Η τρίτη προσπάθεια του Μουρίνιο θα είναι η καθοριστική (Sportday / Χαραλαμπόπουλος)

Καθοριστική σε ό,τι αφορά την παραμονή του στον πάγκο της Τσέλσι. Φέτος είναι η τρίτη φορά που ο Πορτογάλος ξεκινά με την ομάδα του Λονδίνου για να ικανοποιήσει το όνειρο του εργοδότη του και φυσικά τον εγωισμό του. Ο ίδιος νομίζει ότι αυτό που έλειπε στις δύο προηγούμενες προσπάθειες της Τσέλσι να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ ήταν το πάθος και η επιθετικότητα. Και επιπλέον θεωρεί ότι το κούρεμα Αμερικανού πεζοναύτη, που επιβάλλει φέτος στους παίκτες του, θα είναι αυτό που θα τονώσει το φρόνημα των ποδοσφαιριστών του. Ψυχολογικό τρικ ή ένα ακόμα παιχνίδι δημοσιότητας από αυτά που παίζει πολύ συχνά ο Πορτογάλος;

Μάλλον το δεύτερο, αλλά κανείς δεν στοιχηματίζει ότι αυτή η δημοσιότητα θα τον βοηθήσει. Στον Πορτογάλο αρέσει να προκαλεί, γιατί είναι ασυνήθιστα αλαζόνας. Είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα του που ενισχύεται από το πορτοφόλι του εργοδότη του. Μία παράμετρος που λογικά θα έπρεπε να τον είχε κάνει περισσότερο μετρημένο, αφού ενώ μπορεί να έχει όποιον ποδοσφαιριστή ζητήσει, στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει αποτύχει. Ο Βιργίλιος, αν θυμάμαι καλά, είχε γράψει ότι «όλα τα υπερβολικά γυρίζουν στα αντίθετά τους».

Μία ρήση που φαίνεται να επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά στην περίπτωση του Μουρίνιο, ο υπέρμετρος εγωισμός του οποίου τού δημιούργησε τόσα προβλήματα, που υπερκάλυψαν τις ικανότητές του. Ο Πορτογάλος, για πολλούς, είναι ο κορυφαίος προπονητής στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Είναι ένας προπονητής που κατάφερε σε πολύ μικρό διάστημα και σε ασυνήθιστα νεαρή ηλικία σπουδαία πράγματα. Ενα τίτλο Τσάμπιονς Λιγκ και ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την πορτογαλική Πόρτο, που δεν ήταν και από τις πιο ισχυρές ομάδες στην Ευρώπη. Τις δύο χρονιές που κάθεται στον πάγκο των «μπλε» κέρδισε το αγγλικό πρωτάθλημα με άνεση, ειδικά πέρυσι, δημιουργώντας ρεκόρ συγκομιδής βαθμών και διαφοράς από τον δεύτερο. Και, όπως όλα δείχνουν, και φέτος θα είναι το πρώτο φαβορί για τον τίτλο της Πρέμιερσιπ, αλλά δεν πιστεύω ότι μπορεί να κάνει την ίδια τρελή κούρσα όπως πέρυσι.

Ο Πορτογάλος αποφάσισε να αλλάξει και πάλι την ομάδα του. Το «αφεντικό» τού έδωσε τη δυνατότητα να ξοδέψει άλλα 75 εκατ. ευρώ φέτος για να φέρει στο «Στάμφορντ Μπριτζ» παίκτες όπως ο Μπάλακ και ο Σεβτσένκο, οι οποίοι θα του επιτρέψουν να παίξει με 4-4-2 και να κατακτήσει το ιερό δισκοπότηρο. Αν τα καταφέρει, θα δώσει στην αγγλική πρωτεύουσα το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αλλά θα πρόκειται για το ακριβότερο Κύπελλο που κατακτήθηκε ποτέ, με δεδομένο ότι από τη μέρα που ο Αμπράμοβιτς αγόρασε τον λονδρέζικο σύλλογο αυτός ήταν ο πρωταρχικός του στόχος.

Γι' αυτόν τον λόγο ξόδευε αφειδώς τόσα εκατομμύρια ευρώ. Πέρα από τις αντιπάθειες που προκαλεί η συμπεριφορά του, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί κάποιος ότι τα επιτεύγματα του Πορτογάλου είναι σπουδαία, κάτι που δείχνει ότι κάθε άλλο παρά τυχαία προσωπικότητα είναι. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι πατάει γερά στα εκατομμύρια του Αμπράμοβιτς για να πετύχει, αλλά στην Πόρτο είχε πολύ πιο περιορισμένες δυνατότητες και όμως τα κατάφερε θαυμάσια. Η συμπεριφορά του Μουρίνιο μπορεί να παρομοιαστεί με εκείνη του μακαρίτη Μπράιαν Κλαφ. Προκαλεί συχνά με τις δηλώσεις του αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις.

Η διαφορά του με τον Κλαφ είναι ότι όσοι τον μισούν ή τον απεχθάνονται, το κάνουν όχι γι' αυτό που είναι αυτός και η ομάδα του, αλλά γι' αυτό που θα μπορούσαν να είναι. Ο Πορτογάλος είναι παθιασμένος με τη δουλειά του και κρατάει μακριά από τη δημοσιότητα την προσωπική ζωή του. Είναι κλειστός χαρακτήρας και μάλλον αντιδημοσιογραφικός, αφού αποφεύγει τις ιδιαίτερες σχέσεις με τα ΜΜΕ, τα οποία πάντως τον λατρεύουν, γιατί πάντα τους δίνει θέμα. Υπάρχουν ένα-δύο σκοτεινά σημεία στη ζωή του, όπως ο μυστηριώδης θάνατος της αδελφής του και οι σχέσεις του πατέρα του με το καθεστώς του δικτάτορα Σαλαζάρ.

Έχει τη δική του ομάδα συνεργατών που τους εμπιστεύεται και τους στηρίζει, όπως ακριβώς και τους ποδοσφαιριστές του. Οι μέθοδοι της προπονητικής δουλειάς του έχουν συχνά επικριθεί, ενώ ο γιατρός της Τσέλσι έφτασε να απολογηθεί στην αγγλική ομοσπονδία για τη μέθοδο που χρησιμοποιεί στην αποθεραπεία των τραυματιών της λονδρέζικης ομάδας. Ο Μουρίνιο αρκετές φορές έχει γράψει στην αρθρογραφία του στην εφημερίδα της πατρίδας του «Dez Record» ότι οι επιτυχίες του προκάλεσαν πολλούς που δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι είναι ο καλύτερος και τον περιτριγυρίζουν σαν καρχαρίες για να τον εξοντώσουν. Ο Μουρίνιο με τη συμπεριφορά του δείχνει να πιστεύει ότι είναι μεγαλύτερος από το ίδιο το παιχνίδι. Αν και φέτος δεν καταφέρει να φτάσει στο τελικό της Αθήνας και να κερδίσει, πολύ φοβάμαι ότι θα αρχίσει να οπισθοχωρεί. Τόσο ως προπονητής όσο και ως άνθρωπος.