωί, «ανέβα στο ποδήλατο, Ντομί» το απόγευμα, ο Σόλιντ το έχει αποφασίσει. Είτε θα τον αδυνατίσει είτε θα τον ξεκάνει. Το πρόβλημα Μπόρχα, όμως, για την ώρα δεν έχει λύση.

Στην πρώτη προπόνηση ο Φέλιξ Μπόρχας τερμάτισε το τροχάδην άνετος. Μετά κοίταξε τη φανέλα του, αποφάσισε ότι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος υπάρχει επειδή νίκησε στον Μαραθώνιο και αποσύρθηκε στο δωμάτιο του μέχρι να ακούσει από τα μεγάφωνα την αναγγελία για την απονομή των μεταλλίων του αγωνίσματος. Στην επόμενη προπόνηση ο Μπόρχα ήταν έτοιμος για χαλάρωμα, για να ετοιμαστούν για τον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Επειτα από το πρώτο χιλιόμετρο άρχισε να απορεί. Μετά το τρίτο να ανησυχεί. Στο πέμπτο τον έζωσαν τα φίδια. Κάπου εκεί κατάλαβε ότι μάλλον θα ξανατρέξουν όσο την προηγούμενη μέρα. Την ίδια στιγμή το ηθικό του κατέρρεε. Ο Καστίγιο και ο Ταραλίδης επιδεικτικά τον προσπερνούσαν, τον άφηναν να τους φτάσει και μετά ξανασπρίνταραν γελώντας.

Μετά την προπόνηση ο Μπόρχα είπε στους δημοσιογράφους ότι η προπόνηση στην Ευρώπη είναι σκληρότερη από ό,τι στο Εκουαντόρ. Στον Σόλιντ ήταν λιγότερο διακριτικός. «Αν το ξανακάνω σύντομα, κόουτς, θα πεθάνω. Κόουτς, αν πεθάνω, την κατάρα μου να έχεις και η κατάρα του Εκουαντοριανίτη πιάνει». Κάτι ο φόβος της κατάρας, κάτι ο φόβος ότι θα αρχίσει χοντρό ξεφωνητό, κάτι ένας ψιλοτραυματισμός στο γόνατο, ο Σόλιντ τον εξαφάνισε στο γυμναστήριο τον Μπόρχα. Οποτε κάποιος του λέει για τον Μπόρχα, ο Νορβηγός την αλλάζει τη συζήτηση. «Κοίτα τι ωραία που παίζει ο Ουαντού». «Αλλά, κόουτς, ο Μπόρχα...». «Πω, πω, μια ωραία εκτίναξη που έκανε ο Μπούτινα!».

Το πρόβλημα, όμως, με τον Μπόρχα δεν είναι η αντοχή. Η αντοχή, κυρίως για ένα νέο σε ηλικία παίκτη, αποκτάται. Το πρόβλημα του Μπόρχα, σύμφωνα με τους συμπαίκτες του, είναι το κοντρόλ. Και το κοντρόλ είναι το δυσκολότερο ποδοσφαιρικό στοιχείο για να αποκτηθεί. Ας θυμηθούμε τη σύντομη και θλιμμένη ιστορία του ποδοσφαιριστή Γκάμπριελ Αλβες.

Υπάρχει μια φήμη ότι, όταν ο Αλβες γεννιόταν, μια κακιά μάγισσα της Ουρουγουάης, η φοβερή Μπίχλα, που ζήλευε τη μητέρα τού Αλβες, επειδή πήρε τον αγαπημένο της, είπε τα φοβερά λόγια. (σ.σ.: Οσοι σέβονται τη δύναμη της μαγείας ας μη διαβάσουν την επόμενη γραμμή).

«Ζτουπ, ζτουπ, περιστερέ».

Τα πόδια του παιδιού έγιναν κόντρα πλακέ και όποτε δοκίμαζε να κοντρολάρει την μπάλα την έστελνε στα περιστέρια.

Ηταν ο λόγος που ο Αλβες δεν έκανε ποτέ καριέρα στον Ολυμπιακό, αλλά ούτε και σε άλλη μεγάλη ομάδα. Ο Αλβες ήταν γυμνασμένος, εκρηκτικός, πλάσαρε καλά. Οσοι θυμούνται το γκολ που έχει βάλει στον Ατματσίδη στο ματς με την ΑΕΚ δεν μπορούν να αμφιβάλλουν για τα προσόντα του. Από την άλλη, όποτε ο Αλβες είχε προσπαθήσει να κοντρολάρει την μπάλα, τρομακτικά πράγματα είχαν συμβεί. Το πλησιέστερο σημείο όπου σταμάταγε η μπάλα ήταν στα επίσημα, στον καφέ του Κόκκαλη. Αλλα κοντρόλ του Αλβες έχουν καταλήξει στο προαύλιο του ΟΑΚΑ και στη Σπύρου Λούη. Λέγεται ότι μωαμεθανοί της περιοχής λατρεύουν στρογγυλό αντικείμενο, το οποίο πιστεύουν ότι έπεσε από τον ουρανό σαν τον μετεωρίτη της Κάαμπα, αλλά ότι ο μετεωρίτης είναι πέτσινος και γράφει τη μαγική λέξη «Mitre». Ετσι ενδιαφέρθηκε το Διεθνές Ινστιτούτο Ποδοσφαιρικών Μέτρων και Σταθμών, δημιουργώντας την παγκόσμια μονάδα μέτρησης κοντρόλ «Alves».

Ενα Alves ισοδυναμεί με την απόσταση ανάμεσα στους δύο ευζώνους του Συντάγματος, που είναι η μέση απόσταση που χρειαζόταν για να σταματήσει την μπάλα ο συμπαθής Ουρουγουανός. Στα πόσα Alves, λοιπόν, σταματάει την μπάλα ο Μπόρχα; Οι καλοπροαίρετοι της ομάδας λένε περίπου 1,7 και χωρίς να τον βοηθάνε περιστέρια. Οι κακοπροαίρετοι μιλάνε για δεκαδικό αριθμό και μόνο αν η μπάλα είναι ξεφούσκωτη.

Χθες ο αύξοντας αριθμός στα διαρκείας που έδινε η ΠΑΕ είχε φτάσει στις 12,5 χιλιάδες. Μέχρις εδώ τίποτα το εξωπραγματικό. Τον πρώτο χρόνο, με τον ενθουσιασμό, η ΑΕΚ είχε πουλήσει 17 χιλιάδες, ενώ πέρυσι είχαν δοθεί κάτι περισσότερο από 14. To ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ενώ τον πρώτο χρόνο η «Original» είχε διαθέσει επτά χιλιάδες και τον δεύτερο κοντά στα μισά, εφέτος έχει διαθέσει μόλις 400 διαρκείας. Τι έγινε λοιπόν; Εκοψαν τα οριτζινάλια το γήπεδο; Οχι ακριβώς. Η «Original», που δήλωσε ότι δεν θέλει ούτε έκπτωση ούτε προμήθεια στα διαρκείας, δεν ενδιαφέρθηκε να διαθέσει εισιτήρια στα μέλη της, τα οποία τα προμηθεύτηκαν από την ΠΑΕ.